Search results

1

Sprawozdanie z II edycji Ogólnopolskiej Konferencji „Awanse Naukowe”

100%

Walaszek-Latacz J.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2015

|

issue 4(38)

165-178

2

Problemy wychowawczej współpracy na płaszczyźnie rodzina–szkoła w opinii studentów pedagogiki wczesnoszkolnej i przedszkolnej

100%

Walaszek-Latacz J.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2014

|

issue 4(34)

105-120

PL

Współpraca w czasach współczesnych to nieodłączny element ludzkiego życia. Jednym z elementów tej współpracy jest współdziałanie wychowawców–nauczycieli dzieci młodszych z domem rodzinnym tych dzieci. Paradygmat rodzic–nauczyciel lub szerzej rodzina–szkoła wpisuje się w obecną konwencję nowoczesnej, demokratycznej szkoły, chociaż działalność ta ma podłoże dobrej, wartościowej tradycji. Zaproponowane badania dotyczyły studentów pedagogiki, czyli przyszłych nauczycieli, ich opinii i wiedzy na temat współpracy z rodzicami. Artykuł wprowadza w zakres merytoryczny zagadnienia, skupiając się jednakże na realiach naszych czasów. Analizowanie problemów, które dotyczą dzieci i najczęściej występują w polskiej szkole, a także próby zapobiegania im leżą w najlepszym interesie zarówno szkoły, jak i domu rodzinnego uczniów. Dlatego też podkreślanie wagi skutecznego współdziałania na tej płaszczyźnie w odniesieniu do przyszłych nauczycieli–wychowawców jest tak istotne ze społecznego i pedagogicznego punktu widzenia. Rodzic funkcjonuje z dzieckiem zdecydowanie dłużej i częściej niż nauczyciel i dla wychowawcy jest cennym źródłem informacji, natomiast nauczyciel może i powinien służyć rodzicowi wiedzą i umiejętnościami pomagającymi w wychowaniu dziecka na różnych płaszczyznach naszej rzeczywistości. Często to właśnie nauczyciele jako pierwsi dostrzegają jakiś ważny problem dziecka i poinformowanie o nim rodziców, podpowiedź, jak ten problem rozwiązać jest zadaniem skutecznego wychowawcy, bo przecież zarówno rodzic, jak i nauczyciel mają wspólny cel, którym jest dobro dziecka. Właściwy przepływ informacji w obu najważniejszych dla dziecka, zwłaszcza w młodszym wieku szkolnym, środowiskach pedagogicznych ma zasadniczy wpływ na jego rozwój społeczny i indywidualny. Oby przyszli nauczyciele zdawali sobie w pełni sprawę z rangi współpracy w paradygmacie rodzina–szkoła.

EN

Nowadays, interpersonal cooperation is an indispensable element of human existence. It is endowed with many aspects, one of which is the mutual support taking place between teachers and their pupils’ families. Having been firmly rooted in valuable traditions, the teacher–parent paradigm – or, to put it more extensively, the school–family paradigm – has been firmly inscribed in the present practice of modern, democratized education. This article aims to present an empirical study which focuses upon pedagogy students’ (i.e. teachers-to-be) opinions and knowledge concerning the problem of cooperating with parents. Being focused upon the contemporary situation, the paper also constitutes an introduction to the substantive scope of a diverse range of issues concerning parent–educator cooperation. Since analyzing children’s most common school problems as well as attempting to prevent them serve the best interest of both the school and the pupils’ families, the very activity of emphasizing the importance of taking effective action in this field is critical, from both social and pedagogical points of view. Parents, who are in a position to spend more time with their children, can be considered a valuable source of information for educators. At the same time, teachers may (and should) assist parents by deploying their skills and knowledge in order to facilitate the upbringing process with respect to all aspects of our reality. Bearing in mind the fact that educators are very frequently the first to notice a child’s problem, an effective teacher’s role is to inform them about the issue and suggest relevant countermeasures. After all, both educators and parents share a common goal, which is the child’s well-being. When perceived from the perspective of children of younger school age, an effective circulation of information with respect to the aforementioned vital pedagogical environments is endowed with a fundamental significance for the child’s personal and societal development. In other words, it is imperative that future teachers are fully aware of the importance of effective cooperation within the contexts represented by the family–school paradigm.

3

Praktyki studenckie w zakresie nauk pedagogicznych w polskiej i angielskiej edukacji akademickiej. Pragmatyczny aspekt akademickiej edukacji pedagogicznej

63%

Modrzejewska J., Walaszek-Latacz J.

Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość

|

2017

|

vol. Tom 14

129-139

EN

The presented comparative analysis of internship systems typical of university stud-ies in the pedagogy of early childhood education in Poland and the United Kingdom aims to indicate the significance of this sphere of practical expertise for the process of future teachers’ university education. Theoretical knowledge, which is acquired due to the participation in university lectures and classes, must be supplemented by practical skills that can be only attained due to participant observation and taking relevant actions in educational facilities. The number of hours spent on pedagogy internship for future teachers differs significantly in the Polish and English university education, which becomes evident when one realizes that UK students spend nearly ten times more hours on pedagogy internship than Polish students. Does it mean that a pedagogy student educated in the UK is better prepared for their future vocation than his/her equal in Poland? Since pedagogy internship constitutes a very significant (albeit not the only one) element of university education in pedagogy, the following analyses and considerations aim to initiate a debate concerning the issue. At this point, one has to emphasize that the sheer number of hours spent on pedagogy internship is definitely less significant that the quality, diversity, adequacy and orientation towards practical issues that characterize a given type of traineeship.

