Pedagogiczny wymiar badań dyskursu prasowego

• Authors: Rzyska Aleksandra

Title variants

EN

Pedagogical dimension of press discourse research

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W artykule postawione zostaje pytanie o pedagogiczny wymiar badań prasy. Kontekstem dla podjęcia rozważań stają się aktualne przeobrażenia w sferze komunikowania masowego oraz powszechność i dominacja nowego medium, jakim jest internet. Artykuł prezentuje krótki zarys rozwoju polskich badań nad prasą oraz uwypukla obecną we współczesnych badaniach prasoznawczych (medioznawczych) optykę dyskursywną jako wartą pedagogicznej uwagi. Przedstawiona zostaje charakterystyka dyskursu medialnego, prasowego oraz prasy jako środka edukacyjnego zapośredniczenia. Pedagogiczny wymiar badań dyskursu prasowego ukazany zostaje w artykule jako powiązany z rolą współczesnego pedagoga jako tłumacza oraz z wizją pedagogiki jako instytucji translacji, pedagogiki medialnego przekładu.

Keywords

PL

pedagogika medialna; badania dyskursu; badania prasy; dyskurs medialny; dyskurs prasowy; internet; media; prasa

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
• Journal: Przegląd Pedagogiczny
• Year: 2018
• Issue: 1
• Pages: 82-99

