Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 19

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Safeguarding as Ministry. Promoting a Culture of Safeguarding Children, Young People and Adults at Risk within the Catholic Church of England and Wales

100%
Kwiatkowski D.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 6: Teologia pastoralna
19-39
EN
The article offers an insight into the work of the Catholic Church in England and Wales in promoting a culture of safeguarding children, young people and adults at risk. The promotion of the safeguarding culture depens on a balanced and careful assessment of the situation, the operation of institutions and organizations established within the Church to protect and prevent crimes against minors as well as fostering a pastoral sense of safeguarding in the Church, namely all members of the Church’s hierarchy, priests, religious leaders and laic people as well as all the People of God. This article presents the development of definition of safeguarding and a broad understanding of the context of protection of minors in recent years, especially in the Church’s practice and teachings. It also presents legal, civil and canonical documents as well as theological and pedagogical aspects of the safeguarding. In the research aspect of the thesis the article indicates key elements of actions taken by the Catholic Church in England and Wales in relation to the One Church principle, the principle of unity of the Church as an institution. Also presented are forms and ways of promoting a culture of safeguarding in the life and ministry of the Church, whose aim is to love and ensure pastoral care for every “Little Child.”
PL
Artykuł przedstawia oddziaływania Kościoła katolickiego w Anglii i Walii w dziedzinie promowania kultury ochrony (safeguarding) przed przestępstwami wobec małoletnich, młodzieży i dorosłych znajdujących się w sytuacji zachowań ryzykownych. Promowanie kultury prewencji wyraża się w dojrzałej refleksji i działaniu zarówno instytucji i organizacji powołanych w Kościele do ochrony i zapobiegania przestępstwom wobec małoletnich, jak i formacji oraz edukacji podmiotów oddziaływania pastoralnego w Kościele: członków hierarchii Kościoła, księży i osób zakonnych, religijnych liderów i osób świeckich, a także całego Ludu Bożego. Artykuł prezentuje rozwój definicji oraz szerokie rozumienie kontekstu ochrony małoletnich na przestrzeni ostatnich lat. Przedstawia kontekst prawny i kanoniczny, elementy nauczania i praktykę Kościoła. Podejmuje elementy teologii i pedagogiki prewencji oraz ochrony małoletnich. Wskazuje na kluczowy wymiar pracy Kościoła w Anglii i Walii w dziedzinie ochrony i prewencji, zasadę One Church (Jeden Kościół – Kościół Razem), zasadę jedności oddziaływania Kościoła jako instytucji. W aspekcie badawczym pracy omawia formy i sposoby promowania kultury ochrony i prewencji w życiu oraz posłudze Kościoła, którego nadrzędnym celem jest miłość i troska pasterska o „najmniejszych”.
2
Publication available in full text mode
Content available

Przeszkody w urzeczywistnianiu autentycznej duchowości eucharystycznej w nauczaniu Benedykta XVI

100%
Kwiatkowski D.
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 5
111-124
EN
Today, among many Catholics, a phenomenon of subjective judging of one's participation and experiencing the Eucharist can be seen. This means, that there exist a handful of obstacles on the way of experiencing the authentic Eucharistic spirituality. To see them, first one must discover the fundamental elements of said real Eucharistical spirituality. Among the most important of those are: the ability to connect, in the Eucharistic spirituality, the baptismal unity with Christ, which leads to the Eucharist, building one's spirituality by listening to the word of God, which creates faith in Jesus Christ, and intertwining the everyday life with the Eucharist, which is a result of unification with Christ the Servant. While the factors deforming the authentic Eucharistic spirituality are: ignorance in understanding and experiencing the Eucharist, improper ecumenical initiatives, linked to the Eucharist and lack of connection between the Eucharist and everyday life. From the Pope's Benedict XVI teachings, it is clear that Christian spirituality should be, to its fullest meaning, an Eucharistic spirituality.
PL
Dziś, u wielu katolików, można zaobserwować zjawisko subiektywnego oceniania własnego uczestnictwa i przeżywania Eucharystii. Oznacza to, że istnieją pewne przeszkody w przeżywaniu autentycznej duchowości eucharystycznej. By je zobaczyć, trzeba najpierw odkryć fundamentalne elementy autentycznej duchowości eucharystycznej. Do najważniejszych z nich należą: umiejętność połączenia w duchowości eucharystycznej chrzcielnego zjednoczenia z Chrystusem, które prowadzi do Eucharystii, budowanie duchowości na słuchaniu słowa Bożego, które rodzi wiarę w Jezusa Chrystusa oraz powiązanie codziennego życia z Eucharystią, które wynika ze zjednoczenia się z Chrystusem Sługą. Natomiast czynnikami, deformującymi autentyczną duchowość eucharystyczną, są: ignorancja w rozumieniu i przeżywaniu Eucharystii, niewłaściwe inicjatywy ekumeniczne związane z Eucharystią oraz brak łączności Eucharystii z codziennym życiem. Z nauczania papieża Benedykta XVI jasno wynika, że duchowość chrześcijańska winna być w pełnym tego słowa znaczeniu duchowością eucharystyczną.
3
Publication available in full text mode
Content available

