„Amoris laetitia” wyzwaniem dla duszpasterzy wobec osób żyjących w związkach niesakramentalnych

• Authors: Mariusz Ostaszewski

Title variants

EN

‟Amoris laetitia” as a challenge to priests towards people living in non-sacramental relationships

Abstracts

EN

In Holy Father Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia the idea of contemporary married couples facing up problems is clearly visible. What is underlined is the issue of accompanying the people in their everyday hardships. The Pope emphasizes that the matter of couples living in non-sacramental relationships is difficult for the Church. In his teaching Francis highlights and encourages to talk with those, whose life situation is inappropriate.He encourages priests to introduce those people to good that flows from the Gospel, so they could live according to and feed on God’s Word. In such situations a lot of patience and careis needed to unite those human beings both with their loving God and the joy that derives from the Gospel. The amount of civil divorces has been growing lately, which, consequently, leads toincreasing number of cohabitations, such as partnerships and non-sacramental relationships. This problem was already noticed by the Pope Paul VI in his Humanae vitae Encyclical, where he encouraged priests to create ministries connected to families, which was supposed to improve the conditions of this social group. Furthermore, one cannot imagine the suffering of such people, whose situation is improper to the church’s teaching. The Church Community, following evangelical requirements, cares about spreading the neighbourly love to such people, following Jesus’ teaching mentioned in the Bible (cf. Mt 22,39). Every christened person is brother and sister in faith. It is worth introducing into pastoral care different means of helping those people feel included in community of faith. Pastoral discernment is imperative in determining their participation in liturgical and prayer life. There is a need to provide conditions, in which they do not feel separated or excluded from the Church, but let them feel that Church is their mother who wishes to care for them and support them in their Bible-based life (cf. AL 299). All christenedpeople belong to one community believing in Jesus Christ. That is why the Pope Francis in his teaching states very clearly the importance of accompanying those Church members. Immense pastoral care is a great impulse for those who are lost in their life situations and are not able to find the way out on their own.

PL

W adhortacji apostolskiej Amoris laetitia Ojca Świętego Franciszka, widać bardzo mocne przylgnięcie do problemu, z jakim spotykają się współczesne małżeństwa. W sposób szczególny na pierwszy plan wysuwa się zagadnienie towarzyszenia takim ludziom na trudnej dla nich drodze życia. Papież Franciszek podkreśla, że zaistniała sytuacja osób żyjących w związku niesakramentalnym jest dla Kościoła czymś trudnym. W swoim nauczaniu Papież Franciszek podkreśla i zachęca do prowadzenie dialogu z tymi, których sytuacja życiowa jest nieprawidłowa. Zachęca duszpasterzy do tego, aby takim ludziom wskazywać dobro, jakie płynie z Ewangelii, aby mogli żyć i karmić Słowem Bożym. W takich sytuacjach potrzeba jest dużej cierpliwości i dbałości nad doprowadzeniem tych osób do spotkania z miłującym Bogiem i do radości, która wypływa z Ewangelii. W ostatnich latach można zauważyć rosnącą liczbę rozwodów cywilnych co w konsekwencji powoduje wielki wzrost tak zwanych wolnych związków czyli partnerskich i związków niesakramentalnych. Ten problem zauważył już papież Paweł VI w encyklice Humanae vitae, gdzie zachęcał do tworzenia duszpasterstw związanych z rodziną, co miało wpłynąć na poprawę kondycji tej komórki społecznej. Nie można sobie wyobrazić również cierpienia takich osób, których sytuacja wobec nauczania kościoła jest nieodpowiednia. Wspólnota Kościoła, idąc za wymaganiami ewangelicznymi, troszczy się o to również, aby wobec takich ludzi kierować miłość bliźniego jak naucza o tym Jezus w Ewangelii (Por. Mt 22,39). Każda osoba ochrzczona jest bratem i siostrą w wierze. Warto zatem wprowadzać w duszpasterskie rozwiązania różnego rodzaju sposoby, które pomogą takim osobom czuć się włączonym we wspólnotę wiary. Ważne jest zatem rozeznanie duszpasterskie w kwestii sposobu ich uczestniczenia w życiu liturgicznym i modlitewnym Kościoła. Potrzeba jest doprowadzić do tego, aby nie czuli się oni oddaleni czy odłączeni od Kościoła, ale by mogli odczuwać to, ze Kościół jest ich matką, która chce troszczyć się o nich i podtrzymywać ich w dążeniu życia Ewangelią (Por. AL 299). Wszyscy ludzie ochrzczeni należą do jednej wspólnoty wierzących w Jezusa Chrystusa. Dlatego Ojciec Święty Franciszek w swoim nauczaniu bardzo mocno podkreśla przede wszystkim towarzyszenie takim członkom Kościoła. Przejaw duszpasterskiej troski Kościoła daje wielki impuls dla tych, którzy często w swoich sytuacjach są pogubieni oraz nie potrafią sami znaleźć wyjścia z tego problemu.

