Search results

1

Pomoc publiczna dla przedsiębiorstw lotniczych w UE - zasady i praktyka

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2013

|

issue 1

30-40

PL

Polskie Linie Lotnicze LOT zwróciły się w grudniu 2012 r. o pomoc publiczną. Zgodnie z prawem europejskim, pomoc jest dozwolona, jeśli jest zgodna z wytycznymi w sprawie pomocy publicznej. W przypadkach pomocy publicznej Komisja otwiera postępowanie, mające na celu zbadanie czy zostały spełnione warunki prawne. Jeśli stwierdzi ona, że warunki zostały spełnione, wyraża zgodę na pomoc. W przeciwnym razie nakazuje, aby pomoc została zwrócona, co oznacza w praktyce upadłość podmiotu. Ostatnio Komisja badała przypadki pomocy publicznej udzielonej czeskim liniom lotniczych ČSA i węgierskim liniom lotniczym Malév, które zakończyły się odmiennie. W drugiej połowie 2009 r. ČSA stały się praktycznie niewypłacalne. Czeski rząd zdecydował o udzieleniu pożyczki. Po przeprowadzeniu postępowania wszczętego na podstawie art. 108(2) traktatu o funkcjonowaniu UE (TFUE), Komisja uznała, że pożyczka nie była pomocą publiczną. ČSA nie były jednak w stanie spłacić pożyczki i władze Czech zdecydowały o zamianie pożyczki na kapitał spółki, co zostało uznane za pomoc publiczną. Komisja zbadała sytuację ekonomiczną spółki i plan restrukturyzacji i uznała, że pomoc była zgodna z zasadami rynku wewnętrznego. W przypadku pomocy udzielonej Malév, Komisja uznała, że nie zostały spełnione żadne warunki zgodności z wytycznymi i zdecydowała, że pomoc musi być zwrócona, przypieczętowało to losy węgierskiego przewoźnika. Celem opracowania była analiza ostatnich przypadków pomocy publicznej udzielonej przewoźnikom lotniczym z Europy Wschodniej oraz procedur prawnych podejmowanych przez Komisję. Analiza tych dwóch przypadków dostarcza okazji do wyciągnięcia wniosków, które mogą być użyteczne dla polskich władz i kierownictwa LOT.

EN

The Polish Airlines LOT called in December 2012 for State aid. Under the EU law a restructuring aid is allowed when it respects conditions provided in the EU rescue and restructuring aid guidelines. In order to verify whether the measures notified are in line with the EU law, the Commission opens a formal investigation procedure. If legal criteria are met, the Commission approves the aid measures. When the Commission considers that conditions for aid are incompatible with the internal market, it rules that the aid should be recovered from the beneficiary, which in practice means a bankruptcy of the company. Recently, the Commission has investigated State aid measures granted to Czech Airlines (ČSA) and to Hungarian Airlines Malév, which ended differently. In the second half of 2009 ČSA became practically insolvent. The Czech government decided to provide ČSA with a loan. The Commission initiated an investigation under Article 108(2) of the Treaty on the Functioning of the European Union. The Commission concluded that the loan did not involve State aid. However, ČSA was not able to repay the loan and the Czech authorities decided to swap the debt into the equity, which was qualified by the Commission as State aid. The Commission analysed the economic position of the company and restructuring plan and found that the aid was compatible with the internal market. In the case of State aid for Malév, the Commission found that none of the compatibility conditions were met and decided that the aid had to be recovered. The decision was fatal for the Hungarian carrier. The aim of the paper is to study the last cases of State aid granted to carriers from the East Europe and legal procedures undertaken by the Commission. An analysis of these two cases provide an opportunity to draw lessons that could be useful for the Polish authorities and the management of LOT.

