Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Projektowanie osób? O depersonalizacji człowieka we współczesnym transhumanizmie

100%

FERDYNUS K. M.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2016

vol. 29

issue 4 (116)

Achievements of biomedical science allow us to interfere with human nature to a larger extent than ever before. Supporters of such activities, especially transhumanists, hold that technological progress determines an inevitable direction of such interference and all doubts related to biomedical improvement of the human being lack sufficient grounds. The article considers whether the transhumanist demand for a transformation of the human being into the ‘post-human’ being involves depersonalisation. The conducted analyses show that in the case of transhumanism we would be dealing with twofold depersonalisation of the human being: firstly, the transhumanist postulates jeopardize the attitude of unconditional love, which is the only proper attitude towards the human person, and, secondly, they objectify human life, which as such is unobjectifiable.

Osiągnięcia nauk biomedycznych pozwalają obecnie ingerować w naturę ludzką w stopniu, w jakim wcześniej nie było to możliwe. Zwolennicy takich działań, zwłaszcza transhumaniści, starają się przekonywać, że kierunek ingerencji wyznaczony przez postęp technologiczny jest nieuchronny, a wszelkie wątpliwości związane z biomedycznym doskonaleniem człowieka okazują się pozbawione wystarczających racji. Celem artykułu jest próba rozważenia, czy realizacja zgłaszanego przez transhumanistów postulatu przekształcenia człowieka w postczłowieka stanowiłaby akt depersonalizacji. Przeprowadzone analizy pokazują, że można tu mówić o depersonalizacji w dwojakim sensie: o próbie zanegowania właściwego i pełnowartościowego odniesienia do osoby (a więc o deprecjonowaniu miłości bezwarunkowej) oraz o instrumentalizacji ludzkiego życia.

Sen o nieśmiertelności

100%

FERDYNUS K. M.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2014

vol. 27

issue 3 (107)

Lifespan extension is one of the most exciting and problematic areas of developing science. The achievements of modern medicine, together with the potential of nanotechnology, allow a significant and unprecedented interference in human nature. Proponents of such actions promise salvation from genetic defects and imperfections, as well as proclaim that the project of biological immortality will soon be accomplished. This article is an attempt at reflecting on whether the rapid progress of contemporary medicine is able to stop man from dying. Strategies of lifespan extension, biological theories of aging, as well as reflections on the inevitability of human transience, suggest that the ambitions of medicine to extend human lifespan indefinitely are utopian.

Przedłużanie życia należy do najbardziej ekscytujących obszarów rozwijającej się obecnie nauki, lecz jest to zarazem obszar generujący liczne problemy. Osiągnięcia współczesnej medycyny wraz z możliwościami nanotechnologii pozwalają ingerować w naturę ludzką w takim stopniu, w jakim nigdy wcześniej nie było to możliwe. Zwolennicy działań tego rodzaju obiecują wybawienie od wszelkich genetycznych wad i niedoskonałości, przekonując, że projekt biologicznej nieśmiertelności zostanie wkrótce zrealizowany. Celem artykułu jest próba zastanowienia się nad tym, czy szybki postęp współczesnej medycyny jest w stanie sprawić, że człowiek już nigdy nie będzie umierał. Przywołane w artykule strategie przedłużania życia, biologiczne teorie starzenia, a także refleksje na temat nieuchronności ludzkiego przemijania wskazują, że ambicje medycyny, które mają na celu przedłużanie życia ludzkiego w nieskończoność, stanowią przejaw myślenia utopijnego.

Refine search results

2 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2 FERDYNUS K. M.

1 2016

1 2014

Search results

Projektowanie osób? O depersonalizacji człowieka we współczesnym transhumanizmie

Sen o nieśmiertelności