Artykuł przedstawia wizję Roma bellatrix u Sydoniusza Apolinarego. Jest to dawna wiza Rzymu; znajdujemy ją i łacińskich poetów jak Newiusz, Eniusz, Cyceron, Stacjusz, Pliniusz, Auzoniusz, Nazariusz, Symmach. Rzymianie chlubili się swymi podbojami; rozumieli je nie jako okupację (w znaczeniu negatywnym), lecz jako dominację, która niesie ludziom wyższą kulturę i cywilizację. Sydoniusz prezentował ową wizję w swych panegirykach na cześć cesarzy: Awitusa, Majoriana i Antemiusza. W pierwszym panegiryku Roma bellatrix symbolizowana jest przez sędziwą niewiastę (miasta w języku łacińskim mają rodzaj żeński). Przychodzi ona na zgromadzenie bogów pod przewodnictwem Jowisza, by prosić o pomoc przeciw najeźdźcom. Jowisz zapowiada, że pomoc ześle poprzez nowego cesarza, czyli Awitusa. Podobny motyw pojawia się w panegiryku na cześć Majoriana; tym razem Afryka prosi Rzym o pomoc. Rzym obiecuje przyjść z pomocą poprzez Majoriana, który ma wypędzić barbarzyńców. W trzecim panegiryku Roma spotyka się z grecką boginią Eos. Ta obiecuje pomoc poprzez Antemiusza, cesarza pochodzenia greckiego, który właśnie przybył z Konstantynopola. Zapowiedzi zwycięstwa nie sprawdziły się, bowiem Rzym, pomimo wysiłków cesarzy, padł na skutek wewnętrznego rozkładu. Jest rzeczą godną odnotowania, że chrześcijanin Sydoniusz wygłaszał owe panegiryki na cześć chrześcijańskich cesarzy, a mimo to odwoływał się do mitologicznych bóstw, nie próbując chrystianizować mitologicznych wizji. Wynikało to stąd, że pomimo chrystianizacji, szkoły rzymskie bazowały na dawnym klasycznym programie, który był mocno zakorzeniony w mitologii. Dla chrześcijan w V wieku bóstwa mitologiczne nie stanowiły przedmiotu wiary, lecz przede wszystkim służyły jako motyw literacki.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.