PL
DOI: 10.19251/sej/2019.10(4)Abstrakt Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie eseju Ariel autorstwa José Enrique Rodó. Analiza ta skupia się na wydobyciu z tekstu i zaprezentowaniu dwóch modeli demokracji, które przedstawia Urugwajczyk – demokracji Stanów Zjednoczonych i postulowanej nowej demokracji Ameryki Łacińskiej. Analiza tych propozycji wykazać ma, że eseista jest autorem podejmującym w sposób interesujący problem wspólnoty i wspólnotowości. W tym celu autorka artykułu posłużyła się teorią Ferdinanda Tonniesa. Zaaplikowanie języka niemieckiego socjologa pozwala przepisać propozycję Rodó na język bardziej precyzyjny. Perspektywa ta dodatkowo umożliwia dostrzeżenie w Arielu nie tyle antydemokratyzm, o który tekst ten przez bardzo długo był oskarżany, co głęboką troskę o wspólnotę jako taką. Zaproponowana perspektywa pozwala także na lekturę Ariela poza schematem antagonizmu między Stanami Zjednoczonymi a Ameryką Łacińską, dzięki czemu udaje się uciec od problemu nieaktualności.Słowa kluczowe Ariel, Rodó, Tönnies, demokracja, wspólnota, stowarzyszenie, Ameryka Łacińska