Anatomia rosyjskiego imperializmu ery Władymira Putina

• Authors: Piotr Mickiewicz

Title variants

EN

Anatomy of Russian Imperialism in the Era of Vladimir Putin

Abstracts

EN

This paper explains the conditions and objectives of Russia's imperial policy during the Vladimir Putin era. For two decades (2000-2021) this policy can be described as conglomerate of skill fully executed and mutually coordinated political and economic undertakings supported by diplomatic action. Its undisputed success was to convince the majority of the remaining participants on the international scene of the need to grant Russia the status of a global player and to approve the construction by this country of its own sphere of influence. By 2022, it was being constructed on the basis of the classical principles of strategic thinking, involving the definition of the national interest, the identification of the state's vital interests in the subject and geographic areas important for its functioning, and how to achieve well-chosen operational goals. This process was divided into specific stages, during which individual objectives were achieved, which allowed for the determination of subsequent ones, enabling the realization of the national interest. The author puts forward the thesis that the national interest of the Russian Federation is to legitimize its position as a global power, while vital interests - to obtain instruments to achieve this strategic goal. It is also acknowledged that in the construction of this policy geopolitical concepts by Veniamin Semyonov Tenshansky and Halford John Mackinder have been adopted, especially the theses on the role of the core area and the centers enabling the creation of the necessary state potential and the principles of the functioning of a land power, and the Heartland theory with its vision of the necessary expansion into adjacent areas. This expansion is seen both as a solution for ensuring the security of a country with a large territorial extension and as an instrument for achieving superpower status and a potential capable of opposing a maritime (global) power. Based on these assumptions and concepts, it was considered that the next stage of Russian policy should be to sanction the position of a global power, which would lead to undertaking various forms of confrontation with the United States. However, it was assumed that the areas and formula of this confrontation would be determined on the basis of a rational assessment of the potential of the Russian state and of the possible losses that such a confrontation, in a formula unsuited to geopolitical realities, might bring. The ongoing Russian-Ukrainian conflict proves that dreams of achieving the status of an empire have become more important for the Russian leader than a realistic assessment of the possibility of restoring the status of a superpower.

PL

W opracowaniu wyjaśniono uwarunkowania i cele imperialnej polityki Rosji w okresie sprawowania władzy przez środowisko skupione wokół Władimira Putina. Przez dwie dekady (lata 2000-2021) politykę tę określić można jako konglomerat umiejętnie prowadzonych i wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć politycznoekonomicznych, wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jej bezapelacyjnym sukcesem było przekonanie większości pozostałych uczestników sceny międzynarodowej o konieczności przyznania Rosji statusu gracza globalnego i aprobaty budowy przez to państwo strefy własnych wpływów. Do 2022 roku była ona konstruowana w oparciu o klasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesu narodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jego funkcjonowania obszarach przedmiotowych i geograficznych oraz sposobu osiągnięcia dobrze dobranych celów operacyjnych. Proces ten został podzielony na konkretne etapy, w trakcie których osiągane były poszczególne cele, co pozwalało na wyznaczenie kolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Autor stawia tezę, że interesem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, zaś żywotnymi interesami - uzyskanie instrumentów pozwalających na osiągnięcie tego celu strategicznego. Uznaje także, że w konstrukcji tej polityki adoptowano koncepcje geopolityczne autorstwa Wieniamina Siemionowa Tień-Szańskiego i Halforda Johna Mackindera, zwłaszcza tezy o roli obszaru rdzeniowego i centrów pozwalających na stworzenia niezbędnego potencjału państwa i zasadach funkcjonowania mocarstwa lądowego, oraz teorii Heartlandu wraz z wizją koniecznej ekspansji na obszary przyległe. Ekspansja ta postrzegana jest zarówno jako rozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej, jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnego do przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Opierając się na tych założeniach i koncepcjach uznano, że kolejnym etapem rosyjskiej polityki powinno być sankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co prowadzić będzie do podjęcia różnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Jednakże założono, że obszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o racjonalną ocenę potencjału państwa rosyjskiego oraz możliwych strat jakie może przynieść taka

