Nadzieja, która podtrzymuje całe życie – realizm i uniwersalizm nadziei chrześcijańskiej

• Authors: Stanisław Chrobak

Title variants

Nadzieja, która podtrzymuje całe życie – realizm i uniwersalizm nadziei chrześcijańskiej

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

DOI: 10.19251/sej/2020.12(1) Nadzieja motywuje każde działanie, sprawia, że trudne do osiągnięcia dobra stają się osiągalne. Jest podstawowym sposobem wejścia w rzeczywistość kondycji ludzkiej i uczestniczenia w niej w sposób twórczy. Nadzieja ma rys uniwersalny i realny. Realizm i uniwersalizm rozwija nadzieję i umożliwia osobie branie udziału w odczytaniu porządku i wizji rzeczywistości. Mając nadzieję człowiek może zrozumieć, na czym polega jego czasowość i w jaki sposób rodzi się jego przyszłość, odnajduje siebie w codzienności. W nadziei kryje się wielki potencjał wyzwalający. W swej najgłębszej treści jest ona zaufaniem wobec Boga, który jest wierny swoim obietnicom.

EN

DOI: 10.19251/sej/2020.12(1) Hope motivates every action, and makes targets that are difficult to achieve become achievable. It is the basic way to enter into the reality of the human condition and to participate in it creatively. Hope is a universal and real trait. Realism and universalism develop hope and allow the person to take part in reading the order and vision of reality. With hope, a man can understand what his provisionalness is and how his future is born; he finds himself in everyday life. In hope there is great liberating potential. In its deepest content, it is trusting God, who is faithful to his promises.

Keywords

PL

nadzieja; nadzieja chrześcijańska; antropologia; nadzieja; nadzieja chrześcijańska; antropologia

EN

hope; Christian hope,; atropology

• Publisher: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku
• Journal: Społeczeństwo. Edukacja. Język
• Year: 2020
• Volume: 12

Dates

published

2020-12-29

Contributors

author

Stanisław Chrobak

• Uniwersytet Kardynała Stefana WyszyńskiegoWydział Nauk Pedagogicznych

References

• Bartnik, Czesław. 1995. Personalizm. Lublin: Oficyna Wydawnicza „Czas”.
• Benedykt XVI. 2007. Encyklika Spe salvi. Rzym: 30 listopada 2007.
• Bissoli, Cesare. 1989. Speranza. W: Dizionario di Pastorale Giovanile, red. Mario Midali, Riccardo Tonelli. Turyn: Editrice Elle Di Ci, 701-705.
• Boużyk, Maria. 2016. Realizm filozoficzny Polskiej Szkoły Filozofii Klasycznej jako podstawa modelu wychowania otwartego na religię. Polska Myśl Pedagogiczna, 2, 215-229.
• Chrobak, Stanisław. 2009. Podstawy pedagogiki nadziei. Współczesne konteksty w inspiracji personalistyczno-chrześcijańskiej. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
• Dar Boży wymagający współpracy. O nadziei, z ks. prof. Andrzejem Szostkiem MIC, rozmawia Agnieszka Strzępka. Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym. 2008, 3 (96), 31-37.
• Erikson, Erik. 2002. Dopełniony cykl życia. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Franciszek. 2016. Adhortacja apostolska Amoris laetitia.
• Frąckowiak, Tadeusz. 2007. O pedagogice nadziei. Fascynacje i asocjacje aksjologiczne. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Hryniewicz, Wacław. 2004. Dlaczego głoszę nadzieję? Warszawa: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum.
• Jan Paweł II. 1994. List apostolski Tertio millenio adveniente. Rzym: 10 listopada 1994.
• Jaworski, Marian. 1992. Ontologiczne podstawy nadziei u G. Marcela. W: Nadzieja w postawie ludzkiej. red. Walerian Słomka. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 69-77.
• Kant, Immanuel. 1957. Krytyka czystego rozumu, t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Kłoczowski, Jan. 2005. Rekolekcje o nadziei. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym «Gaudium et spes», W: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje. 1986. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.
• Kozielecki, Józef. 2006. Psychologia nadziei. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
• Krąpiec, Mieczysław. 1999. Człowiek bytem osobowym. W: Wychowanie na rozdrożu. Personalistyczna filozofia wychowania. red. Franciszek Adamski, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 81-92.
• Marcel, Gabriel. 1984. Homo viator. Wstęp do metafizyki nadziei. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
• Michaud, Thomas. 2007. Realizm: jedyna droga przekroczenia progu nadziei. Człowiek w Kulturze. Pismo Poświęcone Filozofii i Kulturze, 19, 277-286.
• Nagórny, Janusz. 2003. Nadzieja chrześcijańska wobec wyzwań współczesności. W: Nadzieja chrześcijańska a nadzieje ludzkie. red. Janusz Nagórny, Marian Pokrywka. Lublin: Wydawnictwo KUL, 63-100.
• Pieper, Josef. 2000. O miłości, nadziei i wierze. Poznań: Wydawnictwo „W drodze”.
• Ratzinger, Joseph. 1994. Wprowadzenie w chrześcijaństwo. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Skarga, Barbara. 2005. Kwintet metafizyczny. Kraków: TAiWPN „Universitas”.
• Styczeń, Tadeusz. 2001. Rozum i wiara wobec pytania: Kim jestem? Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
• Szyndler, Lech. 2008. Aspekty filozoficzne nadziei w encyklice Benedykta XVI „Spe salvi”. Pro Fide, Rege et Lege, 1 (60), 23-29.
• Tischner, Józef. 1984. Etyka wartości i nadziei. W: Wobec wartości. red. Dietrich von Hildebrand i in. Poznań: Wydawnictwo „W drodze”, 53-149.
• Tischner, Józef. 2001. Miłość nas rozumie. Rok liturgiczny z księdzem Tischnerem. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Tischner, Józef. 2000a. Myślenie według wartości. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Tischner, Józef. 2000b. Świat ludzkiej nadziei. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Wojtyła, Karol. 1986. Miłość i odpowiedzialność. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego KUL.
• Xerri, Daniel. 2008. Jezus Chrystus jedyną nadzieją człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. W: Młodzież nadzieją Kościoła i świata. red. Lucjan Balter, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 443-463.