Search results

1

DISCOVERING ONE'S OWN DIGNITY AS A FORM OF SUPPORTING THE DEVELOPMENT OF A PERSON (Odkrywanie wlasnej godnosci forma wspierania rozwoju osoby)

100%

Marek Z.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)

|

2011

|

issue 3(58)

79-89

EN

Supporting the development of a person is done by undertaking manifold educational activities. One kind of them are activities tending to show the pupil his dignity. In looking for explanations of the problem one may be based on the acceptance of two orders of cognition: the natural one and the religious one. On the basis of the presented explanations it may be said that the religious view of the world may significantly support the processes of personal development, of achieving human maturity, and the abilities to take over responsibility in social life that are connected with them. This statement does not have the features of an absolute value, as cases that are contrary to this thesis may appear in these issues. Nevertheless, the fact that the religious (Christian) view of the world opens a more complete access to Transcendence - the source of the ultimate truth, including the truth about himself - to a person weighs in favor of the possibility that religion may support such development. It may also be assumed that in education referring to religious principles and norms we can see man and the world, in which he has to develop and live, in a different, more complete way. And what is more, the Christian view of the world envisions a person's new meaning of his or her life.

2

Wychowanie integralne podstawą rozwoju osoby

100%

Marek Z.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2017

|

vol. 12

|

issue 1(43)

31-47

PL

Każdy proces wychowania zmierza do wytkniętego celu, jakim jest osiągnięcie dojrzałości. Proces ten odbywa się na drodze nabywania sprawności – cnót, które wyrażają dojrzałość i odpowiedzialność osoby zarówno za siebie, jak też większe społeczności, w których przychodzi jej żyć. W osiąganiu tych celów pomocne jest odwoływanie się do pedagogiki transcendentnej, której przedstawiciele odwołują się do religii otwierającej przed człowiekiem nowy sens ludzkiej egzystencji. Zakłada ona wsparcie w osiąganiu za pośrednictwem naturalnego i religijnego dojrzałości ludzkiej i religijnej. Przy tego rodzaju rozumowaniu przyjmuje się, że poznanie religijne przenika rozum, wolę i uczucia człowieka i w sposób decydujący wpływa na zajmowane przez osobę postawy. Innym walorem pedagogiki transcendentnej jest wsparcie osoby w osiąganiu dojrzałości wewnętrznej duchowej, która ułatwia osobie stawanie się bardziej bezinteresowną i otwartą na potrzeby innych. Tego rodzaju postrzeganie ludzkiej dojrzałości sprzyja też rozbudzaniu wrażliwości na potrzebę, czy wręcz konieczność określenia najważniejszego, ostatecznego przedmiotu ludzkich dążeń, zabiegów i wysiłków, które P. Tillich nazywa troską ostateczną. Na tej drodze łatwiej przychodzi uświadomić sobie zależności między tym, co sam mogę osiągnąć, a tym, co oferuje Bóg.

EN

Each educational process aims at its set goal which is the achievement of maturity. This process takes place by acquiring skills - virtues that express the maturity and responsibility of individuals, both for themselves and for the larger communities in which they live. In achieving these objectives, it is helpful to refer to transcendent pedagogy, whose representatives refer to religion disclosing to man a new sense of human existence. It assumes support in achieving religious and human maturity through natural and religious means. Within this line of reasoning it is assumed that religious knowledge permeates the mind, will and feelings of a man, and has a decisive influence on the attitudes held by a person. Another advantage of transcendent pedagogy is the support it provides in achieving inner spiritual maturity, which helps a person to become more selfless and open to the needs of others. This kind of perception of human maturity is conducive to fostering a sensitivity to the need, or even the necessity, to define the most important, ultimate object of human endeavors, attempts and efforts, which P. Tillich called ultimate concern. In this way it easier to realize the relationship between what I can accomplish by myself, and what is offered by God.

3

Potencjał religijny wnoszony do wychowania integralnego

100%

Marek Z.

