Istota wychowania integralnego w osobowym rozwoju człowieka

• Authors: Małgorzata Łobacz

Title variants

EN

The Essence of an Integral Education in The Personal Development of a Man

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Wychowanie integralne człowieka – czyli wielowymiarowe i pełne rozumienie procesu wychowania wskazuje na uwzględnienie wszystkich podstawowych sfer człowieczeństwa: cielesnej, płciowej, seksualnej, intelektualnej, emocjonalnej, moralnej, duchowej, religijnej, społecznej. Tak rozumiany proces wychowania człowieka jest optymalny i prowadzi do rozwoju osobowego człowieka. Aby mógł on przebiegać prawidłowo, konieczna jest afirmacja wartości godności osobowej, która stanowi punkt wyjścia w relacji wychowawca–wychowanek. Bardzo ważne jest także, by sam wychowawca był wzorem – prawdziwym mistrzem, który swoim przykładem pokieruje wychowanka w stronę pełnego rozwoju osobowego. Integralne wychowanie – wskazujące drogę do realizacji człowieczeństwa człowieka – powinno rozpoczynać się już od najmłodszych lat. Jeżeli człowiek we wczesnych latach swojego życia zrozumie wartość osoby ludzkiej oraz istotę integralnego jej rozwoju, wówczas pozna sens życia ludzkiego i zadanie wynikające z faktu „bycia” człowiekiem.

EN

Integral education of a man – that is multidimensional and complete understanding of the educational process indicates taking into account all basic spheres of humanity: physical, sexual, intellectual, emotional, moral, spiritual, religious, and social. Such understanding of the educational process is optimal and leads to personal development. To carry it out correctly, affirmation of the values of dignity is necessary, which is the starting point in the relationship educator–graduate. It is also very important that the educator is a role-model – a true master, who will lead the student towards full personal development. Integral education – indicating the way to the implementation of the humanity of a man – should start at an early age. If a person, in their early years of life, understands the value of a person and the essence of integral development, then they will know the meaning of human life and the task arising out of “being” a human.

Keywords

PL

wychowanie integralne; rozwój osobowy; wychowawca; godność

EN

integral education; personal development; educator; dignity

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Journal: Roczniki Pedagogiczne
• Year: 2019
• Volume: 11(47)
• Issue: 1
• Pages: 51-62

Contributors

author

Małgorzata Łobacz

• Wydział Nauk Społecznych, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie

References

• Chrobak, S. (1999). Koncepcja wychowania personalistycznego w nauczaniu Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie.
• Chudy, W. (2004). Być a stawać się osobą. Zeszyty Karmelitańskie, 4 (29), 30-36.
• Chudy, W. (2006). Istota pedagogiki personalistycznej. Ethos, 75, 52-74.
• Chudy, W. (2009). Pedagogia godności. Elementy etyki pedagogicznej (red. A. Szudra). Lublin: TN KUL.
• Cives, G. (1973). La mediazione pedagogica. Firenze: La Nuova Italia.
• Jan Paweł II. (1999). Posynodalna Adhortacja apostolska Christifideles laici. Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej.
• Jan Paweł II. (2005). Przemówienie Jana Pawła II do młodzieży w Poznaniu, Poznań, Plac Adama Mickiewicza, 3. 06. 1997. W: Jan Paweł II, Pielgrzymki do Ojczyzny. Przemówienia i homilie (s. 917-924). Kraków: Znak.
• Jan Paweł II. (1980). W imię przyszłości kultury. (Przemówienie do przedstawicieli UNESCO, Paryż 2.06.1980). L’ Osservatore Romano, 6, 4-6.
• Jan Paweł II. (1992). Świadczyć o Chrystusie przykładem życia. Do nauczycieli katolickich (Przemówienie podczas audiencji dla nauczycieli XII Krajowego Zjazdu Włoskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Katolickich, Sala klementyńska, Watykan, 7 XII 1979). W: E. Weron i A. Jaroch (red.), Nauczanie papieskie. T. II. Cz. 2 (s. 645-648). Poznań: Pallottinum.
• Melosik, Z. (2001). Młodzież i styl życia: paradoksy pop-tożsamości. W: Z. Melosik (red.), Młodzież, styl życia i zdrowie. Konteksty i kontrowersje (s. 11-57). Poznań: Wolumin.
• Niziołek, B. (2008). Kilka uwag o wychowaniu. Wychowawca, 2, 5-6.
• Noga, H. (2004). Wzór osobowy jako nośnik wartości. Wychowawca, 6, 11-12.
• Nowak, M. (2000). Podstawy pedagogiki otwartej. Lublin: RW KUL.
• Ożóg, T. (2000). Kulturowe zagrożenia wychowania. W: M. Nowak i T. Ożóg (red.), Wychowanie chrześcijańskie a kultura (s. 167-188). Lublin: RW KUL.
• Pesci, F. (2006). Filozoficzna perspektywa wychowania (tł. P. Mikulska). Ethos, 75, 37-51.
• Rusiecki, M. (2008). Etos nauczycielski. Kieleckie Studia Teologiczne 7, 277-299.
• Rynio, A. (2004). Integralne wychowanie w myśli Jana Pawła II. Lublin: KUL.
• Spychała, A. Relacje nauczyciel–uczeń w procesie nauczania, w: http://www.profesor.pl/mat/n10/ pokaz_material_tmp.php?plik=n10/n10_a_spychala_040509_2.php&id_m=10872 (02.08.2018).
• Szostek, A. (1996). Pogadanki z etyki. Lublin: RW KUL.
• Valwerde, C. (1998). Antropologia filozoficzna (tł. G. Ostrowski). Poznań: Pallottinum.
• Wojtyła, K. (1994). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Identifiers

DOI

10.18290/rped.2019.11.1-4