Search results

1

Problemy prawne likwidacji Funduszu Kościelnego

100%

Kaleta P.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2012

|

vol. 15

255-274

EN

The Church Fund was established under the act of the 20th of March 1950, to acquire the property from dead hands. It had a mass of property made up of income from church property acquired by the state, from churches and from other religious associations. Today however, the Fund is financed from the state budget which in the context of the solutions adopted from other European countries is an anachronism of financing ecclesiastical institutions. In order to solve the Church Fund, it is necessary to retain the principle bilateral resulting from the article. paragraph 25. 4 and 5 of the existing Constitution and art. paragraph 22. 2 Concordat. Potentially a good example is the Italian model with appropriate changes and adapted to polish conditions. However, until a fair and comprehensive financing model of ecclesiastical institutions is put in operation in Poland the current operation of the fund should be kept because it is compensation for goods received and not taken. In addition, an attempt to develop a comprehensive financing system of ecclesiastical institutions in Poland should lead to the adoption of the corresponding legal regulations and in particular the systemic principles: respect for autonomy, independence, social justice, and cooperation for the individual and the common good.

PL

Fundusz Kościelny ustanowiony na mocy ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, miał stanowić masę majątkową utworzoną z dochodów z dóbr kościelnych, przejętych przez państwo od kościołów i innych związków wyznaniowych. Jednakże Fundusz ten do dziś jest finansowany z budżetu państwa, co w kontekście rozwiązań przyjętych w innych państwach europejskich stanowi pewien anachronizm finansowania instytucji kościelnych. Chcąc rozwiązać Fundusz Kościelny należy zachować zasadę bilateralności, wynikającej z art. 25 ust. 4 i 5 obowiązującej Konstytucji oraz art. 22 ust. 2 Konkordatu. Jako potencjalny wzorzec wskazuje się model włoski, z zachowaniem odpowiednich zmian dostosowując do warunków polskich. Jednak do czasu wypracowania rzetelnego i kompletnego modelu finansowania instytucji kościelnych w Polsce, należy zachować dotychczasowe działanie omawianego funduszu, ponieważ jest on formą rekompensaty za zabrane i niezwrócone dobra. Ponadto próba wypracowania całościowego systemu finansowania instytucji kościelnych w Polsce winna doprowadzić do przyjęcia regulacji prawnych odpowiadających w szczególności ustrojowym zasadom: poszanowania autonomii, niezależności, sprawiedliwości społecznej oraz współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego.

2

Towards a New Understanding of Mass Stipends

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2020

|

vol. 30

|

issue 3

197-212

EN

The term of “Mass stipends” have been preserved in the longstanding and venerable tradition of the Church. Their justification can be found in the Apostolic letter Firma in traditione and in the 1983 Code of Canon Law. Even so, understanding their meaning is not clear and often confused with buying sacraments or a type of financial payment for a service rendered. From a historical viewpoint, the Mass stipend seems to trace its origin to the offertory of the Mass. It was during the Offertory that the faithful, who were participating in the Eucharistic celebration, offered their gifts. This study explores the concept of the so-called Mass stipend and their evolving form in the practice of Church. For a proper understating of Mass offerings, it is important to point out that they must be coherent with the Eucharistic theology of sacramental sacrifice, of the close connection between the celebrant and the people in their common act of worship, and of the gratuity of this great gift of the Lord to his people. Ultimately, Mass offerings contribute to the good of the Church and share its concern to support its ministers and works.

PL

Ku nowemu rozumieniu stypendiów mszalnych Pojęcie „stypendiów mszalnych” zostało utrwalone w długoletniej tradycji Kościoła. Ich uzasadnienie można znaleźć w liście apostolskim Firma in traditione oraz w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Mimo to zrozumienie ich znaczenia nie jest jasne i często bywa mylone z kupowaniem sakramentów lub rodzajem opłaty za wykonaną usługę. Z historycznego punktu widzenia stypendium Mszy św. wywodzi się z procesji z darami podczas sprawowania Mszy św. To właśnie podczas offertorium uczestniczący w celebracji Eucharystii składali swoje dary. Niniejsze opracowanie analizuje koncepcję tzw. stypendiów mszalnych i ich ewoluującą formę w praktyce Kościoła. Autor zwraca uwagę na fakt, że ofiary składane z racji Mszy św. muszą być spójne z teologią sakramentu Eucharystii i jego ścisłego związku między celebransem a ludem wiernych. Ostatecznie ofiary te przyczyniają się do dobra Kościoła oraz uczestniczą w jego trosce o utrzymanie szafarzy i dzieł.

3

Perspectives on the Development of Sponsorship of Catholic Ministerial Organizations with Particular Reference to Health Care

100%

Kaleta P.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

PL

Sponsorship in this paper is the formal relationship between an authorized Catholic organization and a recognized apostolic undertaking to promote and sustain Christ’s ministry to people in need. Sponsorship is not a static reality. Radical changes which have occurred in charitable works, largely due to the decline in religious vocations and the aging of members of institutes, led sponsoring leaders to seek for and find new approaches to sponsorship whereby their ministry could continue without compromising their identity. The purpose of this article is to draw attention to certain perspectives of the evolving understanding of sponsorship which is regularly in the process of being transformed and reshaped. It faces many challenges regarding the continuing Catholic identity of the sponsored works and the recognition of numerous new opportunities for future forms of sponsorship. This study explores certain canonical and practical perspectives for the development of the sponsorship of various forms of Catholic ministerial organizations, with particular reference to health care.

