PL
CEL NAUKOWY: Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie problemu osób w tak zwanym wieku niemobilnym w kontekście realiów współczesnego rynku pracy, stawiającego coraz to wyższe wymagania, co może stanowić źródło wykluczenia zawodowego osób niepotrafiących odnaleźć się tej kalejdoskopowej dynamice.PROBLEM i METODY BADAWCZE: Opracowanie stanowi przegląd literatury przedmiotu oraz sprawozdań i raportów dotyczących problematyki grupy osób w tak zwanym wieku niemobilnym, pozwalających na scharakteryzowanie i usystematyzowanie problemu. Wyniki analizy badań bibliometrycznych stanowiły podstawę do wskazania rekomendacji i możliwości ograniczania wykluczenia zawodowego i społecznego „pracujących seniorów”. PROCES WYWODU: Niniejsze opracowanie jest próbą zwrócenia uwagi na wagę oraz skalę problemu. Na podstawie analiz bibliometrycznych przedstawiono poziom aktywności zawodowej grupy 50+, uwzględniając zarówno osoby pracujące na etacie, jak również te, które rozpoczęły działalność gospodarczą. Wskazano na przedsiębiorczość indywidualną, która może dostarczyć przynajmniej częściowe antidotum na problem aktywizacji zawodowej w badanej grupie wiekowej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy wskazują na konieczność podjęcia działań pozwalających na wykorzystanie potencjału osób starszych poprzez aktywizację ich potencjału przedsiębiorczości, wyzwolenie indywidualnych cech osobowości, takich jak innowacyjność, umiejętność dostrzegania zmieniających się uwarunkowań, elastyczność polegająca na ciągłym uczeniu się, umożliwiających odnaleźć się w warunkach współczesnego rynku pracy. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Zestawienie poziomu różnych form aktywności zawodowej poszczególnych grup zawodowych zwraca uwagę na konieczność objęcia wsparciem osób już od 45. roku życia, który stanowi dolną granicę wyznaczania tak zwanego wieku niemobilnego. Szczególnego znaczenia nabierają programy zarządzania wiekiem, pozwalające podtrzymać aktywność zawodową oraz tworzące nowe miejsca pracy.