Ethics of Strategic Voting in Popular Elections

• Authors: Łukasz Łyżwa

Title variants

PL

Etyka głosowania strategicznego w wyborach powszechnych

Abstracts

EN

Misreporting of preferences is a common behavior among voters but still considered as moral wrongdoing. I propose the conceptual framework of its dilemmas and argue that tactical voting may NOT be regarded as a moral wrong if implemented in a popular election. I examine the relationship between strategic voting and its moral burden in correspondence to particular moral doubts possible to found in respective literature. Thanks to voting paradoxes revealed by mathematicians and economists gathered around a movement called social choice theory I challenge 1) “the consequentialistic argument” and 2) the “express value argument” which eventually is regarded as non-conclusive whereas it presupposes not commonly accepted view on the role of election in democracy itself. In answer to 3) “sincere argument” which suggests manipulation since the agent does not express one’s profound preference, so to say, does not vote naively, I distinguish sincere and insincere manipulations. Then, I challenge five of Sattherwaite’s “transparency arguments”: 4) inequality of skills, 5) inefficiency, 6) non-transparency of voters’ preferences, 7) non-transparency of representatives’ preferences, and 8) randomness, which I treat by and large as a valid with minor comments added. However, I believe that some of the “transparency arguments” can be adopted as a virtue rather than a vice of democracy, because encourage cooperation and induce to actualize ongoing coalitions. Finally, I distinguish a weak and a strong position against treating strategic voting as moral wrongdoing. Former one argues that strategic voting may be “sincere”, therefore morally acceptable according to argument 3). However, the latter rejects the election’s claim to bear any moral burden and persuades that voting itself should be perceived as an ethics-free decision-making device.

PL

Oddawanie głosu niespójnego z prawdziwymi preferencjami jest powszechnym zachowaniem wśród wyborców, ale nadal postrzeganym jako moralne przewinienie. Proponuję koncepcyjne ramy dylematów, przed którymi stoi wyborca i przekonuję, że głosowanie taktyczne nie jest moralnym przewinieniem, jeśli zostanie zastosowane w wyborach powszechnych. Badam związek między głosowaniem strategicznym a jego moralnym ciężarem w związku z wątpliwościami, które można znaleźć w literaturze fachowej. Dzięki paradoksom głosowania ujawnionym przez matematyków i ekonomistów skupionych wokół ruchu zwanego „teorią wyboru społecznego” kwestionuję 1) „argument konsekwencialistyczny” i 2) „argument ekspresjonistyczny”, które ostatecznie uważam za nieprzekonujące, gdyż maskują presupozycje niepowszechnie akceptowalne wśród filozofów politycznych co do roli wyborów w demokracji. W odpowiedzi na 3) „argument ze szczerości” sugerujący manipulację, ponieważ wyborca nie wyraża swoich szczerych preferencji, by tak rzec, nie głosuje naiwnie, rozróżniam manipulację szczerą i nieszczerą. Następnie podważam pięć „argumentów transparentności” Sattherwaite’a: 4) nierówność umiejętności, 5) nieefektywność, 6) brak przejrzystości preferencji wyborców, 7) brak przejrzystości preferencji przedstawicieli oraz 8) przypadkowość, które w zasadzie traktuję jako poprawne, z dodanymi drobnymi komentarzami. Uważam jednak, że niektóre z „argumentów transparentności” można traktować raczej jako cnotę niż wadę demokracji, ponieważ zachęcają do współpracy i skłaniają do aktualizowania trwających koalicji. Na koniec wyróżniam słabe i mocne stanowisko przeciwko traktowaniu głosowania strategicznego jako moralnego przewinienia. Pierwszy stoi na stanowisku, że głosowanie strategiczne może być „szczere”, a zatem moralnie akceptowalne odwołując się do argumentu nr 3). Z kolei drugi odrzuca przekonanie, że wyborca oddając głos podejmuje aktywność podatną na ocenę moralną, a same wybory powszechne powinny być postrzegane jako narzędzie podejmowania decyzji wolne od etycznych inklinacji.