4

Skuteczność zawarcia umowy pożyczki przez parafię bez zezwolenia biskupa

100%

Kaleta P.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2013

|

vol. 16

281-299

PL

Parafia, na podstawie kan. 1254 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, art. 52 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP i art. 23 Konkordatu z 1998 r. posiada zdolność majątkową, która uzdalnia ją do czynności prawnych. W prawie kanonicznym istnieje ścisła korelacja w kwestii zawierania umów – kanonizacja przepisów cywilnych. W tym względzie prawo cywilne nie ma adekwatnej normy prawnej. Analiza orzecznictwa SN w tym względzie prowadzi do wniosku, że podstawą odwołania się do prawa kanonicznego stanowi art. 63 §1-2 k.c. – zgoda osób trzecich. Autor artykułu wykazuje, że brak pisemnej zgody biskupa do zawarcia umowy pożyczki stanowi negotium claudicans. Jest to zatem czynność prawna niezupełna. Podjęta czynność prawna będzie wówczas ważna, gdy uzyska pisemne zezwolenie od ordynariusza. Analiza prawa kanonicznego wskazuje, że w każdej diecezji, winne być określone akty nadzwyczajnego zarządzania. Jeśli takich nie ma, biskup diecezjalny po uzyskaniu opinii diecezjalnej rady do spraw ekonomicznych winien określić te czynności dla podległych jemu kościelnych osób prawnych. Ponadto każdy zarządca jest zobowiązany do przestrzegania prawa kanonicznego również przy zawieraniu umowy pożyczki czy kredytu. W przypadku gdy wartość pożyczki lub kredytu przekracza granice i sposób zwyczajnego zarządzania, proboszcz powinien najpierw skonsultować się z parafialną radą ds. ekonomicznych, a następnie uzyskać pisemne upoważnienie od biskupa diecezjalnego. Odpowiedzialność za brak stosownej zgody biskupa diecezjalnego spoczywa na samym zarządcy kościelnej osoby prawnej.

EN

The parish, under the art. 52 of the relationship between the State and the Catholic Church in Poland Act as art. 23 of the Concordat of 1998 is an entity in the course of civil law. There is a close connection between canon law and civil law regarding entering into a loan agreement. The basis to appeal is by legislature and the cannon case law in article 63 § 1-2 of the Civil Code. The lack of the bishop’s consent upholds a sanction of suspended ineffectiveness. It is therefore defective and can only become fully effective upon confirmation. There should be statutes in each diocese to determine which acts are beyond the limits and the manner of ordinary administration. If there is no provision within the statutes regarding this point, the decision remains with the diocesan bishop who following consultation with the financial committee, determines these acts for the persons subject to him. It would also seem legitimate to stipulate the creation of inventory of measures to form Acts to control extraordinary management, to which loan agreements can be added. A parish priest entering into a loan agreement is also obliged take into account particular law as well as the common law vested right. If the loan amount exceeds the limits and manner of ordinary administration the parish priest should initially consult the parish finance council and obtain authorisation from the diocesan bishop, prior to taking measures of the act. The responsibility for the lack of an appropriate authority in the first place belongs to the parish priest and not to the employees of the bank, who do not need to know the canon law. Hence there is a demand for diligent educating of clergy in the Church of patrimonial law in the seminaries and provision of relevant education courses on the management of parish property. In addition, if the parish priest causes harm to a person, as a result of failure to comply with the loan agreement; he is obliged to repair the damage. The parish does not take responsibility for actions taken by the administrator, unless it has gained benefits.

5

„Nie jesteśmy cwaniakami na brytyjskim socjalu”*. Brexit a zabezpieczenie społeczne Polaków w Zjednoczonym Królestwie na przykładzie zabezpieczenia od bezrobocia

100%

Kaleta P.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2018

|

vol. VII

|

issue 8

49-59

EN

Withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union (Brexit) will definitely, and in various manners, influence the situation of Poles residing there. Rights, which they currently enjoy, do not possess the status of ‘acquired rights’ under international law and have, in consequence, become subject to Brexit negotiations between the UK and the EU. It is therefore worthwhile to analyse the situation of Poles in the United Kingdom from the point of view of their social rights in particular. The article synthetically presents therefore the current state of the British social security system in this context, focusing on the example of protection from unemployment. It has been written at a time, when guarantees of preservation of the rights in question have already been formally put forward, but their practical implementation is still dependent on the overall result of the EU-UK negotiations, and a still possible lack of agreement between the parties would defifi nitely bring adverse consequences for these rights.

PL

Celem opracowania jest syntetyczne przedstawienie obecnego stanu brytyjskiego systemu zabezpieczenia społecznego w kontekście Brexitu i jego konsekwencji dla Polaków przebywających w Wielkiej Brytanii na przykładzie zabezpieczenia od bezrobocia. Prawa, z których korzystają Polacy, nie posiadają statusu „praw nabytych” w rozumieniu prawa międzynarodowego i dlatego są przedmiotem negocjacji w ramach Brexitu. Brak porozumienia między Wielką Brytanią a Unią Europejską w zakresie zabezpieczenia społecznego będzie miał negatywne konsekwencje dla Polaków przebywających na Wyspach Brytryjskich.