The origin and theological content of the Litany of the Most Holy Name of Jesus

100%
Kwiatkowski D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2018
|
issue 32
165-179
EN
The article presents the sources, origin and theology of the Litany to the Holy Name of Jesus. The rst part shows the mystery of names. It is the symbolism of man and the process of mutual communication that is the core. Names are the living souls of every being. Thanks to names, human beings are not anonymous. In ancient times, names would never be overlooked as insigni cant conventional terms as they had a meaningful part in the role that a given being took on in the uni- verse. The name has a meaning and is treated as a kind of a spiritual substance, as something real, something that truly exists. The sources of Jesus’ titles present in the Litany to the Name of Jesus are the Holy Scriptures, the writings of the Fathers of the Church and popular piety. The Litany to the Holy Name of Jesus shows the richness of the content in the Name of Jesus, which contains the truth about His deity and His in nite love for the whole of creation and especially for every human being. The Litany is a summary of the entire history of salvation, in which the name of Jesus became “a name above all names” (see Flp 2: 8-11).
4
Publication available in full text mode
Content available

Kult adoracji eucharystycznej źródłem autentycznych chrześcijańskich postaw moralnych

100%
Kwiatkowski D.
Teologia i Moralność
|
2017
|
vol. 12
|
issue 2(22)
259-272
EN
The next most popular form of Eucharist, aside from Holy Mass, is the adoration of The Highest Sacrament. The article depicts the great force coming from the adoration and its infl uence on shaping Christian moral attitudes. A prayer in front of Christ, present in the Eucharist, is a necessity for building one’s sanctity and living with the rules of the Gospel. It also opens new ways of Christian lifestyle and shows proof of, hidden in The Highest Sacrament, Christ’s eucharistic love. This personal experience with the Saviour is a real spring of Christian moral attitudes, which are faith, hope and love. The adoration of The Highest Sacrament strengthens the believers on their way towards the eternity and allows them to anticipate it.
5
Publication available in full text mode
Content available

San Giuseppe patrono delle famiglie e protettore della vita nella predicazione del monsignore Stanisław Napierala

100%
Kwiatkowski D.
Teologia i Moralność
|
2018
|
vol. 13
|
issue 2(24)
267-282
PL
Artykuł przedstawia św. Józefa jako patrona rodzin i opiekuna życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci w nauczaniu Księdza Biskupa Stanisława Napierały – pierwszego biskupa Diecezji Kaliskiej. Temat rodziny i obrony życia był jednym z najważniejszych wątków w przepowiadaniu biskupa Napierały. W swoich homiliach podkreślał, że prawdziwą rodzinę tworzą tylko mężczyzna i kobieta. Ta rodzina jest podstawową komórką i fundamentem istnienia każdej ludzkiej społeczności. Jako wzór dla chrześcijańskich rodzin stawiał Świętą Rodzinę z Nazaretu. Relacje łączące Józefa z Maryją i Jezusem są ponadczasowe i wciąż aktualne. Biskup Kaliski widział też konkretne zagrożenia dla współczesnych rodzin: kryzys ojcostwa, egoizm, rozwody, prawo stanowione przeciw rodzinie jako instytucji społecznej. W swoim nauczaniu bardzo często podejmował temat obrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Ukazywał kłamstwa aborcji i eutanazji. Jako opiekuna obrony życia przedstawiał św. Józefa, który również ochraniał Świętą Rodzinę przed niebezpieczeństwami i dziś, jako patron Kościoła, czuwa nad życiem człowieka od narodzenia aż do naturalnej śmierci.
IT
This article presents Saint Joseph as the patron of families and guardian of life from conception to natural death in the teaching of Bishop Stanisław Napierała – the first bishop of the Kalisz Diocese. The theme of the family and the defense of life was one of the most important topics in the preaching of Bishop Napierała. In his homilies, he emphasized that a real family is formed only on a basis of a relationship between a man and a woman. This family is the basic cell and foundation of the existence of every human community. As a model for Christian families, he posed the Holy Family of Nazareth. Relationship between Joseph, Mary and Jesus are timeless. Kalisz Bishop also saw specific threats to contemporary families: the paternity crisis, selfishness, divorce, and laws against the family as a social institution. In his teaching, he often took up the subject of defending life from conception to natural death. He showed the lies of abortion and euthanasia. He presented St. Josef as a protector of life, as the one who protected the Holy Family from dangers and today, as the patron of the Church, who watches over human life from birth to natural death. Teachings of the first bishop of Kalisz is firmly rooted within the Magisterium guidelines and his own experience of serving in the Basilica of St. Joseph in Kalisz.
6
Publication available in full text mode
Content available

