Search results

1

Pogranicze mniejszości narodowych: niemieckiej, ukraińskiej i żydowskiej w kulturze fizycznej w Polsce przed 1939 r.

100%

Zaborniak S., Król P.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2013

|

vol. 12

|

issue 1

41-57

PL

W latach 1919–1939, w tzw. okresie międzywojennym, 1⁄3 ludności w Polsce (9,9 miliona – 31,3% ogółu ludności w 1931) była mniejszością etniczną, w tym najliczniejsi byli Ukraińcy, Żydzi, Białorusini i Niemcy. Polityka międzynarodowa niemieckich i ukraińskich organizacji sportowych, działających w granicach II Rzeczypospolitej, została ukierunkowana na wzmocnienie działań roszczeniowych. Żydowski program edukacji fizycznej (różniący się od niemieckiego i ukraińskiego) miał na celu rozwój siłyfizycznej oraz dbanie o własną tożsamość kulturową. Sportowcy reprezentujący mniejszości narodowe należeli do klasy robotniczej lub średniej. Ruch sportowy opracowano na podstawie traktatu mniejszościowego, który został zaakceptowany przez parlament II RP w dniu 28 kwietnia 1919 roku. Traktat przewidywał, dla obywateli polskich różnego pochodzenia i różnych narodowości, równość w prawie oraz możliwości rozwoju własnej kultury, wiary i języka.

EN

In the years 1919–1939 in so-called the Interwar Period, a third part of the Polish population (9.9 million – 31.3% of the total population in 1931) was ethnic minorities, including, the most numerous, Ukrainians, Jews, Belarusians and Germans. National interest of German and Ukrainian sports organizations operating in bordes of the Second Republic of Poland, was set to strengthen claim action, going to the separation inhabited lands. Jewish physical education program (different from German and Ukrainian) intend to develop physical strength and take care about their own distinct cultural national identity.The athletes representing national minorities belong to the working or middle class. Sports Movement developed on the basis of the Minority Treaty, accepted by the Parliament the Second Republic of Poland on April 28, 1919. The Treaty provide for the Polish citizens of different ethnic provenance, equality in the law, and opportunities to develop a distinct culture, faith and language.

2

Skoki narciarskie w Polsce (1907–1939)

100%

Zaborniak S., Król P.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2013

|

vol. 12

|

issue 2

45-61

PL

Pierwsze zorganizowane szkolenie narciarskie na ziemiach polskich miało miejsce we Lwowie w 1906 roku, w czasie dwudniowego kursu zorganizowanego przez Towarzystwo Zabaw Ru-chowych, prowadzonego przez uznanego już w Europie narciarza Mathiasa Zdarsky’ego. Do roz-woju skoków narciarskich w znacznej mierze przyczyniło się natomiast, odbyte na przełomie lat 1911/1912 we Lwowie, szkolenie prowadzone przez Norwega – Wernera Werenskiölda, a następ-nie, rok później, przez znanego skoczka narciarskiego Seppa Oberedera (mieszkającego wówczas w Stryju). Na przełomie lat 1912/1913 inżynier Aleksander Bobkowski i dr Adam Kroebel odbyli podróże do Szwajcarii i Norwegii w celu pogłębienia wiedzy na temat sztuki jazdy na nartach. Po zakończeniu działań I wojny światowej przeszkoleni wcześniej narciarze rozpoczęli organizowanie kursów nauki jazdy i skoków na nartach. Do grupy polskich wybitnych skoczków, szczególnie w początkowym okresie rozwoju sko-ków narciarskich po 1919 roku, należał Aleksander Rozmus (1901–1986), do 1924 członek Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (SNPTT) w Zakopanem, a od 1925 r. Oddziału Narciarskiego Towarzystwa Gimnastycznego (ONTG) Sokół Zakopane. Jako pierwszy przekroczył w skoku narciarskim odległość 30 m, osiągając wynik 30,5 m na skoczni w Dolinie Jaworzynki. Czterokrotnie ustanawiał rekordy Polski w długości skoku na nartach: w 1921, 1922, 1923 i 1928. Był dwa razy mistrzem Polski – w 1921 r. i 1922 r., i wicemistrzem w 1923 r., 1925 r., 1928 r. i 1930 r. Podczas Igrzysk Olimpijskich w St. Moritz w 1928 r. w konkursie skoków zajął 25 miejsce. Narciarstwo, a w jego ramach skoki narciarskie, było tą dyscypliną sportową, która spełniała oczekiwania władz dotyczące poprawy stanu fizycznego społeczeństwa polskiego. Stąd w stosunku do wielu innych dyscyplin sportowych narciarstwo w działalności Państwowego Urzędu Wy-chowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (PUWFiPW) było uprzywilejowane i popie-rane, co miało pozytywny wpływ na jego dynamiczny rozwój oraz liczne sukcesy.