Keywords

EN

ethics; moral; elections; social choice theory; strategic voting; Sattherwaite; Arrow’s paradox

PL

etyka; moralność; wybory powszechne; teoria wyboru społecznego; głosowanie taktyczne; twierdzenie Arrowa; Sattherwaite

• Publisher: Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
• Journal: Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
• Year: 2022
• Issue: 3(32)
• Pages: 60-71

Dates

published

2022

Contributors

author

Łukasz Łyżwa

• Uniwersytet Jagielloński

• https://orcid.org/0000000199984553

References

• Adkins, A.W. (1984). The Connection between Aristotle's Ethics and Politics. Political Theory, 12, no. 1, pp. 29-49.
• Arrow, K., Sen, A., Suzumura K. (2011). Handbook of social choice and welfare. Volume 2, Amsterdam: North-Holland.
• Brandt, F., Conitzer, V., Endriss, U., Lang, J., Procaccia, A. (2016). Handbook of computational social choice. NY: Cambridge University Press.
• Brennan, G. Lomasky, L. (1993). Democracy and Decision: The Pure Theory of Electoral Preference. New York: Cambridge University Press.
• Brennan, G., Hamlin, A. (2000). Voting and elections. Democratic Devices and Desires. Cambridge: Cambridge University Press, pp. 129-155.
• Ciszewski, W. (2018). Czy demokracja to rządy większości wyłonionej w wyborach? AVANT, 9(1), pp. 163-177.
• Cox, G. (1997). Making Votes Count: Strategic Coordination in the World's Electoral Systems. Political Economy of Institutions and Decisions. Cambridge: Cambridge University Press.
• Dahl, R.A. (1956). A Preface to Democratic Theory. In R. Charles (ed.), Walgreen Foundation Lectures. Chicago: University of Chicago Press.
• Dahl, R.A. (2020). Democracy. In Encyclopedia Britannica, Chicago.
• Jasiński, M (2013). Łączenie się i podział koalicji w świetle teorii gier oceanicznych. In B. Krauz-Mozer, P. Ścigaj, (eds.), Podejścia badawcze i metodologie w nauce o polityce. Kraków: Księgarnia Akademicka.
• Kolm, S.C. (1996). Moral Public Choice. Public Choice, 87, no. 1/2, pp. 117-41.
• Lalman, D., Oppenheimer, J. Świstak, P. (1994). Formalna teoria wyboru racjonalnego: kumulatywne nauki polityczne. Studia Socjologiczne 3-4, pp. 13-71.
• Morales, J.I. (1797). Memoria matemática sobre el cálculo de la opinion en las elecciones. Madrid: Imprenta Real. Translated in English (1995) as Mathematical memoir on the calculation of opinion in elections. In I. McLean, A.B. Urken, (eds.), Classics of social choice. MI: University of Michigan Press.
• Reshef, M. (2018). Strategic voting. In P. Stones, R.J. Brachman (eds.), Synthesis lectures on artificial intelligence and machine learning, Vol.12 (2), pp.1-167.
• Riker, W.H. (1982). Liberalism Against Populism: A Confrontation Between the Theory of Democracy and the Theory of Social Choice. San Francisco: W. H. Freeman and Company.
• Rzążewski, K., Słomczyński, W., Wójcikiewicz, M., Życzkowski, K. (2014). Każdy głos się liczy ! : wędrówka przez krainę wyborów. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
• Satterthwaite, M. (1973). Existence of a Strategy Proof Procedure: A Topic in Social Choice Theory. Michigan, Ph.D dissertation, University of Wisconsin.
• Satterthwaite, M. (1975). Strategy-proofness and Arrow's conditions: Existence and correspondence theorems for voting procedures and social welfare functions. Journal of Economic Theory, 10(2), pp. 187-217.
• Schuessler A. (2000). A Logic of Expressive Choice. Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Turska-Kawa, A. (2011). Profile psychologiczne kandydatów na prezydenta RP. In J. Okrzesik, W. Wojtasik (eds.), Wybory prezydenckie w Polsce 2010. Katowice: Wydawnictwo REMAR.
• Załuski, W. (2013). Game theory in jurisprudence. Kraków: Copernicus Center Press.

Identifiers

DOI

10.36280/AFPiFS.2022.3.60

Biblioteka Nauki

2140829