Adoratio Sanctissimi podczas nabożeństw eucharystycznych i ludowych

100%
Kwiatkowski D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2012
|
issue 26
293-307
IT
In riferimento all’esposizione ed adorazione del Santissimo Sacramento si possono notare oggi due diverse tendenze. La prima consiste in totale o parziale riduzione al minimo la stessa celebrazione. La seconda invece vede l’esposizione del Santissimo come parte indispensabile di ogni celebrazione liturgica. L’articolo presenta la dottrina della Chiesa in riferimento alla natura e possibili modi dell’esposizione del Santissimo Sacramento. In modo particolare vengono sottolineati le celebrazioni eucaristiche ed esposizioni del Santissimo Sacramento durante cosiddette celebrazioni popolari. I documenti della Chiesa dichiarano che l’esposizione della Santissima Eucaristia deve sempre portare le menti dei fedeli alla piena convinzione circa la miracolosa presenza di Cristo in Sacramento e inoltre dove portare fedeli alla comunione spirituale con Lui. Per questo si deve porre forte accento sulla stretta relazione tra il Santissimo esposto e la Santa Messa. Inoltre le celebrazioni eucaristiche bisogna organizzare in modo affinché i fedeli pienamente adorassero Cristo presente in segno del pane eucaristico. L’ordine delle celebrazioni col Santissimo esposto deve comprendere la proclamazione della Parola di Dio, il canto, le preghiere comunitarie e quelle in silenzio. E’ vietata l’esposizione allo scopo della benedizione eucaristica. Questo divieto riguarda la celebrazione della Santa Messa e altre celebrazioni eucaristiche.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wierność prawu liturgicznemu wiernością Chrystusowi i Kościołowi

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2019
|
issue 20
99-113
EN
The article points out the necessity of fi delity to the liturgical law concerning the liturgy and especially the Eucharist. The liturgical reform of the Second Vatican Council opened the possibility for various adaptations in the liturgy so that the faithful could participate in it in a more conscious and involved way. Regrettably, priests sometimes misinterpret this freedom and introduce changes in liturgical celebrations where it is not allowed to do so. This is especially linked to the Eucharist. It should be emphasized that all abuses and mistakes in the celebration of the Eucharist cause a darkening of the proper Catholic faith and teaching regarding this Sacrament. The most common cause of various mistakes and misuses is a spurious understanding of freedom, improper ecumenical practices, ignorance and, above all, lack of faith. The article justifi es the thesis that fi delity to liturgical law is at the same time fi delity to Christ and the Church. The basic source of the article is the instruction issued on 25th March 2004 by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacra ments on the preservation and avoidance of certain things concerning the Holy Eucharist, called Redemptionis Sacramentum. In particular, the article deals with abuses regarding the matter of the Eucharist, Eucharistic prayer and Holy Communion.
PL
Artykuł ukazuje konieczność zachowania wierności prawu liturgicznemu odnoszącemu się szczególnie do Eucharystii. Reforma liturgiczna Soboru Watykańskiego II dała możliwość różnym adaptacjom w liturgii, ażeby wierni mogli w niej uczestniczyć w sposób bardziej świadomy i zaangażowany. Niestety, ta wolność przez wielu kapłanów bywa niewłaściwie interpretowana i często wprowadzają oni zmiany w celebracjach liturgicznych tam, gdzie tego nie wolno czynić. Dotyczy to przede wszystkim Eucharystii. Należy podkreślić, że wszelkie nadużycia i błędy w sprawowaniu Eucharystii powodują zaciemnienie prawidłowej wiary i nauczania katolickiego odnośnie do tego przedziwnego Sakramentu. Najczęściej przyczyną różnych błędów i nadużyć jest fałszywe rozumienie wolności, niewłaściwe praktyki ekumeniczne, ignorancja oraz przede wszystkim brak wiary. Artykuł uzasadnia tezę, że wierność prawu liturgicznemu jest jednocześnie wiernością Chrystusowi i Kościołowi. Podstawowym źródłem artykułu jest instrukcja wydana 25 marca 2004 roku przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów o zachowaniu i unikaniu pewnych rzeczy dotyczących Najświętszej Eucharystii Redemptionis Sacramentum. W sposób szczególny w artykule zostały omówione nadużycia dotyczące materii Eucharystii, modlitwy eucharystycznej i Komunii Świętej.
8
Publication available in full text mode
Content available

