PL
Artykuł przedstawia projekt badań zrealizowany przez pracowników Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w czasie trwania wystawy Moc Muzeum w Muzeum Narodowym w Krakowie. Interpretacja semiotyczna danych, zebranych w drodze wywiadów zogniskowanych oraz indywidualnych wzbogaconych o obserwację zajęć i analizę dokumentów zastanych i intencjonalnie stworzonych, pozwoliła na realizację celu badań. Interesowała nas współpraca międzydziałowa rozpoczęta, gdy edukatorzy stali się kuratorami wystawy. Działanie to potraktowaliśmy jako przykład realizacji w obrębie „zwrotu edukacyjnego” w polskim muzealnictwie, gdzie wciąż widoczne są tendencje do wyrazistego oddzielenia i odmiennego wartościowania praktyki kuratorskiej i edukacyjnej. Analiza sposobów rozszerzania pola edukacji muzealnej przez edukatorów-kuratorów pozwoliła na sformułowanie zestawu rekomendacji w inicjowaniu projektów ekspozycyjnych realizowanych i współtworzonych przez pracowników działów edukacji. W prezentacji wyników badań skupiliśmy się na trzech obszarach, w ramach których doszło do przesunięć pola: w zakresie typów wiedzy organizującej myślenie o ekspozycji, w zakresie postrzegania i wykorzystywania kompetencji edukatorów oraz w zakresie kształtowania relacji nieformalnych i wytwarzania zaufania instytucjonalnego. Artykuł stanowi głos w sprawie konieczności uwzględnienia doświadczeń i kompetencji pracowników działów edukacji w konstruowaniu wartościowych wystaw i budowaniu dobrych relacji z zaangażowaną publicznością.