System środków penalnych w projekcie kodeksu wykroczeń

• Authors: Jerzy Szumski

Title variants

EN

The System of Penal Measures in the Draft of the Transgressions Code

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

This paper discusses and appraises changes in the system of penal measures in the draft of the Transgressions Code, and to some extent also in the draft of the Code of the Execution of Penalties. A great variety of problems are discussed: the author concentrates on a broad definition of a penal measure, treating as such measure each legal reaction to the fact of transgression, made by a competent agency upon identification of the perpetrator. The discussion concentrates on the draft’s division into penalties and penal measures. Also discussed are other reactions included in the code that can be applied to the perpetrator but do not belong to either of the above two categories. The autor carries out a critical analysis of the solutions concerning penalties, penal measures, alternatives to punishment, and the main  directives as to the severity of penal measures. Taken into account in the analysis have been, on the one hand, the praiseworthy regulations, most of which result from acceptance by authors of the draft of postulates, made for a long time by the doctrine and aimed toward the   rationalization and humanization of Polish law on transgressions. On the other hand, the analysis paints out those solutions which the author finds to be redundant or improperly formulated With respect to reactions that are termed “penalties” the author declares himself a resolved opponent of arrest: in his opinion, that penalty should not be imposed on perpetrators of the pettiest transgressions, the more so as some of the offences specified in the draft code are not threatened with deprivation of liberty at all. Here, the practice of deciding in cases of transgressions is brought to mind where arrest was usually imposed for disturbances of public order or peace committed by intoxicated persons; most of such perpetrators were alcoholics, and  their short-term imprisonment was in fact a specific preventive measure. The author also expresses his support of the renouncement of the institution of conditional suspention of the penalty of arrest (should even arrest be preserved in the future code): in practice, instead of limiting the use of arrest, that institution was treated as a self-standing reaction, a substitute for the penal measures not involving deprivation of liberty. On the other hand, the author praises the elimination from the draft of the penalty of limitation of liberty which fails to come up to expectations as an alternative to arrest and only causes serious problems with its execution. As regards, further, the penalty of fines ‒ the basic reaction towards perpetrators of transgressions ‒ the author considers the pros and cons and declarls himself in favor of the system of daily rates. Aware of the controversial nature of this suggestion, he justifies it mainly with the need for the unification of the system of imposition of fines in penal law and the  law on transgressions. The author praises the solution where only the court is empowered to impose arrest in default of paying a fine. In principle, he also praises the way this sphere ‒ the main weak point of decisions in cases of transgressions so far ‒ has been regulated in the draft of the Code of the Execution of Penalties. Here, arrest as a substitute for fines is treated as the last resort, and many solutions are Offerd to cause the payment of a fine; fines can even be defanted on if then cannot be paid for reasons beyond the convicted person’s control, and it proves impossible or inexpedient to carry out that penalty in another way. The author believes, however, that some of the solutions suggested in the draft of the Code of the Execution of Penalties have not been formulated with sufficient precision. As far as penal measures are concerned ‒ under the draft of the Transgressions Code, they include with deawal of a driving license, forfeiture of property, and payment to the injured person or for a public purpose ‒ the author criticizes mainly the limited possibilities of their application as self-standing measures: they can only be