Teologia i symbolika ołtarza w wybranych modlitwach obrzędów poświęcenia nowego ołtarza

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2017
|
issue 18
183-199
EN
This article reveals the rich symbols and theology of the altar present in the most important prayers which compose the new Rite of Dedication of an Altar. Three of them, which are connected with the Rite very closely are the subjects of the analysis which has been done. These are: the Prayer of the Dedication of Water, the Litany of the Saints and the Prayer of Dedication of an Altar. Christ’s sacrifi ce on the Cross, made present in a bloodless way on the altar, purifi es the believers from their sins, and revives in them the purity of God’s children. The altar constitutes a place where the Church dwelling in heaven and the pilgrim Church on earth meet in a real way.Most of the theological content is present in the solemn Prayer of Dedication of the altar. First of all, it presents the altar as a table of sacrifi ce and of the eucharistic banquet. The altar is a place around which the community of believers gather to be nourished by the Body of Christ. In the altar we should see the table of the eschatological banquet prepared by the Saviour in eternity for the believers who fulfi ll his commandment of love on earth. The theology of the prayers shows very clearly that a dedicated altar is the most important structure and focal point of each church.
PL
Artykuł ukazuje bogatą symbolikę i teologię ołtarza obecną w najważniejszych modlitwach wchodzących w skład nowych Obrzędów poświęcenia nowego ołtarza. Analizie poddano trzy modlitwy ściśle związane z obrzędami poświęcenia ołtarza: modlitwę poświęcenia wody, litanię do świętych oraz modlitwę poświęcającą ołtarz. Ofi ara Chrystusa złożona na Krzyżu i uobecniana w bezkrwawy sposób na ołtarzu oczyszcza wiernych z grzechów i odnawia w nich czystość dzieci Bożych. Ołtarz stanowi także miejsce realnego spotkania Kościoła zbawionych z Kościołem pielgrzymującym. Najwięcej treści teologicznych jest obecnych w uroczystej modlitwie poświęcenia ołtarza. Przedstawia go przede wszystkim jako stół ofi ary i stół uczty eucharystycznej. Ołtarz jest miejscem, wokół którego gromadzi się wspólnota wierzących, aby karmić się Ciałem Chrystusa. W ołtarzu należy także widzieć eschatologiczny stół uczty, zastawiony przez Zbawiciela w wieczności dla wiernych wypełniających przykazania miłości. Teologia modlitw jednoznacznie pokazuje, że poświęcony ołtarz stanowi najważniejszy element wyposażenia każdego kościoła.
9
Publication available in full text mode
Content available

Głoszenie słowa Bożego misją Kościoła w świecie na podstawie adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Verbum Domini

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2016
|
issue 17
93-106
EN
The article presents the Church as a proclaimer of the Gospel to the contemporary world in light of Pope Benedict XVI’s Apostolic Exhortation Verbum Domini. In his teaching, Benedict XVI emphasizes very strongly the place and role of the word of God in the life of the Church and reminds us about the need to proclaim it to the whole world. The mission of proclaiming the Gospel was entrusted to the Church by Christ. This means that evangelization has been made an integral part of the Church’s nature. Proclaiming the word of God cannot be limited to chosen groups. The Holy Father teaches in Verbum Domini that the Church always has to be open to the Holy Spirit who sends her with the Good News to the ends of the world. Today, proclaiming the word of God has become an inherent part of the new evangelization. It is especially needed by secularized Christians everywhere. The word of God must also reach migrants, the suffering and the poor. By receiving the word of God man is led to an active engagement in the life of the world and takes part in its transformation according to the precepts of the Gospel. All Christians must take part in the mission of proclaiming the Gospel and transforming the world.
PL
Artykuł przedstawia Kościół jako głosiciela Ewangelii współczesnemu światu w świetle adhortacji apostolskiej Ojca Świętego Benedykta XVI Verbum Domini. Papież Benedykt w swoim nauczaniu bardzo mocno akcentuje miejsce i rolę słowa Bożego w życiu Kościoła, a także przypomina o konieczności głoszenia go całemu światu. Misja głoszenia Ewangelii została powierzona Kościołowi przez Chrystusa. Oznacza to, że ewangelizacja mieści się w wpisana została w naturę Kościoła. Głoszenie słowa Bożego nie może odbywać się tylko w ściśle określonych grupach. Ojciec Święty naucza w Verbum Domini, że Kościół zawsze musi być otwarty na Ducha Świętego, który posyła go z dobrą nowiną krańce świata. Dziś głoszenie słowa Bożego ściśle wpisuje się w dzieło nowej ewangelizacji. W sposób szczególny podlegają ją zlaicyzowani chrześcijanie żyjący na całym świecie. Ze słowem Bożym należy docierać także do migrantów, cierpiących i ubogich. Przyjęcie słowa Bożego prowadzi człowieka do czynnego zaangażowania się w życie świata i przemienianie go według zasad Ewangelii. W misję głoszenia Ewangelii i przemiany świata winni być zaangażowani wszyscy chrześcijanie.
10
Publication available in full text mode
Content available

