Czym jest miasto sprawiedliwości naprawczej?

• Authors: Anna Matczak

Title variants

EN

What is a restorative city?

Abstracts

EN

The concept of a restorative city is one of the most recent successful developments in the field of restorative justice theory and practice. Despite the lack of universal standards of implementation, a restorative city can be defined as a process that aims to shape both community life as well as urban space through the lens of restorative justice philosophy, values, and standards. The purpose of this article is to discuss the results of the analysis of how this concept has been implemented in the following cities: Hull (United Kingdom), Bristol (United Kingdom), Brighton & Hove (United Kingdom), Leuven (Belgium), Como (Italy), Tempio Pausania (Italy), Whanganui (New Zealand) and Oakland (United States). The article concludes with a brief summary of activities that have been undertaken in Wrocław in order to gain the status of a restorative city.

PL

Koncepcja miasta sprawiedliwości naprawczej jest jednym z najnowszych osiągnięć rozwoju praktyki oraz teorii sprawiedliwości naprawczej w ciągu ostatnich lat. Pomimo braku jednolitych standardów wdrażania tej idei, koncepcję miasta sprawiedliwości naprawczej można zdefiniować jako proces kształtowania życia społecznego oraz przestrzeni miejskiej przez pryzmat filozofii, zasad i wartości sprawiedliwości naprawczej. Celem niniejszego opracowania jest omówienie wniosków z analizy procesu wdrażania koncepcji miasta sprawiedliwości naprawczej w oparciu o doświadczenia następujących miast: Hull (Wielka Brytania), Bristol (Wielka Brytania), Brighton i Hove (Wielka Brytania), Leuven (Belgia), Como (Włochy), Tempio Pausania (Włochy), Whanganui (Nowa Zelandia) oraz Oakland (Stany Zjednoczone). Opracowanie kończy krótkie podsumowanie dotychczasowych działań na rzecz rozwoju idei miast sprawiedliwości naprawczej we Wrocławiu.

Keywords

PL

sprawiedliwość naprawcza; miasto sprawiedliwości naprawczej; mediacja; konflikt; urbanistyka

EN

restorative justice; restorative city; mediation; conflict; urban planning

• Publisher: Instytut Nauk Prawnych PAN / Institute of Legal Studies PAN
• Journal: Archiwum Kryminologii
• Year: 2021
• Issue: XLIII/2
• Pages: 399-427