Pedagogika Społeczna

|

2015 (R. XIV)

|

issue 4(58)

9-20

PL

Przedmiotem prowadzonej refleksji stały się pytania: czym jest wychowanie integralne?, jakie czynniki pozwalają mówić o jego zaistnieniu?, do czego winno prowadzić wychowanie integralne?, jaką rolę spełnienia w nim do religia? Za podstawę dyskursu przyjęto dwoistość natury człowieka, czego następstwem jest troska o harmonijny rozwój zarówno sfery fizycznej jak i duchowej osoby. Założenie to domaga się od uczestników procesów wychowania rzetelnego i odpowiedzialnego wsparcia, w którym korzystać będą z wszystkich dostępnych źródeł poznania. Obecność religii w procesach wychowania integralnego uczy korzystania z poznania nadprzyrodzonego (religijnego), za którym stoi autorytet Boga. Jego walorem jest poszanowanie możliwości odkrywania sensu świata, a nade wszystko sensu ludzkiego życia. W tym też upatrujemy potencjał religii wnoszony do wychowania integralnego.

EN

This paper proposes a reflection on the following questions: What it is integral education? What factors allow to speak of its occurrence? What should be the aim of integral education? What role does religion have to play in it? The duality of human nature is adopted as a basis for discourse, the corollary of which is the concern for the harmonious development of both physical and spiritual spheres of the person. This assvbumption demands a reliable and responsible support from the participants of the educational process, whereby they should use all the available sources of knowledge. The presence of religion in the process of integral education teaches the use of supernatural (religious) knowledge, which rests on the authority of God. The value of this kind of knowledge is a respectful openness to the possibility of exploring the meaning of the world, and, above all, the meaning of human life. It is in this point that we see the potential of religion brought into integral education.

4

Duchowość, religia i wychowanie

100%

Marek Z.

Pedagogika Społeczna

|

2015 (R. XIV)

|

issue 1(55)

9-22

PL

W artykule podjęto refleksję nad zasadnością odwoływania się w procesach edukacyjnych do religii stanowiącej fundament rozwoju duchowego człowieka. Bez kwestionowania udziału w procesach edukacyjnych duchowości naturalnej, zostaje podkreślona rola duchowości odwołującej się do relacji człowieka z Transcendencją. Występujące na tym polu nieporozumienia w wielu przypadkach biorą się z nieznajomości religijnego przesłania wobec edukacji, jako że nie można go utożsamiać z realizacją celów własnych (przekazem doktryny). Wiele światła przy ustalaniu relacji między edukacją a religią może wnieść refleksja nad zadaniami rozwijanej pedagogiki religii. Z tym przekonaniem autor wskazuje na znaczenie edukacyjno-wychowawcze troski o rozwój duchowy człowieka. Uważa też, że rozwój ten będzie wspierać otwarcie osoby na rzeczywistości wykraczające poza pojęcie „mieć”. Z tych powodów istotne dla całej edukacji są działania dowartościowujące walory, jakie zawiera w sobie pojęcie „duchowość”. Na tej drodze upatruje też możliwość otwierania osoby nie tylko na rzeczywistość poznania naturalnego, w którym wiodącą rolę spełnia intelekt, ale też na poznanie religijne. W tej drugiej formie poznania dominującą rolę spełniają „podawane” ludziom przez Boga wyjaśnienia ich egzystencjalnych pytań, którymi szczegółowo zajmuje się pedagogika religii.

EN

The article offers reflection on the significance of referring to religion – which constitutes the basis of spiritual development of a human being – in educational processes. Without questioning the role of natural spirituality in educational processes, the role of spirituality based on the relations of human beings with Transcendence is emphasised. Frequent misunderstandings in this area often originate from a lack of thorough knowledge of the religious message directed at education, as it cannot be identified with attaining one’s goals (the message of a doctrine). A reflection on the tasks of pedagogy of religion can be helpful in analysing the relation between education and religion. Bearing this in mind, the author highlights the vital role of education and upbringing in a person’s spiritual development. The author believes that such development will help a person open to a reality where ‘to have’ is not the most important value. This is why spirituality understood in its broadest sense is so important in education. It also enables a person to open not only to natural cognition, where the intellect plays the leading role, but also to religious cognition, where the central role is played by the answers to existential questions ‘offered’ to people by God, which is the essence of the pedagogy of religion.