Chrzest sakramentem nowych narodzin w chrzcielnej liturgii słowa Bożego z lekcjonarza „Obrzędów chrztu dzieci”

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2013
|
issue 14
PL
.
11
Content available remote

Symbolika i teologia liturgicznych obrzędów konsekracji dziewic

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2015
|
issue 16
201-221
EN
The article discusses both the theology and liturgy of the Consecration of Virgins on the basis of the renewed “Rite of Consecration of Virgins” after Vatican II. The new rites which refer to the most ancient consecrated life traditions in the Church have a structure marked by simplicity and contain a deep theology of consecrated life. The Rite presents the consecration of virgins as a par-ticular type of a constitutive blessing which can be bestowed only once in a lifetime. Through her consecration, the virgin enters into a unique and particular relationship with Christ and the Church, as she becomes His bride. Virginity constitutes a continuation and a completion of the baptismal consecration. The liturgical texts show that it is the initiative and the gift of God who makes present the bridal love of Christ for the Church. Consecrated virginity is shown as the fruit of the action of the Holy Spirit. Consecrated persons foreshadow the eschatological times and the new reality which will become the lot of the faithful in the Heavenly Jerusalem. The Rite clearly emphasizes the eschatological aspect of virginity with many references to the Eucharist and the offertory gifts which are consecrated during the Eucharistic Prayer.
PL
Doceniając wartość dziewictwa poświęconego Bogu, Kościół bardzo wcześnie stworzył liturgiczne obrzędy przyjęcia w stan, określany jako dziewictwo konsekrowane. Na przestrzeni wieków modlitwa konsekracyjna została ubogacona innymi obrzędami liturgicznymi i tak powstały Obrzędy konsekracji dziewic, które stały się częścią Pontyfikału rzymskiego. Nowa księga liturgiczna ma dwa obrzędy konsekracji dziewic. Pierwszy do-tyczy konsekracji dziewic żyjących w świecie, a drugi konsekracji mniszek. Ten drugi obrzęd łączy profesję zakonną z konsekracją dziewic. Celem artykułu jest ukazanie teologicznego i symbolicznego znaczenia poszczególnych obrzędów, składających się na konsekrację dziewic. Przedstawione zostaną także dodatkowe elementy, które są charakterystyczne dla profesji mniszek.
12
Publication available in full text mode
Content available

Posługa kapłańska i prorocka prezbitera w obrzędach sakramentu święceń prezbiteratu

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2014
|
issue 15
95-107
PL
.
13
Publication available in full text mode
Content available

San Giuseppe il modello della partecipazione nell’Eucaristia

100%
Kwiatkowski D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2019
|
issue 34
165-180
EN
Pope John Paul II in the encyclical Ecclesia de Eucharistia called Mary a ‘Woman of the Eucharist’. He pointed out the attitudes that can be described as Eucharistic. This article, using the principle of analogy and maintaining an appropriate balance, shows St. Joseph as a model of the Eucharistic ap- proach of every Christian. The life of Saint Joseph was characterized by deep faith and love for God and man, the ability to hear and receive the word of God and the constant willingness to sacrifice his life in order to be able to fulfill the will of God. All these qualities are needed to participate in the Eucharist in a conscious and active way. These attitudes result from participation in the Eucharist and should shape the life of every Christian. In addition, it should be emphasized that the Church introduced the name of St. Joseph to the Eucharistic prayers and ordered it to be mentioned immediately after Mary. Placing the name of St. Joseph in the most important prayer of the Holy Mass, introduces him to the heart of the Eucharist.
PL
Święty Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia nazwał Maryję „Niewiastą Eucharystii”. Zwrócił uwagę na Jej postawy, które można określić jako eucharystyczne. Niniejszy artykuł, sto- sując zasadę analogii i zachowując odpowiednie proporcje, ukazuje św. Józefa jako wzór postaw eucharystycznych dla każdego chrześcijanina. Życie św. Józefa cechowała głęboka wiara i miłość do Boga oraz do człowieka, zdolność słuchania i przyjmowania słowa Bożego oraz nieustanna gotowość składania ofiary ze swojego życia, aby móc wypełnić wolę Bożą. Wszystkie te cechy są potrzebne, aby uczestniczyć w Eucharystii w sposób świadomy i czynny. Postawy te wynikają z uczestnictwa w Eucharystii i powinny kształtować życie każdego chrześcijanina. Poza tym należy podkreślić, że Kościół wprowadził imię św. Józefa do modlitw eucharystycznych i nakazał je wymieniać zaraz po Maryi. Umieszczajac imię św. Józefa w najważniejszej modlitwie mszalnej, wprowadził go w serce Eucharystii.
14
Publication available in full text mode
Content available