6

Adequate minimum wages in the European Union – proposal for a directive of the European Parliament and of the Council

100%

Kaleta P.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2020

|

vol. IX

|

issue 12

19-24

PL

Unia Europejska nie posiada kompetencji do ustalania wynagrodzeń, ale może zaproponować wspólne kryteria, które można wziąć pod uwagę przy ich ustalaniu w poszczególnych państwach członkowskich. Komisja Europejska przedłożyła zatem projekt dyrektywy w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. Jej równorzędnymi celami są ustanowienie ram prawnych na poziomie Unii w celu zapewnienia godziwych płac minimalnych oraz wzmocnienie procesów prowadzenia negocjacji zbiorowych w UE. Płaca minimalna nie ma być jednolita w całej Unii, nie ma też planów harmonizacji systemów jej ustalania. Ponadto wszelkie środki przewidziane przez dyrektywę byłyby stosowane w sposób zróżnicowany, w zależności od rozwiązań i tradycji obowiązujących w poszczególnych państwach członkowskich, z pełnym poszanowaniem ich kompetencji, drogą stopniowego wdrażania w celu osiągnięcia pewnych minimalnych standardów. Mimo to projekt już obecnie spotyka się z krytyką niektórych państw członkowskich ze względu na ingerencję w ich kompetencje, a także niektórych posłów do Parlamentu Europejskiego ze względu na swój niedostatecznie „ambitny” charakter.

EN

The European Union has no competencies in the fifi eld of directly setting wages, but it can propose common criteria to be taken into consideration when wages are set on a Member State level. The European Commission is therefore proposing a directive on adequate minimum wages in the European Union. Its twin objectives would be to establish a framework at Union level to ensure fair minimum wages, their adequacy and an increase in their accessibility by workers, and to strengthen collective bargaining in Europe, as high collective bargaining coverage tends to lead to lower share of low-wage workers. The minimum wage will not be uniform across the EU, nor there are any plans to harmonise the systems of setting it. In addition, any possible measures would be applied in a differentiated manner, depending on the systems applicable in particular Member States as well as traditions followed therein, in full respect of the competencies of the Member States, in order to achieve minimum standards through gradual implementation. Nevertheless the proposal is already facing criticism of certain Member States for intrusion into their competencies, as well as of some members of the European Parliament for not being ‘ambitious’ enough.

7

Status prawny europejskiej transnarodowej federacji partii politycznych – studium przypadku Europejskiej Partii Ludowej) Source: quarterly European Studies (Studia Europejskie

100%

Kaleta P.

Studia Europejskie-Studies in European Affairs

|

2012

|

issue 3

111-132pl

EN

The legal status of federations of political parties on the European Union level is expressed both in the primary and secondary EU law. Certain criticism and further evolution notwithstanding, the definitions and financing criteria provided therein seem to clarify the situation of these federations in a sufficient, comprehensive manner. In turn, their by-laws and internal organisational provisions show that European transnational federations of political parties play an important role in the European Union institutions and the political process taking place therein. An analysis of these provisions seems to prove also their additional value as pioneering legal solutions in the political organisation on the Union level – again, notwithstanding certain doubts on their formulation. The European People’s Party, as the biggest existing federation, is a good example of their legal and political features.

8

Wymagania prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

vol. 28

|

issue 3

209-228

PL

Autor analizuje przepisy prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli zawartych w KPK/83. Problem badawczy, który wnosi to: jakie są wymagania prawne w celu zgodnego z prawem przyjęcia pobożnych rozporządzeń woli. Wskazuje, że każdy może dokonać dobrowolnego rozporządzenia majątkowego na cele pobożne (kan. 1299 § 1), jeśli ma zdolność do czynności prawnych, z zachowaniem jednak kan. 668 § 5. Ustawodawca rozróżnia trzy sposoby rozporządzania majątkowego na cele pobożne: inter vivos (np. umową darowizny); 2) mortis causa (np. testamentem, zapisem testamentowym, legatem); oraz 3) poprzez powiernictwo na cele pobożne (kan. 1302). W przyjmowaniu pobożnych rozporządzeń woli należy przestrzegać nie tylko prawa kanonicznego, ale również prawa państwowego z zachowaniem uprawnień nadzorczych ordynariusza wyrażonych w kan. 1301 §§ 1 i 3; kan. 1302 §§ 1 i 2 i kan. 1304.

EN

This paper concerns the legal provisions on dispositions of pious causes included in the 1983 Code. The question which the Author addresses is: what are the legal requirements for the legitimate acceptation of pious causes. The content of the study shows that everyone is able freely to dispose of his or her goods for pious causes (can. 1299 § 1), if he or she has the capacity to carry out legal acts, without prejudice to the prescript of can. 668 § 5. There are three ways to carry out of pious dispositions: inter vivos (e.g. donation); 2) mortis causa (e.g. testament, last will, legate); and 3) trust for pious causes (can 1302). In order to accept dispositions for pious cause it should be observed not only canon law, but also civil law, without prejudice to the supervisory power of the Ordinary provided in can. 1301 §§ 1 and 3; can. 1302 §§ 1 and 2 and can. 1304.

9

Legal Requirements for Pious Dispositions of Will According to the 1983 Code of Canon Law

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2018

|

vol. 28

|

issue 3 English Online Version

201-219

EN

The article examines legal regulations concerning pious dispositions of will contained in the 1983 Code of Canon Law. The research problem, that is, identification of the legal requirements for a lawful acceptance of pious will, indicates that anyone can effect voluntary dispositions of property for pious causes (c. 1299, §1), if he has the capacity to perform acts in law, subject to canon 668, §5. The legislator distinguishes three ways of disposing of property for pious causes: inter vivos (e.g. by a donation agreement), 2. mortis causa (e.g. by a will and testament, a testamentary legacy, or legatum), and 3. through trust for pious causes (c. 1302). In adopting pious dispositions of will, not only canon law, but also civil law should be respected, without prejudice to the supervisory authority of the ordinary bishop expressed in canon 1301, §§1 and 3; canon 1302, §§1 and 2, and canon 1304.