5

Moralność wyznacznikiem dojrzałości człowieka

100%

Marek Z.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 2

61-79

PL

W artykule podjęta została refl eksja nad charakterem działań edukacyjno-wychowawczych, wspierających osobę w osiąganiu dojrzałości. Za takie działania uważamy przede wszystkim wszystko to, co wyzwala i rozwija w osobie zdolność życia w harmonii z sobą, z otoczeniem oraz z Transcendencją. Zainspirowany myślą W. Brezinki, stoję na stanowisku, że w moralności człowieka, która ma wspierać i prowadzić go do dojrzałości, ważną rolę spełnia religia. Uzasadnieniem tego twierdzenia jest przede wszystkim to, że odwołujące się do niej ludzkie myślenie i wartościowanie zyskuje trwały i niezmienny punkt odniesienia dla podejmowanych działań. Takiemu nastawieniu człowieka służy sfera duchowa człowieka. Za jej pośrednictwem odsłania on swoje przekonania i postawy wania, promując określoną wizję życia, refl eksyjny stosunek do codzienności, wypełnione szacunkiem nastawienie do świata i nadzieję na życie w szczęściu (nieśmiertelność), które ofiaruje człowiekowi Bóg. Na podstawie prowadzonej refleksji uważam, że moralność stanowi wspólny mianownik wszystkich wymiarów ludzkiego życia. Z tych powodów jest niepodważalnym i istotnym elementem osiągania dojrzałości, łączonej z osiąganiem wewnętrznej harmonii, która ułatwia osobie życie w społeczności. Okazuje się, że proces ten jest wynikiem wielu działań, w których ważną funkcję może też spełniać religia. Spostrzeżenie to domaga się jeszcze wyjaśnień, w jakiej mierze można kształtować nabywane przez osobę życiowe kompetencje do osiągania dojrzałości. Jej nabywanie wpisane jest w proces gromadzenia doświadczeń oraz odkrywania i przyjmowania za własne określonych wartości. Wsparcia takiego udziela osobie także religia. Szczególnie ważną rolę ma do spełnienia poznanie religijne, które ukazuje rzeczywistość ludzkiego życia w nowym – transcendentnym aspekcie. Jego wartość polega na tym, że wspiera ono rozwój umiejętności dokonywania ocen moralnych. Ten styl działania możliwy jest jednak tylko wówczas, gdy człowiek odwołuje się do wiary religijnej. Wiara wspiera człowieka w przyjmowaniu wartości absolutnych. Rozumienie znaczenia religii w rozwoju osoby i osiągania przez nią dojrzałości domaga się konkretnych działań, podejmowanych na płaszczyźnie wychowawczo-duszpasterskiej.

EN

The article has been taken to reflect on the nature of educational and education activities, which provide support to a person in achieving maturity. For such action, we believe, above all, everything that triggers and develops in a person’s ability to live in harmony with each other, with the environment and the Transcendence. Inspired by W. Brezinka we think we are of the opinion that human morality, which is to support and lead it to maturity, an important role is played by religion. The rationale for this claim is primarily that refer to the human thinking and valuation gains a permanent and unchanging point of reference for action. Such attitude of man is spiritual sphere of man. Through it he reveals his beliefs and attitudes and accepted values. Thus it draws to man the way his conduct promoting a specific vision of life, a reflective attitude to everyday life, filled with respectful attitude to the world and hope for a life of happiness (immortality), which offers to man by God. On the basis of its reflection, we believe that morality is the common denominator of all dimensions of human life. For these reasons it is an undeniable and important element for the achievement of maturity combined with achieving inner harmony, which helps a person living in the community. It turns out that this process is the result of many activities in which an important function can also meet the religion. This observation requires more explanation to what extent can shape purchased by a person living competencies to achieve maturity. Its acquisition is inscribed in the process of gathering experience and discovery and acceptance for their own specific values. Grants to support such a person is a religion. A particularly important role to fulfill religious knowledge, which reveals the reality of human life in a new – the transcendent aspect. Its value lies in the fact that it supports the development of the ability to make moral judgments. This style of action is possible but only if the person appeals to religious faith. Faith promotes man in the adoption of absolute values. Understanding the importance of religion in the development of persons and reaching its maturity demands concrete actions at the level of educational and pastoral.

6

Autonomia pedagogiki religii

100%

Marek Z.