2

Gospodarka Polski w procesie konwergencji do poziomu rozwiniętych państw członkowskich UE

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2015

|

issue 1

11-20

PL

Polska i inne państwa, które przystąpiły do UE 1 maja 2004 r., miały poziom dochodu znacznie niższy od przeciętnego dla całej UE. PKB Polski według parytetu siły nabywczej na mieszkańca w 2004 wynosił połowę średniego poziomu unijnego. Dzięki szybszemu od średniego dla UE tempu wzrostu, PKB Polski w 2013 r. wzrósł do powyżej dwóch trzecich poziomu unijnego. Celem artykułu była analiza konwergencji realnej rozumianej jako proces doganiania wyżej rozwiniętych państw członkowskich. W tym celu historyczne doświadczenie Irlandii, Grecji, Hiszpanii i Portugali poprzedza historię konwergencji realnej gospodarki Polski. Dodatkowo pokazano wypełnienie kryteriów konwergencji nominalnej zdefiniowanych w traktacie z Maastricht dla Polski i kilku innych państw. Doświadczenie państw UE pokazuje, że konwergencja dochodowa niekoniecznie jest procesem szybkim, ciągłym i automatycznym. Niektóre państwa członkowskie UE osiągają w tej dziedzinie wyniki lepsze od innych. Jednakże celem artykułu nie była próba wytłumaczenia przyczyn zróżnicowanych wyników w procesie konwergencji.

EN

Poland and other Central and East European countries that acceded to the EU on 1 May 2004 had had income levels below the EU average. Poland's GDP per capita in terms of purchasing power parity in 2004 was just a half of the EU average level. Due to the higher GDP rate of growth than the EU average growth, in 2013 the level of Polish GDP per capita exceeded two thirds of the EU average. The paper analyses the real convergence within the EU understood as a process of catching up with more developed member states. To this end, the historical experience of Ireland, Greece, Spain and Portugal precedes the real convergence history of Poland's economy. Additionally, the criteria of nominal convergence as defined in the Maastricht Treaty are shown for Poland and few other members. The EU's experience shows that income convergence is not necessarily a rapid, continuous or automatic process. Some EU member states performed better than other. However, the paper doesn't intend to explain reasons of such differentiated results in catching up with more developed EU member states.

3

Zmiany w unijnym systemie preferencji handlowych dla krajów rozwijających się

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2012

|

issue 3

36-44

PL

Komisja Europejska przedstawiła w maju 2011 r. projekt reformy powszechnego systemu preferencji (GSP) oparty na wynikach przeglądu przeprowadzonego w 2010 r. W czerwcu 2012 r. Parlament Europejski zaakceptował wniosek ustawodawczy Komisji. Główna zmiana w systemie GSP sprowadza się do ograniczenia liczby krajów rozwijających się uprawnionych do korzystania z preferencji handlowych. Z listy potencjalnych beneficjentów wyłączono kraje, które osiągnęły wysoki lub średnio-wysoki poziom dochodu na 1 mieszkańca (m.in.: Arabia Saudyjska, Katar, Kuwejt, Oman i Rosja,) oraz kraje, które dokonały skutecznie przejścia z systemu gospodarki centralnie planowanej do gospodarki rynkowej. Od 2014 r., kiedy nowa regulacja wejdzie w życie, lista krajów beneficjentów będzie zmniejszona ze 176 obecnie do 89. System preferencji nadal będzie składał się z trzech różnych schematów preferencji, preferencji powszechnych (GSP), dodatkowych preferencji skierowanych do krajów, które ratyfikują i wdrożą międzynarodowe konwencje na rzecz zrównoważonego rozwoju i dobrego rządzenia (GSP+) oraz preferencji w postaci swobodnego dostępu do rynku UE dla wszystkich towarów z wyjątkiem broni pochodzących z krajów najmniej rozwiniętych (EBA). Mniej istotne zmiany regulacji GSP dotyczą progów uruchamiających procedurę wyłączenia produktów z preferencji oraz stosowania środków ochronnych. Dodatkowo, Komisja otrzymała większe uprawnienia do nadzorowania i modyfikowania zasad funkcjonowania nowego systemu preferencji handlowych dla krajów rozwijających się.

