PL
Artykuł poświęcony jest rozważaniom nad specyfiką wypowiedzi zwanej „świadectwem nawrócenia” wśród chrześcijan ewangelicznych. Omawiana problematyka koncentruje się na zagadnieniu autonarracji jako przydatnej koncepcji, pozwalającej spojrzeć na świadectwo nawrócenia z perspektywy językowej, społecznej oraz psychologicznej, między innymi, jako na mechanizm o potencjale grupotwórczym. Analiza uwzględnia aspekty związane zarówno z formułą konstrukcyjną świadectwa, jak i językowymi wykładnikami tej wypowiedzi, ze szczególnym uwzględnieniem składników kanonicznych.
EN
The paper explores the notion of conversion testimony among Evangelical Christians. The main focus of attention is given to the conception developed among social scientists, called ‘autobiographical narrative’. Even though the testimony is primarily considered as a speech act, we may view it in terms of an intrinsic, group-forming mechanism that lays the foundation of every evangelical Church. The empirical section applies the autobiographical narration formula to the analysis of the construction of the conversion testimony. In addition, it draws reader’s attention to the problem of cannonical language of the conversion testimony.