Studia Katechetyczne

|

2016

|

vol. 12

19-33

PL

Pedagogika religii jest autonomiczną dyscypliną współczesnej humanistyki i nowocześnie rozumianej teologii. W swych badaniach wykorzystuje hermeneutyczną perspektywę służącą opisowi rzeczywistości wychowawczej. Zajmuje się badaniem i formułowaniem zasad oraz teorii własnego funkcjonowania, a nadto określa właściwe swemu charakterowi: przedmiot, cel, zakres i metody badawcze. Uważana jest za dyscyplinę normatywno-empiryczną, dlatego że korzysta zarówno ze źródeł dostępnych naukom humanistycznym i przez to staje się nauką empiryczną oraz teologicznych, dzięki czemu zalicza się ją do dyscyplin normatywnych. Wyodrębnianie pedagogiki religii od katechetyki nie stoi na przeszkodzie temu, że będzie się je uważać za dyscypliny pełniące wobec siebie funkcję nauk pomocniczych. Obie swą uwagę kierują ku człowiekowi i jego egzystencji. Katechetyka rzeczywistość tę bada i wyprowadza wnioski z perspektywy teologicznej, natomiast pedagogika religii rozpatruje ją w wymiarze antropologiczno-pedagogicznym. Obie, choć w różnym zakresie, korzystają z tych samych źródeł i metod badawczych. Obie swą uwagę kierują ku człowiekowi i jego egzystencji. Katechetyka rzeczywistość tę bada i wyprowadza wnioski z perspektywy teologicznej. Natomiast pedagogika religii rozpatruje ludzką egzystencję w wymiarze antropologiczno-pedagogicznym. Wskazane aspekty badań umożliwiają wzajemne ubogacanie osiągnięć każdej z tych dyscyplin.

EN

Te pedagogy of religion is an autonomous discipline of contemporary humanities and modern theology. To describe educational reality it adopts a hermeneutic perspective in its research. It studies and formulates the rules and the theory of its own functioning, and also deﬁnes its proper subject, purpose, scope and research methods. It is regarded as a normative-empirical discipline, because it uses both the sources available to the humanities, thus counting as an empirical science, and theological ones, so that it is classiﬁed as a normative discipline. Distinguishing between the pedagogy of religion and catechetics does not preclude treating them as auxiliary sciences to each other. Both focus their attention on man and his existence. Catechetics explores this reality and draws conclusions from a theological perspective, while the pedagogy of religion analyzes it in the anthropological-pedagogical dimension. Both, though to a diﬀerent extent, rely on the same sources and research methods. Te above-mentioned aspects of research make mutual enrichment of both disciplines possible.

7

Katechizm Kościoła Katolickiego źródłem formacji chrześcijanina

100%

Marek Z.

Studia Katechetyczne

|

2014

|

vol. 10

111-128

PL

W 20. rocznicę opublikowania Katechizmu Kościoła Katolickiego, autor analizuje sens dokumentu dla kształtowania życia chrześcijańskiego. W sposób szczególny ukazuje znaczenie Katechizmu dla formacji moralnej, w kontekście zmian, które nastąpiły przy Kościele po Soborze Watykańskim II. Autor wpierw omawia antropologiczno-teologiczne podstawy formacji, następnie omawia szczegółowo znaczenie Katechizmu dla objaśniania na godności osoby, natury wiary oraz treści wiary, podkreślając formację biblijną i liturgiczną. W dalszej części rozważań przedstawia cel formacji chrześcijanina w KKK, zarówno w wymiarze ludzkim, jak i religijnym, moralnym. Artykuł potwierdza wspierającą rolę Katechizmu Kościoła Katolickiego w formacji chrześcijańskiej.

EN

In the 20th anniversary of the publication of the Catechism of the Catholic Church (CCC), the author is taking reflection over meaning of the document for the life of the Christian. In the special way source character of the Catechism is depicted for the Christian body, in the context of changes which occurred at the Church after the II Vatican Council. The author first of all is discussing anthropological-theological bases of the formation of the Christian. He is paying attention in addition to the dignity of a person, the nature of the faith as well as the way of explaining to the meaning of the address into CCC. Next is describing this formation, referring to her biblical and liturgical dimension. Moreover he shows the formation of the Christian cells in the Catechism of the Catholic Church, so as achieving the human and religious maturity and forming of moral attitudes. The article is confirming the ancillary role of the Catechism of the Catholic Church with regard to the faith.