Dates

published

2021

Contributors

author

Anna Matczak

• The Hague University of Applied Sciences

References

• Benisz W. (2013). ʻEkologia ludzka Znanieckiego a ekologia społeczna szkoły chicagowskiej – podobieństwa, różnice, nawiązaniaʼ [Florian Znaniecki’s “Human Ecology” and the “Human Ecology” of the Chicago School of Sociology-Similarities, Differences, References]. Rocznik Historii Socjologii 3, s. 111–125.
• Braithwaite J. (1989). Crime, Shame and Reintegration. Cambridge: Cambridge University Press.
• Braithwaite J. (2002). Restorative Justice and Responsive Regulation. Oxford: Oxford University Press.
• Choi J., Bazemore G. i Gilbert M.J. (2012). ʻReview of research on victims’ experiences in restorative justice: Implications for youth justiceʼ. Children and Youth Services Review 34, s. 35–42.
• Christie N. (1977). ‘Conflicts as property’. British Journal of Criminology 17(1), s. 1–15.
• Christie N. (1981). Limits to Pain. Oslo: Columbia University Press.
• Christie N. (2004). A Suitable Amount of Crime. London: Routledge.
• Cleynenbreugel L. van (2019). ‘Leuven: Creating support and skills for handling conflicts in a restorative way’. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 303–308.
• Council of Europe (2018). CM/Rec(2018)8 CoE recommendation concerning restorative justice in criminal matters. (Adopted by the Committee of Ministers on 3 October 2018 at the 1326th meeting of the Ministers' Deputies). Dostęp online: https://www.coe.int/en/web/prison/home/-/asset_publisher/ky2olXXXogcx/content/recommendation-cm-rec-2018-8?inheritRedirect=false [10.10.2020].
• Czarnecka-Dzialuk B. (2000). ‘Teoretyczne podstawy mediacji między ofiarą i sprawcą przestępstwa’ [The theoretical foundation of victim-offender mediation]. Archiwum Kryminologii 25, s. 9–28.
• Czarnecka-Dzialuk B. (2009). ʻWprowadzenie mediacji między ofiarą i sprawcą – polskie doświadczenia i perspektywyʼ [The introduction of victim-offender mediation – the Polish experiences and prospects]. W L. Mazowiecka (red.) Mediacja [Mediation]. Warszawa: Wolters Kluwer.
• Czarnecka-Dzialuk B. i Wójcik D. (1999). Mediacja. Nieletni przestępcy i ich ofiary [Mediation. Youth offenders and their victims]. Warszawa: Oficyna Naukowa.
• Daly K. (2013). ‘The punishment debate in restorative justice’. W J. Simon i R. Sparks (red.) The Handbook of Punishment and Society. London: Sage Publications, s. 356–374.
• Dighera B. (2019). ‘Como: Restorative wefts in the community’. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 309–313.
• European Forum for Restorative Justice, Restorative Justice: Strategies for Change (RJS4C) (2019-2023) (b.d.), Euforumrj.org. Dostęp online: https://www.euforumrj.org/en/restorative-justice-strategies-change-rjs4c-2019-2023 [03.03.2021].
• Gavrielides T. (2018). Routledge International Handbook of Restorative Justice. London: Routledge.
• Hooghe L. i Marks G. (2003). Unraveling the Central State, But How? Types of Multi-level Governance. Wien: Institut für Höhere Studien (IHS). Dostęp online: https://nbn-resolving.org/urn:nbn:de:0168-ssoar-246200 [10.10.2020].
• Johnstone G. (2002). Restorative Justice: Ideas, Values, Debates. Cullompton: Willan Publishing.
• Karwińska A. (2009). ‘Konflikty w przestrzeni społecznej miasta’ [Conflicts in the public space]. W E. Klima (red.) Czynniki społeczne w gospodarce przestrzennej i planowaniu przestrzennym [Social factors in the spatial economy and planning]. Łódź: Uniwersytet Łódzki, s. 53–68.
• Karwińska A. (2011). ʻ„Dobre Miasto”. W poszukiwaniu właściwej społeczno-przestrzennej formy miasta’ [„A Good City”. In search of an appropriate socio-spatial form of a city]. Studia Miejskie 4, s. 57–74.
• Latimer J., Dowden C. i Muise D. (2001). The Effectiveness of Restorative Justice Practices: A Meta-Analysis. Ottawa: Department of Justice Canada, Research and Statistics Division.
