Search results

1

The ecumenical aspect of the justification of the sinner

100%

Medwid W.

Theological Research. A Journal of Systematic Theology

|

2015

|

vol. 3

57-74

EN

The aim of this article is to discuss the ecumenical aspect of justification. Martin Luther was of the opinion that the road to justification was only through faith and grace, expressed by the principle simul iustus et peccator. The Council of Trent emphasized that justification is not only the remission of sins but is also sanctification. Catholic-Lutheran ecumenical dialogue formally began after the Second Vatican Council, which resulted in a consensus regarding the basic truths of the doctrine of justification and likewise looked at the person of Martin Luther, his demands, and the reformation.

2

Różnorodność pseudocharyzmatycznych praktyk na przestrzeni wieków

100%

Medwid W.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 2(56)

141-165

PL

W kontekście coraz mocniej dochodzących do głosu grup nowej ewangelizacji, różnorodnych grup charyzmatycznych i ich liderów – w różny sposób oddziałujących na wiernych – celem artykułu jest określenie źródła i ukazanie rozwoju zjawisk charyzmatycznych na przestrzeni wieków. Przedmiotem refleksji historyczno-teologicznej są kwestie związane z interesującymego nas zagadnieniaem począwszy od czasów biblijnych do wieku XIX, kiedy to nastąpiła bardzo mocna ekspansja ruchów określających się jako charyzmatyczne i pod „działaniem” Ducha Świętego. Zdecydowana większość przypadków zachowań obserwowanych podczas ekstremalnych spotkań charyzmatycznych jest widoczne w religiach okultystycznych. Żywiołowe i odbiegające od normy doświadczenia, stały się cechą charakterystyczną grup i ich liderów, którzy przekonują swoich zwolenników o rzekomym działaniu Ducha Świętego przez nich oraz o ichwyjątkowej misji, jaką mają podjąć, aby odnowić wiarę Kościoła. W epoce nowożytnej pojawiły się zróżnicowane sekty charyzmatyczne w duchu protestanckim i anglikańskim, odznaczające się specyficznymi zjawiskami religijnymi: wizje, uzdrowienia, proroctwa, mówienie językami, uzdrawianie, drżenie, chrzest w Duchu Świętym, zaśnięcie w Duchu.

EN

In the context of groups of new evangelization, various charismatic groups and their leaders – differently influencing the faithful in various ways – the aim of the article is to identify the source and to show charismatic phenomena over the centuries. The subject of historical and theological reflection are issues related to the issue that interests us from biblical times to the nineteenth century, when there was a very strong expansion of move-ments that define themselves as charismatic and under the “action” of the Holy Spirit. The vast ma-jority of behaviors observed during extreme charismatic meetings is evident in occult religions. Im-petuous and abnormal experiences have become the hallmark of groups and their leaders who con-vince their followers of the supposed action of the Holy Spirit by them and their unique mission to take to renew the faith of the Church. In the modern era, there appeared diverse charismatic sects in the Protestant and Anglican spirit, characterized by specific religious phenomena: visions, healings, prophecies, speaking in tongues, healing, trembling, baptism in the Holy Spirit, falling asleep in the Spirit.

3

Pytanie o luterańską tożsamość

100%

Medwid W.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 1(46)

135-163

PL

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie o luterańską tożsamość w dzisiejszym świecie na podstawie dokumentu Usprawiedliwienie i wolność, przygotowującego protestantów duchowo i organizacyjnie do uroczystości 500-lecia reformacji. Reformacja była wydarzeniem historycznym, które wpłynęło na kulturowe, społeczne i polityczne oblicze Europy. W centrum teologicznych wypowiedzi reformatorów znajduje się kwestia relacji Bóg–człowiek, a fundamentem ruchu z XVI wieku stało się usprawiedliwieni e, które trzeba ujmować przez pryzmat miłości, uznania i docenienia, przebaczenia i wolności, aby zweryfikować wiarygodność doświadczenia iustificatio. Reformacja nie jest czymś zamkniętym, ale stanowi proces odnowy w duchu reformacyjnym. Teologia protestancka wyraża się w pięciu zasadach: solus Christus, sola gratia, solo verbo, sola scriptura i sola fide. Przez te elementy podjęto próbę przeniesienia idei usprawiedliwienia na obecny czas. Świętowanie 500-lecia reformacji ma się odbyć w rozsądnej równowadze między tradycją a innowacją, nie ignorując głębokiego znaczenia reformacji dla teraźniejszości. Dokument Usprawiedliwienie i wolność podejmujący temat usprawiedliwienia z łaski przez wiarę w Chrystusa poddano krytyce.