IT

Nel 20° anniversario della pubblicazione del Catechismo della Chiesa Cattolica, l’autore analizza il significato del documento per lo sviluppo della vita cristiana. In particolare, si dimostra l’importanza del Catechismo per la formazione di morale nel contesto dei cambiamenti che si sono verificati nella Chiesa e nel mondo dopo il Concilio Vaticano II. Prima l’autore discute i fondamenti antropologici e teologici della formazione, poi tratta in dettaglio l’importanza del Catechismo per la spiegazione della dignità della persona, della natura della fede e del contenuto della fede, mettendo in evidenza la formazione biblica e liturgica. In seguito rappresenta l’obiettivo della formazione cristiana secondo CCC, sia in dimensione morale che umana e religiosa. L’articolo conferma il ruolo di sostegno del Catechismo della Chiesa Cattolica nella formazione cristiana.

8

Edukacja religijna w poszukiwaniu odpowiedzi na egzystencjalne pytania człowieka

100%

Marek Z.

Paedagogia Christiana

|

2017

|

vol. 2/40

11-32

PL

Człowiek na różne sposoby usiłuje dotrzeć do satysfakcjonujących go odpowiedzi na pytania o to, skąd pochodzi, ku czemu zmierza, jaki jest cel i sens jego życia. Pytania te zazwyczaj nazywamy pytaniami egzystencjalnymi. Doświadczenie pokazuje, że rozum człowieka w konfrontacji z tymi pytaniami dochodzi do granicy, której nie jest w stanie przekroczyć. Doświadczania te powodują, że człowiek zwraca się ku „siłom” istniejącym poza nim, w tym także do religii. Sytuacja ta wyzwala pytanie, w jakiej mierze jest ona w stanie uzupełnić ludzką niewiedzę. Przy poszukiwaniu odpowiedzi na tego rodzaju pytania zwrócimy uwagę na związki zachodzące pomiędzy religią i edukacją, wkład religii w ludzkie poznanie i edukację. Refleksja nad zachodzącymi między nimi związkami pokazuje, że religia – poprawnie rozumiana – dostarcza człowiekowi nowej wiedzy o ludzkiej egzystencji w kontekście związków łączących go z Bogiem. Oznacza to, że jedynie ona objaśnia ten zakres ludzkiego życia, którego nie jest w stanie wytłumaczyć przy pomocy dociekań rozum. W tych też kontekstach winniśmy szukać i formułować odpowiedź na pytanie o to, czy religia jest dla edukacji pomocą, partnerem służącym dobru i rozwojowi osoby czy raczej zagrożeniem.

EN

There are various ways in which man tries to reach a satisfactory answer to his questions about where he comes from, what he is aiming at, what the purpose and meaning of his life is. These questions are usually called existential questions. Experience shows that human reason in confrontation with these questions comes to a limit that it cannot cross. These experiences make man turn to the “forces” that exist outside of him, including religion. This situation raises the question of the extent to which religion can complement human ignorance. When looking for answers to these kinds of questions, we will look at the relationship between religion and education, the contribution of religion to human cognition and education. Reflection on these relationships shows that religion, correctly understood, provides man with a new knowledge of human existence in the context of his union with God. This means that only religion explains the sphere of human life that cannot be explained by rational reasoning alone. It is in these contexts that we should seek and formulate an answer to the question whether religion is an aid for education, a partner leading to the good and the development of a person, or rather a threat.

9

Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego

100%

Marek Z.

|

2017

|

vol. 20

|

issue 5

231-248

PL

Kwestia autorytetu w wychowaniu jest różnie postrzegana i rozwiązywana. W prowadzonym toku myślowym opieramy się na inspiracjach pedagogii ćwiczeniami duchownymi Ignacego Loyoli. Według idei ćwiczeń autorytet wychowawcy powinien być oparty na gotowości stawania przy wychowanku, zezwalania mu na podejmowanie własnych inicjatyw, a jednocześnie czuwanie, by jego poszukiwania drogi własnego rozwoju nie sprowadziły go na bezdroża. Takie jego rozumienie pokazuje, że odnosimy go do działań wspomagających osobę w porządkowaniu własnego życia w sferze somatycznej, psychicznej i duchowej. Oparta na takich założeniach pedagogia ignacjańska powodzenie tego rodzaju działań opiera na dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Oczekuje się, że będzie on inspirował wysiłek człowieka do wprowadzaniu ładu we wszystkich zakresach swego życia. Przedłożone rozumienie autorytetu w specyczny sposób określa rolę wychowawcy w procesach wychowania. Sprowadza się ona do funkcji towarzyszenia na wspólnej z wychowankiem drodze do osiągania pełni człowieczeństwa. W zrozumieniu i wprowadzaniu do praktyki pedagogicznej przedłożonego rozumienia autorytetu pomaga akceptacja założeń personalizmu chrześcijańskiego.