»Ars celebrandi« prezbitera według Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego z roku 2002

100%
Kwiatkowski D.
Teologia Praktyczna
|
2012
|
issue 13
97-111
PL
.
15
Publication available in full text mode
Content available

Sacrum i profanum w liturgii sakramentu małżeństwa w Kościele polskim

100%
Kwiatkowski D.
Studia Gdańskie
|
2020
|
vol. 47
25-37
EN
The article depicts the intersecting elements of sacrum and profanum in the current liturgy of the marriage sacrament. The starting point was to show the structure of the liturgy of getting married and its tight connections with the Eucharist. Because the liturgy of the marriage sacrament is aimed at sanctifying the man, building Christ’s Mystical Body and worshiping God, it itself becomes the sacrament’s sacrum, through which the spouses envelop themselves in God’s holiness. In the later part of the article, chosen profanum elements were described, the ones which have almost permanently entered the marriage sacrament. Their source is the brides’ lack of faith and ignorance, regarding the core of the marriage sacrament. This often leads to reducing the sacrament to ritual form, where following elements dominate: place of the wedding, decorations, incorrectly chosen songs and music, presence of the cameras and cameramen.
PL
Artykuł przedstawia przenikające się wzajemnie elementy sacrum i profanum w aktualnej liturgii sakramentu małżeństwa. Punktem wyjścia było ukazanie struktury liturgii zawierania małżeństwa i ścisłego powiązania jej z Eucharystią. Ponieważ liturgia sakramentu małżeństwa ma na celu uświęcenie człowieka, budowanie Mistycznego Ciała Chrystusa oraz oddawanie kultu Bogu sanowi samo w sobie sacrum sakramentu, poprzez który małżonkowie zanurzają się w świętości Boga. W dalszej części artykułu omówione zostały wybrane elementy profanum, które weszły niemal na stałe do liturgii sakramentu małżeństwa. Ich źródłem jest brak wiary narzeczonych i ignorancja dotycząca istoty sakramentu małżeństwa. To bardzo często prowadzi do zredukowania go tylko do formy obrzędowej, gdzie dominują będą następujące elementy: miejsce ślubu, dekoracje, niewłaściwie dobrane śpiewy i muzyka, obecność kamer i fotografów. Artykuł przedstawia przenikające się wzajemnie elementy sacrum i profanum w aktualnej liturgii sakramentu małżeństwa. Punktem wyjścia było ukazanie struktury liturgii zawierania małżeństwa i ścisłego powiązania jej z Eucharystią. Ponieważ liturgia sakramentu małżeństwa ma na celu uświęcenie człowieka, budowanie Mistycznego Ciała Chrystusa oraz oddawanie kultu Bogu sanowi samo w sobie sacrum sakramentu, poprzez który małżonkowie zanurzają się w świętości Boga. W dalszej części artykułu omówione zostały wybrane elementy profanum, które weszły niemal na stałe do liturgii sakramentu małżeństwa. Ich źródłem jest brak wiary narzeczonych i ignorancja dotycząca istoty sakramentu małżeństwa. To bardzo często prowadzi do zredukowania go tylko do formy obrzędowej, gdzie dominują będą następujące elementy: miejsce ślubu, dekoracje, niewłaściwie dobrane śpiewy i muzyka, obecność kamer i fotografów.
16
Publication available in full text mode
Content available

Il Libro del Deuteronomio come fonte teologica della dimensione anamnetica dell’anno liturgico