EN

In May 2011, the European Commission adopted a proposal for a Regulation of the European Parliament and of the Council on applying a scheme of generalized tariff preferences. In June 2012, the Parliament adopted its position at first reading on the EU GSP scheme. The main change concerns the list of developing countries eligible for trade preferences. The high and upper-middle income countries (such as Kuwait, Oman, Qatar, Russia and Saudi Arabia) and economies which have successfully completed transition from centralised to market economies are taken out the scheme. As a result, since 2014, when the new regulation enters into force, the number of the countries enjoying preferential access to EU markets would be reduced from 176 to around 89. The system of preferences will further cover three different regimes: standard preferences (GSP), the special incentive arrangement known as "GSP+", which offers additional tariff reductions to support vulnerable developing countries in the implementation of international conventions in the areas of sustainable development and good governance, and preferences in the form of duty-free and quota-free import to EU for products from all tariffs lines but arms, originating in the least developed countries (EBA). Minor changes in the GSP regulation comprise thresholds triggering graduation procedures and implementation of safeguard measures. Additionally, the Commission will receive more powers to survey and modify functioning of the new system of trade preferences for developing countries.

4

Subsydiowanie produktów energetycznych

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2015

|

issue 6

34-45

PL

Organizacje międzynarodowe, jak MFW, Bank Światowy i OECD, dokonują od wielu lat szacunków ska-li subsydiowania różnych produktów energetycznych. Głównym celem tego jest przekonanie producentów, konsumentów i polityków do zmniejszenia konsumpcji energii węglowodorowej i do redukcji szkodliwych emisji gazów cieplarnianych do atmosfery – w efekcie do spowolnienia zjawiska ocieplania klimatu. Przez subsydia rozumie się różne środki pozwalające utrzymać ceny dla konsumentów poniżej i dla producentów powyżej cen rynkowych lub obniżyć koszty dla konsumentów lub producentów. Stosowane metodologie prowadzą jednak do bardzo zróżnicowanych wyników. Według MFW łączne subsydia przed opodatkowa-niem wynoszą 0,7% światowego PKB, a subsydia po opodatkowaniu – 2,9% PKB. Dotowane są jednak nie tylko surowce węglowodorowe. Według opublikowanych raportów surowce od-nawialne i biopaliwa są wspierane ze środków publicznych nawet w większym stopniu, niż paliwa węglo-wodorowe. Argumentem uzasadniającym subsydiowanie jest pozytywny ich wpływ na wzrost gospodarczy, redukcję ubóstwa i cele społeczne. Zielone subsydia są stosowane do promowania produkcji czystych rodzajów energii, ograniczenia zuży-cia paliw węglowodorowych i spowolnienia ocieplania klimatu. Mogą one jednak naruszać zasady handlu międzynarodowego i być przedmiotem sporów na forum WTO.

EN

International organisations such as the IMF, World Bank, and OECD have been estimating the scope and magnitude of energy subsidies. The main aim of this exercise is to convince producers, consumers, and poli-cymakers to reduce fossil fuels consumption and to lower damaging emissions of greenhouse gas to the at-mosphere and, consequently, to slow down global climate warming. Subsidies are meant as any measure that keeps prices for consumers below, or for producers above market levels, or that reduces costs for both con-sumers and producers. As the methodology differs, results of estimates highly differentiate. According to the IMF estimates, global pre-tax subsidies account for 0.7% of global GDP, while post-tax subsidies to 2.9% of global GDP. It appears that not only fossil fuels are subsidised. According to the published studies, also renewable en-ergy resources and biofuels are publicly supported at even higher rates than fossil fuels. Arguments put for-ward to justify energy subsidies are their contribution to economic growth and poverty reduction. Social dimension is also underlined. Green subsidies are used for promoting clean energy production, eliminating fossil fuels and decelerating climate change. However, green subsidies may breach multilateral trade disciplines and be challenged by trade partners through the dispute settlement system of WTO.