Keywords

PL

państwo; polityka zagraniczna; Rosja; strategia; oddziaływanie międzynarodowe

EN

state; foreign policy; Russia; international influence; strategy

• Publisher: Polskie Towarzystwo Geopolityczne
• Journal: Przegląd Geopolityczny
• Year: 2022
• Volume: 40
• Pages: 9-26

Dates

published

2022

Contributors

author

Piotr Mickiewicz

• Uniwersytet Gdański

References

• Łoś-Nowak, T., 2012. Federacja Rosyjska i ład międzynarodowych [w:] A. Stępień-Kuczyńska, M. Słowikowski (red.), Na gruzach imperium. W stronę nowego ładu międzynarodowego i społeczno-politycznego w regionie Europy Środkowo-Wschodniej, Łódź s. 108-132.
• Mękiszak, M., 2014. Doktryna Putina. Tworzenie koncepcyjnych podstaw rosyjskiej dominacji na obszarze postradzieckim, Komentarze Ośrodka Studiów Wschodnich, nr 131.
• Mickiewicz, P., 2015a. Wpływ kooperacji gospodarczej z Federacją Rosyjską na kształt niemieckiej polityki bałtyckiej, Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, vol. 9, nr 1.
• Mickiewicz, P., 2015b. Bałtycka „zimna wojna”. Możliwe reakcje NATO i UE na rosyjską aktywność militarną na akwenie bałtyckim, Krakowskie Studia Międzynarodowe, nr XI, 2.
• Mickiewicz, P., 2016. Obszar czarnomorski i Morze Śródziemne w polityce Rosji. Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego, t. 10, nr 1.
• Mickiewicz, P. (red.), 2018. Rosyjska myśl strategiczna i potencja militarny w XXI wieku, PWN, Warszawa.
• Mickiewicz, P., 2020. Zrównoważony rozwój w polityce bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Koncepcje a praktyczna realizacja w XXI wieku, (w:) Polska i Europa w perspektywie politologicznej, Warszawa.
• Mickiewicz, P., 2021. From maskirovka to hybrid operations - evolution of Russian special operations on the NATO's eastern flank, (w:) H. Królikowski (red.), NATO's eastern flank Special Operations Forces, Warszawa, s.17-38.
• Mickiewicz, P., 2022. Morska szachownica. Geopolityczne znaczenie akwenów morskich, Poznań.
• Modrzejewski, Z., 2020. Ewolucja rosyjskiej maskirowki, Przegląd Geopolityczny, 33, s. 65-79.
• Niedziółka, T., 2008. Unia Europejska wobec rosyjskiej agresji na Gruzję, Biuletyn Opinie, Fundacja Amicue Europae, nr 2, Warszawa.
• Potulski, J., 2009. Wieniamin Siemionow Tien-Szański jako twórca rosyjskiej szkoły geopolityki. Przegląd Geopolityczny, nr 1.
• Семенов Тянь-Шанский, В. П., 1915. О могущественном территориальном владениипри менительно к России. O черкпопо литической географии, Петроград.
• Udalov, V., 1995. National Interests and Conflict Reduction, [w:] I. W. Zartman, V. A. Kremenyuk (eds.), Cooperative Security. Reducing Third World Wars, Syracuse, New York.
• Wilczyński, W.J., 2020. Sowieckie źródła współczesnej wojny kulturowej, Przegląd Geopolityczny, 33, s. 173-191.
• Babicz, D., 2009. Rosja-NATO. Stracone nadzieje i szansa na przyszłość, Nowa Europa Wschodnia, nr 3-4.
• Delong, M., 2020. „Ruski mir” jako narzędzie rosyjskiej ekspansji geopolitycznej na terytorium Ukrainy, Przegląd Geopolityczny, 33, s. 50-64.
• Dziuba, J., 2009. Unia Europejska a Gruzja rok po wojnie sierpniowej, Analizy Natolińskie, nr 10.

Identifiers

Biblioteka Nauki

21151016