applied in the case of renouncement of inflicting a punishment. This solution is in fact a preservation of the possibility, criticized by scientific community, of the accumulation of different penal measures, and leads to unnecessary aggravation of punishment. On the other hand, the author praises many other novel solutions related to penal measures, including in particular a considerable mitigation of the statutory application of a most annoying withdrawal of a driving license; in his opinion, however, that ban should be optional and not obligatory. The author also praises the regulation of forfeiture of propesty, mainly because of the ban on its application if the decision to impose it were out of proportion with the seriousness of the transgression. Besides, the author fully approves of the renunciation of the former additional penalty, the “ban on pursuit of definite activity or performance of functions requiring a license”, and also of the labelling measure of publication of the sentence. In the sphere of general directives of the imposition of penal measures, the draft is based on the concept which combines elements of just retribution (proportional to guilt) and special prevention. The former directive is to define the maximum degree of severity of reaction under penal law, while the latter should influence the choice and extent of the penal measure applied. Unlike the draft of the Penal Code, the draft of the Transgressions Code does not include the directive of general prevention. The present author praises this omission and supports the opinion, popular in scientific community, that general prevention should be included in the statutory sanctions while its aims can be achieved within the directive of just retribution. With respect to the latter, the author argues that reaction of penal law should be commensurate not only with the guilt but also with the seriousness of the act; he also stresses that compensation for the damages done to the injured person should become an integral part of just retribution, and acquire an important position in the future Transgressions Code. Further discussion concerns alternatives to punishment, that is: (1) renunciaton of inflicting punishment, and (2) refusal to start proceedings before the boards for the adjudication of transgressions where the case is referred to other agencies (e.g. place of employment or school) for application of so-callcd educational measures. Under the draft, renunciation of inflicting punishment may consist both in a complete renunciation of applying any penal measure, and in rcnunciation of imposing a penalty which is combined with the application of another penal measure. In the author’s opinion; this solution has to be modified. The very name of the institution concerned here can hardly be squared with the  possibility of applying a penal measure, often one ‒ e.g. withdrawal of a driving license ‒ that is actually more severe than a penalty such as a small fine. For this reason, the author’s suggestion aims at a situation where renunciation of inflicting punishment would consist only in abandonment of the application of any measures whatever. Instead, the possibilities of application of self-standing penal measures should be much extended and regulated by separate provisions. The other of the above-mentioned institutions, whose regulation violates the principle of definiteness of reaction under penal law, should be eliminated altogether. What also speaks for this solution is the fact that the institution concerned is based on a belief in the effectiveness of educational actions which has not been verified empirically; moreover, its application may expose the offender to consequences more severe (e.g. dismissal from work) than those resulting from proceedings before the beards for the adjudication of transgressions. In the final part of the paper, the author comments on the general conception of the Polish reform of broadly conceived penal law. He proclaims himself in favor of the opinion, found in literature, that Polish law has to be amended radically (based on the suggestions contained in the draft), and that the work on its codification have to proceed parallel to its amendment; they must also be given sufficient time to be completed.  

