W sprawie oceny dopuszczalności powoływania się przez organizatora turystyki na przepisy szczególne ograniczające zakres albo warunki na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych (czyli o potrzebie zmiany art. 50 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych)

• Authors: Piotr Cybula

Abstracts

PL

Celem artykułu jest dokonanie oceny zgodności art. 50 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych z dyrektywą 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Zgodnie z tym przepisem: „Jeżeli przepisy szczególne ograniczają zakres albo warunki, na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych, które są częścią imprezy turystycznej, takie same ograniczenia stosuje się do organizatora turystyki”. W ocenie autora niniejszego artykułu obecna regulacja tytułowego problemu w art. 50 ust. 5 wspomnianej ustawy odbiega od standardu wymaganego przez dyrektywę 2015/2302 i wymaga pilnej zmiany legislacyjnej w postaci zmiany tego przepisu, uwzględniającej możliwości wynikające z dyrektywy. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie tej problematyki w szerszym tle, z odwołaniem się do przepisów dyrektywy 90/314 i ustawy o usługach turystycznych.

Keywords

PL

organizator turystyki; odpowiedzialność odszkodowawcza; ustawa o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych

• Publisher: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
• Journal: internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
• Year: 2018
• Volume: 7
• Issue: 4
• Pages: 36-45

Dates

published

2018

Contributors

author

Piotr Cybula

• Zakład Prawa, Wydział Turystyki i Rekreacji Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie

References

• Cybula, P. (2011). O ewolucji zasad odpowiedzialności organizatora turystyki z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o imprezę turystyczną. W: A. Śmieja (red.), Odpowiedzialność cywilna w obrocie gospodarczym. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu nr 203. Wrocław: Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu.
• Cybula, P. i Zawistowska, H. (2017). Ocena funkcjonowania ustawy o usługach turystycznych i pytania o kierunki przyszłej regulacji. Studia Oeconomica Posnaniensia, 5(4). Fransceschelli, V., Morandi, F. i Torres, C. (red.). (2017). The New Package Travel Directive. Lizbona: Edição Eshte| Inatel.
• Gospodarek, J. (2011). Zasady i zakres odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorcy turystycznego. Próba uogólnień. W: A. Śmieja (red.), Odpowiedzialność cywilna w obrocie gospodarczym. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu nr 203. Wrocław: Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu.
• Łętowska, E. (1998). Usługi turystyczne: czy naprawdę już po europejski. Rzeczpospolita, 22.07.1998.
• Nesterowicz, M. (1974). Odpowiedzialność cywilna biur podróży. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
• Nesterowicz, M. (2004). Odpowiedzialność biura podróży za osoby trzecie. W: M. Pyziak-Szafnicka (red.), Odpowiedzialność cywilna. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Adama Szpunara. Kraków: Wydawnictwo Zakamycze.
• Nesterowicz, M. (2016). Prawo turystyczne. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
• Piskozub, P. (2017). Odpowiedzialność przedsiębiorcy turystycznego za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Raciborski, J. (1999). Usługi turystyczne. Przepisy i komentarz. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
• Żytkiewicz, N. (2009). Ograniczenie odpowiedzialności organizatora turystyki z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o imprezę turystyczną na podstawie umowy międzynarodowej. W: P. Cybula, J. Raciborski (red.), Turystyka a prawo. Aktualne problemy legislacyjne i konstrukcyjne. Sucha Beskidzka – Kraków: Wyższa Szkoła Turystyki i Ekologii w Suchej Beskidzkiej.

Identifiers

DOI

10.7172/2299-5749.IKAR.4.7.3

Biblioteka Nauki

2164807