10

Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej a Brexit

100%

Kaleta P.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2019

|

vol. VIII

|

issue 9

53-65

EN

Withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union (Brexit) will defifi nitely bring various consequences in the field of social security. It is therefore worthwhile to analyse its current perspectives from the point of view of the co-ordination of social security in the EU, taking into account in particular the situation of Poles residing in the United Kingdom (as well as, in a comparative and auxiliary manner, of the British residing in Poland) and of their social rights. Therefore, the article synthetically presents the current state of the EU co-ordination of social security systems in this context, focusing on the examples given above. It has been written at a time, when the prospect of a no-deal Brexit starts looming as a distinct possibility. Even though such a lack of agreement between the parties in question might bring adverse consequences for the said rights, appropriate legal changes (in particular to the EU law) have already been prepared to enter into force, and guarantees of preservation of the rights in question have already been formally put forward. Nevertheless, their scope and practical implementation is still dependent on further political decisions.

PL

Proces wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej (Brexit) przyniesie z pewnością różnorakie konsekwencje w zakresie zabezpieczenia społecznego. Warto zatem przyjrzeć się perspektywie Brexitu z punktu widzenia koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w UE, w szczególności biorąc pod uwagę uprawnienia socjalne Polaków w Zjednoczonym Królestwie (a także uzupełniająco i porównawczo Brytyjczyków w Polsce). Celem opracowania jest syntetyczne przedstawienie obecnego stanu koordynacji pod tym właśnie kątem. Biorąc pod uwagę czas powstania tekstu, można stwierdzić, że rysuje się możliwość braku formalnego porozumienia w sprawie Brexitu między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem. Choć taki rezultat negocjacji między stronami trzeba uznać za zdecydowanie negatywny, to jednak stosowne zmiany w prawie UE zostały już przygotowane do wejścia w życie, zaś gwarancje dotyczące omawianych praw zostały formalnie przedstawione. Zakres i sposób ich faktycznego wprowadzenia w życie zależeć będą jednak od rozstrzygnięć politycznych.

11

Zawarcie przez parafię porozumienia o wolontariat

100%

Kaleta P.

Studia Prawnicze KUL

|

2014

|

issue 3 (59)

79-93

PL

Art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, pozwala kościelnym osobom prawnym na zawieranie porozumienia o wolontariat. W tym celu spełnić należy warunek określony in fine art. 3. ust. 3 pkt 1 rzeczonej ustawy: „jeżeli ich cele statutowe obejmują działalność pożytku publicznego”. Parafia jest jednostką organizacyjną Kościoła katolickiego i działa na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP i na podstawie przepisów Konkordatu. Jednak ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego jak i Konkordat nie wspominają, że celem statutowym parafii jest działalność pożytku publicznego. Brak wzmianki o posiadaniu statutu przez parafię nie przesądza o braku możliwości zawarcia przez nią porozumienia o wolontariat. W tym celu wymagane jest, aby parafia uzyskała status organizacji pożytku publicznego, który jest dokonywany zgodnie z przepisami ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. W dalszej części autor analizuje wymagania prawne dotyczące uzyskania statusu organizacji pożytku publicznego przez parafię. Do tych wymagań należą: złożenie wniosku do KRS, udokumentowanie przez parafię prowadzenia działalności pożytku publicznego, realizacja jednego lub kilka zadań określonych w art. 4 ustawy o wolontariacie oraz wyodrębnienie wspomnianej działalności w sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem organizacyjnym i rachunkowym. Artykuł wieńczy wskazanie o potrzebie szkolenia proboszczy parafii z zakresu zawierania porozumienia o wolontariat.

EN

The parish being an organisational unit which acts on the grounds of the provisions of the state's relationship with the Catholic Church, may run an activity for public benefit, only when it obtains the public benefit organisation status which is approved by the National Court Register. The separation of regulations regarding volunteering and employment law are dictated by the distinct objectives of the legislator. Thus, volunteering cannot be treated as a quasi job, or in a way to circumvent the actual employment (art. 83 § 2 of the Civil Code) . Agreement on volunteering enables to generate many benefits both for the beneficiary as well as the volunteer. However, before submitting an application to the National Court for approval of a public benefit organization, the parish priest should determine whether he is able to fulfill all the formal requirements associated with the maintenance of public benefit status? The amount of responsibilities placed upon the beneficiary should be taken into account. In conclusion, it should be noted that there is a need for the parish priest to familiarise himself with the knowledge of the agreements and the resulting legal liability.

