Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


2017 | 18 |

Article title

Wykorzystywanie dorobku judykatury w utworach naukowych. Problem labilności statusu prawnego uzasadnień orzeczeń sądowych

Authors

Title variants

EN
THE LEGAL STATUS OF JUSTIFICATION OF A COURT JUDGMENT IN THE POLISH COPYRIGHT AND RELATED RIGHTS ACT

Languages of publication

Abstracts

PL
Uzasadnienie wyroku sądu jest niewątpliwie dokumentem urzędowym, aczkolwiek w literaturze podnoszone są co do tej kwestii pewne wątpliwości. Konieczne jest odróżnienie orzeczeń od ich uzasadnień, co ma istotne znaczenie w aspekcie prawa autorskiego. Uzasadnienie jest utworem, ale nie stanowi przedmiotu prawa autorskiego jako dokument urzędowy w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Treści uzasadnień są niewątpliwie zbyt obszerne, pisane językiem hermetycznym, przez co niezrozumiałe dla nieprawników. Zakres treści zawartych w uzasadnieniu określają przepisy procesowe. Fragmenty uzasadnień wyroków przejmowane są bez zmian do prac naukowych, często bez wskazania źródła. Niekiedy zauważalny jest proces odwrotny. Fragmenty utworu nie tracą jednak prawnoautorskiej ochrony. Uzasadnienia wyroków sądów wyższej instancji kopiowane są do uzasadnień wyroków niższych instancji. Zjawisko to dotyczy także kopiowania fragmentów aktu oskarżenia i pism procesowych stron.
EN
The justification of a court judgment is undoubtedly an official document, although some doubts are raised in the literature on this issue. It is necessary to distinguish the judgments from their justification, which is important in terms of copyright. The justification of the judgment is a work, but not a subject of copyright, as an official document within the meaning of art. 4 sec. 2 of the Copyright and Related Rights Act. The content of the justifications is undoubtedly too extensive, written in hermetic language, which is incomprehensible to not lawyers. Sometimes the opposite is noticeable. Fragments of the work don’t lose legal protection. Justification of the judgments of higher courts is copied to the justifications of lower court judgments. This phenomenon also applies to the copying of excerpts and pleadings from the parties.

Year

Issue

18

Physical description

Contributors

author
  • Katedra Prawa Ochrony Własności Intelektualnej Wydziału Prawa Uniwersytetu SWPS

