PL
CEL NAUKOWY: Celem niniejszego artykułu jest analiza definicji polityki społecznej w polskiej literaturze polityki społecznej, opublikowanej po 1918 r. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Autor koncentruje się na definicjach ekonomistów, specjalistów w dziedzinie polityki społecznej, socjologów i prawników. Podejmuje próbę udowodnienia hipotezy badawczej, że polityka społeczna jako polityka publiczna jest nauką stosowaną. PROCES WYWODU: Autor akcentuje dwa problemy: 1) niewystarczające zaspokojenie potrzeb społecznych ludności w przeszłości oraz 2) występowanie po stronie społeczeństwa oczekiwań zaspokojenia przez władze publiczne potrzeb mieszkaniowych, edukacyjnych, w zakresie pracy, zmniejszenia stopy bezrobocia, zagwarantowania zabezpieczenia społecznego, pomocy socjalnej, opieki medycznej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Autor podkreśla konieczność dokonania zmiany ról, z pasywnej w aktywną, przez państwo jako głównego podmiotu polityki społecznej, oraz włączenie organizacji pozarządowych w sferę stosowanej polityki społecznej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Nowoczesna polityka społeczna powinna zerwać ze stosowanym po wojnie biurokratycznym systemem dystrybucji dóbr i zaspokajania potrzeb, uzależnionym od aktywności zawodowej. W drugiej części, „Urzędowa, planowa dystrybucja”, autor przedstawia definicje polityki społecznej w socjalistycznej Polsce. Zostały one skonstruowane na marksistowskiej, mechanicznej klasowej podstawie zaspokajania wszystkich osób zatrudnionych bezpośrednio lub pośrednio przez państwo i jego struktury organizacyjne. Oficjalna ideologia mechanicznego egalitaryzmu oparta na moralnych i prawnych obowiązkach świadczenia pracy spowodowała obniżenie do minimum świadczeń socjalnych osób zawodowo biernych.