RU

Cт. 3 закона о благотворительной деятельности и волонтерской работе, позволяет юридическим лицам костела подписывать соглашение о добровольчестве. С целью исполнения этого, нужно выполнить условие, изложенное in fine cт . 3 „если их уставные цели включают благотворительную деятельность”. Парафия является организационной единицей католической церкви и работает в соответствии с положениями отношений между государством и Католической Церковью в Польше и в соответствии с положениями конкордата. Однако Закон о связи между государством и католической церковью и конкордата не вспоминает том, что уставной целью парафии является благотворительная деятельность. Отсутствие упоминания о существовании щакона на парафии не предрешает неспособность его заключать соглашение о добровольчестве. Для этого необходимо, чтобы парафии был предоставлен статус благотворительной организации, который сделан в соответствии с положениями Закона о национальном судебном реестре. В следующей части автор анализирует юридические требования для получения парафией статуса благотворительной организации. Эти требования включают в себя подачу заявления на регистрацию, удокументированние парафией реализации благотворительной деятельности, осуществления одного или нескольких задач, указанных в ст. 4 закона о волонтерстве и выделения указанной деятельность, чтобы обеспечить надлежащую идентификацию в плане организации и учета. Статья завершается указанием на необходимость подготовки приходских священослужителей в области подписания соглашения о добровольчестве.

12

Sprawozdanie z konferencji „Przyszłość sektora zdrowotnego” z 6 marca 2008 roku

100%

Kaleta P.

Zdrowie Publiczne i Zarządzanie

|

2008

|

vol. 6

|

issue 1-2

PL

Wyzwania i bariery, jakie napotykają w Unii Europejskiej usługi zdrowotne oraz pracownicy szeroko rozumianej służby zdrowia – w tym pierwszym przypadku skatalizowane wskutek odkładania przez Komisję Europejską (KE) przedstawienia projektu dyrektywy o usługach zdrowotnych (jego analizie konferencja miała zostać poświęcona zgodnie z pierwotnym zamysłem), która to konieczność pojawiła się wskutek ich wyłączenia z zakresu przedmiotowego tzw. dyrektywy usługowej, jak również w związku z najnowszym orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) – stały się przyczyną zorganizowania przez Frakcję Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów (EPL-ED) w Parlamencie Europejskim (PE) oraz Europejską Federację Pracowników Służb Publicznych (EUROFEDOP) konferencji pt. „Przyszłość sektora zdrowotnego” (The future of the health sector), która odbyła się w siedzibie Komitetu Regionów Unii Europejskiej.

13

Połączony System Ubezpieczeń Zdrowotnych dla pracowników instytucji Unii Europejskiej (JSIS/RCAM) – prawo pierwotne, wtórne i wewnętrzne

100%

Kaleta P.

Zdrowie Publiczne i Zarządzanie

|

2008

|

vol. 6

|

issue 1-2

PL

Joint Sickness Insurance Scheme (JSIS) for officials and other servants of the European UnionOfficials and other servants of the European Union are covered by a separate, Joint Sickness Insurance Scheme (JSIS). The fact that its own law applicable to public functionaries exists at the UE level, being a result of application of solutions transferred from the national level as well as constituting a ‘practice ground’ for a possible uniform EU insurance system in the (unplanned) making, on one hand may make it appear simplified and underdeveloped, but on the other show it to be consisting of interesting, original legal solutions, of particular and growing practical importance for Poles employed in the EU institutions.

14

Przeciwdziałanie nierównościom w dochodach i „luce emerytalnej” między płciami na poziomie UE, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu pandemii COVID-19, w świetle aktualnych danych statystycznych i dokumentów programowych UE

100%

Kaleta P.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2021

|

vol. X

|

issue 14

19-26

EN

The European Union has the principle of equal pay for equal work of male and female employees enshrined in its law, including remedies in case of discrimination. Nevertheless, inequalities in this respect persist in the EU, leading to a ‘wage gap’ and then, through exacerbation of thus created differences in the course of human life, to a ‘pension gap’. In addition, the COVID-19 pandemic appears to be much more adverse towards women than men in the labour market. In order to counter this, the EU will aim to reduce by 2030 the employment gap between men and women by at least half compared to 2019. This would include increasing the level of early childhood education and care provision, contributing to a better work and family life balance, and supporting greater participations of women in the labour market. A wide range of funding proposals for projects combating gender segregation in various sectors of the economy is also being put forward. The Commission, after a consideration together with the Member States, may propose to introduce taking periods of work interruption due to care responsibilities into account as contributory in occupational pension schemes as well. However, the effects of all these plans seem difficult to predict.

PL

Unia Europejska przewiduje stosowanie zasady równości wynagrodzeń dla pracowników płci męskiej i żeńskiej za taką samą pracę, i gwarantuje środki ochrony prawnej w przypadku dyskryminacji w tym zakresie. Pomimo to nierówności takie utrzymują się, prowadząc do powstania „luki płacowej”, jak również, wskutek kumulacji różnic wynikających z tejże w ciągu ludzkiego życia – „luki emerytalnej”. Ponadto pandemia COVID-19 na rynku pracy wydaje się uderzać znacznie bardziej w kobiety niż w mężczyzn. Aby temu przeciwdziałać, UE będzie dążyć do zmniejszenia do 2030 r. luki w poziomie zatrudnienia między kobietami a mężczyznami o co najmniej połowę w porównaniu z 2019 r., poprzez m.in. zwiększenie poziomu zapewniania wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, przyczyniającej się do lepszego godzenia życia zawodowego i prywatnego oraz wspierającej większe uczestnictwo kobiet w rynku pracy, jak również szeroki wachlarz propozycji finansowania programów zajmujących się segregacją ze względu na płeć w poszczególnych sektorach gospodarki. Komisja wraz z państwami członkowskimi może także zaproponować wprowadzenie do pracowniczych programów emerytalnych zasady uwzględniania okresu przerwy w pracy z powodu pełnienia obowiązków opiekuńczych jako „składkowego”. Jednakże efekty tych wszystkich zamierzeń wydają się trudne do przewidzenia

15

Transakcje, które mogą pogorszyć stan majątkowy Kościelnej osoby prawnej (kan. 1295)

100%

Kaleta P.

