Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Widzieć światłość. Światłość Boża w tradycji chrześcijaństwa wschodniego

100%

LEŚNIEWSKI K.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2017

vol. 30

issue 3 (119)

According to the Revelation, God is the Light that is totally different from natural light. Yet how to understand Divine Light? What is it and how does it manifest itself? In order to answer these questions the author examines biblical premises concerning Divine Light and traces them in the teaching of the Eastern Fathers of the Church. The essential point of reference for the reflection on Divine Light is the Transfiguration of Christ on Mount Tabor. The Light of the Transfiguration is one of the important themes in the Orthodox hymnographic and iconographic traditions, as well as in the hesychastic doctrine on the uncreated Energies that deify the human person. The manifestation of Divine Light can likely take place in the lives of particular people. This truth has been taught by the hesychasts. It is worth mentioning that Divine Light was experienced by St. Seraphim of Sarov and Nicholas Motovilov.

Na podstawie Objawienia wiadomo, że Bóg jest światłością, która jest całkowicie odmienna od światła naturalnego. Jak ją pojmować? Czym ona jest i w jaki sposób się przejawia? W celu udzielenia odpowiedzi na te pytania w artykule przeanalizowane zostały i powiązane z nauczaniem wschodnich Ojców Kościoła przesłanki biblijne dotyczące światłości Bożej. W refleksji nad Światłością Bożą istotnym punktem odniesienia jest Przemienienie Chrystusa na Górze Tabor. Światłość Przemienienia jest jednym z ważnych tematów prawosławnej tradycji hymnograficzno-ikonograficznej oraz doktryny hezychastycznej o niestworzonych energiach Boskich, które przebóstwiają osobę ludzką. Objawienie się przebóstwiającej Boskiej światłości, o której nauczali hezychaści, może dokonać się w życiu konkretnych ludzi. Świadczy o tym opis doświadczenia mistycznego, w którym brali udział św. Serafin z Sarowa oraz rozmawiający z nim Mikołaj Motowiłow.

„Święci szaleńcy” w tradycji chrześcijaństwa wschodniego

100%

LEŚNIEWSKI K.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2015

vol. 28

issue 2 (110)

The ‘holy fools’ or the ‘fools for Christ’ serve God under the guise of foolishness. In the life of the Church they represent the most extreme and extraordinary way of obeying the Gospel preaching about overturning and rejecting individual morality. The holy fools were usually monks and radical ascetics who came down into the ‘world,’ into the cities. In ‘Christian’ society they performed strange and senseless actions – the actions of madness. Their way of life reveals to ordinary Christians the truth of salvation through antics, jokes and absurdities. Their purpose was to remind us that the Gospel message is ‘foolishness’ and that salvation and sanctity cannot be reconciled with the satisfaction that comes from the society’s respect and personal recognition. The article presents the holy fools as an interesting phenomenon in the spiritual tradition of Eastern Christianity. In its first part, there are depicted biblical roots of ‘holy foolishness,’ including references to the Old and the New Testaments. Then there is described the Byzantine foolishness, starting with the Egyptian desert. In the third part of the article the author concentrates on the Russian ‘jurodstvo,’ relating to some very famous saints. Apart from that there are also shown the main reasons, which are of great importance, for being the ‘holy fool,’ such as: humility, detachment from this world, and charity. The final part of the article features the most important presuppositions of foolishness for Christ.

„Święci szaleńcy” lub „szaleńcy Chrystusowi” służą Bogu pod przykryciem szaleństwa czy głupoty. W życiu Kościoła stanowią oni najbardziej ekstremalny i niezwykły sposób posłuszeństwa Ewangelii, wzywając do nawrócenia i odrzucenia indywidualnej moralności. Święci szaleńcy byli zwykle mnichami i radykalnymi ascetami, którzy schodzili do „świata”, do miast. W chrześcijańskim społeczeństwie wykonywali czynności dziwne i bezsensowne – działania szaleńcze. Ich sposób życia ujawnia zwykłym chrześcijanom prawdę o zbawieniu poprzez sztuczki, żarty i niedorzeczności. Ich celem było przypomnienie nam, iż Ewangelia jest „głupstwem” oraz że zbawienia i świętości nie da się pogodzić z satysfakcją, mającą swe źródło w szacunku społeczeństwa i osobistego uznania. Artykuł przedstawia świętych szaleńców jak ciekawe zjawisko w duchowej tradycji chrześcijaństwa wschodniego. W jego pierwszej części zostały przedstawione biblijne korzenie „świętej szaleństwa” z uwzględnieniem odniesienia do Starego i Nowego Testamentu. Następnie opisano saloityzm bizantyjski, począwszy od pustyni egipskiej. W trzeciej części artykułu autor koncentruje się na rosyjskim „jurodstwie”, odnosząc się do niektórych bardzo znanych świętych. Poza tym zostały również przedstawione główne powody, które mają wielkie znaczenie dla bycia „świętym szaleńcem”, a mianowicie: pokora, oderwanie się od tego świata i miłość. Ostatnia część artykułu krótko charakteryzuje najważniejsze założenia wstępne szaleństwa dla Chrystusa.

Refine search results

2 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2 LEŚNIEWSKI K.

1 2017

1 2015

Search results

Widzieć światłość. Światłość Boża w tradycji chrześcijaństwa wschodniego

„Święci szaleńcy” w tradycji chrześcijaństwa wschodniego