Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Lęk w chorobie nowotworowej dzieci i młodzieży

100%

NOWAK M.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2014

vol. 27

issue 4 (108)

The article depicts the phenomenon of fear in child and adolescent cancer patients, offering a description of the actual ‘world’ in which they have suddenly found themselves fighting for their lives. Cancerous disease, aggressive treatment and long-term hospitalization induce all kinds of suffering: physical pain, mental anguish and spiritual agony. In such cases suffering is always accompanied by fear, experienced both by the child or adolescent patient and by his or her family. The collected empirical material comprising drawings made by child and adolescent cancer patients, as well as their testimonies and the opinions formulated by their parents, provides an illustration of the results of the research work the author has conducted on the subject. The drawings made by young cancer patients which accompany the article have had a therapeutic significance: the mere expression of fear which they manifest is already a demonstration of the patients’ effort to cope with the anxiety they experience, so to speak, to ‘tame’ its sources, at least to fight the terror caused by the medical procedures. Also the parents and the medical staff of the unit in which the therapy is continued may contribute to taming the fear felt by the suffering child. An interdisciplinary professional team of doctors, nurses, psychologists, educators, physical therapists, and chaplains usually accompanies the young patients in their struggle with the disease, providing the decisive institutional support. Also a wide social support offered to all the family members in such cases is of critical importance, since they need to face numerous new challenges in everyday life and are not infrequently in need of diverse help. Translated by Dorota Chabrajska

Tekst jest próbą opisania zjawiska, jakim jest lęk w chorobie nowotworowej dzieci i młodzieży. Przybliża również czytelnikom rzeczywisty świat walczących o życie małych pacjentów. Choroba nowotworowa, agresywne leczenie oraz długotrwała hospitalizacja są źródłem cierpienia we wszystkich jego wymiarach: fizycznym, psychicznym, społecznym i duchowym. Cierpieniu zawsze towarzyszy lęk doświadczany zarówno przez samego małego pacjenta, jak i przez jego rodzinę. Zebrany materiał empiryczny w postaci rysunków chorych dzieci, zaopatrzony w ich cenne wypowiedzi oraz świadectwa rodziców, stanowi ilustrację do dokonanego przez autorkę przeglądu literatury przedmiotu na ten temat. Zamieszczone w tekście rysunki mają również znaczenie terapeutyczne, ponieważ ekspresja własnego lęku stanowi już próbę poradzenia sobie z nim, a także oswojenia się z jego źródłem, chociażby z procedurami medycznymi. W radzeniu sobie chorego dziecka z lękiem pomocni są zarówno jego rodzice, jak i pracownicy ośrodka, w którym odbywa się leczenie. Interdyscyplinarny zespół specjalistów: lekarzy, pielęgniarek, psychologów, nauczycieli, rehabilitantów oraz kapelanów towarzyszy zmaganiu się małego pacjenta z chorobą i stanowi, tak dla niego, jak i dla jego opiekunów, wsparcie instytucjonalne. Ważne jest też szeroko rozumiane wsparcie społeczne udzielane wszystkim członkom rodziny. Rodzina obarczona chorobą nowotworową dziecka boryka się bowiem z wieloma problemami życia codziennego i niejednokrotnie potrzebuje pomocy w różnych wymiarach tego życia.

Miejsca milczenia. Przemilczenia jako element kształtowania się kontekstów świadomości dzieci i młodzieży z chorobą nowotworową

100%

NOWAK M.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2016

vol. 29

issue 1 (113)

In the case of children and adolescents cancer involves a special fear caused by its being a threat to life and a threat of death. Insecurity, aggressive therapy with all its consequences, as well as stigmatization of the patients resulting from the changes in their appearance and the limitation of their active life, give rise to numerous strenuous situations. Fighting cancerous disease is an extreme experience for the sick children and adolescents, as well as for their parents. Informing the patients of their condition belongs among the most difficult problems of the period of therapy. Based on the scraps of information they receive, children patients usually conceptualize their illness as well as themselves as sick persons. The process in question exemplifies four stages: (1) I am seriously ill. (2) I am seriously ill, but I am going to be well. (3) I am still ill, but I will recover. (4) I am still ill and I will never recover. (5) I am dying. Depending on the effectiveness of the treatment, sick children and adolescents may either stop, at a given stage, their conceptualization of the sickness that affects them or go through all of them, experiencing death closing in on them. In order to psychologically survive the period of therapy both sick children and their parents adopt the strategy which consists in ‘pretending,’ marked by mutual reticence as to the information about the child’s actual condition, as well as by numerous taboo issues which are not discussed. Recourse to reticence marks not only the period of the patient’s dying, but is made at every stage of therapy and the child’s conceptualization of his or her own illness. Reticence concerns issues such as the illness as such, the side effects of the therapy (which affect the patient’s appearance), and death (the death of the patient and the death of other patients). Translated by Dorota Chabrajska

Choroba nowotworowa dzieci i młodzieży jest szczególnie obciążona lękiem, ponieważ wciąż wiąże się z zagrożeniem życia i śmiercią. Niepewność jutra, agresywna terapia i jej konsekwencje, a także stygmatyzacja pacjenta związana ze zmianami wyglądu oraz ograniczeniem dotychczasowych aktywności rodzą wiele sytuacji trudnych. Zmaganie się z nowotworem jest niezwykle ciężkim doświadczeniem zarówno dla chorych dzieci czy młodzieży, jak również dla ich rodziców. Do problemów okresu leczenia należy udzielanie małym pacjentom informacji o chorobie oraz ich stanie zdrowia. Na podstawie zbieranych informacji na te istotne tematy chore dzieci tworzą bowiem koncepcję własnej choroby oraz siebie w roli chorego, przechodząc przez kolejne etapy: (1) jestem poważnie chory; (2) jestem poważnie chory, ale wyzdrowieję; (3) jestem ciągle chory, ale wyzdrowieję; (4) jestem ciągle chory i nigdy nie wyzdrowieję; (5) umieram. W zależności od przebiegu leczenia mogą pozostać na jednym z nich (jeśli leczenie przebiega zgodnie z przewidywaniami lekarzy i przynosi pozytywny efekt) lub przejść przez wszystkie, doświadczając własnego zbliżania się do śmierci. By móc przetrwać czas walki z nowotworem, zarówno chore dzieci, jak i ich rodzice stosują najczęściej strategię świadomości „wzajemnego udawania”, którą cechują przemilczenia w przekazywaniu prawdy o stanie zdrowia oraz liczne tematy tabu, których nie porusza się podczas trwania interakcji. Przemilczenia stosowane są nie tylko w okresie umierania, ale na każdym etapie leczenia i kształtowania się u małego pacjenta koncepcji własnej choroby. Dotyczą samej choroby, leczenia, skutków ubocznych terapii (głównie wyglądu) oraz śmierci (zarówno chorego dziecka, jak też innych pacjentów).

Refine search results

2 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2 NOWAK M.

1 2016

1 2014

Search results

Lęk w chorobie nowotworowej dzieci i młodzieży

Miejsca milczenia. Przemilczenia jako element kształtowania się kontekstów świadomości dzieci i młodzieży z chorobą nowotworową