Przestrzeń życia społecznego dzieci w czasie pandemii – raport z badań na obszarach wiejskich

• Authors: Marzena Nowicka

Abstracts

PL

W artykule zaprezentowano badania jakościowe dotyczące relacji społecznych dzieci wiejskich w czasie pandemii wirusa COVID-19 i ich sprawczości w tym zakresie. Materiał badawczy zgromadzono za pomocą zogniskowanych wywiadów grupowych z dziećmi w wieku 7 i 9 lat pochodzących z dwóch wsi z północno-wschodniej Polski. W wyniku badań scharakteryzowano ich kontakty społeczne w przestrzeni domu, szkoły i podwórka. Ustalono, iż dzieci podlegały relatywnie ograniczonej samotności, będąc zawsze w kontaktach z członkami rodziny i rówieśnikami z sąsiedztwa. Pobyt w szkole jest podstawą rozszerzenia relacji społecznych dzieci na wsi. Dzieci w wieku wczesnoszkolnym preferują kontakty bezpośrednie i media nie stanowiły podczas pandemii satysfakcjonującego dla nich pola relacji społecznych. Rodzice i szkoła ograniczali sprawczość dzieci w okresie pandemii.

Keywords

PL

pandemia; dzieci; relacje społeczne; sprawczość

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
• Journal: Studia z Teorii Wychowania
• Year: 2023
• Volume: XIV(4 (45))
• Pages: 231-244

Dates

published

2023

Contributors

author

Marzena Nowicka

References

• Bałachowicz, J., Tomaszewska-Witkowska, A. (2015). Edukacja wczesnoszkolna w dyskursie podmiotowości. Studium teoretyczno-empiryczne. Warszawa: Wydawnictwo APS.
• Bednarska, N. (2021), Style działań edukacyjnych oraz style nauczania nauczycieli a doświadczanie podmiotowości przez uczniów w czasie lekcji zdalnych w klasach I-III szkoły podstawowej podczas pandemii COVID-19. Studia z Teorii Wychowania, 3(36), t. XII, 169-187.
• Castells, M. (2010). Społeczeństwo sieci. Warszawa: WN PWN.
• Corsaro, W. A. (2005). The Sociology of Childhood (wyd. 2). Thousand Oaks: Pine Forge Press.
• Creswell, J. W. ( 2013). Projektowanie badań naukowych. Metody jakościowe, ilościowe i mieszane. Kraków: Wydawnictwo UJ.
• Dziuban, Z. (2008). Wytwarzanie przestrzeni. Między przestrzenią teorii a przestrzenią praktyki. W: Z. Rykiel (red.). Nowa przestrzeń społeczna w badaniach socjologicznych (61-70). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
• Gibbs, G. (2015). Analizowanie danych jakościowych. Warszawa: WN PWN.
• Giddens, A. (2008). Konsekwencje nowoczesności. Kraków: Eidos.
• Golus, A. ( 2018). Od przedmiotu do podmiotu. Status dziecka w rodzinie i społeczeństwie. Studia Edukacyjne, 48, 315 - 334.
• Jałowiecki, B. (2010). Społeczne wytwarzanie przestrzeni. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
• Jenks, C. (2008). Socjologiczne konstrukty dzieciństwa. W: M. J. Kehily (red.), Wprowadzenie do badań nad dzieciństwem (111- 133). Kraków: Wydawnictwo WAM.
• Kowalik-Olubińska, M. (2021). Dzieci aktorami w przestrzeniach życia społecznego. Sprawczość w sieci relacji. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne „Akapit”.
• Kvale, S. (2010). Prowadzenie wywiadów. Warszawa: WN PWN.
• Oswell, D. (2013). The Agency of Children. From Family to Global Human Rights. Cambridge: Cambridge University Press.
• Ptaszek, G., Stunża, G. D., Pyżalski, J., Dębski, M., Bigaj, M. (2020). Edukacja zdalna: co stało się z uczniami, ich rodzicami i nauczycielami? Gdańsk: GWP.
• Punch, S. (2002). Research with Children. The Same or Different from Research with Adults? Childhood, 9(3), 321–341.
• Raithelhuber, E. (2016). Extending Agency. The Merit of Relational Approaches for Childhood Studies. W: F. Edder, M. S. Baader, T. Betz, B. Hungerland (red.), Reconpetualising Agency and Childhood. New Perspectives in Childhood Studies, (89-101). London: Routledge.
• Rykiel, Z. ( 2008). Koncepcje przestrzeni i teorie regionu a wzorce uprawiania socjologii. W: Z. Rykiel (red.). Nowa przestrzeń społeczna w badaniach socjologicznych (13-38). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
• Siwicki, M. ( 2021). Nowe podwórka współczesnego dzieciństwa. Warszawa: Wydawnictwo APS.
• Smolińska-Theiss, B. ( 2010). Rozwój badań nad dzieciństwem - przełomy i przejścia. Chowanna, 1, 13-26.
• Sorbring, E., Kuczyński, L. ( 2019). Children’s Agency in Parent–child, Teacher–pupil and Peer Relationship Contexts. International Journal of Qualitative Studies on Health and Well-being, 13, 1-9.
• Sugarman, J., Sokol, B. (2012). Human Agency and Development: An Introduction and Theoretical Sketch. New Ideas in Psychology, 30, 1-14.
• Varpanen, J. (2019). What is Children’s Agency? A Review of Conceptualisations Used in Early Childhood Education Research. Educational Research Review, 28, 1-26.
• Zwiernik, J. ( 2015), Podejścia badawcze w poznawaniu wiedzy dziecka. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 1(69), t. 18, 81-103.

Identifiers

DOI

10.5604/01.3001.0054.1206

Biblioteka Nauki

36189376