Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Typologia intelektualistów według Umberto Eco

100%
Konik R.
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
|
2006
|
issue 12
EN
Roman Konik's review of " Apocalittici e integrati: comunicazioni di massa e teorie della cultura di massa" by Umberto Eco (1964).
2
Publication available in full text mode
Content available

Czy nowe media są faktycznie nowe? Kilka uwag na marginesie sporu o definicję nowych mediów

100%
Konik R.
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
|
2011
|
vol. 12
296-315
EN
The communication scene of the XXth century has been dominated by new media. But the use of new communication forms has not been restricted only to the sphere of communication, new media decomposed also the world of artistic creations. Along with the explosion of simulating structures the terms such as virtuality, immersion, non-linearity, telepresence, interactivity or hipertextuality entered into the philosophical diary of aesthetics. The term ‘virtuality’, by its use in common speech, has additionally gained the quality of polysemy and thus ambiguity. The use of term ‘virtuality’ in a philosophical context requires some analysis both on ontological level as well as on epistemological and aesthetical levels. New media also cause many questions within the context of philosophical anthropology as the systems of relation of man to machine changed. The virtual structures changed the concept of simulation and illusion and they also blurred the borders to real and pretended world.
3
Content available remote

Malarstwo jako specyficzna forma poznania na przykładzie obrazu Michelangela Merisi da Caravaggio Powołanie świętego Mateusza

100%
Konik R.
Studia Philosophica Wratislaviensia
|
2016
|
vol. 11
|
issue 3
143-154
EN
The article analyzes the feelings which the subject experiences in contact with Caravaggio’s painting The Calling of St. Matthew. The viewed picture is an intentional product which is endowed with a specific mode of existence, and the reception image is based both on the basis of onthological as well as aesthetic experience that causes my emotional stir. In the picture I see a specific form of being, endowed with a unique ability to show something in the current world of sensuality which is invisible. The image will be recognized in such a perspective as an attempt to introduce into the iconography something which is conceived and imagined. The two main streams of image analysis seem to underlie most of the litigation about the nature of the image of disputes which resulted in judgments of a normative, aesthetic and axiological nature. In order for me as a knowing subject to became the interpreter of the image I must meet the basic cognitive conditions: see the image, select it as an act of art, and only then the picture may become a form of mediation between what I have seen and my sphere of imagery that will arise in my aesthetic experience. Reception image requires me to act in perception of the active set, the visual information contained in the image is then paired with “images storage”, which I keep in my visual memory.
4
Content available remote

Estetyka jako nauka filozoficzna. Uwagi o obecnym stanie dyskusji

100%
Konik R.
Studia Philosophica Wratislaviensia
|
2006
|
vol. 1
|
issue 1
47-56
EN
Among the issues discussed in the debate concerning the theoretical status of aesthetics is, for example, the ambiguity of the concepts fundamental to the discipline. This is especially true in the case of the essence of beauty, ontological status of art, the nature of aesthetic and artistic experience, social and individual impact of art, the rules for verification of aesthetic propositions, etc. A multitude of divergent, often mutually exclusive understanding of these concepts makes very difficult to determine the status of the discipline itself. Aesthetics has also been accused of the lack of terminological precision of its concepts, incoherence of its theoretical assumptions, and bad methodology. Another objection is that aesthetics it is rather a cluster of reflections coming from ontology, epistemology, semiotics, theory of culture, anthropology, sociology, psychology or linguistics, rather than an independent discipline on its own. The fact that art has now entered virtual worlds has further diminished the aestheticians' desire to form normative propositions concerning the art. With the above in view, I sketch a possible definition of subject of aesthetic reflection as an independent philosophical discipline.
5
Publication available in full text mode
Content available