• Lepri G.L., Lodi E. i Patrizi P. (2019). ʻTempio Pausania: Social conflict resolution in a community settingʼ. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 314–319.
• Liebmann M. (2019). ʻBristol: Working together to resolve conflict and repair harmʼ. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 298–302.
• Macdonald M. (b.d.). My Restorative Journey and the Story of Hull, UK, Restorativepracticetbay.files.wordpress.com. Dostęp online: https://restorativepracticetbay.files.wordpress.com/2013/07/the-story-of-hull_estelle-macdonald.pdf [10.10.2020].
• Mannozzi G. (2019). ‘The emergence of the idea of a ‘restorative city’ and its links to restorative justice’. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 288–292.
• Matczak A. (2018). Understandings of Punishment and Justice in the Narratives of Lay Polish People. London: School of Economics and Political Science. PhD thesis.
• Matczak A. (2020). ʻThe penal narratives of community sentence and the role of probation: The case of the Wrocław model of community serviceʼ. European Journal of Probation 13(1), s. 72–88.
• McCold P. i Wachtel T. (2001). ʻRestorative justice in everyday lifeʼ. W J. Braithwaite i H. Strang (red.) Restorative justice and civil society. Cambridge: Cambridge University Press, s. 114–129.
• Ministerstwo Sprawiedliwości [Ministry of Justice] (b.d.). Mediacje karne w latach 1998-2018 i w I półroczu 2019 r. [Mediation in criminal cases 1998-2018 and in the first half of 2019]. Informator Statystyczny Wymiaru Sprawiedliwości. Dostęp online: https://isws.ms.gov.pl/pl/baza-statystyczna/opracowania-wieloletnie/ [05.11.2020].
• Mirsky L. (2009). Hull, UK, on Track to Becoming a Restorative City, Iirp.edu. Dostęp online: http://www.iirp.edu/pdf/Hull.pdf [10.10.2020].
• Mulcahy L. (2010). Legal Architecture: Justice, Due Process, and the Place of Law. London: Routledge.
• Niełaczna M. (2012). ‘The mediation and restorative justice movement in Poland’. W D. Miers i I. Aertsen (red.) Regulating Restorative Justice: A Comparative Study of Legislative Provision in European Countries. Frankfurt am Main: Verlag für Polizeiwissenschaft.
• Nowa Karta Ateńska [New Athens Charter] (2003). Lizbona: Europejska Rada Urbanistów. https://www.tup.org.pl/download/Karta_Atenska_2003-1.pdf [05.11.2020].
• Olsson L., Jerneck A., Thoren H., Persson J. i O'Byrne D. (2015). ʻWhy resilience is unappealing to social science: Theoretical and empirical investigations of the scientific use of resilienceʼ. Science Advances 1(4), s. 1–11.
• Pali B. i Maglione G. (2021). ʻDiscursive representations of restorative justice in international policiesʼ. European Journal of Criminology 18, s. 1–21.
• Płatek M. i Fajst M. (2005). Sprawiedliwość naprawcza. Idea. Teoria. Praktyka [Restorative justice. Idea. Theory. Practice]. Warszawa: Liber.
• Popławska J. (2016). ʻMiasto jako przestrzeń konfliktówʼ [City as a space of conflicts]. W E. Firlit i J. Gładys-Jakóbik (red.) Wybrane problemy współczesnego świata w refleksji socjologicznej [Selected issues of the contemporary world from the sociological perpsective]. Warsawa: OW SGH, s. 155–174.
• Read T. i Straker Ch. (2019). ‘Brighton and Hove: developing a culture of doing ‘with’ as prevention rather than cure’. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 293–297.
• Restorative Bristol Report 1 Year on (b.d.), Restorativebristol.co.uk. Dostęp online: http://restorativebristol.co.uk/content/uploads/2014/01/Restorative-Bristol-Report-1-Year-On.pdf [14.01.2021].
• Restorative Justice City (2014), Designingjustice.org. Dostęp online: https://designingjustice.org/restorative-justice-city/ [10.09.2020].
• Restorative Justice Council (2016), Restorativeapproachesinschools.co.uk. Dostęp online: http://www.restorativeapproachesinschools.co.uk/assets/img/699502.pdf [10.09.2020].
• Restorative Justice: Strategies for Change, Progress Report – Poland, January 2019 – January 2020 (b.d.). Nieopublikowany.
• Roche D. (2003). Accountability in Restorative Justice. Oxford: Oxford University Press.