100%
Kwiatkowski D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2021
|
issue 38
205-217
PL
Artykuł przedstawia anamnetyczny wymiar roku liturgicznego oraz jego starotestamentalne źródło teologiczne, którym jest Księga Powtórzonego Prawa. Kalendarz liturgiczny nie jest terminarzem, w którym zaznaczone są daty różnych świąt kościelnych. Jest on rozłożonym w czasie uobecnieniem misterium zbawczego Jezusa Chrystusa. Chcąc zrozumieć anamnetyczny wymiar roku liturgicznego, trzeba ukazać, czym było święto religijnej tradycji Izraela. Zwłaszcza na podstawie Księgi Powtórzonego Prawa, nazywanej „Księgą pamięci”, wykazano, że każde biblijne święto jest anamnezą, czyli uobecnieniem konkretnego wydarzenia z historii zbawienia. Takie rozumienie święta jest także w liturgii Kościoła. Znaczenie roku liturgicznego polega przede wszystkim na ścisłym powiązaniu go z misterium Chrystusa. Każde święto jest uobecnieniem „tu” i „teraz” zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa. Dokonuje się ono dzięki obecności i działaniu Ducha Świętegow liturgii Kościoła.
EN
The article discusses the concept of memorial (anamnesis) in relation to the liturgical year andargues that within the Old Testament theology the Book of Deuteronomy constitutes the maintheological source for the concept. The liturgical calendar is not a simple calendar in which thedates of various feasts of the Church are indicated. It is important to note that the liturgical calendarpresents the saving mystery of Jesus Christ, but in a manner spread over time. In order tounderstand the anametic dimension of the liturgical year, it is necessary to indicate the meaning ofthe feast in the Holy Scriptures. Especially, on the basis of the Book of Deuteronomy, also knownas the “Book of Remembrance”, it is shown that each biblical feast is an anamnesis, that is, thepresence of a specific event in the history of salvation. This understanding of the feast also existsin the liturgy of the Church. The importance of the liturgical year comes primarily from the closerelationship with the mystery of Christ. Each feast makes the “here” and “now” of the saving actof Jesus Christ present. It happens thanks to the presence and action of the Holy Spirit in the liturgyof the Church.
IT
L’articolo presenta la dimensione anamnetica dell’anno liturgico e la sua fonte teologica veterotestamentaria che è il Libro del Deuteronomio. Il calendario liturgico non è un calendario in cui sono segnate le date di varie festività religiose. È il rendersi presente del mistero salvifico di Gesù Cristo, diffuso nel tempo. Per comprendere la dimensione anamnetica dell’anno liturgico, era necessario mostrare che cosa era la festa della tradizione religiosa di Israele. Sulla base del Libro del Deuteronomio, chiamato il “Libro della memoria”, è stato messo in evidenza che ogni festa biblica è un’anamnesi, cioè il rendersi presente di un evento specifico della storia della salvezza. Tale concezione di festa è anche presente nella liturgia della Chiesa. Il senso dell’anno liturgico risiede principalmente nella sua stretta relazione con il mistero di Cristo. Ogni festa è il rendersi presente “qui” e “ora” dell’opera salvifica di Gesù Cristo. Ciò avviene grazie alla presenza e all’azione dello Spirito Santo nella liturgia della Chiesa.
17
Publication available in full text mode
Content available

Fundamentalne elementy w budowaniu autentycznej duchowości eucharystycznej w adhortacji Sacramentum Caritatis Benedykta XVI

100%
Kwiatkowski D.
Teologia i Moralność
|
2022
|
vol. 17
|
issue 1(31)
221-233
EN
The purpose of this article is to present the most fundamental elements of building an authentic Eucharistic spirituality based on the Apostolic Exhortation of Pope Benedict XVI, Sacramentum Caritatis. Using the liturgical hermeneutics method allowed us to point out essential components that build authentic Eucharistic spirituality. These include union between the Eucharist and all of the Christian teachings, faith built on listening to the word of God, as well as the spirit of servitude, present in everyday life, coming from the Eucharist. Acknowledging those elements lets one know that the Eucharist is always the one and only since it is always a presentation of Christ’s unique Paschal mystery, done for humankind’s salvation.
PL
Celem artykułu jest ukazanie fundamentalnych elementów budowania autentycznej duchowości eucharystycznej. Zagadnienie wydaje się ważne i aktualne, gdyż dziś można zaobserwować u wielu katolików zjawisko subiektywnego oceniania własnego uczestnictwa i przeżywania Eucharystii. Niektórzy wierni szukają w Eucharystii mocnych doświadczeń emocjonalnych związanych z wprowadzaniem do celebracji elementów światła, głośnej muzyki, dodawaniem różnych gestów: nakładania rąk, modlitwy o uzdrowienie, namaszczania różnymi olejkami, zjawisk omdlenia i głośnego śmiechu przypisywanych działaniu Ducha Świętego. Oznacza to dla nich szukanie „lepszej” Eucharystii. W tym miejscu rodzi się pytanie: Czy może być lepsza i gorsza Eucharystia? Odpowiadając a postawione pytania, staraliśmy się pokazać najważniejsze elementy budujące autentyczną duchowość eucharystyczną. Na podstawie adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Sacramentum Caritatis wskazaliśmy na następujące fundamenty autentycznej duchowości eucharystycznej: jedność Eucharystii z całym chrześcijańskim wtajemniczeniem, wiarę budowaną na słuchaniu słowa Bożego i wypływający z Eucharystii duch służby obecny w codziennym życiu chrześcijanina. Poznanie tych elementów pozwala widzieć, że Eucharystia jest zawsze jedna i ta sama, gdyż zawsze uobecnia niepowtarzalne misterium paschalne Chrystusa dokonane dla zbawienia ludzkości.
18
Publication available in full text mode
Content available