Fotografia jako próba odrealnienia przedmiotu przedstawienia

100%
Konik R.
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
|
2013
|
vol. 15
122-146
EN
Photography, by its nature, possesses a strong documentary paradigm. The challenge for photographers to transform photography into image of art was very ambitious, they had to cause the documentary character of photography to direct the viewer not only to the object being presented but also to the specific ideas, to cause certain associations, establish new semantic codes, present the object in unusual, highly semantic way. In such perspective the photographic image, similar to modern painting, refers to over-phenomenal meanings, becomes a visual sign by the fact that it proposes particular way of viewing the object or event, refers beyond the photographed object, possesses dual referential-narrative power . On one hand it is the document confirming the real photographed object but on the other hand the photographs seem unreal, excluded from the world available for visual perception. Such visual-cognitive polarization is undoubtedly the value of photographic image and places it in the art context. These means of presentation refer mostly to perceptive uncertainty of the viewer. The sense of visual articulation is based on knowledge dialectics on existing object and impression of unreality of the photograph being viewed. Such quest of photographers was on one hand the escape from simple reference of object appearance in photography, and on the other hand it was rooted in a strong confidence of documentary character of photographs.
6
Content available remote

Leonardo północy. O estetyce Albrechta Dürera

100%
Konik R.
Studia Philosophica Wratislaviensia
|
2020
|
vol. 15
|
issue 1
61 - 69
EN
Albrecht Dürer was German, but it was Italy he loved and followed the example of. Along with Erasmus of Rotterdam, he was one of the first to instil the ideas of Italian humanism in northern Europe, paying attention to the study of ancient culture, and thus fighting for the renewal of art in the spirit of the Renaissance. Dürer believed that using the patterns developed in Florence, the art of imaging would achieve unprecedented narrative power. The uniqueness of the artist from Nuremberg was also that he was able not only to assimilate and synthesise German Gothic art with the achievements of the Florentine school, but also to develop his own vision of the theory of art taking into account the specifics of native art. His research on the theory of movement, the implementation of objects into the structure of the image, the search for the perfect beauty in woodcut and copper engraving can be considered to be unique and pioneering projects in Germany. The influence of Dürer on the sphere of Renaissance iconography is invaluable, but unfortunately it is often omitted in the literature as secondary or even insignificant. The article shows that Dürer’s theoretical influence on the shape of early modern art is noteworthy.
7
Publication available in full text mode
Content available

Immersyjny plac zabaw. Gra jako dromenon

100%
Konik R.
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
|
2012
|
vol. 13-14
326-340
EN
The current analyses of games is conducted in games studies at the sociological, aesthetical and economic level. The computer implied as new medium gathering previous forms of entertainment has become the tool of new forms of game. The historical conditions putting homo faber in opposition to homo ludens have vastly excluded games out of rightfull part of culture as the unproductive activity which does not generate certain goods. The current philosophical discourse has not only pointed out the enormous social commitment to new forms of game but also observed the grand market and culture-forming potential related to computer games. The electronic forms of entertainent have currently become not only a grand segment of economy but also the important communication element, they are the form of new pronouncement, new behaviour strategies, relations and playing. Moreover the electronic form of entertainment discontinous the previous division into the creator and receiver, now the recievers can influence what they consume in games, the receiver becomes more the initiator of certain strategies creating the electronic platform for his own expression forms, it allows the profound interference into the structure of a game, both on the modification and narration level. To paraphrase Marshall MacLuhal – we can definitelly state that the era cof computer games is the return of a man to his ludical roots, to collective plays, to something alike the permanent carnival.
8
Content available remote

Wirtualność jako rehabilitacja iluzji. Historia wirtualności: od iluzji do immersji

