EN
W artykule omawiamy wybrane wyniki badań poświęconych praktykom diagnozowania kultury na poziomie gmin. Rozróżniamy dwie ogólne perspektywy, z których bada się i opisuje uczestników kultury oraz ich relacjez instytucjami kulturalnymi. Perspektywa potrzeb uczestników oznacza w praktyce badanie ich preferencji kul-turalnych i oczekiwań odnośnie do działalności instytucji. Implikuje to „jednowymiarowe” ujęcie kulturalnych potrzeb i sprowadza uczestników do roli odbiorców oferty instytucjonalnej. Perspektywa zasobów uczestnikówkładzie nacisk na ich indywidualne cechy i zbiorowe formy kapitału, które sprzyjają aktywności kulturalnej. Takie podejście przekłada się na bardziej podmiotowe ujęcie uczestników, których postrzega się w większym stopniu jako potencjalnych partnerów instytucji i współtwórców lokalnej kultury.