• Rossner M. (2013). Just Emotions: Rituals of Restorative Justice. Oxford: Oxford University Press.
• Rudolf A., Cichowicz-Major M., Matysiak M., Pałka S., Pieniążek W. i Przybył C. (2015). Raport końcowy – Diagnoza stanu stosowania mediacji oraz przyczyn zbyt niskiej w stosunku do oczekiwanej popularności mediacji [Final report – the analysis of the use of mediation and the reasons of its unexpected low popularity]. Warszawa: Minsterstwo Sprawiedliwości. Dostęp online: https://www.gov.pl/attachment/cb132c4a-8e40-401d-9bdb-57c73427578d [20.07.2021].
• Safe Cities Index (2019). Safe Cities Index 2019. Urban Security and Resilience in an Interconnected World. The Economist Intelligence Unit. Dostęp online: https://safecities.economist.com/safe-cities-index-2019/ [01.07.2021].
• Safe in the City Champions (b.d.), Safeinthecity.info. Dostęp online: https://www.safeinthecity.info/sites/safeinthecity.info/files/sitc/ORC%20Action%20Plan%20Progress%20Report%20Dec%202017.pdf [05.11.2020].
• Saywood J. (2019). ‘Whanganui: Respectful relationships at the heart of our city – a story from New Zealand’. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 320–324.
• Sbica J. (2016). ‘These bars can’t hold us back: Plowing incarcerated geographies with restorative food justice’. Antipode 48(5), s. 1–21.
• School. Culture. Community Engagement (b.d.), Reedswier.com. Dostęp online: https://reedswier.com/2018/03/28/my-restorative-journey-to-hull-england/ [05.11.2020].
• Straker Ch. (2019). ʻConclusion: the restorative city – a challenge about means and endsʼ. The International Journal of Restorative Justice 2(2), s. 325–331.
• Strang H. i Sherman L. W. (2003). ʻRepairing the harm: Victims and restorative justiceʼ. Utah Law Review 15, s. 15–42.
• The Restorative Justice City (b.d.), Iftf.org. Dostęp online: https://www.iftf.org/fileadmin/user_upload/downloads/catalysts/IFTF_Fourm_TheRestorativeJusticeCityMap_rdr.pdf [05.11.2020].
• Toews B. (2019). ʻArchitecture and restorative justice. Designing with values and well-being in mindʼ. W T. Gavrielides (red.) Routledge International Handbook of Restorative Justice. London: Routledge, s. 279–296.
• UNODC (2020). Handbook on Restorative Justice Programmes (Second Edition). Criminal Justice Handbook Series. Vienna: UNODC.
• Wachtel T. (2012). Defining restorative. Paper presented at Building a Worldwide Restorative Practices Learning Network. The 15th IIRP World Conference. Bethlehem, PA, 1-3 August 2012.
• Walgrave L. (2008). Restorative Justice, Self-interest and Responsible Citizenship. London: Routledge.
• Walgrave L., Ward T. i Zinsstag E. (2021). ʻWhen restorative justice meets the Good Lives Model: Contributing to a criminology of trustʼ. European Journal of Criminology 18(3), s. 444–460.
• Zalewski W. (2006). Sprawiedliwość naprawcza. Początek ewolucji polskiego prawa karnego? [Restorative justice. The beginning of the evolution of Polish criminal law]. Gdańsk: Arche.
• Zalewski W. (2016). ʻSprawiedliwość naprawcza – formą demokracji deliberatywnej?ʼ [Restorative justice as a form of deliberative democracy]. Białostockie Studia Prawnicze 21, s. 25–35.
• Zarządzenie nr 2073/19 Prezydenta Wrocławia z dnia 21 listopada 2019 r. w sprawie powołania Wrocławskiego Zespołu ds. Sprawiedliwości Naprawczej [Ordinance No. 2073/19 of the Mayor of Wrocław, from 21 November 2019, in relation to the launch of the Wrocław Restorative Justice Board] (b.d.), Wrosystem.um.wroc.pl. Dostęp online: http://wrosystem.um.wroc.pl/beta_4/webdisk/207479/2073zp19.pdf?fbclid=IwAR1Vy_mIli9FEnodkAxreyYZUecLYDrgkIjOrvHI35LLM5fNLw6lOzhs_Rw [05.11.2020].
• Zehr H. (1990). Changing Lenses: A New Focus for Crime and Justice. Scottdale: Herald Press.
• Zehr H. (2002). The Little Book of Restorative Justice. Intercourse: Good Books.
• Zolli A. i Healey A.M. (2012). Resilience. Why things bounce back? New York: Free Press.

Identifiers

DOI

10.7420/AK2021.19

Biblioteka Nauki

2030556