The article is an attempt to systematise the extremely rich literature dealing with the phenomenon of homelessness, to which a key has been reading out of the rationale underlying the proposed definitions of homelessness, along with various ways of understanding the causes of it. It is a trial to find the common factors of the proposed perspectives and to grasp the accents exposed in them allowed for the grouping of the phenomenon in three areas: homelessness as a state of “having”/“not having”, homelessness as minimisation of social participation, and “becoming” homeless as a process of negotiating the identity in symbolic-interactive terms. The motivation for taking up the attempt to theoretically systematise the examined phenomenon was my participative research conducted among homeless men staying on the streets of a big city (2005–2008) and at a hostel created as part of one of the associations (2007–2013). On the one hand, I was guided by the need to know the current research achievements in the area which is in the focus of my interests, and on the other hand, the material collected during the study revealed the need for a different approach than the current perspective on homelessness.
The article is a reflection on the participatory research conducted by me among the homeless living in the streets of a large city outside the system of institutional aid (2005–2008) and in the environment of homeless people staying in the hostel created within the framework of one of the associations (from 2007 to 2013). The location of these studies within the interpretative orientation ensures an opportunity to get to know the perspective of the Respondents (in this particular case – the homeless). Work on self-presentation is based on the assumption of symbolic interactionism, according to which the basis of interaction is defining the situation, proceeding through interpretation, so reading the meaning of the partner's action and definition, informing the partner about the intentions of action. Therefore, work on self-presentation is an attempt to read the meaning of a partner's activity, based on a specific way of imagining a partner, and thus – the way of treating him and the mechanisms accompanying work on self-presentation.
Artykuł stanowi refleksję nad badaniami uczestniczącymi, przeprowadzonymi przeze mnie wśród bezdomnych przebywających na ulicach dużego miasta, poza systemem pomocy instytucjonalnej (2005–2008) oraz w hostelu utworzonym w ramach jednego ze stowarzyszeń (lata 2007–2013). Usytuowanie tychże badań w orientacji interpretatywnej stwarza szansę poznania perspektywy uczestników (w tym przypadku bezdomnych). Celem jest rekonstrukcja pracy nad autoprezentacją, która ma miejsce w kontekście mieszanych sytuacji społecznych, a więc podczas interakcji nosiciela piętna i normalsa. Ściśle wiąże się z pracą nad piętnem, która w interakcjach mieszanych odgrywa decydującą rolę. Praca nad autoprezentacją opiera się na założeniu symbolicznego interakcjonizmu, zgodnie z którym podstawą interakcji jest definiowanie sytuacji, przebiegające poprzez interpretację, czyli odczytywanie znaczenia działania partnera oraz definicję, czyli informowanie partnera o zamiarach działania. Praca nad autoprezentacją stanowi zatem próbę odczytywania znaczenia działania partnera, opierając się na określonym sposobie wyobrażania sobie partnera, co za tym idzie – sposobie traktowania go oraz mechanizmów towarzyszących pracy nad autoprezentacją.
Celem artykułu jest przedstawienie innowacyjnego pomysłu na pracę z osobami „bez domu”, za pośrednictwem narzędzia, jakim jest Skrzynka „Domni – Bezdomni”. Narzędzie to ma na celu ułatwienie osobom „bez domu” wychodzenia z bezdomności, a także pomoc w realizacji ich podstawowych potrzeb pojawiających się na drodze do życiowej stabilizacji. Skrzynka stanowi pewnego rodzaju „łącznik” pomiędzy tymi, którzy pozostają w trudnej sytuacji życiowej „bez domu” a tymi, którzy chcą pomóc, wrażliwymi na drugiego człowieka „domnymi”. Pomagający za pośrednictwem Skrzynki „Domni – Bezdomni” ma pewność, że przekazywane wsparcie trafia bezpośrednio do konkretnego bezdomnego oraz odpowiada jego realnemu zapotrzebowaniu. Pracę za pośrednictwem narzędzia, jakim jest Skrzynka, rozumiemy procesualnie przynajmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, istnieje możliwość wyodrębnienia określonych, następujących po sobie etapów, przez które przebiega. Nie jest możliwe sztywne wytyczenie między nimi granic, ale raczej zarysowanie pewnych działań stanowiących o płynnym przejściu z jednego do drugiego etapu. Po drugie, współpraca wolontariusza z Uczestnikiem projektu wymaga każdorazowo indywidualnego i wzajemnego „docierania się”, dopasowania, różnorakich modyfikacji działań, co także przybiera formę interakcyjnego procesu nieustannego komunikowania się i negocjowania. W ramach wspomnianego procesu pracy za pośrednictwem Skrzynki wyróżnić można następujące etapy: otwarcia kontaktu, budowania relacji oraz „zamykania” kontaktu.W ramach każdego z powyższych etapów wyróżnić można wewnętrznie doszczegóławiające je podetapy. W ramach każdego etapu lub podetapu wskazujemy możliwości i trudności, które się z nim wiążą. Dodatkowo owe trudności i możliwości dzielimy w zależności od tego, czy praca przebiega w instytucji, czy też w środowisku otwartym.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.