4

Znaczenie spontanicznej zabawy dzieci w wieku 6–10 lat w czasie wolnym – polemika z filmem Wyreżyserowane dzieciństwo, reżyser Scott Harper (2011)

63%

Bieńkowska I., Walaszek-Latacz J.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2015

|

issue 1(35)

155-172

PL

Artykuł jest próbą uświadomienia rodzicom i pedagogom zagrożeń, jakie niosą ze sobą nowoczesne metody dydaktyczno-wychowawcze, których punktem wyjścia jest obsesja świata na punkcie doskonałości i całkowitej organizacji życia dziecka teraz i w przyszłości. Lęk lub wręcz przerażenie rodziców potęgują mass-media, atakując nas negatywnymi informacjami dotyczącymi zagrożenia bezpieczeństwa dzieci, co skutkuje nadmierną kontrolą, zakazami, brakiem jakiejkolwiek swobody dzieci. Efektem takich działań jest tzw. syndrom Dziecka Wypalonego, czyli dziecka przeładowanego nauką – często jeszcze przed jej formalnym rozpoczęciem, dziecka zestresowanego, cierpiącego na nadwagę, depresję, krótkowzroczność i wiele innych chorób. Krytyki nowoczesnego wychowania podejmują się psychologowie, eksperci wychowania, pedagodzy, a także rodzice, np. C. Honore, autor bestselleru Pod presją. Dajmy dzieciom święty spokój, czy H. Estroff Marano, Amerykanka, wybitna psycholog dziecięcy. Temat ten w dobitny, a niekiedy szokujący sposób prezentuje kanadyjski film dokumentalny reżysera i producenta S. Harpera pt.: Wyreżyserowane dzieciństwo, który został wyemitowany przez polską telewizję w 2011 roku i do dzisiaj wzbudza burzliwe dyskusje, zwłaszcza w środowisku edukacyjnym. Film ten porównuje dzieciństwo obecnych rodziców z dzieciństwem dzieci współczesnych. Spontaniczną zabawę na podwórkach, ulicach i parkach przeciwstawia dzisiejszej wszechobecnej presji wychowawczej organizującej dzieciom całkowicie ich czas wolny, zabierającej im radość ze swobodnej, własnej, niczym nieograniczonej i spontanicznej zabawy. Takie działania rodziców, a także pedagogów skutkują co najmniej zmęczeniem i zniechęceniem dzieci. Artykuł daje podstawy do twierdzenia, że odpowiedź na pytanie: Czy nasze dzieci wszechstronnie kształcić i wychowywać, czy też dać im szansę na własne spełnienie i radość z życia? – jest możliwa i oby czytelnik po przeczytaniu tego artykułu sam sobie na to pytanie odpowiedział.

EN

The article is an attempt to make parents and educators aware of dangers related to those contemporary methods of education and parenting whose center of gravity resides in the obsession for perfection as well as the total organization of a child’s life both at present and in the future. Parents’ fears or dismay become aggravated by mass media which bombard society with negative coverage showing risks and perils that may possibly affect children’s well-being. Being a reason for parental efforts to introduce excessive control over their children, to multiply prohibitions and regulation, and to deny any form of childlike freedom, the mediainduced aura of fear leads to the complex of a “burnout child”; that is, a syndrome of features that characterize a child who is overload with learning (very often before the very beginning of formal education), stressed, and suffers from obesity, depression, short-sightedness and many other dysfunctions. Contemporary forms of parenting have been extensively criticized by psychologists, pedagogues, educators and parents like Carl Honoré, the author of Under Pressure. Putting the Child Back in Childhood, or Hara Estroff Marano, a distinguished American child psychologist. Furthermore, the problem has been shockingly and blatantly presented in Scott Harpers’s documentary Lost Adventures of Childhood. Aired in Poland in 2011, the movie has instigated heated debates and discussions, especially in the pedagogical milieu. The documentary film aims to compare and contrast present-day parents’ childhoods and the childhoods typical of contemporary children, and juxtaposes spontaneous play in parks or in streets with the all-pervading sense of educational pressure that organizes children’s spare time and deprives them of joy that was previously associated with easy-going, unrestricted and unplanned play. The efforts taken to organize children’s spare time result in their discouragement and weariness. The article whishes to prove that the question whether one should bring up and educate children in an organized and versatile way or, conversely, one should grant them chances of personal fulfillment and joy of life may be positively answered. Likewise, may the reader be able to answer that question single-handedly after reading the article.

5

Sprawozdanie z I Międzynarodowej Konferencji Naukowej w Gdańsku pt. „Drogi rozwoju zawodowego współczesnego nauczyciela jako opiekuna – wychowawcy-edukatora”

63%

Modrzejewska J., Walaszek-Latacz J.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2015

|

issue 2 (36)

113-120

Refine search results

4 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

1 Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość

1 2017

3 2015

1 2014

5 Walaszek-Latacz J.

2 Modrzejewska J.

1 Bieńkowska I.

Sprawozdanie z II edycji Ogólnopolskiej Konferencji „Awanse Naukowe”

Problemy wychowawczej współpracy na płaszczyźnie rodzina–szkoła w opinii studentów pedagogiki wczesnoszkolnej i przedszkolnej

Praktyki studenckie w zakresie nauk pedagogicznych w polskiej i angielskiej edukacji akademickiej. Pragmatyczny aspekt akademickiej edukacji pedagogicznej

Znaczenie spontanicznej zabawy dzieci w wieku 6–10 lat w czasie wolnym – polemika z filmem Wyreżyserowane dzieciństwo, reżyser Scott Harper (2011)

Sprawozdanie z I Międzynarodowej Konferencji Naukowej w Gdańsku pt. „Drogi rozwoju zawodowego współczesnego nauczyciela jako opiekuna – wychowawcy-edukatora”