„Melpomeny podrzucone dziecię” oraz „grand monstre”: Porównanie dramatycznej architektoniki dzieł Wojciecha Bogusławskiego «Herminia, czyli Amazonki» oraz «Izkahar, król Guaxary»

• Authors: Daniel Stachuła

Title variants

EN

'Melpomene’s Abandoned Babe' or 'a Grand Monstre': A Comparison of the Dramatic Architectures of «Herminia, czyli Amazonki» and «Izkahar, Król Guaxary» by Wojciech Bogusławski

Abstracts

EN

The text approaches the problems of music-dramatic work of Wojciech Bogusławski in a new way by examining it from the standpoint of opera studies. The article analyses relations between opera libretto and melodrama in the work of the father of the Polish theater. By taking Albert Gier’s thesis about the paradigmatic shape of the opera libretto and the so-called open drama as its starting point, the article applies the method of hypothesis cross-validation to emphasise blurriness of generic boundaries of the two dramatic forms. New light is shed on the libretto of Herminia, czyli amazonki [Herminia, or the Amazons] as it is considered from the point of view of melodrama poetics, whereas Izkahar, król Guaxary [Izkahar, the King of Guaxara] is examined from the perspective of libretto studies. The results of the study thus conducted indicate strong similarities between the two dramatic forms at the level of structure and ideas (musicality of both dramatic forms, the mosaic-like quality of the space and time, tableaux vivant, strongly hyperbolised emotional states, high affectation, lieto fine, the use of an epic prototype, a preference for composing group scenes and deploying crowds on the stage) as well as at the philosophical and anthropological level (the collapse of the classical paradigm, the “Biedermeier tragedy” quality, negation of the internal/external opposition, the problematics of theodicy).

PL

Tekst jest próbą nowego ujęcia problematyki dotyczącej twórczości dramatyczno-muzycznej Wojciecha Bogusławskiego, poprzez wprowadzenie jej w obszar badań operologicznych. W artykule analizowane są wzajemne relacje libretta operowego i melodramatu w twórczości ojca polskiego teatru. Obierając za punkt wyjścia tezę Alberta Giera o paradygmatycznym kształcie libretta operowego i tzw. dramatu otwartego, zastosowano metodę krzyżowej weryfikacji hipotez, która służy uwypukleniu zacierania się granic gatunkowych obu form dramatycznych. Libretto Herminii, czyli amazonek zostaje oświetlone rozważaniami z zakresu poetyki melodramatu, zaś Izkahar, król Guaxary interpretowany jest w perspektywie rozważań librettologicznych. Wyniki prowadzonych badań wskazują na daleko idące podobieństwa obu form dramatycznych na płaszczyźnie strukturalno-ideowej (muzyczność obu form dramatycznych, mozaikowość czasoprzestrzenna, tableau vivant, silna polaryzacja sfer dobra i zła, skutkująca ich personalizacją, modus melodramatyczny, hiperbolizacja stanów emocjonalnych, nadmierna afektacja, lieto fine, pierwowzór epicki, konstruowanie scen zbiorowych, operowanie zbiorowością na scenie), a także filozoficzno-antropologicznej (rozpad paradygmatu klasycznego, „biedermeierowski tragizm”,  zanegowanie opozycji zewnętrzne – wewnętrzne, problematyka teodycei).

Keywords

PL

Wojciech Bogusławski; libretto; melodramat; opera

EN

Wojciech Bogusławski; libretto; melodrama; opera

• Publisher: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
• Journal: Pamiętnik Teatralny
• Year: 2017
• Volume: 66
• Issue: 3
• Pages: 16-42

