PL
Wkład polskich przekładoznawców w myśl o tłumaczeniu, zwłaszcza w ostatnich ponad trzydziestu latach, zasługiwałby na syntetyczne opracowanie. Tutaj wybrana została, spośród „pewników tłumaczenia” (zob. Chesterman 1997), „obcość” w przekładzie, określana też jako „egzotyzacja” lub „światło w języku i kulturze”. Zachowanie obcości stanowi, według Antoine Bermana, akt etyczny tłumacza, co Autorka podziela. Jej zdaniem, dwa sposoby tłumaczenia, fragmentu powieści Gustawa Flauberta Madame Bovary oraz fragmentu powieści Raymonda Queneau Zazie dans le métro, należą, według rozróżnienia zaproponowanego przez Zygmunta Grosbarta, pierwszy do tłumaczeń raczej „nieśmiałych”, drugi - do „zuchwałych”.Słowa kluczowe: pewniki w tłumaczeniu, obcość w przekładzie, światło międzyjęzykowe, przekład nieśmiały / zuchwały.