EN
The article presents metal artefacts discovered during field surveys recently carried out at the cemetery of the Bogaczewo culture and the Olsztyn group at Zalec, Mrągowo County (fmr. Salza, Kr. Lötzen). The cemetery was explored by German archaeologists in the early 20th century. However, due to the damage inflicted during World War II, some pieces of information from the excavations at Zalec were lost. Only years later was it possible to reconstruct and publish some of the data2, with the records of an Estonian archaeologist, Marta Schmiedehelm, containing a copy of the report of the head of the excavations, Felix Ernst Peiser3, proving to be a valuable source of information. The aforementioned document contains information about approx. 90 investigated features, mostly cremation burials. On the basis of the report, it was also possible to pinpoint the exact location of the site and to conduct preliminary reconnaissance of the area6 followed by surface surveys with metal detectors. The latter were carried out in 2016 by the Jerzy Okulicz-Kozaryn Dajna Foundation. They yielded 95 artefacts that finally confirmed the existence of a cremation cemetery at the site. All of the discovered artefacts were found on a small hill above the escarpment at the northern edge of Lake Zaleckie (Fig. 1). They came from an area measuring approx. 30×50 m, from a mixed topsoil layer (Fig. 2). The discovered artefacts represent a diverse group, both chronologically and typologically. The most interesting finds include an A 96 brooch and fragments of Mazurian-type triple-crest fibulae characteristic of the Bogaczewo culture in phase B2/C1–C1a11 (Fig. 3). The finds also include brooches with returned foot from the Late Roman Period and Dollkeim/Kovrovo type brooches, which can be attributed to the early phase of the Migration Period (Fig. 4). The material also includes fragments of plate brooches, i.e., elements of attire associated with the period when a unit called the Olsztyn Group developed in Masuria (Fig. 5). Plate brooches are an interesting category of artefacts, considering that for over 100 years researchers have been trying to solve the mystery of the origin of the aforementioned unit based on their appearance36. The second large category of artefacts discovered in the course of surface surveys at Zalec consists of belt elements – buckles and fittings. These artefacts can also be dated to both the Roman Period (Fig. 6) and the Migration Period (Fig. 7). The latter group includes, among others, an iron buckle corresponding to type H25 (Fig. 7:26) and a bronze buckle with an oval frame and metope on the pin (Fig. 7:27). Recent research has also yielded fragments of bracelets, including cuff bracelets popular among the Bogaczewo Culture population (Fig. 8:30.31), as well as rings (Fig. 8:34–36). Neck ornaments, notably three pendants (Fig. 9:37.38) and simple bronze beads (Fig. 9:39.40), are also worth mentioning. One of the beads was made of a light, silvery metal – probably zinc (Fig. 9:41). Such ornaments, which are not very common, had already been discovered before the war and described as Zinkringe85. Other finds from the Zalec cemetery include spurs, dating to the Roman Period and the Migration Period (Fig. 10:43–46), and an iron ring with hooks, probably an element of a horse’s bridle (Fig. 10:47). Additionally, tools, including fragments of iron knives (Fig. 11:48), an iron hooked pin with a twisted shaft (Fig. 11:49) and an iron fishhook (Fig. 11:50), should be mentioned. The state of preservation of some artefacts makes their identification impossible; some are simply lumps of molten metal. The last find on the list is a fragment of a bronze coin, probably a sestertius of Emperor Gordian III (Fig. 12). In the Balt areas, the influx of Roman coins began during the Marcomanni wars and lasted less than 100 years, until about the mid-third century107. All the discovered artefacts confirmed an earlier established dating of the Zalec cemetery. According to the available sources, the cemetery was set during phase B2. It functioned throughout the Late Roman Period, until the disappearance of the Bogaczewo Culture, when it was taken over by the people of the Olsztyn Group. The end of the cemetery can probably be synchronised with the decline of the fthe Olsztyn Group, i.e., phase E3109. Of particular note are the artefacts discovered during the latest surveys that date to the early Migration Period (brooches with full catchplate, belt buckles with oval frame). Said phase has not been recorded in the archival material110. Therefore, the latest discoveries fill this gap and, at the same time, confirm the functioning of the cemetery in this period.