Dates

published

2017

Contributors

author

Daniel Stachuła

• Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

References

• Dębowski, Marek. Trzy szkice o aktorstwie tragicznym. Kraków: Universitas, 1996.
• Gier, Albert. Perspektiven der Librettoforschung: Die Gattung Libretto und ihre Theorie. Bochum: Opus, 1998.
• Got, Jerzy. Na wyspie Guaxary: Wojciech Bogusławski i teatr lwowski 1789–1799. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1971.
• Heilman, Robert Bechtold. The Iceman, the Arsonist and the Troubled Agent: Tragedy and Melodrama on Modern Stage. Seattle: University of Washington Press, 1973.
• Just, Klaus Gunther. “Das Opernlibretto als literarisches Problem”. In Marginalien: Probleme und Gestalten der Literatur. München: Francke, 1976.
• Kozłowski, Krzysztof. „Sługa trzech panów: Troisty żywot opery”. W: Opera i dramat muzyczny: Szkice. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2006.
• Lipiński, Jacek. „Aktor i scena w recenzjach teatralnych Towarzystwa Iksów”. Pamiętnik Teatralny 4, z. 2 (1955): 101–132.
• Lipiński, Jacek. „Wojciech Bogusławski w polskiej krytyce teatralnej z lat 1814–1819 (Warszawa i Wilno)”. Pamiętnik Teatralny 3, z. 3/4 (1954): 263–293.
• Lisiecka, Katarzyna. „Z poetyki libretta: Kilka uwag o dramatycznych i epickich walorach dzieła operowego”. W: Horyzonty opery, redakcja Dobrochna Ratajczakowa i Katarzyna Lisiecka. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2012.
• Marquard, Odo. „Człowiek oskarżony i uwolniony od odpowiedzialności w filozofii XVIII stulecia”. W: Rozstanie z filozofią pierwszych zasad: Studia filozoficzne, tłumaczenie Krystyna Krzemieniowa. Warszawa: Oficyna Naukowa, 1994.
• Nowicka, Elżbieta. Omamienie – cudowność – afekt: Dramat w kręgu dziewiętnastowiecznych wyobrażeń i pojęć. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2003.
• Parkitny, Maciej. „O użyteczności kategorii nowoczesności dla badań literackich nad polskim oświeceniem”. Wiek Oświecenia, nr 32 (2016): 29–73.
• Przychodniak, Zbigniew. „Między tragedią a melodramatem”. W: Dramat polski – Interpretacje, Część 1: Od wieku XVI do Młodej Polski, redakcja Jan Ciechowicz i Zbigniew Majchrowski. Gdańsk: słowo/obraz terytoria, 2001.
• Przychodniak, Zbigniew. „W kręgu melodramatu: O nowych publikacjach francuskich i jednej polskiej sprzed półwiecza”. W: Dramat i teatr romantyczny, redakcja Dobrochna Ratajczakowa. Wrocław: Wiedza o kulturze, 1992.
• Pyzik, Teresa. „Kilka uwag o melodramacie”. W: Od tragedii do groteski: Szkice z dziejów pojęć i terminów krytycznoteatralnych, redakcja Eleonora Udalska, 41–62. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1988.
• Raszewski, Zygmunt. Bogusławski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972.
• Ratajczakowa, Dobrochna. „Alojzego Żółkowskiego «możebny nieporządek zakulisowy»”. W: Dramat i teatr postanisławowski, redakcja Dobrochna Ratajczakowa. Wrocław: Wiedza o kulturze, 1992.
• Ratajczakowa, Dobrochna. „Teatrologia i dramatologia”. W: W krysztale i w płomieniu: Studia i szkice o dramacie i teatrze. T. 1. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2006.
• Sengle, Friedrich. „Odnowienie tradycji barokowej i oświeceniowej”. W: Spory o biedermeier, tłumaczenie i opracowanie Jacek Kubiak. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006.
• Sobina, Iga. „«Lanassa, wdowa Malabaru» i «Izkahar, król Guaxary», czyli o melodramatach egzotycznych w teatrze Wojciecha Bogusławskiego. Czasopismo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, z. 20/21 (2010).
• Sokalska, Małgorzata. Opera a dramat romantyczny. Mickiewicz – Słowacki – Krasiński. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009. https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/77923.
• Szwankowski, Eugeniusz. „Odnaleziony autograf Wojciecha Bogusławskiego”. Pamiętnik Teatralny 5, z. 1 (1956): 105–111.
• Szwankowski, Eugeniusz. Teatr Wojciecha Bogusławskiego w latach 1799–1814. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1954.

Identifiers

DOI

10.36744/pt.2114

Biblioteka Nauki

29520639