100%
Konik R.
Diametros
|
2009
|
issue 21
78-95
PL
Scena komunikacyjna XX wieku została zdominowana przez nowe media. Jednak użycie nowych form komunikacyjnych nie ograniczyło się tylko do sfery komunikacyjnej, nowe media zdekomponowały także świat twórczości artystycznej. Wraz z eksplozją struktur symulacyjnych do słownika filozoficznego estetyki weszły na stałe takie terminy jak wirtualność, immersja, nielinearność, teleobecność, interaktywność, czy hipertekstualność. Szczególnie termin wirtualność poprzez użycie go w mowie potocznej uzyskał cechę wieloznaczności a przez to niejasności. Użycie terminu wirtualność w kontekście filozoficznym wymaga pewnej analizy na poziomie zarówno ontologicznym jak i epistemologicznym i estetycznym. Początków estetyki wirtualności należący już szukać wraz z narodzinami filozofii w starożytnej Grecji (spekulacje na temat relacji rzeczy do jej iluzji, zagadnienie pozoru, odbicia czy indeksalnej natury znaków). Nadejście ery nowych mediów wzmogło tendencje wirtualizacji rzeczywistości, dlatego też złożoność samego fenomenu wirtualności w ujęciu filozoficznym wymaga redefinicji podstawowych terminów z zakresu epistemologii takich jak poznanie realne i pozór, stosunek rzeczy do ich przedstawienia i możliwości ich poznania. Redefinicji wymaga też terminy estetyczne takie jak materialny wymiar sztuki, relacja sztuki do natury, a także podstawowych terminów jak odbiorca, twórca, przekaz artystyczny. Nowe media stawiają także szereg pytań w kontekście antropologii filozoficznej, gdyż dekompozycji uległy systemy relacji człowieka z maszyną. Struktury wirtualne zmieniły pojęcie pozoru i iluzji a także zatarły granice na świat realny i pozorowany.
EN
The communication scene of the twentieth century was dominated by new media. However, the use of new forms of communication was not restricted only to the sphere of communication; the new media also decomposed the world of artistic creation. With the explosion of simulating structures, terms such as virtuality, immersion, non-linearity, telepresence, interactivity, and hipertextuality entered the philosophical lexicon of aesthetics. The term 'virtuality', through its use in common speech, has additionally gained the quality of polysemy and thus ambiguity. The use of the term 'virtuality' in a philosophical context requires analysis both on an ontological level and on epistemological and aesthetic levels. The new media also raise many questions within the context of philosophical anthropology, as the systems of relations between man and machines have changed. Virtual structures have changed the concept of simulation and illusion and have also blurred the borders between the real and make-believe worlds.
9
Publication available in full text mode
Content available

Projekt malarstwa nowożytnego jako synteza sztuk plastycznych i badań z zakresu filozofii przyrody. Casus Leonarda da Vinci