EN

The first ski training on the Polish land took place in Lvov in 1906, during the 2 days ski course organized by the Society of Sport‘s Games involving physical movement during which the Austrian skier Mathias Zdarsky known in Europe was giving classes. About using help in developing correct abilities in ski jumps during the ski season at the turn of years 1911/1912 in Lvov the skiing training lead Norwegian – Werner Werenskiöld, and a year later a famous ski jumper Sepp Obereder trained Lvov skiers (lived in Stryj). To get knowledge connected with the skiing art at the turn of years 1912/1913 Eng. Aleksander Bobkowski and Dr. Adam Kroebel left for Switzerland and Norway. After finishing the I World War trained earlier skiers started organizing courses in L-plate and jumps on skis. To the group of Polish outstanding ski jumpers especially in the initial period of the develop-ment of ski jumps after 1919 belonged Aleksander Rozmus (1901–1986) member of SNPTT Zakopane up to 1924, from 1925 into ONTG “Falcon Zakopane”. As the first crossed in ski jump 30 m, getting 30,5m on the ski jump in Jaworzynka. For the four times he established a record of Poland in the jump to the distance on skis: in 1921, 1922, 1923 and 1928. He was twice a champion of Poland in 1921 and 1922, vice-champion of Poland in: 1923, 1925 , 1928, 1930. During the Olympic Games in the St. Moritz in 1928 in the ski jump on skis took the 25 place. As the sports discipline, skiing and in it ski jumps it was this sports discipline which met general-developmental requirements, and hence fulfilled improvements concerning expecting authorities in the constitution of the Polish people. From here in comparison to many sports other disciplines the skiing in PUWF and PW activity was privileged and promoted in its development, it had a positive effect to his rapid development and successes.

3

Znaczenie turystyki i rekreacji w działalności promocyjnej Rzeszowa

100%

Podolski A., Zaborniak S.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2018

|

issue 25

307-317

EN

Tourism and recreation are one of the most dynamic developing areas of economic activity. Tourism may be described as different kinds of changing place of, under the condition that it is not relevant with work duties or willingness living place’s changing place. In a modern world, large pressure is progressively put on keeping good health, as well as active lifestyle what influences well-being, integration and better effectiveness at work or home. Good way to keep health may be recreation with physical activity. Nowadays, the meaning of recreation is related to different activities taken up by individuals in their free time. Te chosen form of this, activities is also crucial, which determine its recreation al character. Moreover, the importance a given to a modern recreation because of the fact halt it is one of the fundamental healthfunction in human life. Tourism and recreation are constitute perfect promotion of Rzeszów city, which is included in development Strategy of Poland 2020 (Strategię Rozwoju Kraju 2020).

4

Działalność sekcji kajakowej Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego Uniwersytetu Rzeszowskiego (1993–2016)

81%

Szczudło M., Tabaczek-Bejster, Zaborniak S.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2017

|

vol. 16

|

issue 4

73-93

PL

Celem opracowania było przedstawienie działalności sekcji kajakowej Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP) w latach 1993–2001, a następnie w latach 2001–2016, po powstaniu Uniwersytetu Rzeszowskiego (2001) i włączeniu w jego struktury WSP. Akademicka sekcja kajakarska rozpoczęła swoją działalność dzięki inicjatywie pracowników dydaktycznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP), którzy organizowali w ramach „przedmiotu do wyboru” zajęcia z kajakarstwa. Po 2000 roku, nastąpił bardzo szybki rozwój sekcji – miało to związek z fuzją Klubu Uczelnianego AZS WSP Rzeszów oraz Młodzieżowego Klubu Kajakowego (MKK) Resowiak. MKK był jedynym klubem wyczynowym w Rzeszowie, a zawodnicy sekcji zdobywali medale w rywalizacji krajowej i międzynarodowej. Od 2009 roku sekcja kajakarska KU AZS UR w swojej działalności promuje kajakarstwo rekreacyjne wśród studentów i pracowników akademickich.

EN

This paper concerns the canoe section in the University Club of the Academic Sports Association in University of Rzeszow in the years 1993–2016. The section has started it’s activity thanks to the initiative of teachers from (WSP) who organized canoing classes. After 2000, there was a very rapid development of the section, because of fussion with Youth Canoe Club (MKK) “Resowiak”. After that it was the only one professional club in Rzeszow, and the Universities canoeist won lots of medals in national and international competition. In 2003 the fusion finished. Since 2009, KU AZS UR has resumed its activities by promoting recreational canoeing among students.