5

Wpływ umowy o wolnym handlu Unii Europejskiej z Ukrainą na import Polski – wstępna ocena

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2016

|

issue 6

27-38

PL

Przedmiotem pracy jest ocena wstępnych efektów wdrożenia umowy o wolnym handlu UE-Ukraina (DCFTA) dla polskiej gospodarki. Poddano weryfikacji hipotezę o braku istot-nych zagrożeń dla interesów polskich producentów w wyniku przyznania Ukrainie preferencji handlowych. W celu ustalenia, czy liberalizacja rynku unijnego doprowadziła do istotnych zmian w strukturze lub dynamice ukraińskiego importu do Polski zbadano przywóz ukraiń-skich towarów do Polski w latach 2011-2016. Na podstawie danych o handlu dwukierunko-wym w latach 2015-2016 sformułowano wniosek, że import z Ukrainy w pierwszych latach obowiązywania umowy nie przyniósł ujemnych skutków dla polskiej gospodarki, a główne pozycje w imporcie miały charakter w dużym stopniu komplementarny w stosunku do pol-skiej produkcji. Ustalono, że kontyngenty bezcłowe otwarte dla importu z Ukrainy zostały wykorzystane tylko częściowo. Szczególną uwagę poświęcono importowi ukraińskiego zbo-ża, głównie pszenicy, ze względu ma istotne znaczenie tego produktu dla interesów polskiego rolnictwa. Bliskość geograficzna Ukrainy oraz ogromne możliwości rozwoju jej produkcji rolnej mogą jednak w dłuższym okresie stworzyć ryzyko dla polskich producentów niektó-rych towarów rolnych. Kluczowym warunkiem jest dostosowanie się ukraińskiej gospodarki do wymogów unijnych. Rozwój proeksportowego rolnictwa będzie wymagał jednak znacz-nych nakładów finansowych.

EN

The study aims at assessing initial effects of the implementation of the Deep and Compre-hensive Free Trade Agreement (DCFTA) between the EU and Ukraine on the Polish econ-omy. We tested a hypothesis whether opening of the EU market for Ukrainian goods had cre-ated any risks for interests of the Polish producers and exporters. Upon trade data on Polish imports from Ukraine for the years 2011-2016 the major items were identified, and changes in the trade pattern and dynamics evaluated. Based on the trade statistics for 2015 and 2016, we concluded that Ukrainian exports did not have adverse effects on the Polish economy, and the main items in the imports were largely complementary to the Polish production. It was ob-served that during the first two years after entering into force of trade preferences for Ukraine, tariff quotas were used only partly. Particular attention was given to the importation of Ukrainian cereals, mainly wheat, because of importance of this product for the interests of Polish agriculture. In a long-term, geographical proximity of Ukraine and its huge agricultural production potential can create a risk for Polish producers of certain agricultural goods. The key condition for greater expansion abroad is the adaptation of the Ukrainian economy to the EU requirements. However, the development of a competitive, export-oriented agricultural sector will require considerable financial resources.

6

TISA – PRÓBA PRZEŁAMANIA IMPASU W ROKOWANIACH WIELOSTRONNYCH CZY KOLEJNE NIEDOKOŃCZONE NEGOCJACJE HANDLOWE?

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2017

|

issue 6

19-30

PL

W wyniku niepowodzenia wielostronnych negocjacji handlowych rundy rozwoju z Doha, grupa państw rozwiniętych zainicjowała w 2013 r. rozmowy z zamiarem osiągnięcia porozumienia liberalizującego handel usługami, nazwanego TiSA. Negocjacje początkowo były prowadzone poza strukturami WTO, ale projekt porozumienia bazował na tekście GATS z rundy urugwajskiej. Zakładano, że TiSA zostanie włączona do WTO jako porozumienie plurilateralne. Do grudnia 2016 r. odbyło się 21 rund rozmów z udziałem 22 państw i UE. Oczekiwano zakończenia negocjacji do końca 2016 r. Jednakże wiele spraw pozostało nieuzgodnionych. Głównymi punktami spornymi był transport morski i usługi finansowe na poziomie stanowym po stronie Stanów Zjednoczonych oraz ochrona danych osobowych w e-handlu i zobowiązanie do objęcia liberalizacją przyszłych rodzajów usług po stronie UE. Mimo że potencjalny wpływ makroekonomiczny TiSA na dochód narodowy, zatrudnienie i środowisko naturalne oszacowano jako marginalny, negocjacje wywołały falę krytyki ze strony różnych instytucji, głównie organizacji pracowniczych. Celem artykułu jest dokonanie przeglądu potencjalnych skutków TiSA i ocena szans jego wdrożenia.