PL
Artykuł prezentuje zabytki metalowe odkryte w trakcie najnowszych badań powierzchniowych przeprowadzonych na cmentarzysku kultury bogaczewskiej i grupy olsztyńskiej w Zalcu, pow. mrągowski (dawn. Salza, Kr. Lötzen). Omawiana nekropola została przebadana przez niemieckich archeologów na początku XX wieku. Z powodu zniszczeń dokonanych w trakcie II wojny światowej część informacji z badań wykopaliskowych w Zalcu jednak zaginęła. Dopiero po latach możliwe było odtworzenie oraz opublikowanie niektórych danych (przypis 2). Cennym źródłem okazała się kartoteka estońskiej archeolog Marty Schmiedehelm, zawierająca odpis sprawozdania kierownika badań, Feliksa Ernsta Peisera (przypis 3). W tym dokumencie można znaleźć informację o około 90 przebadanych obiektach, w większości pochówkach ciałopalnych. Na podstawie sprawozdania możliwe było również wytypowanie dokładnej lokalizacji stanowiska i przeprowadzenie na tym obszarze najpierw wstępnego rozpoznania (przypis 6), a następnie badań powierzchniowych z użyciem wykrywaczy metali. Te ostatnie przeprowadzone zostały w 2016 roku przez członków Fundacji „Dajna” im. Jerzego Okulicza-Kozaryna. Dostarczyły 95 zabytków, które ostatecznie potwierdziły istnienie w tym miejscu ciałopalnego cmentarzyska. Wszystkie odkryte przedmioty znajdowały się na niewielkim wzniesieniu ponad skarpą przy północnym skraju Jeziora Zaleckiego (ryc. 1). Pochodziły ze skupiska o wymiarach około 30 x 50 m, z przemieszanej wierzchniej warstwy ziemi (ryc. 2). Odkryte zabytki stanowią różnorodną grupę, zarówno pod względem chronologicznym, jak i typologicznym. Do najciekawszych znalezisk można zaliczyć zapinkę A 96 oraz fragmenty zapinek trójgrzebykowych typu mazurskiego, charakterystyczne dla kultury bogaczewskiej w fazie B2/C1-C1a (ryc. 3; przypis 11). Odkryte zostały także zapinki z podwiniętą nóżką pochodzące z młodszego okresu wpływów rzymskich oraz zapinki typu Dollkeim/Kovrovo, które można przypisać do wczesnej fazy okresu wędrówek ludów (ryc. 4). W materiale znalazły się także fragmenty zapinek płytkowych, czyli ozdób kojarzonych z okresem, kiedy na Mazurach rozwinęła się jednostka nazywana grupą olsztyńską (ryc. 5). Zapinki płytkowe są o tyle ciekawą kategorią zabytków, iż od ponad 100 lat badacze właśnie na ich podstawie usiłują rozwikłać zagadkę pochodzenia tej ludności (przypis 36). Drugą liczną kategorią zabytków odkrytą w trakcie badań powierzchniowych w Zalcu są elementy pasa – sprzączki oraz okucia. Zabytki te również można datować zarówno na okres wpływów rzymskich (ryc. 6), jak i na okres wędrówek ludów (ryc. 7). Do tej drugiej grupy należy m.in. żelazna sprzączka odpowiadająca typowi H 25 (ryc. 7:26) oraz brązowa sprzączka z owalną ramą i metopą na kolcu (ryc. 7:27). Najnowsze badania dostarczyły także fragmentów bransolet, w tym popularnych wśród ludności kultury bogaczewskiej bransolet mankietowych (ryc. 8:30, 31), a także pierścieni (ryc. 8:34-36). Wspomnieć należy także o ozdobach szyi, przede wszystkim trzech zawieszkach (ryc. 9:37, 38) oraz prostych, brązowych paciorkach (ryc. 9:39, 40). Jeden z paciorków wykonany został z lekkiego, srebrzystego metalu – prawdopodobnie cynku (ryc. 9:41). Ozdoby te, niezbyt częste, odkrywano jednak już przed wojną, opisując je jako Zinkringe (przypis 85). Wśród pozostałych znalezisk z cmentarzyska w Zalcu znajdują się także ostrogi, datowane na okres wpływów rzymskich i okres wędrówek ludów (ryc. 10:43-46) oraz żelazne kółko z zaczepami, będące prawdopodobnie elementem ogłowia końskiego (ryc. 10:47). Należy także wspomnieć o narzędziach, w tym fragmentach żelaznych noży (ryc. 11:48), żelaznej szpili hakowej o tordowanym trzonie (ryc. 11:49) oraz o żelaznym haczyku na ryby (ryc. 11:50). Niektóre z zabytków są zachowane w stanie uniemożliwiającym identyfikację; część z nich to po prostu bryłki stopionego metalu. Ostatnim znaleziskiem na liście jest fragment brązowej monety, prawdopodobnie sesterc cesarza Gordiana III (ryc. 12). Na terenach bałtyjskich okres napływu monet rzymskich rozpoczął się w trakcie wojen markomańskich i trwał niecałe 100 lat, do około połowy III wieku (przypis 107). Wszystkie odkryte zabytki potwierdziły wcześniejsze datowanie cmentarzyska w Zalcu. Według dostępnych źródeł nekropola została założona w trakcie fazy B2. Funkcjonowała przez cały późny okres wpływów rzymskich, aż do zaniku kultury bogaczewskiej, kiedy to przejęła ją ludność grupy olsztyńskiej. Zanik stanowiska można najpewniej synchronizować ze schyłkiem funkcjonowania tej jednostki, czyli z fazą E3 (przypis 109). Szczególnie warto zwrócić uwagę na odkrycie w trakcie najnowszych badań zabytków datowanych na wczesny okres wędrówek ludów (zapinek z pełną pochewką, sprzączek z owalną ramą). W materiałach archiwalnych nie udało się odnotować tej fazy (przypis 110). Najnowsze odkrycia wypełniają więc tę lukę oraz jednocześnie potwierdzają funkcjonowanie cmentarzyska w tym okresie.