Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


2008 | XXIX-XXX | 837-851

Article title

Mediacja między pokrzywdzonym a sprawcą przestępstwa jako forma rozwiązywania konfliktów

Authors

Content

Year

Issue

Pages

837-851

Physical description

Dates

published
2008-04-01

Contributors

author

References

  • Balawajder K. (1992). Konflikty interpersonalne. Analiza psychologiczna. Katowice: Uniwersytet Śląski.
  • Bazemore G., Umbreit M. (2001). A Comparison of Four Restorative Conferencing Models, www.ssw.che.umn.edu/rjp/Resources/Documents/BazUmb01.pdf.
  • Berne E. (1987). W co grają ludzie? Psychologia stosunków międzyludzkich, przeł. P. Izdebski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
  • Bieńkowska E., Wojciechowska J. (1993). Przestępczość i inne problemy społeczne w świetle własnych doświadczeń i poglądów mieszkańców Warszawy, „Studia Prawnicze”, z. 4.
  • Błachut J., Gaberle A., Krajewski K. (2000). Kryminologia. Gdańsk: „Arche”.
  • Chełpa S., Witkowski T. (1999). Psychologia konfliktów: praktyka radzenia sobie z sporami. Wałbrzych: „Unus”.
  • Christie N. (2004). Conflicts as property [w:] M. Płatek, M. Fajst (red.), W kręgu kryminologii romantycznej: konferencja zorganizowana w pierwszą rocznicę śmierci prof. Lecha Falandysza 18 lutego 2004 r. Warszawa: „Liber”.
  • Czarnecka-Dzialuk B. (1999−2000). Teoretyczne podstawy mediacji między ofiarą a sprawcą przestępstwa, „Archiwum Kryminologii”, t. XXV.
  • Czarnecka-Dzialuk B., Walczak-Żochowska A. (1995). Możliwości mediacji w sprawach o czyny karalne popełnione przez nieletnich w świetle ustawodawstwa polskiego [w:] E. Bieńkowska (red.), Teoria i praktyka pojednania ofiary ze sprawcą. Materiały konferencji międzynarodowej, Warszawa, 26–27 stycznia.
  • Czarnecka-Dzialuk B., Wójcik D. (2001). Mediacja w sprawach nieletnich w świetle teorii i badań. Warszawa: „Typografika”.
  • Czayka-Chełmińska K., Świeżak R., Tański M. (2005). Mediacje rodzinne, Materiały na konferencję „Mediacje rodzinne: stan obecny i pożądane kierunki rozwoju” zorganizowaną przez Ministerstwo Sprawiedliwości, Stowarzyszenie Mediatorów Rodzinnych, Stowarzyszenie Sędziów Rodzinnych, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego w dniach 19–20 września.
  • Czwartosz Z. (2004). Co to jest sprawiedliwość naprawcza [w:] materiały z jubileuszowego seminarium nt. Sprawiedliwość naprawcza w rozwiązywaniu konfliktów lokalnych i transgranicznych. Wrocław, 24−25 września.
  • Dana D. (1993). Rozwiązywanie konfliktów, przeł. Z. Rummel-Syska. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
  • Dąbrowski K. (1964). O dezintegracji pozytywnej. Szkic teorii rozwoju psychicznego człowieka poprzez nierównowagę psychiczną, nerwowość, nerwice i psychonerwice. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.
  • Dobiejewska E. (2002). Mediacja po wyroku, sprawiedliwość naprawcza – dlaczego nie? [w:] R. Musidłowski, J. Nawój, P. Szczepaniak (red.), Mediacja po wyroku. Materiały z polsko-czeskiej konferencji w Kulach 12−14 grudnia 2002 r.
  • Fisher R., Ury W. (1992). Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się, przeł. P.A. Rządca. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne.
  • Golec A. (2002). Konflikt polityczny: myślenie i emocje: raport z badania polskich polityków. Warszawa: „Dialog”.
  • Gostyński Z. (1984). Karnoprawny obowiązek naprawienia szkody. Katowice: Uniwersytet Śląski.
  • Gut J., Haman W. (1995). Docenić konflikt: od walki i manipulacji do współpracy. Warszawa: „Kontrakt”.
  • Kamińska-Szmaj I. (red.) (2001). Słownik wyrazów obcych. Wrocław: „Europa”.
  • Kluczyńska S. (2000). Konflikt czy walka, „Niebieska Linia”, nr 2.
  • Kołakowska-Przełomiec H., Wójcik D. (1990). Selekcja nieletnich przestępców w sądach rodzinnych. Warszawa–Wrocław–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  • Korybski A. (1993). Alternatywne rozwiązywanie sporów w USA. Studium teoretycznoprawne. Lublin: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej.