EN

As a result of the failure of multilateral trade negotiations of the Doha round, a group of developed countries launched in March 2013 services negotiations with the aim to reach an ambitious agreement on liberalizing trade in services, named Trade in Services Agreement (TiSA). The draft agreement was based closely on GATS. It was assumed that once TiSA is agreed it should be incorporated as a plurilateral agreement into the set of WTO texts. By December 2016 there had been 21 rounds of talks in which participated 22 countries and the EU. The deadline was set for the end of 2016. However, many matters have remained unresolved. The main sticking points are the maritime transport and financial services on sub-federal level on the US side and the privacy protection for e-commerce and commitment to include within TiSA future new services on the EU side. Although macroeconomic effects of TiSA are estimated as very marginal in terms of national income, employment and environmental issues, the negotiations raised severe criticism from different institutions, mainly workers organisations. The aim of the article is to overview potential effects of TiSA and assess its prospects of success.

7

PODATEK OD TRANSAKCJI FINANSOWYCH. DYLEMAT WYBORU MIĘDZY ROZWIĄZANIEM FISKALNYM A ANTYKRYZYSOWYM

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2017

|

issue 3

26-36

PL

W 2011 roku Komisja Europejska przedstawiła propozycję podatku od transakcji finansowych. Koncepcja ta miała na celu harmonizację regulacji krajowych w dziedzinie opodatkowania sektora finansowego, ściągnięcie dochodów, które zrekompensowałyby koszty kryzysu finansowego lat 2008-2009 oraz wprowadzenie środka zniechęcającego do zawierania niektórych transakcji finansowych o wysokim ryzyku. W artykule dokonano przeglądu argumentów zwolenników i przeciwników projektu Komisji oraz jego potencjalnych skutków. Podzielany jest powszechnie pogląd, że podatek będzie miał negatywny wpływ na PKB i poziom zatrudnienia, że zwiększy koszty transakcji finansowych, będzie negatywnie wpływał na emisję papierów dłużnych, zarówno publicznych jak i korporacyjnych. Wyrażono ponadto poważne zastrzeżenia, co do skuteczności podatku finansowego, jako narzędzia przeciwdziałającego spekulacyjnym transakcjom finansowym. Chociaż państwa członkowskie uznały, że porozumienie w tej sprawie w ramach całej Unii Europejskiej nie jest możliwe, jedenaście państw zadeklarowało zainteresowanie jego wdrożeniem w formule wzmocnionej współpracy. W 2013 roku Komisja przedstawiła dostosowaną do tej formuły wersję projektu dla jedenastu państw. Jej cele i zakres były takie same jak w wersji pierwotnej dla całej UE. Dotychczas jednak Rada nie uzgodniła wspólnego tekstu satysfakcjonującego wszystkich zainteresowanych (w międzyczasie liczba uczestników zmalała do dziesięciu). Przedłużające się negocjacje oraz jednostronne wdrożenie podatku przez niektóre państwa członkowskie dowodzą, że zarówno jego konstrukcja, jak i potencjalnie negatywne skutki budzą poważne wątpliwości.

