PL
W artykule zostały zaprezentowane różnice występujące w literaturze polskojęzycznej, anglojęzycznej i niemieckojęzycznej przy definiowaniu dwóch terminów: „marki praco‑ dawcy” i „marki zatrudnienia”. Te różnice definicyjne wywołują odmienności na płaszczyź‑ nie zrozumienia funkcji, jakie spełnia zarządzanie marką pracodawcy wobec zarządzania zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie. Zarówno z literatury niemieckojęzycznej, jak i polskojęzycznej wynika, iż zarządzanie marką pracodawcy wpływa na zarządzanie zaso‑ bami ludzkimi głównie przy definiowaniu wspólnych wartości marki pracodawcy z marką zatrudnienia. Natomiast zgodnie z literaturą anglojęzyczną markę pracodawcy stanowi również marka zatrudnienia, a jej celem jest stworzenie miejsca pracy, w którym pracow‑ nicy chcą pracować. Oznacza to, że w literaturze anglojęzycznej procesy w ramach employer brandingu wpływają bezpośrednio na funkcje personalne w przedsiębiorstwie, przy czym w literaturze polskojęzycznej i niemieckojęzycznej ten wpływ jest jedynie pośredni.