5

Z tradycji wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r.

81%

Jandziś S., Zaborniak S., Pleśniak A.

Medical Review

|

2015

|

issue 2

187-197

PL

Działalność Wincentego Priessnitza, Sebastiana Kneippa oraz prof. Wilhelma Winternitza sprawiła, że w XIX-wiecznej Europie ogromną popularnością cieszyła się hydroterapia. Powstawały nowe uzdrowiska oraz zakłady wodolecznicze, „bywanie u wód” stało się modne w coraz szerszych kręgach społecznych. Proces ten miał miejsce również w Galicji, czego najlepszym przykładem był Lwów. Miasto to przed I wojną światową było ośrodkiem metropolitalnym, siedzibą galicyjskiego Rządu Krajowego, miejscem, w którym rozwijały się różne kierunki kultury społecznej. Prowadzona była działalność w zakresie opieki zdrowotnej mieszkańców, sportu i rekreacji. Prężnie rozwijały się zakłady wodolecznicze, gimnastyczne oraz ortopedyczne. Opracowanie powstało w wyniku dokonanej kwerendy materiałów źródłowych pochodzących z Centralnego Państwowego Archiwum Historycznego Ukrainy we Lwowie, Zakładu Narodowego Ossolińskich we Wrocławiu oraz fachowych czasopism medycznych i prasy codziennej ukazującej się w dobie galicyjskiej. W oparciu o dokonaną analizę wytworzona została narracja, w której udzielono odpowiedzi na podjęty problem skierowany na ukazanie początków wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r. W opracowaniu zwrócono szczególną uwagę na przedstawienie prekursorskich metod wodolecznictwa, fiykoterapii i masażu oraz różne formy gimnastyki leczniczej,jakie miały miejsce w lwowskich zakładach wodoleczniczych. Wnioski, jakie wynikają z analizy materiałów źródłowych dowodzą, że wodolecznictwo we Lwowie, szczególnie w sanatoriach Kisielka i Maryówka, miało znamiona kompleksowej rehabilitacji, a swoim poziomem nie odbiegało od ówczesnych renomowanych europejskich sanatoriów. Działalność opisywanych zakładów miała charakter prekursorski w rozwoju fijoterapii, balneologii, medycyny fiykalnej, a w kolejnych latach stanowiła podstawy do powstania rehabilitacji w Polsce.

EN

abstract: It is due to Vincent Priessnitz, Sebastian Kneipp and prof William Winternitz that hydrotherapy enjoyed great popularity in the nineteenth century Europe. New spas and hydrotherapy facilities were created, “frequenting the waters” became a buzzword in ever widening circles of society. This process also took place in Galicia, and the best example was Lviv. This city before World War I was a metropolis with the seat of the National Government of Galicia, a place where diffrent branches of social culture were developed. Much activity was observed in the area of public health, sport and recreation. Hydrotherapy centers, gyms and orthopedic clinics were developing dynamically. This article is the result of exhaustive study of the source materials from the Central State Historical Archive of Ukraine in Lviv, the Department of the Ossolinskis National Institute in Wroclaw, numerous medical journals and newspapers which appeared in the Galicia period. Based on the analysis of all available materials we produced this narrative showing the beginnings of hydrotherapy in Lviv before 1914. The paper pays particular attention to the presentation of pioneering methods of hydrotherapy, physiotherapy, massage and various forms of physiotherapy, which were practiced in Lviv hydrotherapy facilities. The conclusions arising from the analysis of source materials show that hydrotherapy in Lviv, especially in sanatoriums Kisielka and Maryówka, had markings of rehabilitation and their levels did not diffr from the then renowned European spas. Activity of the above mentioned institutions was pioneering in the development of physiotherapy, balneology, physical medicine, and in subsequent years was the basis for the establishment of rehabilitation in Poland.

Refine search results

3 Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

1 Medical Review

1 Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

1 2018

1 2017

1 2015

2 2013

5 Zaborniak S.

2 Król P.

1 Jandziś S.

1 Pleśniak A.

1 Podolski A.

1 Szczudło M.

1 Tabaczek-Bejster

Pogranicze mniejszości narodowych: niemieckiej, ukraińskiej i żydowskiej w kulturze fizycznej w Polsce przed 1939 r.

Skoki narciarskie w Polsce (1907–1939)

Znaczenie turystyki i rekreacji w działalności promocyjnej Rzeszowa

Działalność sekcji kajakowej Klubu Uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego Uniwersytetu Rzeszowskiego (1993–2016)

Z tradycji wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r.