Studia Prawnicze KUL

|

2016

|

issue 2

63-80

EN

This paper concerns the transactions which may jeopardise the patrimonial condition of the juridical person. The Author addresses the legal meaning of can. 1295 and practical examples of applying can. 1295. The content of the study shows the historical development of can. 1295, its meaning and the practical application of this norm. Can.1295 the 1983 Code has its predecessor in can. 1533 CIC/1917. The 1983 Code does not provide an enumerative list of types of acts which should be applied in accordance with can. 1295 but it does state, that the statutes of the juridical person are to conform to the requirements of can. 1291-1294. In Poland for example, parishes do not have their own statutes, but they use the statutes of the diocesan synod. For that reason, the postulate de lege ferenda should be applied in order for parishes have their own statutes, by which the requirements of can. 1291-1294 will be observed. It should be added, that the idea of Coetus for the statutes – referred to in can. 1295 – is to be understood in the sense of canon law and consequently recognised by civil law. The aim of this change is to avoid serious mismanagement: when transaction is civilly valid but canonically invalid. In canon literature, the examples of transactions which may jeopardise condition patrimonium are defined by the following acts: borrowing money; taking out certain mortgages or pledging valuable items as collateral to secure the repayment of a loan; entering into long-term leases; change of status in ownership such as turning over certain property or work to lay management boards; making investments financed by EU projects. These are purely examples of legal acts, as the formulation of a complete list may lead to confusion, as it depends upon the potential impact on the patrimony of the ecclesiastical juridical person.

PL

Artykuł dotyczy transakcji, które mogą pogorszyć stan majątkowy kościelnej osoby prawnej. Autor dokonuje analizy kan. 1295 i wskazuje na praktyczne przykłady stosowania kan. 1295. Studium artykułu obejmuje: legislacyjny rozwój kan. 1295, znaczenie prawne kan. 1295, procedurę dokonania transakcji, która może pogorszyć stan majątkowy, stosowanie w praktyce oraz wskazanie różnic pomiędzy transakcjami, o których mowa w kan. 1295 a aktami nadzwyczajnego zarządzania. Poprzednikiem kan. 1295 KPK/1983 był can. 1533 CIC/1917. Ustawodawca nie podaje enumeratywnej listy aktów, które należy stosować zgodnie z kan. 1295, ale wskazuje, że statuty kościelnej osoby prawnej powinny być dostosowane do kan. 1291-1294. W Polsce, parafie będąc osobą prawną, nie mają własnego statutu, w zamian stosowane są statuty synodów diecezjalnych. Należy dodać, że zamysłem Coetus było, aby statuty, o których mowa w kan. 1295, były rozumiane w sensie prawa kanonicznego i konsekwentnie były uznawane przez prawo cywilne. Celem takiego sformułowania było, aby akty prawne nieważne kanonicznie były również nieważne w porządku państwowym. W literaturze prawa kanonicznego do transakcji, które mogą pogorszyć stan majątkowy kościelnej osoby prawnej wymienia się następujące rodzaje aktów: zaciąganie pożyczki, ustanowienie hipoteki lub służebności gruntowej, kredyt pod zastaw rzeczy kosztownych, zawieranie długoterminowych umów o dzierżawę lub najmu, zmiana w statusie własności (np. przekształcanie niektórych form własności w spółki), podejmowanie inwestycji finansowych z projektów unijnych.

16

Władza nadzorowania zarządzaniem dobrami kościelnymi (kan. 1276 § 1-2)

100%

Kaleta P.

Kościół i Prawo

|

2015

|

issue 4 (17) nr 2

25-38

PL

Władza nadzorcza w odniesieniu do dóbr kościelnych umocowana jest w munus regendi biskupa diecezjalnego, którego jednym z celów jest troska, aby do dyscypliny kościelnej nie wkradły się nadużycia. Celem artykuły było przedstawienie zadań nadzorowania ordynariusza w zakresie zarządzania dobrami kościelnymi. Istotną treścią nadzorowania jest nie tyle kontrola, ile czuwanie; za taką eksplikacją przemawia użycie kan. 1276 § 1 i z kan. 392 § 2 łacińskiego czasownika advigilare – ‘czuwać’, ‘troszczyć się’. Przedstawiona analiza KPK/83 wskazuje, że ordynariusz władzę nadzoru wykonuje w dwojaki sposób: przed dokonaniem aktu prawnego oraz po jego dokonaniu. Do zakresu władzy nadzorczej ordynariusza należy: a) wydanie szczegółowych instrukcji dotyczących zarządu dóbr kościelnych; b) wydanie stosownych zezwoleń aktów związanych z zarządem dobrami kościelnymi; c) ingerowanie w przypadku zaniedbań zarządcy. W zakresie wykonywania władzy nadzorczej prawodawca wprowadził dwa ograniczenia; dotyczą one publicznych osób prawnych podlegających jego władzy oraz zachowania prawnych tytułów przyznających większe uprawnienia. Autor wnioskuje, że przepisy prawne dotyczące nadzoru są narzędziem ochrony dóbr kościelnych, aby te były wydatkowane zgodnie z celami dóbr kościelnych. Zachowanie prawa nadzoru ma przyczynić się do podjęcia większej odpowiedzialności za dobra kościelne i zbudowania większego zaufania wobec osób, które zarządzają dobrami kościelnymi.