Keywords

PL

środki penalne; kary; środki karne; kodeks wykroczeń; penal measures; penalties; Transgressions Code; środki penalne; kary; środki karne; kodeks wykroczeń; penal measures; penalties; Transgressions Code

EN

penal measures; penalties; Transgressions Code

• Publisher: Instytut Nauk Prawnych PAN / Institute of Legal Studies PAN
• Journal: Archiwum Kryminologii
• Year: 1994
• Issue: XX
• Pages: 53-78

Dates

published

1994-08-01

Contributors

author

Jerzy Szumski

References

• Andrejew I., Społeczne oddziaływanie kary, „Studia Iuridica” 1978, t. VIII.
• Batawia S., Sprawcy przestępstw i wykroczeń systematycznie nadużywający alkoholu, „Archiwum Kryminologii” 1974, t. VI.
• Bednarzak J., W sprawie nowelizacji kodyfikacji karnej, „Nowe Prawo” 1981, nr 3.
• Bieńkowska E., Standardy europejskie w odniesieniu do ofiar przestępstw a reforma prawa karnego materialnego, „Państwo i Prawo” 1990, nr 6.
• Błotnicka M., Z badań nad skutecznością stosowania art. 41 k.w. i art. 5 k.p.w. w praktyce kolegiów woj. tarnowskiego, „Zagadnienia Wykroczeń” 1978, nr 1.
• Bojarski M., Radecki W., Oceny prawne obszarów stycznych wykroczeń i przestępstw, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1989.
• Buchała K., Niektóre problemy stanu nietrzeźwości kierujących pojazdami, „Zeszyty Naukowe Akademii Spraw Wewnętrznych” 1975, nr 4.
• Buchała K., O co w gruncie rzeczy toczy się spór?, „Państwo i Prawo” 1990, nr 8.
• Buchała K., System sądowego wymiaru kary według kodeksu karnego z 1989 r. a problemy kodyfikacji prawa karnego, „Państwo i Prawo” 1981, nr 8.
• Cieślak M., Doda Z., Węzłowe zagadnienia postępowania karnego (ocena realizacji kodyfikacji z 1969 r.), „Zeszyty Naukowe Instytutu Badania Prawa Sądowego” 1978, nr 9.
• Cieślak M., Zagadnienia reformy prawa karnego, „Palestra” 1988, nr 5
• Ćwiąkalski Z., Uwagi do założeń reformy prawa wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1989, nr 5.
• Dąbrowski W.F., Niektóre aspekty orzecznictwa karno-administracyjnego, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1967, nr 1.
• Dobrzyński A., Orzecznictwo w sprawach o wykroczenia przekazanych sądom, „Zagadnienia Wykroczeń” 1977, nr 1.
• Falandysz L., Alkoholizm i nietrzeźwość w świetle prawa karno-administracyjnego, „Alkohologia Łódzka” 1968, t. IV.
• Falandysz L., Gardocki L., Jasiński J., Kochanowski J., Rejman G., Jaki nowy kodeks karny?, „Wokanda” 1990, nr 21.
• Falandysz L., Przestępstwa i wykroczenia alkoholowe w prawie karnym za granicą, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1972.
• Falandysz L., Wykroczenie zakłócenia porządku publicznego, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1974.
• Frankowski S., Nowe ustawodawstwo karne a zwalczanie alkoholizmu, Warszawa 1972
• Gardy Z., Na drogę postępowania sądowego, Zagadnienia Wykroczeń” 1978, nr 4‒5.
• Gostyński Z., O potrzebie nowelizacji przepisów postępowania w sprawach o wykroczenia, „Państwo i Prawo” 1981, nr 4
• Gostyński Z., Postępowanie co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1976.
• Grzegorczyk T., O systemie kar za wykroczenia (uwagi na tle dyskusji nad reformą prawa wykroczeń), „Zagadnienia Wykroczeń” 1988, nr 2.
• Gubiński A., Ewolucja stosowanych przez kolegia środków karnych oraz zasad wymiaru kary, „Zagadnienia Wykroczeń” 1977, nr 6.
• Gubiński A., O projektach kodeksu wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1992, nr 11.
• Gubiński A., Prawo wykroczeń, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978.
• Gubiński A., Prawo wykroczeń, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1989.
• Gubiński A., Projekt reformy części ogólnej prawa o wykroczeniach, „Państwo i Prawo” 1990, nr 6.
