Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Rozpad tradycyjnej kultury ludowej jako systemu spajającego wiejską społeczność lokalną ma ścisły związek z procesem urbanizacji wsi. Odrzucenie dawnych wzorów oraz akceptacja miejskiego etylu życia łączy się często z ujemną oceną wszystkiego, co z wsią związane, a zwłaszcza perspektywy wyboru wsi jako miejsca zamieszkania. Szczególnie dotkliwie, zwłaszcza przez młodzież, odczuwana jest nierówność szans uczestnictwa w kulturze w porównaniu z mieszkańcami miast. Jedyną dziedziną, w której ta dyskryminacja nie jest odczuwana, jest uczestnictwo w kulturze masowej, które obecnie, zwłaszcza dzięki telewizji, ma charakter powszechny również na wsi. Jednak środki masowego przekazu, niwelując dysproporcje w tej aferze, wzmagają zarazem "impakt urbanizacji" przez lansowanie miejskich wzorów konsumpcji. Powyższa teza, mająca charakter obiegowego stereotypu, poddana została empirycznej weryfikacji. Oddziaływanie mass mediów na odbiorców, wzajemna konkurencyjność bądź komplementarność poszczególnych środków przekazu oraz ich społeczny zasięg stanowią zjawiska poddające się kwantyfikacji. Podobnie empiryczny charakter ma analiza relacji zachodzących między uczestnictwem w kulturze masowej a postawami wobec wartości związanych z tradycją lokalną i ustalenie, czy sprowadzają się one do wypierania kultury tradycyjnej przez masową, czy też oba te układy ewoluują w sposób wzajemnie niezależny. Kultura ludowa, rozumiana nie Jako zespół barwnych zewnętrznych atrybutów, lecz jako styl życia i system wartości, uległa dezintegracji. Jednak owe "zewnętrzne atrybuty" zostały odrzucone w jeszcze większej mierze jako elementy podkreślające odrębność między miastem a wsią. Badania przeprowadzone jeszcze w 1977 r. wykazały, poza minimalnym zakresem świadomego nawiązywania do tradycyjnych obrzędów i obyczajów oraz zanikiem stosowania strojów ludowych, także brak związku między postawą wobec kultury ludowej a stosunkiem do lokalnej tradycji historycznej. Odrzucenie kultury ludowej jako wartości nie wynika z uprzedzeń wobec tradycji jako takiej. W świadomości mieszkańców wsi nastąpiło osłabienie, a niekiedy zerwanie związku między tzw. folklorem, a lokalnymi wartościami kulturowymi. Z kolei uczestnictwo w kulturze masowej, choć stanowi ważny element wzoru spędzania czasu wolnego, nie odgrywa jednak zbyt wielkiej roli w hierarchii zainteresowań, a także nie stanowi najpopularniejszego sposobu rozrywki. Kultura masowa nie stanowi konkurencji dla tradycji lokalnych, a niekiedy znaczne aspiracje w tej dziedzinie wiążą się z istotną wiedzą oraz pozytywną postawą wobec lokalnej tradycji historycznej: dotyczy to zwłaszcza inteligencji, a w pewnej mierze i robotników wykwalifikowanych. Te właśnie kategorie mogą stanowić społeczną bazę dla kulturowej reintegracji społeczności lokalnych.
2
63%
PL
Celem artykułu jest określenie kryteriów klasyfikacji teoretycznych ujęć kapitału społecznego oraz metody identyfikacji poszczególnych jego rodzajów. Liczne teorie dotyczące kapitału społecznego w rozmaity sposób określają jego kluczowe elementy i – w konsekwencji – metody pomiaru zasobów, oraz funkcje, jakie pełni na różnych poziomach życia zbiorowego. Koncepcje strukturalne i normatywne odmiennie określają jego strukturę i funkcje. W ramach pierwszego z tych ujęć kapitał społeczny tworzą zasoby istniejące w sieci, wykorzystywane dla jednostkowych lub grupowych korzyści. Drugie z nich zakłada, że niezbędnym atrybutem kapitału społecznego są korzystne jego efekty w wymiarze ponadjednostkowym, a źródłem – podzielane wartości i normy. Powyższe założenia stwarzają określone konsekwencje metodologiczne. Ujęcie strukturalne redukuje kapitał społeczny do sieci relacji, podczas gdy normatywne uwzględnią dwa inne komponenty: zaufania oraz wartości i norm. Zdaniem autorów poszczególne funkcje kapitału społecznego są w istocie realizowane przez rozmaite jego odmiany, istniejące na różnych poziomach życia zbiorowego, a kluczem umożliwiającym identyfikację tych odmian jest ustalenie dysponenta kapitału społecznego – lub jego właściciela. Poszczególne rodzaje kapitału społecznego różnią się liczbą i rodzajem elementów składowych, co pozwala na określenie ich zasobów metodą pomiaru wartości poszczególnych komponentów: sieci, zaufania oraz wartości i norm.
EN
The aim of the article is to define criteria of classification of conceptions concerning social capital and to propose the method to identify particular types of it. Numerous theories concerning social capital, differently define its crucial elements and, in consequence, methods of measuring the resources. Structural and normative conceptions differently define its structure and functions. The former claims, that resources existing in the network create social capital, used for individual benefit. The latter presumes, that the attribute of social capital are its positive effects for broader social entities, so shared norms and value are the source of it. These presumptions cause methodological consequences. Structural approach reduces social capital to the network; meanwhile normative one accounts for three other components: trust and shared norms and values. The authors claim that particular types of social capital existing on different levels of social life fulfill specific functions. The key to identification of the type is the object which disposes this type of capital, which may be called the owner of it. Particular types of social capital differ in the number and character of elements, so its resources may define with the method of measuring the indicators of three components: network, trust and shared norms and values.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.