EN

This paper concerns the supervisory authority of the ordinary concerning ecclesiastical goods. The question which the Author poses is: What are Ordinary’s competences in relation to the administration of all the goods which belong to public juridical persons subject to him? The content of the study shows that the essence of supervisory authority is administration to ensure that abuses do not creep into ecclesiastical discipline. In this context, can. 392 §2 is a clarification of can. 1276 §1-2. The scope of the supervisory authority of the Ordinary relates mainly to: issue special instructions, within the limits of universal and particular law; issue relevant permissions of acts of extraordinary administration; intervene in case of negligence of administrator. The 1983 Code has determined two limits in performing the supervisory authority: the first concerns public juridical persons subject to the authority of the Ordinary. The second requirement is to observe legal titles which may give greater rights. For example the religious house of diocesan right. Canon law in regard to supervision, is the instrument of protection of ecclesiastical goods, in order to ensure that they are used in accordance with the objectives of ecclesiastical goods. The supervision right is to help undertake greater responsibility for ecclesiastical goods and to build greater confidence in the people who administer them.

17

Zasady zawierania umowy dzierżawy w Kodeksie prawa kanonicznego z 1983 roku

100%

Kaleta P.

Annales Canonici

|

2013

|

vol. 9

EN

Leasing is one way of managing wasteland belonging to the ecclesiastical juridical person. The equivalent of this contract is the payment of rent to lessor. Cannon Law uses regulations connecting with alienation (cc. 1291–1294) to protect the ecclesiastical goods belonging to the juridical person, from the risk of a worse economic condition. The Polish Bishops’ Conference has not developed appropriate standards in connection with cc. 1297, therefore the statutory ecclesiastical right of the juridical person should be retained, in the event of their absence, the particular law established by the diocesan bishop allows for those subordinate to the Church, the power of corporation.The validity of the lease agreement should include: To observe the civil law in the given country, to obtain the written consent of the relevant authority prior to procedures, in event of alienated goods being divisible, the request for permission for alienation must mention goods previously alienated. The fairness of legal actions includes: to identify a legitimate cause, the valuation of goods alienated, to identify the tenant and his relationship with the administrator of church property and undertake other precautions such as the duration or withdrawal from the lease.

18

Uprawnienie konferencji biskupów do ustanowienia aktów nadzwyczajnego zarządzania

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2021

|

vol. 31

|

issue 1

181-198

EN

The article explores the legal requirement for defining the acts of extraordinary administration by the conference of bishops (can. 1277 in fine). In Poland, the Episcopal Conference has not yet defined these acts of administration. The analysis of the particular law of other conferences lays down three criteria for establishing acts of extraordinary administration. The requirement of canon law stipulates that those acts cannot be determined on the basis of the instructions, but the decree (can. 455). For the decree to enter into force it is to obtain recognition from the Congregation for the Clergy. Therefore, the above-mentioned acts are important not only to distinguish these acts from transactions which can worsen the patrimonial condition of a juridical person (can. 1295), but also for collective bodies who are to give the consent to place these acts (can. 1277).

PL

Celem artykułu jest ukazanie wymogu prawnego ustanowienia aktów nadzwyczajnego zarządzania przez konferencję biskupów (kan. 1277 in fine). W Polsce, jak dotąd, Konferencja Episkopatu ich nie zdefiniowała. Analiza prawa partykularnego innych konferencji wskazuje na ukształtowanie się trzech kryteriów, za pomocą których są określane akty nadzwyczajnego zarządzania. Wymóg prawa kanonicznego stanowi, że akty te nie mogą być określane na podstawie instrukcji, lecz dekretu (kan. 455). Aby mógł on wejść w życie, powinien uzyskać recognitio od Kongregacji ds. Duchowieństwa. Ustalenie, które akty należy uznać za akty nadzwyczajnego zarządzania, jest kluczowe dla rozróżnienia tychże aktów od transakcji, która może pogorszyć stan majątkowy kościelnej osoby prawnej (kan. 1295), oraz istotne dla organów kolegialnych udzielających zgody na dokonanie tychże aktów (kan. 1277).

19

Pojęcie patrimonium stabile

100%

Kaleta P.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2014

|

vol. 24

|

issue 4

147-161

PL

Patrimonium stabile jest pojęciem nowym. W KPK/83 występuje dwa razy: w kan. 1285 i w kan. 1291, jednak bliżej prawodawca nie wyjaśnia znaczenia użytego pojęcia. Celem artykułu jest ukazanie znaczenia patrimonium stabile. Przedstawiona analiza genezy pojęcia patrimonium wskazuje, że intencją prawodawcy nie było uniemożliwienie dokonania alienacji, ale ochrona dóbr kościelnych stanowiących podstawę istnienia i działania kościelnej osoby prawnej. W dalszej części autor przedstawia różne interpretacje patrimonium stabile wypracowane przez kanonistów, aby ostatecznie przedstawić własną koncepcję. Autor wskazuje, że do pojęcia patrimonium stabile nie zalicza się dóbr, które należą do codziennego użytku, ale zgodnie z wypracowaną doktryną, należy rozumieć dobra ruchome i nieruchome, stanowiące minimalną podstawę materialną osoby prawnej, które pozwalają na realizację celów, dla których została ona utworzona. Artykuł kończy wnioskami, że w księgach inwentarzowych winno być odnotowane, co należy do patrimonium stabile osoby prawnej (kan. 1283, 2º). Zarządcy nie mogą dokonywać darowizn na cele pobożności lub chrześcijańskiej miłości z dóbr ruchomych należących do patrimonium stabile (kan. 1285). Chcąc dokonać jakichkolwiek aktów alienacji dóbr należących do patrimonium stabile, zarządcy są zobowiązani zachować kan. 1291-1294 oraz kan. 638 § 3, kiedy ich wartość przekracza określoną w prawie sumę.