EN

This article attempts to answer the question of Lutheran identity in today’s world on the basis of a document preparing spiritually and organizationally Protestants for the celebration of the 500th anniversary of the Reformation Justification and freedom. The Reformation was a historical event that influenced the cultural, social and political face of Europe. The Reformation was a historical event that influenced the cultural, social and political face of Europe. In the center of theological expression of reformers is a matter of relations between the God man, and the foundation of the movement of the sixteenth century it became an excuse that need to be put through the prism of love, recognition and appreciation, forgiveness and freedom in order to verify the credibility of the experience iustificatio. The Reformation is not something closed, but a process of renewal in the spirit of the Reformation. Protestant theology is expressed in five principles: solus Christus, sola gratia, solo verbo, sola scriptura and sola fide. Through these elements attempted to transfer the idea of justification for this time. Celebrating the 500th anniversary of the Reformation is to be done in a sensible balance between tradition and innovation, without ignoring the profound significance of the Reformation to the present. The document Justification and freedom taking the theme of justification by grace through faith in Christ have been criticized.

4

Sobór w Konstancji wobec Jana Husa i Hieronima z Pragi

100%

Medwid W.

Polonia Sacra

|

2016

|

vol. 20

|

issue 1(42)

157-182

PL

Celem artykułu jest przedstawienie rozwiązania problemu Jana Husa i Hieronima z Pragi przez Sobór w Konstancji. Kwestie obu czeskich teologów pojawiają się trzy razy w dokumentach soborowych. Jana Husa niepokoiło pozostawiające wiele do życzenia życie duchowieństwa, a szczególnie ich zepsucie i chciwość. Mówił także o zepsuciu obyczajów. Był bardzo krytyczny wobec papiestwa i potępiał handel odpustami. Postrzegał Kościół jako Mistyczne Ciało, którego Głową jest Jezus. Nie do przyjęcia była dla niego kara ekskomuniki. Oskarżono go o głoszenie herezji. Jego błędne tezy poruszały tematykę predestynacji, posługi papieża, ekskomuniki i czynów ludzkich. Sobór uznał go za heretyka i osądził. Z kolei Hieronim z Pragi był zaangażowany w powstający ruch narodowy w Czechach i głosił publicznie poglądy Jana Wiklifa. Był zdeklarowanym zwolennikiem Husa. Sobór oskarżył go o przestępstwo błędów i herezji dotyczących religii chrześcijańskiej. Hieronim z Pragi najpierw uznał racje Kościoła katolickiego, ale później zmienił zdanie i odwołał swoje zeznania, zgodę i oświadczenie. Ojcowie z Konstancji ogłosili go heretykiem i ekskomunikowali go.

EN

The purpose of this article is to present the solution to the problem of Jan Hus and Jerome of Prague by the Council of Constance. The issues of both Czech theologians appear three times in the conciliar documents. Jan Hus bother leaving much to be desired lifestyle of the clergy, and at the same time their lust and greed. He spoke about the corruption of manners. In particular, he was critical of the papacy and denounced the trade in indulgences. The church was perceived him as a mystical body whose head is Jesus, the faithful and represent chosen by God righteous. It is not acceptable for him was the punishment of excommunication. He was accused of preaching of the many errors and heresies, and his erroneous thesis raised the questions of predestination, the ministry of the Pope, excommunication and the deeds of men. The Council judged him and found as a heretic. In turn, Jerome of Prague was involved in the emerging national movement in the Czech Republic and proclaimed publicly the views of J. Wycliffe, and he was an outspoken supporter of Hus. Council accused him of the crime of error and heresy regarding the Christian religion. First, he made a real explanation of recognizing the Catholic Church, but later he changed his mind and recanted his confession, consent and statement. Fathers of Constance declared him a heretic and excommunicated him.

5

Sakramenty w ujęciu szesnastowiecznych reformatorów

100%

Medwid W.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2014

|

vol. 52

|

issue 1 - KANONIZACJA JANA PAWŁA II – INSPIRACJE I WYZWANIA

113-137

PL

Przedstawione powyżej rozumienie pojęcia sakramentu i ujęcie chrztu oraz Eucharystii przez M. Lutra, H. Zwinglego i J. Kalwina przez wierność zasadzie sola scriptura i korzystaniu z tradycji ukazało ich mocne i słabe strony. Skłaniali się ku tradycji ze względu na brak zdecydowania na radykalne i szybkie zmiany, co można zaobserwować u Zwinglego. Po drugie, gdy w grę wchodziły bardziej palące problemy, a sprawy związane z obrzędami i praktyką Kościoła nie wyraźnie występujące w Piśmie mogły pozostać w gestii celebransa. Interesujących nas reformatorów odróżniał od siebie pogląd interpretacji fragmentów biblijnych odnoszących się do sakramentów, a także rozumienie ich znaczenia. Główną troską była integralność Ewangelii podczas celebracji każdego z sakramentów. Wszyscy oni cenili miejsce głoszenia Słowa, ponieważ sakrament oparty na przekazie biblijnym nie mógł być sprawowany bez zrozumienia. Z tego względu wierzący powinni mieć świadomość związku sakramentu ze swoją wiarą i życiem oraz uwierzyć, że przekazują one prawdę Ewangelii temu, który je przyjmuje. W chrzcie świętym oraz w Eucharystii sakramenty potwierdzają postawę wierzącego jako tego, który stoi przed Bogiem, oczyszczony przez Krew Chrystusa i dzięki jedności z Nim przyjęty do Jego Królestwa.