Contributors

author

Rzyska Aleksandra

• Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy

References

• Chamera-Nowak A. (2006). Gazety przyszłości. Obecne kierunki i tendencje rozwoju rynku prasy. W: A. Jazdon, A. Chachlikowska (red.), Gazety. Zasoby. Opracowanie. Ochrona. Digitalizacja. Promocja/Informacja. Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej. Poznań, 19-21 października 2006. Poznań: Biblioteka Uniwersytecka.
• Chełmirski J. (1927). Jej Królewska Mość prasa. Zwięzły zarys teorji prasy i dziennikarstwa. Lwów: Ateneum.
• Czyżewski M. (2010). Trzy rodzaje dyskursu (fragment Wprowadzenia). W: M. Czyżewski, S. Kowalski, A. Piotrowski (red.), Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Dziadzia B. (2007). Wpływ mediów. Konteksty społeczno-edukacyjne. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
• Gackowski T. (2017). Przyszłość prasy na podstawie polskiego rynku – wyzwania i szanse. W: A. Adamski, S. Gawroński, M. Szewczyk (red.), Nauki o mediach i komunikacji społecznej. Krystalizacja dyscypliny w Polsce. Tradycje, nurty, problemy, rezultaty. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Aspra, Rzeszów: Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania.
• Gajda S. (2016). Współczesna polska przestrzeń dyskursywna. W: B. Witosz, K. Sujkowska-Sobisz, E. Ficek (red.), Dyskurs i jego odmiany. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Goban-Klas T. (1976). Od wielo- do interdyscyplinarności (Z dziejów wiedzy o komunikowaniu). Studia Filozoficzne, 2, 77-90.
• Goban-Klas T. (1999). Media i komunikowanie masowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Goban-Klas T. (2006). Od prasoznawstwa do medioznawstwa: perspektywa naukowego globtrotera. Global Media Journal – Polish Edition, 1, 1-7.
• Habrajska G. (2016). Dyskurs publicystyczny. Moduły informacyjne w procesie interpretacji tekstu. W: B. Witosz, K. Sujkowska-Sobisz, E. Ficek (red.), Dyskurs i jego odmiany. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Hejnicka-Bezwińska T. (2006). Konsekwencje badawcze wynikające z uznania dyskursów edukacyjnych przedmiotem pedagogiki. W: D. Kubinowski, M. Nowak (red.), Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
• Hejnicka-Bezwińska T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Difin.
• Hofman I. (2017). Status dyscypliny nauki o mediach. Konieczna zmiana. W: A. Adamski, S. Gawroński, M. Szewczyk (red.), Nauki o mediach i komunikacji społecznej. Krystalizacja dyscypliny w Polsce. Tradycje, nurty, problemy, rezultaty. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Aspra, Rzeszów: Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania.
• Kafel M. (1969). Prasoznawstwo. Wstęp do problematyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• Kafel M. (1970). Przedmiot, cele i główne tendencje badawcze w prasoznawstwie. W: M. Kafel (red.), Metody i techniki badawcze w prasoznawstwie, t. II. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• Kafel M., Szulczewski M. (1961). Z gazetą na ty. Warszawa: Biuro Wydawnicze Ruch.
• Kita M. (2011). Spojrzenie językoznawcy na język prasy. Wojtak Maria, 2010, „Głosy z teraźniejszości. O języku współczesnej polskiej prasy”, Wydawnictwo WSPA, Lublin, ss. 198. Postscriptum Polonistyczne, 2(8), 299-305.
• Kita M. (2013). Dyskurs prasowy. W: E. Malinowska, J. Nocoń, U. Żydek-Bednarczuk (red.), Style współczesnej polszczyzny. Przewodnik po stylistyce polskiej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
• Lepa A. (1998). Pedagogika mass mediów. Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie.
• Levinson P. (1999). Miękkie ostrze. Naturalna historia i przyszłość rewolucji informatycznej. Warszawa: Wydawnictwo Literackie Muza.
• Lisowska-Magdziarz M. (2006). Analiza tekstu w dyskursie medialnym. Przewodnik dla studentów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Mautner G. (2011). Analiza gazet, czasopism i innych mediów drukowanych. W: R. Wodak, M. Krzyżanowski (red.), Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf.
• Mersch D. (2010). Teorie mediów. Warszawa: Sic!
• Mielczarek T. (2012). Raport o śmierci polskich gazet. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR.
• Naruszewicz-Duchlińska A. (2014). Kilka uwag o konwergencji w tygodnikach opinii i ich serwisach internetowych. W: R. Rozbicka, A. Staniszewski (red.), Prasa w dobie nowych mediów. Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
• Osmańska-Furmanek W., Furmanek M. (2006). Pedagogika mediów. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Subdyscypliny wiedzy pedagogicznej, t. III. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Pedagogiczne.
• Ostrowicka-Miszewska H. (2006). Jak porcelana rzucona o beton. Dyskursy o młodzieży, polityce i polityce młodzieży. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
• Piotrowicz A. (2011). Maria Wojtak, Głosy z teraźniejszości. O języku współczesnej polskiej prasy, Wydawnictwo WSPA, Lublin 2010, ss. 198. Kwartalnik Językoznawczy, 1(5), 121-123.
• Pisarek W. (1978). Prasa – nasz chleb powszedni. Wrocław: Ossolineum.
• Pisarek W. (2007). O mediach i języku. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
• Pisarek W. (2008). Wstęp do nauki o komunikowaniu. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Pisarek W. (2017). Ab ovo usque ad mala, czyli nauki o mediach po polsku. W: A. Adamski, S. Gawroński, M. Szewczyk (red.), Nauki o mediach i komunikacji społecznej. Krystalizacja dyscypliny w Polsce. Tradycje, nurty, problemy, rezultaty. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Aspra. Rzeszów: Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania.
• Poulet B. (2011). Śmierć gazet i przyszłość informacji. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.
• Rubacha K. (2003). Edukacja jako przedmiot badań pedagogiki i jej subdyscyplin. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Rzyska A. (2018). Framing analysis z perspektywy pedagogicznej – w stronę edukacji medialnej. Przegląd Badań Edukacyjnych, 1(26), 215-236.
• Siemieniecki B. (2007). Przedmowa. W: B. Siemieniecki (red.), Pedagogika medialna. Podręcznik akademicki, t. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Szkudlarek T. (2009). Media. Szkic z filozofii i pedagogiki dystansu. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
• Tetelowska I. (1965). Próba określenia przedmiotu nauki o środkach masowego przekazu informacji. Zeszyty Prasoznawcze, 1, 3-16.
• Witosz, Sujkowska‑Sobisz, Ficek, (2016). Wprowadzenie. W: B. Witosz, K. Sujkowska-Sobisz, E. Ficek (red.), Dyskurs i jego odmiany. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Włodarczyk R. (2011). Transgresja – transdyscyplinarność – translacja. W: R. Włodarczyk, W. Żłobicki (red.), Interdyscyplinarność i transdyscyplinarność pedagogiki – wymiar teoretyczny i praktyczny. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
• Wojtak M. (2010). Głosy z teraźniejszości. O języku współczesnej polskiej prasy. Lublin: Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Administracji.
• Wojtak M. (2015). Rozłożone gazety. Studia z zakresu prasowego dyskursu, języka i stylu. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
• Zakład Badań Prasoznawczych w Warszawie (1959). Biuletyn Polonistyczny, 2(4), 53-56.
• Załubski J. (2006). Media i medioznawstwo. Studia i szkice. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Zawadzki K. (2002). Początki prasy polskiej. Gazety ulotne i seryjne XVI-XVIII wieku. Warszawa: Biblioteka Narodowa.
• Zierkiewicz E. (2013). Prasa jako medium edukacyjne. Kulturowe reprezentacje raka piersi w czasopismach kobiecych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.