• Gubiński A., Warunkowe zawieszenie wykonania kary aresztu, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1968, nr 1.
• Gubiński A., Wykroczenia w komunikacji [w:] Problemy współczesnego prawa wykroczeń. Materiały Międzynarodowej Konferencji, Uniwersytet Wrocławski. Instytut Prawa Karnego i Kryminologii, Wrocław 1986.
• Jakubowska-Aleksandrow J., Kontrola sądowa nad orzecznictwem w sprawach o wykroczenia, „Studia Prawnicze” 1981, nr 3.
• Jakubowska-Hara J., Podstawowe dyrektywy wymiaru kary (w świetle dyskusji wokół art. 50 k.k.), „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1989, nr 4.
• Jakubowska-Hara J., Problemy stosowania kary aresztu wobec sprawców wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1984, nr 4.
• Jasiński J., O nowy kształt systemu środków karnych, „Przegląd Prawa Karnego” 1990, nr 1.
• Jasiński J., System środków karnych, „Państwo i Prawo” 1982, nr 8.
• Kubicki L., Projekt kodeksu wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1961, nr 10.
• Kubicki L., Skupiński J., Wojciechowska J., Kara ograniczenia wolności w praktyce sądowej, Instytut Nauk Prawnych PAN, Warszawa 1973.
• Kurzępa B., W dyskusji redakcyjnej nad projektami kodeksu wykroczeń, „Problemy Praworządności” 1991, nr 6.
• Lernell L., Współczesne zagadnienia polityki kryminalnej. Problemy kryminologiczne i penologiczne, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1978.
• Lewandowski S., Filozofia kary a projekt nowego kodeksu karnego, „Palestra” 1992, nr 5‒6.
• Łojko E., Sprawcy wykroczeń o zakłócenia spokoju publicznego w stanie nietrzeźwości, „Archiwum Kryminologii” 1974, t. VI.
• Marek A., Główne tendencje polityki kryminalnej na forum ONZ a reforma polskiego prawa karnego, „Państwo i Prawo” 1983, nr 1.
• Marek A., Istota i zasady odpowiedzialności karnej za wykroczenie na tle ustawy o przekazaniu niektórych drobnych przestępstw do orzecznictwa karno-administracyjnego, „Palestra” 1967, nr 5.
• Marek A., Kierunki postulowanych zmian prawa wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1987, nr 2.
• Marek A., Sporne problemy reformy prawa wykroczeń (uwagi na tle „Założeń reformy”), „Zagadnienia Wykroczeń” 1988, nr 6.
• Moskalewicz J., Czy zbliżamy się do dziewięciu litrów? Kwestia alkoholu w latach 1989‒1990, „Problemy Alkoholizmu” 1991, nr 1.
• Moskalewicz J., Kontrola nad alkoholem. Relikt realnego socjalizmu w warunkach gospodarki rynkowej?, „Problemy Alkoholizmu” 1992, nr 1.
• Nowaczyk H., Czyżkowski W., Warunkowe zawieszenia kary aresztu w praktyce kolegiów (analiza orzecznictwa i wnioski), Zagadnienia Wykroczeń” 1978, nr 1.
• Opinia Towarzystwa Naukowego Prawa Karnego, „Przegląd Prawa Karnego” 1990, nr 2.
• Pacholarz E., Ukarani karą aresztu z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (uwagi na tle analizy orzecznictwa), Zagadnienia Wykroczeń” 1975, nr 2.
• Papierkowski Z., Projekt prawa o wykroczeniach (kilka uwag o niektórych problemach ogólnych), „Palestra” 1961, nr 3.
• Pawela S., Kara grzywny w projektach kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego, „Państwo i Prawo” 1991, nr 3
• Popławski H., Zasada ne bis in idem we wzajemnych stosunkach prawa karnego, karno-administracyjnego i dyscyplinarnego, „Nowe Prawo” 1964, nr 5.
• Siwik Z., System środków penalnych w prawie karnym skarbowym, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1986.
• Skupiński J., Kara ograniczenia wolności w prawie karnym powszechnym – jej istota, geneza i prawnomiędzynarodowe uwarunkowania, „Studia Prawnicze” 1988, nr 4.
• Skupiński J., Kierunki doskonalenia polskiego prawa wykroczeń, „Studia Prawnicze” 1981, nr 4.