Teologiczne znaczenie wotywnej procesji Bożego Ciała na podstawie Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii

100%
Kwiatkowski D.
|
2020
|
vol. 55
|
issue 1
107-124
EN
The article depicts the theological meaning behind the procession of Corpus Christi. “The directory on popular piety and liturgy” categorizes it as a “votive processions”. When organizing such a procession, one shall follow those theological criteria, which account for all the forms of popular piety, which means it should be of Christological, pneumatological and ecclesial character. The Corpus Christi procession shows the presence of Christ and the Church in a special way. It should be noted, that the popular piety has greatly eased in the process of creation and propagation of Christs’ Holy Body and Blood celebration. This procession is a model form of Eucharistic processions. Being a natural prolongation of Eucharistic celebrations, it contains both the liturgical elements (the presence of the Holy Sacrament, proclamation of the Gospel, prayers approved by the Church, the Holy Sacraments’ blessing) and many forms of local piety (decorating the streets and windows, laying flowers, adoring the altars, folk costumes). To sum up, it must be stated, that the procession which takes place on the day of Corpus Christi meets the requirements regarding theology and liturgy mentioned in “The directory on popular piety and liturgy” and the “Holy Communion and the cult of Eucharistic mystery outside of the Holy Mass, fit for the customs of Polish dioceses” book.
PL
Artykuł przedstawia teologiczne znaczenie procesji Bożego Ciała. „Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii” zalicza ją do tzw. „procesji wotywnych”. Organizując tę procesję należy kierować się kryteriami teologicznymi, które dotyczą wszystkich form pobożności ludowej, czyli powinna ona mieć charakter chrystologiczny, pneumatologiczny i eklezjalny. Procesja Bożego Ciała w sposób szczególny ukazuje obecność Chrystusa i Kościoła. Trzeba podkreślić, że pobożność ludowa bardzo ułatwiła proces powstania i rozpowszechniania się uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Jezusa Chrystusa. Procesja ta stanowi formę wzorcową procesji eucharystycznych. Będąc, w naturalny sposób przedłużeniem celebracji Eucharystii, zawiera w sobie elementy liturgiczne (obecność Najświętszego Sakramentu, proklamacja Ewangelii, modlitwy zatwierdzone przez Kościół, błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem) i wiele form pobożności ludowej (strojenie ulic i okien, składanie kwiatów, dekoracje ołtarzy, stroje ludowe). Podsumowując, trzeba stwierdzić, że procesja odbywająca się w uroczystość Bożego Ciała spełnia wymogi teologiczne i liturgiczne zawarte w „Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii” oraz w księdze „Komunia Święta i kult tajemnicy eucharystycznej poza Mszą Świętą, dostosowane do zwyczajów diecezji polskich”.       
19
Publication available in full text mode
Content available

Teologiczne treści modlitw liturgicznych święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana

100%
Kwiatkowski D.
Studia Włocławskie
|
2022
|
vol. 24
366-379
EN
This article analyzes the missal texts of the feast of Jesus Christ the Priest. The first part desciribes the forms of votive masses dedicated to the Sacred Heart of Jesus and indicates the reasons for establishing the feast of Jesus Christ the Priest, which is celebrated on the first Thursday after Pentecost. The theology of this feast is presented primarily by the presidential prayers, that is to say: the Collect, the Prayer over the Offerings, the Prayer after Communion and antiphon for the Introit and Communion. A preface should be added to these prayers, but this feast has no preface. The framework of the article also prevented the exegesis of the biblical pericopes read on the feast of Jesus Christ the Priest. The main theological content of the holiday presents Christ as the Eternal and High Priest, who is the only Mediator between God and men. The issue of the ministerial priesthood of bishops and priests and the priesthood of all believers was also emphasized.
PL
W artykule dokonano analizy liturgicznych tekstów mszalnych ze święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. W pierwszej części wspomniano formularze mszy wotywnych o Najświętszym Sercu Pana Jezusa i wskazano na motywy ustanowienia święta Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, które jest obchodzone w czwartek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Teologię danego święta ukazują przede wszystkim modlitwy prezydencjalne, czyli: kolekta, modlitwa nad darami, modlitwa po Komunii oraz antyfony na wejście i na Komunię. Do tych modlitw należałoby dodać prefację, ale święto to, nie posiada własnej prefacji. Ramy artykułu nie pozwoliły także dokonać egzegezy perykop biblijnych czytanych w święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Główne treści teologiczne święta sprowadzają się do ukazania Chrystusa jako Wiecznego i Najwyższego Kapłana, będącego jedynym Pośrednikiem między Bogiem i ludźmi, kapłaństwa ministerialnego pełnionego przez biskupów i prezbiterów oraz kapłaństwa wspólnego wiernych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.