Search results

1

Czy ponowoczesność potrzebuje autorytetów ? Błogosławiony ks. kmdr Władysław Miegoń i jego przesłanie

100%

Perszon J.

Studia Gdańskie

|

2015

|

issue 37

159-174

PL

Współcześnie dużo się mówi o autorytecie i jego kryzysie. Kryzys autorytetu dotyczy przede wszystkim instytucji opartych na tradycji (Kościół, rodzina, szkoła, państwo), ale – wraz z błyskawiczną transformacją społeczną – ogarnął też wymiar wzorców osobowych. Przez wieki kultura europejska nasycona była konkretnymi ideałami, przede wszystkim religijnymi (Chrystus, Maryja, konkretni święci), które nie tylko powszechnie podziwiano i czczono, ale przede wszystkim naśladowano. W epoce nowożytnej człowiek – jak dawniej – by się rozwijać i w człowieczeństwie wzrastać, potrzebuje prawdziwych (tj. moralnych) autorytetów. Jest o nie jednak trudniej. Przede wszystkim dlatego, że kultura masowa, popularna, wylansowała i wypromowała „nową”, w wielkiej mierze sztuczną i pozorną grupę „autorytetów”. Są nimi – kreowani na wyrocznię we wszystkich kwestiach – artyści, dziennikarze, sportowcy. Za ich rzekomym autorytetem nie stoi jednak wielkość zakorzenionego w prawdzie człowieczeństwa, ale fakt, że – dzięki elektronicznym mediom - są „znani”, podziwiani i sławni. Autorytetem sui generis jest kmdr Władysław Miegoń, kapelan Marynarki Wojennej, który w latach 1919-1942 służył żołnierzom z wielką pasją, by w godzinie próby złożyć najpiękniejsze świadectwo przez dar swego życia. Jego niezwykle pracowite życie, poświęcone Chrystusowi przez służbę kapłańską może być także dla ludzi współczesnych „miarą” prawdziwej wielkości.

EN

Nowadays authority and its crisis are much debated. The crisis of authority refers mostly to institutions based on tradition such as the Church, family, school or state, but due to rapid social transformations it concerns also authority figures. Over the centuries European culture has been imbued with ideals, particularly in the form of religious figures such as Christ, Virgin Mary or saints who were publicly admired, worshipped and above all imitated. Nowadays in order to develop and grow in humanness a man needs real, namely moral, authority figures. It is increasingly difficult to find them, however, as popular culture promotes a “new” and, to a great extent, artificial and false group of “authority figures.” They are artists, journalists or sports personalities presented as authorities in all respects. However, their greatness is not rooted in the truth of humanness but in the fact that they are well-known and admired thanks to electronic media. Cmdr Władysław Miegoń, the chaplain of the Polish navy in 1919-1942, is an authority figure sui generis. He served his soldiers with great devotion and in testing times he gave his life as the most beautiful testimony. His incredibly active life dedicated to Christ through priesthood might be the measure of true greatness also for contemporary people.

2

ASCETYCZNO-TEOLOGICZNE TREŚCI PIEŚNI POGRZEBOWYCH ŚPIEWANYCH NA KASZUBACH

100%

Perszon J.

Studia Gdańskie

|

1998

|

issue 11

59-98

3

ŚMIERĆ JAKO WYDARZENIE I WYOBRAŻENIE NA KASZUBACH PÓŁNOCNYCH. Studium etnograficzne

100%

Perszon J.