EN

The issue of authority in education is perceived and resolved in various ways. In the following line of reasoning we rely on the inspirations provided by the pedagogy of The Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. According to the idea of The Exercises, the authority of the educator should be based on his or her willingness to assist the student, to allow him to take his own initiative, while at the same time ensuring that his search for a path of his own development does not lead him astray. This understanding of authority shows that we refer it to actions that assist a person in ordering his or her life in the somatic, psychic and spiritual spheres. Based on such assumptions, Ignatian pedagogy considers the success of these actions to be contingent on the dialogue of God with man and of man with God. This dialogue is expected to inspire man's efforts to bring order in all areas of his life. The proposed understanding of authority determines the role of the educator in the processes of upbringing in a specific way. It comes down to the function of accompanying the student on the common path towards the attainment of the fullness of humanity. Accepting the assumptions of Christian personalism helps to understand this notion of authority and to apply it to pedagogical practice.

10

Osiąganie dojrzałości moralnej

100%

Marek Z.

|

2016

|

vol. 19

|

issue 1

39-56

PL

Zaistnienie harmonii we współżyciu ludzi uważamy za jedno z podstawowych zadań wychowania. Ciągle aktualne jest przy tym pytanie o to, co należy czynić, by ona istniała. Osiąganie takiej umiejętności nazywamy moralnością, która jest przedmiotem oddziaływań wychowawczych. Jej istotę upatrujemy w nabywaniu zdolności rozróżniania i wybierania wartości oraz respektowania ich w codziennym życiu. W takim przypadku mówimy o moralności przyrównywanej do wewnętrznego kompasu, który wskazuje człowiekowi drogę postępowania i nakłania do kroczenia nią. Na wybór określonego sposobu postępowania osoby znaczący wpływ wywierają przyjmowane koncepcje antropologiczne objaśniające naturę człowieka. W artykule przyjmujemy, że człowiek jako istota cielesno-duchowa potrzebuje wsparcia do swego rozwoju fizycznego i duchowego. W tym ostatnim wymiarze dużym wsparciem jest rozwijana przez procesy wychowania duchowość. To za jej pośrednictwem człowiek nadaje swemu życiu określony styl i formę. Innym istotnym wsparciem w rozwoju moralnym człowieka jest wiara religijna. Wspiera ona rozwój wyższych potrzeb człowieka, jakimi są potrzeby duchowe. Ich zaspokajanie kształtuje w osobie zapotrzebowanie na wartości niematerialne, a to z kolei sprzyja nabywaniu umiejętności krytycznego myślenia o sobie w świetle treści i zasad życia religijnego oraz podejmowania wysiłków do tworzenia warunków harmonijnego życia społecznego.

EN

We consider introducing harmony among individuals to be one of the main tasks of education. How to attain it is still the question. Achieving such a skill, called morality, is the object of educational activities. Its essence is seen in acquiring the capability to discern and choose values and respect them in one’s daily life. In this sense morality can be compared to the internal compass which points to the man the way of conduct and urges to follow it. The choice of specific practices is influenced by accepted anthropological concepts explaining human nature. This paper argues that man as a corporeal-spiritual being needs support for his physical and spiritual development. In the latter dimension his development is greatly assisted by the education-enhanced spirituality. It is through spirituality that man gives his life a certain style and form. Another important support in the moral development of man is religious faith. It supports the development of higher human needs, such as spiritual needs. Satisfying these needs creates the person’s demand for immaterial values, and this in turn fosters her ability of critical self-reflection in the light of the contents and principles of religious life, and of striving to create conditions for a harmonious social life.