• Skupiński J., Model polskiego prawa o wykroczeniach, Ossolineum, Wrocław 1974.
• Skupiński J., O zamiarze szybkiego uchwalenia kodeksu karnego – krytycznie, „Państwo i Prawo” 1990, nr 8.
• Skupiński J., Przekazywanie niektórych drobnych przestępstw do orzecznictwa karno-administracyjnego, „Państwo i Prawo” 1967, nr 1.
• Skupiński J., System środków penalnych w polskim prawie karnym (niepublikowany referat na konferencję zorganizowaną przez INP PAN a temat różnicowania środków karnych) Warszawa 1977.
• Skupiński J., Warunkowe skazanie w prawie polskim na tle porównawczym, Oficyna Naukowa, Warszawa 1992.
• Spotowski A., Konfiskata mienia i przepadek rzeczy (uwagi de lege ferenda), „Państwo i Prawo” 1989, nr 3.
• Spotowski A., O reformę prawa karnego, „Nowe Prawo” 1981, nr 4.
• Strzembosz A., O nowe ujęcie celów kary w ustawodawstwie karnym, „Państwo i Prawo” 1989, nr 11.
• Szamota B., Badania nad prewencją generalną – problemy metodologiczne, „Archiwum Kryminologii” 1984, t. XIV.
• Szczepański W., O racjonalne stosowanie kary aresztu, „Zagadnienia Wykroczeń” 1977, 4‒5.
• Szczepański W., Orzekając zastępczą karę aresztu, „Zagadnienia Wykroczeń” 1978, nr 3.
• Szpotowski A., O reformie prawa karnego materialnego, „Nowe Prawo” 1981, nr 4.
• Szpotowski A., Zasada humanizmu jako dyrektywa reformy prawa karnego, „Państwo i Prawo” 1988, nr 9.
• Szumski J., Alkohol a wymiar kary (wybrane zagadnienia), „Studia Prawnicze” 1987, nr 3.
• Szumski J., Areszt za wykroczenia, „Gazeta Prawnicza” 1981, nr 9.
• Szumski J., Czy podawać wyrok do wiadomości publicznej, „Wokanda” 1991, nr 3.
• Szumski J., Główne kierunki polityki karnej realizowanej przez kolegia do spraw wykroczeń w latach 1972-1989, „Archiwum Kryminologii” t. XIX, 1993.
• Szumski J., Kilka uwag kryminologicznych o karze zakazu prowadzenia pojazdów, „Państwo i Prawo” 1990, nr 2.
• Szumski J., Kolegia do spraw wykroczeń. Główne tendencje polityki karnej, „Gazeta Prawnicza” 1988, nr 1.
• Szumski J., O celowości recepcji grzywien stawek dziennych, „Państwo i Prawo” 1991, nr 2.
• Szumski J., O niektórych środkach karnych w projekcie reformy prawa wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1990, nr 11.
• Szumski J., O zrezygnowaniu z kary ograniczenia wolności w projekcie kodeksu wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1992, nr 4.
• Szumski J., Polityka karna wobec sprawców kradzieży (W świetle badań aktowych w Warszawie), Ossolineum, Wrocław 1986.
• Szumski J., Prowadzenie pojazdu po użyciu alkoholu 9ewolucja ustawodawstwa i polityki karnej), „Studia Prawnicze” 1989, nr 4.
• Szumski J., Przekwalifikowanie przestępstw w wykroczenia (konsekwencje w sferze polityki karnej), „Państwo i Prawo, 1980, nr 5.
• Szumski J., Środki alternatywne wobec kary za wykroczenia (w związku z projektem kodeksu wykroczeń), „Państwo i Prawo” 1992, nr 12.
• Szumski J., Środki karne stosowane wobec sprawców wykroczeń [w:] J. Skupiński (red.), Problemy recydywy i drobnej przestępczości w prawie Polski i RFN, Ossolineum, Wrocław 1984.
• Ustawa z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach, Dz.U. z 1985 r. Nr 23 poz. 100.
• Ustawa z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich, Dz.U. z 1992 r. Nr 24 poz. 101.
• Wiernikowski Z., Kara „podania wyroku do publicznej wiadomości” w szczególny sposób, „Państwo i Prawo” 1990, nr 2.
• Wolter W., O potrzebie nowelizacji ustawodawstwa karnego, „Nowe Prawo” 1981, nr 4.
• Założenia reformy prawa o wykroczeniach, „Zagadnienia Wykroczeń” 1988, nr 6.
• Zoll A., Niektóre aspekty zwalczania czynów zabronionych z pogranicza przestępstw i wykroczeń, Maków Podhalański 1981, (niepublikowany referat).

Identifiers

DOI

10.7420/AK1994C