Keywords

PL

małżeństwa niesakramentalne; rodzina; małżeństwo; separacja; rozwód; duszpasterz; Kościół

EN

non-sacramental marriages; family; marriage; separation; divorce; priest; Church

• Publisher: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
• Journal: Studia Elbląskie
• Year: 2022
• Volume: 23
• Pages: 319-335

Dates

published

2022

Contributors

author

Mariusz Ostaszewski

• Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej

• https://orcid.org/0000000249989986

References

• Benedykt XVI., Należy wystrzegać się pseudoduszpasterskich rozwiązań w badaniu ważności małżeństwa, OsRomPol 21(2010), nr 1, s. 3 – 4.
• Benedykt XVI., Przemówienie podczas VII Światowego Spotkania Rodzin, Mediolan 02. 06. 2012, OsRomPol 7 – 8(2012), s. 23 – 24.
• Bolesta A., Stwierdzenie nieważności małżeństwa, Kraków 2015.
• Bourgeois D., Duszpasterstwo Kościoła, Poznań 2001.
• Dyduch J., Adhortacja Amoris laetitia twórczą kontynuacją adhortacji Familiaris consortio?, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Publikacja [online], dostęp 2019 – 03 – 15 http://bc.upjp2.edu.pl/Content/4440/3.pdf, s. 1 – 46.
• Gajda P.M., Prawo małżeńskie Kościoła katolickiego, Tarnów 2000.
• Głąb J., Instytucja separacji małżeńskiej w obowiązującym prawie kanonicznym, „Resovia Sacra” 9/10(2002 – 2003), s. 279 – 301.
• Góralczyk P., Powtórne związki małżeńskie w teologicznym i etycznym świetle, Warszawa 1995.
• Góralski W., Absolutna nierozerwalność małżeństwa zawartego i dopełnionego w przemówieniu papieża Jana Pawła II do Roty Rzymskiej z 21 stycznia 2000, „Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich”, 10(2000) nr 1, s. 33 – 38.
• Gręźlikowski J., Stwierdzenie nieważności małżeństwa w Kościele rzymskokatolickim: teoria i praktyka, „Sympozjum” 14/1(19)2010, s. 75 – 102.
• Grzybowski J., Nadzieja odzyskana, Kraków 1999.
• Habiniak M., Towarzyszenie wolnym związkom w przyjmowaniu wymagań Ewangelii, w: Towarzyszyć małżeństwu i rodzinie. Inspiracje adhortacji apostolskiej Amoris laetitia dla duszpasterstwa rodzin, red. J. Goleń, Lublin 2017, s. 309 – 320.
• Kamiński R., Troska duszpasterstwa rodzin o małżeństwo i rodzinę, „Roczniki pastoralno-katechetyczne” II/57(2010), s. 5 – 24.
• Kasprzyk P., Instytucja separacji małżeńskiej, Lublin – Sandomierz 1999.
• Kasprzyk P., Separacja małżonków: instytucja funkcjonująca w polskim prawie rodzinnym i kanonicznym, „Ius Matrimoniale” 8/14(2003), s. 87 – 118.
• Kongregacja nauki wiary, List biskupów Kościoła katolickiego na temat przyjmowania Komunii Świętej przez wiernych rozwiedzionych żyjących w nowych związkach, Rzym 1994, s. 1 – 8.
• Krajczyński J., Duszpasterstwo małżonków rozwiedzionych i żyjących w nowych związkach, w: Towarzyszyć małżeństwu i rodzinie. Inspiracje adhortacji apostolskiej Amoris laetitia dla duszpasterstwa rodzin, red. J. Goleń, Lublin 2017, s. 399 – 420.
• Krzyszteczko H., Towarzyszenie małżeństwu i rodzinie w parafii, Komisja Episkopatu Polski Duszpasterstwa Ogólnego, Program duszpasterski na rok 1993/1994 w: Ewangelizacja wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej, red. A. Szczotok, A Liskowacka, Katowice 1993, s. 493–500.
• Landwójtowicz P., Duszpasterskie wsparcie małżonków i rodzin w kryzysach, w: Towarzyszyć małżeństwu i rodzinie. Inspiracje adhortacji apostolskiej Amoris laetitia dla duszpasterstwa rodzin, red. J. Goleń, Lublin 2017, s. 373 – 386.
• Mariański J., Sakrament małżeństwa w świadomości katolików polskich w kontekście przemian rodziny, „ Studia Teologii Dogmatycznej” 2(2016), s. 143 – 169.
• Miszczak E., Kościół a problemy małżeństw niesakramentalnych, „Konteksty społeczne” t. 3, nr 1(5)2015, s. 72–80.
• Paciuszkiewicz M., Informowanie i poszukiwanie, „Przegląd Powszechny” 10(1994), s. 20 – 29.
• Pałyga J., Oni też chcą być wierni, Ząbki 1999.
• Pałyga J., Kościół oddalonych – Głos duszpasterza, w: W trosce o Kościół, red. K. Kowalik, Lublin 2001., s. 140 – 151.
• Panowicz-Lipska J., Instytucja separacji w polskim prawie rodzinnym, „Państwo i Prawo” 10(1999), s. 11 – 28.
• Pyźlak G., Towarzyszenie rodzinom po rozpadzie, w: Towarzyszyć małżeństwu i rodzinie. Inspiracje adhortacji apostolskiej Amoris laetitia dla duszpasterstwa rodzin, red. J. Goleń, Lublin 2017, s. 387–396.
• Romaniuk K., Małżeństwo i rodzina według Biblii. Kraków 2015.
• Salij J., Kościół a małżeństwa osób rozwiedzionych, w: Tęsknota i głód, o ludziach żyjących w związkach niesakramentalnych, red. M. Paciuszkiewicz, Warszawa 1993, s. 127 – 136.
• Synoradzki Ł., Sakrament Pokuty i Eucharystii dla wiernych rozwiedzionych, żyjących w nowych związkach niesakramentalnych, SPelp XLVIII(2015), s. 213- 224.
• Zagrodzki W., Rozwiedzeni są w Kościele, Kraków 2010.
• Załęski J., Problem „rozwodu” na tle nauki Nowego Testamentu o małżeństwie w: Jan Paweł II. Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Chrystus odwołuje się do serca. Opracowanie Jana Pawła II teologii ciała. Lublin 1998, s. 193 – 215.

Identifiers

Biblioteka Nauki

2154385