EN

In 2011, the European Commission submitted a proposal of the financial transaction tax (FTT). The objectives of that idea were to harmonize national regulations aiming at taxing financial sector, to collect revenues contributing to compensate costs of the 2008-2009 financial crises and to establish disincentives for some risky financial transactions. The study reviews arguments of supporters and opponents of the EC proposal and potential implications of the regulation. A consensus was achieved that the financial transaction tax would have adverse effects on GDP and employment, would increase costs of financial transactions, and might adversely impact returns of sovereign and corporate debt securities. Moreover, it was widely agreed that a financial tax would not be an effective tool against speculative financial transactions. Although EU member states expressed the view that the agreement on FTT could not have EU-wide character, eleven member states declared their interest to introduce such a measure under the mechanism of enhanced cooperation. In 2013, the Commission submitted a proposal aimed at introducing an FTT in eleven Member States through the instrument of enhanced cooperation. The proposal has the same scope and objectives as the Commission’s initial proposal for an EU-wide FTT. Till now, the Council has not reached final agreement satisfying all participants (meanwhile reduced to ten). A steadily prolonged deadline for introducing the FTT and its unilateral implementation by certain Member States prove that both the construction of the FTT as well as its potentially negative effects raise severe doubts.

8

Czy koniec recesji gospodarczej w UE?

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2013

|

issue 6

6-18

PL

Gospodarka UE, po sześciu kolejnych kwartałach stagnacji, w drugim kwartale 2013 r. wykazała wzrost w porównaniu z poprzednim kwartałem. Jednakże w ujęciu rocznym PKB UE w 2013 r. pozostał niezmieniony. Komisja Europejska ogłosiła niedawno prognozę przewidującą wzrost PKB UE o 1,5% w 2014 r. Ożywienie przyspieszy w 2014 r. i będzie pobudzane głównie popytem wewnętrznym, a w mniejszym stopniu popytem zewnętrznym, jak to miało miejsce dotychczas. Sytuacja ta jest wynikiem osłabienia wzrostu w niektórych krajach rozwijających się, jak Indie, Indonezja, Meksyk, Rosja i Chiny oraz aprecjacji euro, która pogarsza konkurencyjność eksportu z UE. Proces ożywienia gospodarki całej UE skrywa jednak duże różnice tempa wzrostu krajów członkowskich. Większość krajów UE wykazała wzrost już w 2013 r. Jednakże w Grecji, Hiszpanii, Holandii, Portugalii, Włoszech, Finlandii i Czechach dodatnia zmiana dochodu nastąpi dopiero w 2014 r. Bezrobocie pozostaje nadal poważnym problemem, a udział osób bez pracy jest szczególnie wysoki w Grecji, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech i Francji. Komisja Europejska jest świadoma, że ożywienie jest jeszcze słabe, a utrzymujące się ryzyka finansowe, ekonomiczne i polityczne mogą zaburzyć ten proces.

EN

The EU economy, after six consecutive quarters of stagnation, recorded a positive growth in the second quarter of 2013. However, in annual terms GDP is expected to remain unchanged in the EU in 2013. The European Commission recently issued a forecast that predicts GDP in the EU to expand by 1.5% in 2014. The recovery should expand and strengthen in 2015 and be more domestic demand driven and less externally driven, as was the case previously. It is the result of weakened outlook for growth in some emerging economies like India, Indonesia, Mexico, Russia and China, and the appreciation of the euro that worsen competitiveness of the EU exports. The process of recovery of the global EU economy masks big differences in growth rates across Member States. Most EU economies experienced a positive growth already in 2013. However, Greece, Spain, Italy, the Netherlands, Portugal, Finland and the Czech Republic are forecast to reach positive growth in 2014. Unemployment is still a difficult issue with rates of jobless extremely high in Greece, Spain, Portugal, Italy and France. The EC is aware that recovery is still fragile and persisting risks of financial, economic and politic nature may undermine this tendency.

9

Strategia lizbońska - przyczyny niepowodzenia

100%

Piotrowski J.

