Odstępstwa dotyczące instrumentów płatniczych przeznaczonych do dokonywania płatności niskokwotowych Glosa do wyroku TS z 11 listopada 2020 r. w sprawie C‑287/19 DenizBank AG przeciwko Verein für Konsumenteninformation

• Authors: Bartosz Wyżykowski

Abstracts

PL

Przedmiotem glosy jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (pierwsza izba) z 11 listopada 2020 r. w sprawie C‑287/19 DenizBank AG przeciwko Verein für Konsumenteninformation, ECLI:EU:C:2020:897. Sąd ten wypowiedział się w przedmiocie zagadnień prawnych, które pojawiły się na gruncie przepisów PSD1 i PSD2 regulujących odstępstwa dla instrumentów płatniczych przeznaczonych do dokonywania płatności niskokwotowych. Po pierwsze, sąd przesądził, że funkcja NFC (near field communication) służąca inicjowaniu transakcji opiewających na niskie kwoty może być kwalifikowana jako odrębny instrument płatniczy, mimo że inkorporowana jest w ramach zindywidualizowanej karty płatniczej przypisanej do konkretnego użytkownika. Po drugie, sąd orzekł, że można w takim wypadku mówić o instrumencie używanym anonimowo. Przesądzenie, czy w danym wypadku mamy do czynienia z instrumentem przeznaczonym do dokonywania płatności niskokwotowych, czy jest on używany anonimowo, a także czy nie jest możliwe jego zablokowanie ani uniemożliwienie jego dalszego używania, jest kluczowe dla ustalenia, czy i ewentualnie w jakim zakresie dostawca może korzystać z poszczególnych odstępstw przewidzianych w PSD2. Wreszcie, sąd wyjaśnił, że postanowienia ogólnych warunków umownych, regulujących milczącą zgodę użytkownika będącego konsumentem, na zmiany w umowie ramowej proponowane przez dostawcę, mogą podlegać testowi abuzywności. Wyrok ma niemałe znaczenie dla sektora bankowego i płatniczego, wszak dotychczas TSUE rzadko wypowiadał się w przedmiocie wykładni przepisów PSD2.

Keywords

PL

instrument płatniczy; funkcja komunikacji bliskiego zasięgu (NFC); płatności niskokwotowe; zmiany w umowie ramowej o usługę płatniczą; nieuczciwe postanowienia umowne

• Publisher: Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Ekonomicznych
• Journal: internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
• Year: 2021
• Volume: 10
• Issue: 5
• Pages: 55-72

Dates

published

2021

Contributors

author

Bartosz Wyżykowski

References

• Bajor, B. (2017). W: B. Bajor, J. Byrski i A. Zalcewicz, Ustawa o usługach płatniczych. Komentarz, wyd. II. LEX, Wolters Kluwer.
• Bajor, B., Byrski, J. i Zalcewicz, A. (2017). W: B. Bajor, J. Byrski i A. Zalcewicz, Ustawa o usługach płatniczych. Komentarz, wyd. II. LEX, Wolters Kluwer.
• Bednarek, M. i Mikłaszewicz, P. (2020). W: Prawo zobowiązań – część ogólna. System Prawa Prywatnego, tom 5, wyd. 3. Warszawa: C.H. Beck.
• Grabowski, M. (2015). Pojęcie instrumentów płatniczych. Glosa do wyroku TS z dnia 9 kwietnia 2014 r., C-616/11. Europejski Przegląd Sądowy, 8.
• Grabowski, M. (2020). Ustawa o usługach płatniczych. Komentarz, wyd. 2. Warszawa: C.H. Beck.
• Korus, K. (2012). Pojęcie usługi płatnicze w ustawie o usługach płatniczych. Monitor Prawa Bankowego, lipiec–sierpień, 7–8.
• Pacak, M. (2014). Usługi płatnicze. Komentarz. Warszawa: LexisNexis.
• Radwański, Z. i Olejniczak, A. (2019). Prawo cywilne – część ogólna, System Prawa Prywatnego, tom 2, wyd. 3. Warszawa: C.H. Beck.
• Radwański, Z. i Olejniczak, A. (2005). Prawo cywilne – część ogólna, wyd. 8. Warszawa: C.H. Beck.
• Srokosz, W. (2010). Zakres stosowania Dyrektywy PSD (Payment Services Directive). Prawo Mediów Elektronicznych, 1.
• Trzaskowski, R. (2018). W: J. Gudowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania. Część ogólna, wyd. II. Warszawa: Wolters Kluwer.
• Wyżykowski, B. (2020). Przegląd aktualnego orzecznictwa w sprawach dotyczących nieautoryzowanych transakcji płatniczych. Monitor Prawa Bankowego, wrzesień, 9.

Identifiers

DOI

10.7172/2299-5749.IKAR.5.10.5

Biblioteka Nauki

2206917