PL
Monografia Marcina Zaremby miała – jak zaznaczył autor we wstępie– przynieść odpowiedź na pytanie: „Czego ludzie się bali? Cobudziło ich niepokój?”. Zaremba postawił więc przed sobą zadanieprzedstawienia „możliwie pełnej panoramy polskich strachów i lękóww okresie tużpowojennym”. Obszerny tom podzielono na trzynaścierozdziałów, w których Autor omówił kolejno: problematykęstrachu; strach w kulturze dwudziestolecia (w tym rozdziale omówionobolszewizm i „żydokomunę”); psychospołeczne konsekwencjeII wojny światowej; powojenne odczucia społeczne; by następnieopisać strach przed: czerwonoarmistami; „ludźmi z demobilu”; szabrownikami;pospolitymi kryminalistami i żołnierzami podziemia;problematykę wysiedleń, przesiedleń i migracji; politykę strachurealizowaną przez komunistyczny reżim; lęk przed brakiem stabilizacji;strach przed głodem, drożyzną oraz chorobami, i zamknąć tomrozdziałem poświęconym fobiom i „przemocy etnicznej”.