100%
Konik R.
Logos i Ethos
|
2020
|
vol. 53
|
issue 1
141-161
EN
The very idea that painting in a picture could be a recognizable representation of nature is quite a philosophical issue. It assumes an in-depth knowledge not only of nature itself but also of the principles of knowing it. The entire scientific and artistic activity of Leonardo da Vinci was associated with an attempt to extract from the visible nature something similar to a graphic scheme, so universal that a given class of objects could be represented in the general scheme. A general scheme (or graphic universality) should be understood here as the graphic skeleton of things, a kind of scaffolding which, during the creation of the image, could have been equipped with particular graphic attributes. This predilection to capture the world of nature in a schematic view allowed us to capture and embrace the multitude of objects, the infinite variety of the appearance of things, was an attempt to control the chaotic world of nature. The most important issue that he brings at the threshold of modern painting by Da Vinci is the strong belief that the creation of illusionist painting is conditioned not only by talent but above all by in-depth knowledge of the secrets of nature. This in-depth reflection based on empirical research and observation is to anticipate all artistic activities.
PL
Początek malarstwa nowożytnego wiąże się z nową koncepcją obrazu, głównie dzięki zastosowaniu nowych metod kompozycji konstruowanej w oparciu o zasady perspektywy zbieżnej i światłocienia. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie nowatorskich technik budowy obrazu nie ograniczało się wyłącznie do zmian kompozycyjnych w obszarze formowania struktury obrazu, lecz dotyczyło przede wszystkim zastosowania zupełnie odmiennego podejścia do aktu twórczego. Dlatego też propozycje renesansowych artystów wykraczają dalece poza kwestie warsztatowe i redefiniują dotychczasową relację reprezentowania przedmiotu w obrazie. W nowatorskiej formule zmienia się zatem funkcja i cel malarstwa. W Traktacie o malarstwie Leonardo da Vinci przekonuje, że akt poznania winien wyprzedzać akt tworzenia. Jeżeli celem nowego malarstwa ma być wierne oddanie kształtów materii, należy przede wszystkim poznać reguły, wedle których skonstruowany jest świat widzialny. Z tego też powodu renesansowa wizja implementacji natury w świat znaków graficznych bierze swój początek w akcie poznawczym, czyli w rozpoznaniu prawideł budowy świata materialnego. Poszukiwanie cech istotowych, eliminacja tego, co przypadkowe i jednostkowe na rzecz ogólnych prawideł, wiązały się określoną wiedzą, która później miała zastosowanie w „odtworzeniu” tego, co zaobserwowane w przestrzeni obrazu. Artysta, wedle Leonarda da Vinci, miał się stać przede wszystkim badaczem przyrody, by potem na wzór antycznego Demiurga, z niekształtnej materii uformować na nowo świat przedmiotów. Przesunięcie akcentów w akcie twórczym (z tworzenia symboli graficznych na rzecz mimetycznego podobieństwa do świata postrzeganego) wynikało z przekonania, że zastosowanie prawideł matematycznych (perspektywa zbieżna) i fizykalno-optycznych (reguły chromatyki) pozostaje narzędziem prawomocnego poznania świata natury. Renesans, wprowadzając w kompozycję obrazu perspektywę rzutu środkowego, wypracował nowatorskie reguły przedstawiania przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarowej powierzchni. Od czasu renesansu zasada ta została powszechnie przyjęta jako narzędzie racjonalnej rekonstrukcji rzeczywistości widzialnej. Opisana i zastosowana autonomia poznania artystycznego w malarstwie nowożytnym wprowadza nową jakość w relację wzoru i jego graficznego odwzorowywania. Materialny nośnik, którym pozostaje obraz, u Leonarda da Vinci przybiera formę notacji tego, co za pomocą reguł geometrycznych zostało odkryte w przyrodzie. Leonardo da Vinci w obserwacji i badaniu przyrody oraz w zastosowaniu geometrii widzi gwarant prawomocności wydobycia piękna z natury. Tak ustawiona struktura aktu twórczego sytuuje artystę malarza w gronie badaczy prawideł natury, filozofów przyrody, przełamując średniowieczną tradycję zaliczającą plastyków do grona rzemieślników, których trud pracy zaliczany był do grupy sztuk pospolitych (artes vulgares). Leonardo da Vinci, w Codex Urbinas latinas daje wyraz temu, że akt malowania związany jest bezpośrednio z myślą, za którą stoi akt poznawczy, dlatego artysta pracuje najpierw umysłem, a dopiero potem dłońmi.
10
Publication available in full text mode
Content available

The Gothic Cathedral as a Theological and Aesthetic Project

100%
Konik R.
Logos i Ethos
|
2021
|
vol. 58
|
issue 2
169-181
PL
Katedra gotycka to przede wszystkim wielkie przedsięwzięcie teologiczne, w którym zarówno architektura, inżynieria, jak i estetyka podporządkowane są jednej myśli: ukazaniu poprzez atrybuty materialne tajemnic wiary, jej głębi i metafizycznego piękno. Architektura katedr gotyckich miała nieco inne funkcje i cele niż współczesna sztuka sakralna. Nie była projektowana jako sztuczny, iluzoryczny świat, nie była formą ucieczki od codzienności.  Dla człowieka średniowiecza katedra była realna w tym sensie, że określała to, co w jego życiu najważniejsze. Nie wynikała też z doraźnych potrzeb, lecz z ponadczasowych przesłanek, nie była iluzją, która miała na celu ucieczkę od prawdy, lecz określała jej sedno.
EN
The Gothic cathedral is above all a great theological project in which both architecture, engineering and aesthetics are subordinated to one thought: to show the mysteries of faith, its depth and metaphysical beauty through material features. Moreover, the art of Gothic cathedrals had other functions and purposes than contemporary sacred art. It was not designed as an artificial, illusory world, it was not a form of escape from the ordinary. For a man of the Middle Ages, the cathedral was real in that it defined the most important things. It was not contractual, but stemmed from timeless premises; it was not an illusion aimed at escaping the truth, but defined is very core.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.