Unia Europejska.pl

|

2012

|

issue 1

39-50

PL

Tuż po wdrożeniu strefy euro, Rada Europejska przyjęła ambitną strategię (strategia lizbońska) na kolejną dekadę. Jako główny cel dla UE postawiono „przekształcenie się w najbardziej konkurencyjną i dynamicznie rozwijającą się, opartą na wiedzy, gospodarkę, zdolną do trwałego wzrostu oraz zapewniającą więcej miejsc pracy i większą spójność społeczną". Strategia stopniowo przyjęła kształt zestawu różnych gospodarczych i społecznych celów cząstkowych. Główny cel sprowadzał się do zapewnienia przeciętnego tempa wzrostu gospodarczego na poziomie 3%. Jego osiągnięciu miał sprzyjać wzrost nakładów na badania i rozwój do poziomu 3% PKB. W 2005 r. strategię nieznacznie zmodyfikowano, koncentrując się na wzroście gospodarczym i tworzeniu miejsc pracy. Światowy kryzys gospodarczy z 2009 r. dramatycznie pogorszył warunki makroekonomiczne. W 2010 r. Komisja Europejska przyznała, że strategia lizbońska okazała się porażką i postanowiła wyciągnąć wnioski na przyszłość. Za główne przyczyny niepowodzenia uznano brak właściwej koordynacji między KE i państwami członkowskimi, nadmierną liczbę, często ze sobą sprzecznych, celów, brak dostatecznego zaangażowania władz krajowych, a także rozszerzenie w 2004 r. Unii o 10 nowych członków, będących na niższym poziomie rozwoju gospodarczego niż stare państwa członkowskie. W naszym przekonaniu, przyczyną niepowodzenia było również zignorowanie nierównowagi sektora finansów publicznych, a także nieuzasadniona wiara w moc przyjętej wspólnej waluty.

EN

Shortly after the establishment of the euro zone, the European Council launched an ambitious strategy for the decade ending at 2010. The main goal set for the EU was "to become the most competitive and dynamic knowledge-based economy in the world, capable of sustainable economic growth with more and better jobs and greater social cohesion. The so-called Lisbon Strategy was gradually developed into a set of multiple economic and social goals. The main economic goal was to achieve 3% average economic growth rate, among others due to an increase of R&D expenditure to at least 3% of GDP. In 2005, following a mid-term review, the Strategy was slightly modified and focused on growth and jobs creation. The global economic crisis of 2009 had altered dramatically the macroeconomic environment for achievement of Lisbon goals. In 2010, the Commission noted that the Lisbon Strategy was rather a defeat. Among the main causes of that situation there were cited the lack of coordination between the Commission and member states, overcharging of different and contradictory goals, no sufficient engagement of national authorities and, finally, the EU enlargement in 2004, involving ten countries at a lower level of development than the old ones. But to our assessment, the failure of the Lisbon Strategy was also due to non-respecting of equilibrium of public finances and overestimation of the newly introduced, at the time of launching the Lisbon Strategy, common European currency.

10

Kult przodków w Afryce Subsaharyjskiej i kult świętych - refleksje teologiczne

100%

Piotrowski J.

Sympozjum

|

1997

|

issue 1(1)

25-35

PL

Kult przodków w Afryce Subsaharyjskiej i kult świętych - refleksje teologiczne

Refine search results

9 Unia Europejska.pl

1 Sympozjum

2 2017

1 2016

2 2015

2 2013

2 2012

1 1997

10 Piotrowski J.

Pomoc publiczna dla przedsiębiorstw lotniczych w UE - zasady i praktyka

Gospodarka Polski w procesie konwergencji do poziomu rozwiniętych państw członkowskich UE

Zmiany w unijnym systemie preferencji handlowych dla krajów rozwijających się

Subsydiowanie produktów energetycznych

Wpływ umowy o wolnym handlu Unii Europejskiej z Ukrainą na import Polski – wstępna ocena

TISA – PRÓBA PRZEŁAMANIA IMPASU W ROKOWANIACH WIELOSTRONNYCH CZY KOLEJNE NIEDOKOŃCZONE NEGOCJACJE HANDLOWE?

PODATEK OD TRANSAKCJI FINANSOWYCH. DYLEMAT WYBORU MIĘDZY ROZWIĄZANIEM FISKALNYM A ANTYKRYZYSOWYM

Czy koniec recesji gospodarczej w UE?

Strategia lizbońska - przyczyny niepowodzenia

Kult przodków w Afryce Subsaharyjskiej i kult świętych - refleksje teologiczne