11

Religia, poznanie, duchowość wychowaniu

100%

Marek Z.

|

2017

|

vol. 20

|

issue 2

19-59

PL

W artykule wychodzimy z założenia, że dla pedagogiki źródłem wiedzy o świecie i otaczającej go rzeczywistości nie jest wyłącznie wiedza empiryczna. Coraz częściej dochodzi do sprzeciwu wobec jednostronnego przypisywania wiedzy empirycznej priorytetu poznawczego. Obserwujemy też zwrot w kierunku pedagogiki heterogenicznej, która dopuszcza konkurujące z sobą paradygmaty badawcze. Myślenie to umożliwia rozpatrywanie problemów pedagogicznych także w odniesieniu do transcendencji. Mówi się wówczas o „pedagogice transcendentnej”, identyfikowanej z autonomiczną subdyscypliną nauki nazywaną „pedagogiką religii”. W artykule podjęto próby opisu wkładu religii w rzeczywistość pedagogiczno-wychowawczą. Mamy przy tym świadomość tego, że przedłożenie to nie będzie przez wszystkich akceptowane. Nie o to zresztą chodzi. Ważne jest natomiast, by niezależnie od prezentowanego światopoglądu szukać prawdy o znaczeniu religii w procesach rozwojowo-wychowawczych człowieka. Do poszukiwania prawdy niezbędna jest wiedza o tym, czy religia, właściwie rozumiana, ogranicza człowieka, czy też odsłania przed nim nowy, szerszy sens życia? Co religia (chrześcijaństwo) wnosi/może wnieść w życie człowieka i do czego może go inspirować? Uszczegóławiając zasygnalizowaną problematykę, zwrócimy uwagę na podpowiedź czerpaną z chrześcijaństwa, a odnoszącą się do rozumienia człowieka. Przedstawimy też ofertę jaką chrześcijaństwo składa pedagogice. Chodzi tu o wyjaśnienia związane z poznaniem innym niż empiryczne, a także o dowartościowanie i wspieranie w człowieku jego duchowości (sfery niematerialnej). Duchowość bywa nazywana zbiorem wartości, tradycji (dorobku kultury) i postaw człowieka. Przyjmuje się też, że kreśli on „drogę ludzkiego postępowania”, promując wizję życia, refleksyjny stosunek do codzienności, nacechowane szacunkiem nastawienie do świata i nadzieję pełnego odnalezienia Boga (nieśmiertelności).

51%

Marek Z., Mółka J., Szymańska M.

Multidisciplinary Journal of School Education

|

2018

|

issue 14

31-51

EN

The article is aimed at showing the meaning of moral education in the processes of religious education. The authors pay attention to the meaning of moral values influencing man’s behaviour, attitudes to Self, other people, world, and God. Experience obtained in the relationship with Self, others and God has a significant role in the trajectory of educational processes, particularly the process of moral upbringing of a person. Attention paid to natural cognition and cognition rooted in God can help underlining the sense of religious education, also religious education of a child. Moral imagination producing moral images becomes the subject for analysis in terms of teacher’s responsibility concerning the selection of literature items, or ways of their analysis. Moral upbringing tightly connected with religious education elicits the meaning of work upon own character and catechesis as a tool enhancing its quality. The research question of this article can be posed: How does moral upbringing participate in the processes of religious education?

Refine search results

DISCOVERING ONE'S OWN DIGNITY AS A FORM OF SUPPORTING THE DEVELOPMENT OF A PERSON (Odkrywanie wlasnej godnosci forma wspierania rozwoju osoby)

Wychowanie integralne podstawą rozwoju osoby

Potencjał religijny wnoszony do wychowania integralnego

Duchowość, religia i wychowanie

Moralność wyznacznikiem dojrzałości człowieka

Autonomia pedagogiki religii

Katechizm Kościoła Katolickiego źródłem formacji chrześcijanina

Edukacja religijna w poszukiwaniu odpowiedzi na egzystencjalne pytania człowieka

Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego

Osiąganie dojrzałości moralnej

Religia, poznanie, duchowość wychowaniu

Zasada wierności Bogu i wierności człowiekowi w polskiej katechezie

Ponadczasowość myśli dydaktycznej świętego Augustyna

Subjectivity in (of) Education. The Perspective of the Gospel

Edukacja do przebaczenia w pedagogii ignacjańskiej

Integral Upbringing Inspired by Gospel

MORAL UPBRINGING IN THE PROCESSES OF RELIGIOUS EDUCATION