References

  • Ustawa z dnia 4 lutego o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 666, ze zm.)
  • J. Barta, R. Markiewicz, w: Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, red. J. Barta, R. Markiewicz, wyd. 5, Warszawa 2011, s. 79.
  • Wyrok NSA z 10 grudnia 1997 r., III SA 889/96, LEX nr 33512. Zob. także Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://www.orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C60E85C08D (dostęp 24.02.2017).
  • Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 1999 r., I SA 841/99, LEX nr 46272, OSP 2002, nr 5, poz. 71 z glosą P. Kucharskiego (OSP 2002, nr 5, poz. 71).
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 września 2016 r., I ACa 254/16 LEX nr 2162981.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2008 r., III CSK 299/07 LEX nr 393875.
  • Postanowienie Sądu Najwyższego z 29 listopada 2006 r., I KZP 27/06 OSN KW 2006, nr 12, poz. 110.
  • Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2001 r., II SA 155/01 OSP 2002, nr 6, poz. 78, „Monitor Prawniczy” 2002, nr 4, s. 148, z glosą P. Szkudlarek i M. Szubiakowskiego.
  • D. Flisak, w: Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz LEX, red. D. Flisak, Warszawa 2015, s. 100–102.
  • Ustawa z dnia 10 lipca 1952 r. o prawie autorskim (Dz. U. z 1952 r., nr 34, poz. 234)
  • J. Barta, R. Markiewicz, A. Matlak, w: Prawo autorskie, red. J. Barta, t. 13: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, wyd. 3, Warszawa 2013, s. 75.
  • Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, t. 3, Warszawa 1989, s. 640.
  • Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 4, Warszawa 2003, s. 317.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1981 r., II KR 54/81, OSNPG 1981, nr 12, poz. 139.
  • Wyrok Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1973 r., I KR 84/73, „Biuletyn Sądu Najwyższego” 1974, nr 4–5, poz. 124.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2003, V KK 74/03, LEX nr 84219, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2004, nr 3, poz. 13.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2013 r., II KK 308/12, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2013, nr 9, poz. 14, LEX nr 1319257.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 1984 r., I KR 120/84, OSNPG 1984, nr 12, poz. 115.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 1983 r., II KR 25/83, OSNKW 1983, nr 9, poz. 78.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 1983 r., III KR 253/82, niepublikowany.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 września 1973 r., II KR 105/73, OSNPG 1974, nr 3–4, poz. 47.
  • Z. Świda, Zasada swobodnej oceny dowodów w polskim procesie karnym, Wrocław 1983, s. 303.
  • E. Skrętowicz, Wyrok sądu karnego I instancji, Lublin 1989, s. 91.
  • R.A. Stefański, w: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. Z. Gościński, t. 2, Warszawa 2004, s. 862.
  • L. Peiper, Komentarz do kodeksu postępowania karnego i przepisów wprowadzających tenże kodeks, Kraków 1933, s. 586.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 marca 2012 r., II AKa 12/12, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2013, nr 2, poz. 31.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 listopada 2006 r., II AKa 161/06, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2007, nr 7–8, poz. 52.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2008 r., II AKa 99/08, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2009, nr 5, poz. 42.
  • Wyrok Sądu Najwyższego: z dnia 9 listopada 1990 r., WRN 149/90, OSNKW 1991, nr 7–9, poz. 4.
  • Wyrok Sądu Najwyższego dnia 27 czerwca 2001 r., V KKN 48/99, LEX nr 51666.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 listopada 2008 r., IV KK 150/08 OSNWSK 2008, nr 1, poz. 2249.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2013 r., III KK 245/13, LEX nr 1402634.
  • E. Trybuchowska, Uzasadnienie wyroku w świetle przepisów k.p.k., doktryny i planowanych zmian, w: Nowa kodyfikacja prawa karnego, red. L. Bogunia, t. 8, Wrocław 2001, s. 294.
  • Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 1975 r., VI KZP 39/74, OSNKW 1975, nr 6, poz. 70, z aprobującą glosą M. Cieślaka, „Państwo i Prawo” 1975, nr 11, s. 167 i n.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 25 października 2012 r., II AKa 95/12, LEX nr 1237642.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2012 r. (II AKA 3016/12, LEX nr 1267425).
  • Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2013 r., I CNP 35/13, LEX nr 1433601.
  • B. Bladowski, Uzasadnienie wyroku, w: idem, Metodyka pracy sędziego cywilisty, LEX 2013, ABC nr 164926.
  • A. Góra-Błaszczykowska, w: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. A. Góra- -Błaszczykowska, t. 1, Warszawa 2013
  • A. Miączyński, Znaczenie i rola uzasadnienia sądowego w sprawach cywilnych, „Państwo i Prawo” 1970, nr 11, s. 749
  • J. Jodłowski, Uzasadnienie i publikacja wyroków w sprawach cywilnych, „Nowe Prawo” 1953, nr 6, s. 7 i n.
  • K. Piasecki, Wyrok I instancji w procesie cywilnym, Warszawa 1981, s. 96.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 maja 2013 r., III AUa 906/15, LEX nr 2071305.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 16 grudnia 2015 r., I ACa 571/15, LEX nr 2026443.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 8 grudnia 2015 r., III AUa 336/15, LEX nr 2017766.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 czerwca 2013 r., I ACa 2003/13, LEX nr 1335595
  • Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. K. Piasecki, t. 1, Warszawa 2006, s. 1240.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2015 r., II PK 253/14, LEX nr 1956348.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2016 r., I PK 191/15, LEX nr 2135367.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2016 r., I PK 207/15, LEX nr 2120886.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2016 r., I PK 190/15, LEX nr 2106825.
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2012 r., III KK 192/11 OSNKW 2012, nr 4, poz. 39, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2012, nr 7–8, poz. 115
  • Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. K. Eichstaedt, D. Świecki, t. 2, Warszawa 2013, s. 303.
  • Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 lipca 2013 r., II AKa 275/13, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2014, nr 2, poz. 45
  • Uchwała Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2003 r. w sprawie regulaminu Sądu Najwyższego, M.P. 2003, nr 57, poz. 898, ze zm.
  • W. Gontarski, Prawda arystotelesowska w procesie administracyjnym i sądowo administracyjnym, „Acta Universitatis Lodziensis, Folia Iuridica” 2014, nr 73, s. 79– 10
  • W. Gontarski, Dziennikarz jako pracownik. Analiza systemowa sporów sądowych, mps pracy doktorskiej, UW, Warszawa 2004, s. 196–199, 233, 301–302, 316
  • Zarządzenie nr 48/96 Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2016 r. w sprawie ogłaszania uchwał i orzeczeń Sądu Najwyższego w zbiorze urzędowym [niepublikowane].
  • M. Domagalski, Uzasadnienie wyroku: Czy sędziom wypada kopiowanie wyroków, „Rzeczpospolita” 20 grudnia 2011, http://www.rp.pl/artykul/775785-Uzasadnienie-wyroku--Czysedziom- wypada-kopiowanie-wyrokow.html#ap-1 (dostęp 25.02.2017).
  • K. Żaczkiewicz-Zborska, KRS: kopiowanie innych orzeczeń do uzasadnienia wyroku jest zalecane, „Wolters Kluwer”, http://www.kancelaria.lex.pl/czytaj/-/artykul/krs-kopiowanie-innych-orzeczen-do-uzasadnienia-wyroku-jest-zalecane (dostęp 25.02.2017)
  • Czy kopiowanie fragmentów uzasadnień wyroków jest zgodne z zasadami etyki sędziowskiej?, http://www.hfhrpol.waw.pl/precedens/ aktualnosci/czy-kopiowanie-fragmentow-uzasadnien-wyrokow-jest-zgodne-z-zasadamietyki- sedziowskiej.html (dostęp 25.02.2017)
  • Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2015 r., II PK 253/14, LEX nr 1956348.

Document Type

Publication order reference

Identifiers

YADDA identifier

bwmeta1.element.desklight-5f492194-3572-44b1-8103-db467bf2a56c
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.