EN

The purpose of this article is to look at the sacraments, above all, their significance and meaning in the spirit of sixteenth-century Reformation. The Guides in this reflection are the three pioneers of the Reformation movement: Martin Luther, John Calvin and Huldrych Zwingli. Their ideas are manifested in various methods of argument and precision of sacramental theology. This shows on the one hand, their radicalism and conservatism, but on the other hand, social pragmatism. Recognition of the sacraments, by M. Luther, H. Zwingli, and J. Calvin in terms of positive, as well as controversy appears to be a connection biblical message with the tradition, but excessive sensibility to the political needs of contemporary their environment. In principle they understand the sacraments as a connection the Word of God and the material form of the sign, recognizing only two: baptism and the Eucharist, because - according to the principle of sola scriptura - only those explicitly were established by Jesus. Their main concern was the integrity of the Gospel during the celebration of each of the sacraments. They valued the place of preaching the Word, because the sacrament is based on the biblical narrative should not be exercised without understanding. Sacraments are outward signs, which are accompanied by a promise. Reformers saw in baptism continuation of the covenant sign of circumcision and taken to the Church and to the community of the covenant with God. They expressed their opposition to the Catholic meaning of the sacrament and the science of nature form of the Eucharistic and the purpose of Mass.

6

Sprawa Jana Wiklifa w orzeczeniach Soboru w Konstancji

100%

Medwid W.

Studia Oecumenica

|

2015

|

vol. 15

181-201

EN

The article concerns the case of English theologian and reformer John Wycliffe Church at the Council of Constance. They were sacred to him two conciliar sessions. The Council issued a condemnation of his teaching, books and theses and presented his thesis selected and declared him a heretic. The primary authority for him it was the Scriptures, not the Magisterium of the Church. He was of the view that poverty, humility and patience in suffering disappeared in the Church. As soon as the clerics wrong fulfill their functions right thing would be to deprive them of the property by the civil authorities and to give to the man who will be in a manner acceptable to serve God. The Oxford theologian claimed that the head of the Church is Christ, not the pope. The church consists of the selected people of God, without the need for a priest to mediate between him and God. The most significant of John Wycliffe was making inspiring translations of the Bible into English. As for the topics that emerges in the presented thesis, it may be mentioned areas such as: the sacraments, especially the Eucharist, the Pope and the authority of the Pope, the approach to temporal goods, the monks, the question of excommunication, sin, Church, prayer and indulgences. Book Wycliffe decision of the Council must be burned, and which would remain – do not read them. The target point efforts was to declare the Council Fathers him a heretic.

PL

Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób sobór w Konstancji rozwiązał problem angielskiego teologa i reformatora Kościoła Jana Wiklifa. Zostały mu poświęcone dwie sesje soborowe. Wydano wyrok potępiający jego naukę, księgi i tezy. Przedstawiono jego wybrane tezy oraz ogłoszono go heretykiem. Pierwszorzędnym autorytetem dla niego było Pismo Święte, a nie Magisterium Kościoła. Nauczając o ubóstwie Chrystusa oraz o pokorze i cierpliwości w cierpieniu był zdania, że zanikły one w Kościele. W momencie, gdy duchowni źle spełniali swoje funkcje, słuszną rzeczą byłoby odebrać im własność przez władze cywilne i dać człowiekowi, który będzie służył Bogu w sposób możliwy do zaakceptowania. Dla teologa z Oxfordu głową Kościoła był Chrystusa, nie papież. Kościół składa się z wybranego Ludu Bożego, bez konieczności kapłana, który by pośredniczył między nim a Bogiem. Najbardziej znaczącym dokonaniem Jana Wiklifa było zainspirowanie tłumaczenia Biblii na język angielski. Jeśli chodzi o tematykę, która wyłania się w przedstawionych tezach, to można wymienić takie obszary, jak: sakramenty, szczególnie Eucharystia, papież i władza papieska, podejście do dóbr doczesnych, zakonnicy, kwestia ekskomuniki, grzech, Kościół, modlitwa i odpusty. Księgi Wiklifa decyzją Soboru muszą być spalone, a które by pozostały – nie wolno ich czytać. Punktem docelowym starań ojców soborowych było ogłoszenie go heretykiem.

Refine search results

3 Polonia Sacra

1 Studia Oecumenica

1 Studia Theologica Varsaviensia

1 Theological Research. A Journal of Systematic Theology

1 2019

1 2017

1 2016

2 2015

1 2014

6 Medwid W.

The ecumenical aspect of the justification of the sinner

Różnorodność pseudocharyzmatycznych praktyk na przestrzeni wieków

Pytanie o luterańską tożsamość

Sobór w Konstancji wobec Jana Husa i Hieronima z Pragi

Sakramenty w ujęciu szesnastowiecznych reformatorów

Sprawa Jana Wiklifa w orzeczeniach Soboru w Konstancji