  • Krata A. (2006). Profesjonalizm mediatora a skuteczność mediacji (II), „Edukacja Prawnicza”, nr 3 (73).
  • Kurczewski J. (1973). Prawo prymitywne: zjawiska prawne w społeczeństwach przedpaństwowych. Warszawa: Wiedza Powszechna.
  • Kurdyś E. Konflikty i sposoby ich rozwiązywania, Centrum Szkoleń Psychologii Biznesu, www.csipb.pl/czytelnia.
  • Lieberman D. (2004). Sztuka rozwiązywania konfliktów: jak porozumieć się w każdej sytuacji, przeł. M. Gajdzińska. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
  • Marshall T.F. (2003). Restorative justice: an overview [w:] G. Johnstone (red.), A Restorative Justice Reader. Texts, Sources, Context. Portland: Willan Publishing.
  • Materiały robocze dla uczestników kursu „Mediacje między ofiarą i sprawcą” prowadzonego przez Centrum Negocjacji w Warszawie, Choszczówka, 29 marca−2 kwietnia 1998 r.
  • Mellibruda J. (2003). Ja − ty − my: psychologiczne możliwości ulepszania kontaktów międzyludzkich. Warszawa: „Nasza Księgarnia”.
  • Miers D., Willemsens J. (red.) (2004), Mapping Restorative Justice. Developments in 25 European Countries. Leuven: European Forum for Victim–Offender Mediation and Restorative Justice.
  • Olszewska Z. (2006). Psychologiczna perspektywa sprawcy i ofiary w konflikcie, materiał powielony Szkoły Sprawiedliwości Naprawczej w Instytucie Nauk Prawnych PAN, Warszawa.
  • Peters T. (1999). Victim−offender mediation. Reality and challenges [w:] Victim–Offender Mediation in Europe. Making Restorative Justice Work. Leuven: Leuven University Press.
  • Reykowski J. (2000). Psychologia polityczna [w:] J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki, t. 3, Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
  • Staszewska A. (2003). Sprawiedliwość naprawcza. Od spraw karnych po konflikty sąsiedzkie, „Niebieska Linia”, nr 2/25.
  • Sych W. (2007). Ewolucja pozycji pokrzywdzonego przestępstwem w polskim prawie karnym [w:] Materiały konferencyjne Sieć pomocy ofiarom przestępstw: dobre praktyki, niewykorzystane szanse, nowe rozwiązania. Pszczyna.
  • Światłowski A. (1997). W stronę koncepcji porozumień karnoprocesowych, „Państwo i Prawo”, z. 9.
  • Tosi H.L., Rizzo J.R., Carroll S.J. (1990). Managing Organizational Behaviour. New York: Harper & Row.
  • Tusznio S., Wojtkowiak M. (2004). Mediacje i negocjacje jako formy rozwiązywania konfliktu. Kielce Wydawnictwo Uczelniane Wszechnicy Świętokrzyskiej.
  • Ury W. (1995). Odchodząc od nie. Negocjowanie od konfrontacji do kooperacji, przeł. P.A. Rządca. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne.
  • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553).
  • Ustawa z dnia 6 czerwca 1998 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 88, poz. 555).
  • Waluk J. (1999). Kto i dlaczego wprowadza w Polsce mediację? [w:] B. Czarnecka-Dzialuk, D. Wójcik, Mediacja: nieletni przestępcy i ich ofiary. Warszawa: Oficyna Naukowa.
  • Waluk J. (2002). Mediacja jako instytucja dla pokrzywdzonego, „Mediator”, nr 20 (1).
  • Weitekamp E. (2000). Research on victim−offender mediation. Findings and needs for the future [w:] The European Forum for Victim-Offender Mediation and Restorative Justice (red.), Victim−Offender Mediation in Europe. Leuven: Making Restorative Justice Work.
  • Wojciechowski M. (1999). Konflikt − jak go rozumieć?, „Remedium”, nr 3, www.parpa.pl.
  • Wright M. (2005). Przywracając szacunek sprawiedliwości, przeł. M. Marcinkowska. Warszawa: Polskie Stowarzyszenie Edukacji Prawnej.
  • Zalewski W. (2006). Sprawiedliwość naprawcza – początek ewolucji polskiego prawa karnego?. Gdańsk: „Arche”.

Document Type

Publication order reference

Identifiers

YADDA identifier

bwmeta1.element.ojs-doi-10_7420_AK2007-2008BN
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.