Studia Gdańskie

|

1995

|

issue 10

145-165

4

Trudności eklezjalnej recepcji objawień prywatnych

100%

Perszon J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2019

|

issue 26

133-164

PL

Obchodzone niedawno stulecie objawień fatimskich oraz wątpliwości związane z Medjugorie dowodzą, że kwestia tzw. objawień prywatnych jest w Kościele katolickim ciągle aktualna. W opracowaniu zasygnalizowano trudności terminologiczne, jakie teologia napotyka w zdefiniowaniu tych zjawisk (jawienia, widzenia, natchnienia, doświadczenia mistyczne). Odniesiono się też – per analogiam – do objawienia biblijnego i form jego zaistnienia. Obfitość nowych objawień prywatnych każe zapytać o ich oddziaływanie na życie Kościoła: jego modlitwę, sferę wiary i postawy moralne wiernych. Komunikacja elektroniczna (Internet) błyskawicznie upowszechnia nadzwyczajne zdarzenia (znaki, widzenia), faktycznie uniemożliwiając Magisterium Kościoła skuteczne wykonywanie jego zadania, tj. rozpoznania i weryfikacji ich wiarygodności. W rozpoznaniu prawdziwości Bożych znaków teolodzy zwracają uwagę na ważną funkcję pobożności ludowej oraz sensus fidelium. Część trzecia referuje stosowane w Kościele kryteria rozpoznawania tzw. objawień prywatnych: zbadanie okoliczności, adresata objawień, jego świadków, wreszcie zaś oznak jego wiarygodności. Kazus Medjugorie, gdzie domniemane mariofanie trwają od roku 1981, pokazuje, że proces rozeznawania autentyczności Bożych znaków bywa bardzo trudny. Z jednej strony – co do wiarygodności objawień – są negatywne orzeczenia biskupów miejsca, z drugiej milionowe rzesze pielgrzymujących do Medjugorie. Decyzja Stolicy Apostolskiej, określająca Medjugorie jako „miejsce modlitwy”, a nie objawień, jest wyrazem „cierpliwości”, z jaką do takich fenomenów podchodzi Kościół.

EN

The centenary of the Fatima apparitions that has been recently celebrated and the doubts about Medjugorje prove that the issue of private revelations is still present in the Catholic Church. The study indicates the terminological difficulties in defining these phenomena (discovery, vision, inspiration, mystical experience). It also refers – per analogiam – to a biblical revelation and forms of its existence. The abundance of new private revelations tells us about their influence on the Church life: its prayer, the sphere of faith and the moral attitudes of the faithful. Electronic communication (the Internet) instantly spreads extraordinary events (signs, visions), and consequently prevents the Magisterium of the Church from recognizing and verifying their credibility. To recognize the truth of God’s signs, theologians pay attention to the important function of popular piety and sensus fidelium. The third part of the article refers to the criteria used in the Church to recognize the so-called private revelations: examining the circumstances and the addressee of the apparitions, the witnesses, and finally the signs of its credibility. The case of Medjugorje, where alleged maryfans have lasted from 1981, shows that the process of discerning the authenticity of God’s signs can be very difficult. On the one hand – as to the credibility of the apparitions – there are negative statements of the place bish ops, on the other – millions of pilgrims who make a pilgrimage to Medjugorje. The decision of the Holy See, which defines Medjugorje as a “place of prayer” and not revelation, is an token of “patience” that the Church approaches such phenomena.

5

Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji pawłowej

100%

Perszon J.

Teologia w Polsce

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

17-32

PL

W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konfl ikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając mzarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).

EN

In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the confl ict between the papacy and the empire

Refine search results

3 Studia Gdańskie

1 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Teologia w Polsce

1 2019

1 2016

1 2015

1 1998

1 1995

5 Perszon J.

Czy ponowoczesność potrzebuje autorytetów ? Błogosławiony ks. kmdr Władysław Miegoń i jego przesłanie

ASCETYCZNO-TEOLOGICZNE TREŚCI PIEŚNI POGRZEBOWYCH ŚPIEWANYCH NA KASZUBACH

ŚMIERĆ JAKO WYDARZENIE I WYOBRAŻENIE NA KASZUBACH PÓŁNOCNYCH. Studium etnograficzne

Trudności eklezjalnej recepcji objawień prywatnych

Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji pawłowej