EN

The patrimonium stabile is a new concept in the 1983 Code. It comprises of moveable and im-movable goods, which by the legitimate designation (legitima assignatione) of the competent eccle-siastical authority were established as a secure basis for the existence of juridical person for the fu-ture. Patrimonium stabile allows the independent fulfillment of the mission of the juridical person for which it was established and therefore is subject to legal protection in accordance with the law. The distinction between stabile and non stabile patrimonium should be recorded regularly in the up-dated inventories (can. 1283, 2º). Administrators cannot make gifts for pious purposes or Christian charity out of the movable goods which is part of the patrimonium stabile (cf. can. 1285). In order to make any act of alienation of ecclesiastial goods, stating patrimonium stabile, administrators are required to observeve can. 1291-1294 and can. 638 § 3, whenever their value exceeds the sum determined by law. Canons on alienation (can. 1291-1294) should be obseved not only in alienation, but also in any dealings in which the patrimonial condition of the juridical person may be jeopardised (can. 1295). Patrimonium stabile is not subject to taxation, but the income derived from it may be taxed (see. can. 264 § 2 and can. 1263).

20

Polscy młodzi bogowie? Brexit a brytyjski system emerytalny i zabezpieczenie społeczne Polaków w zakresie emerytur w Zjednoczonym Królestwie

100%

Kaleta P.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2018

|

vol. VII

|

issue 7

38-52

EN

Withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union (Brexit) will defifi nitely bring various consequences for the Poles residing there. Rights, which they currently enjoy, are a subject of the Brexit negotiations, especially as they do not possess the status of ‘acquired rights’ under international law. It is therefore worthwhile to analyse the situation of Poles in the United Kingdom from the point of view of their social rights in particular, including their rights with a long-time perspective, e.g. in the respect of pensions. The article synthetically presents therefore the current state of the British pension system in this context. It is being published at a time, when the results of the negotiations in question can’t yet be foreseen. However, it may already be stated, that a lack of withdrawal agreement would be their one defifi nitely negative result, and that there are grounds for cautious optimism as to the guarantees of preservation of the said rights.

PL

Proces wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej (Brexit) przyniesie różne konsekwencje dla mieszkających tam Polaków. Prawa, z których nasi obywatele korzystają, niestety nie posiadają statusu „praw nabytych” w rozumieniu prawa międzynarodowego. Dlatego są przedmiotem negocjacji w ramach tego procesu. Celem opracowania jest syntetyczne przedstawienie obecnego stanu brytyjskiego systemu zabezpieczenia społecznego w odniesieniu do świadczeń emerytalnych Polaków. Brak porozumienia w zakresie zabezpieczenia społecznego w procesie negocjacji będzie miał negatywne konsekwencje dla Polaków przebywających w Wielkiej Brytanii. Istnieją jednak podstawy do ostrożnego optymizmu w kwestii gwarancji utrzymania posiadania omawianych praw.

Refine search results

Problemy prawne likwidacji Funduszu Kościelnego

Towards a New Understanding of Mass Stipends

Perspectives on the Development of Sponsorship of Catholic Ministerial Organizations with Particular Reference to Health Care

Skuteczność zawarcia umowy pożyczki przez parafię bez zezwolenia biskupa

„Nie jesteśmy cwaniakami na brytyjskim socjalu”*. Brexit a zabezpieczenie społeczne Polaków w Zjednoczonym Królestwie na przykładzie zabezpieczenia od bezrobocia

Adequate minimum wages in the European Union – proposal for a directive of the European Parliament and of the Council

Status prawny europejskiej transnarodowej federacji partii politycznych – studium przypadku Europejskiej Partii Ludowej) Source: quarterly European Studies (Studia Europejskie

Wymagania prawne dotyczące pobożnych rozporządzeń woli według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

Legal Requirements for Pious Dispositions of Will According to the 1983 Code of Canon Law

Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej a Brexit

Zawarcie przez parafię porozumienia o wolontariat

Sprawozdanie z konferencji „Przyszłość sektora zdrowotnego” z 6 marca 2008 roku

Połączony System Ubezpieczeń Zdrowotnych dla pracowników instytucji Unii Europejskiej (JSIS/RCAM) – prawo pierwotne, wtórne i wewnętrzne

Przeciwdziałanie nierównościom w dochodach i „luce emerytalnej” między płciami na poziomie UE, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu pandemii COVID-19, w świetle aktualnych danych statystycznych i dokumentów programowych UE

Transakcje, które mogą pogorszyć stan majątkowy Kościelnej osoby prawnej (kan. 1295)

Władza nadzorowania zarządzaniem dobrami kościelnymi (kan. 1276 § 1-2)

Zasady zawierania umowy dzierżawy w Kodeksie prawa kanonicznego z 1983 roku

Uprawnienie konferencji biskupów do ustanowienia aktów nadzwyczajnego zarządzania

Pojęcie patrimonium stabile

Polscy młodzi bogowie? Brexit a brytyjski system emerytalny i zabezpieczenie społeczne Polaków w zakresie emerytur w Zjednoczonym Królestwie