Search results

1

EDUKACJA W MUZEUM ŁOWIECTWA I JEŹDZIECTWA W WARSZAWIE TERAŹNIEJSZOŚĆ I PERSPEKTYWY

100%

Tarnowska M.

Muzealnictwo

|

2010

|

vol. 2010(51)

97-103

PL

Zmiany zachodzące w ostatnich latach w polskiej kulturze, edukacji i ekonomii zmusiły muzea – dawne świątynie sztuki – do przewartościowania swoich celów i sposobu ich realizacji. Działalność Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa wpisuje się w nowy pejzaż kultury polskiej. Placówka, zatrudniająca zaledwie 23 osoby, ze względu na połączenie problematyki łowieckiej, jeździeckiej oraz przyrodniczej, stanowi unikat w skali krajowej i europejskiej. Dodatkowym atutem jest lokalizacja nawiązująca zarówno do mieszczącego się w XVI w. na terenie Łazienek zwierzyńca, jak do rozgrywanych nieopodal w latach 20. i 30. XX w. międzynarodowych konkursach jeździeckich. W muzeum, można obejrzeć stałe ekspozycje fauny polskiej i egzotycznej, powozownię oraz salon myśliwski XIX/XX w. a także wystawy czasowe. Edukacja stanowi obecnie system złożony z kilkunastu powiązanych ze sobą elementów – są to lekcje muzealne (43 tematy zajęć) zintegrowane z ekspozycjami stałymi i dostosowane do aktualnych programów nauczania, warsztaty dla nauczycieli, projekty towarzyszące wystawom czasowym oraz spotkania tematyczne dla dorosłych i weekendowe warsztaty rodzinne oraz zabawy urodzinowe. Muzeum opublikowało Materiały dydaktyczne do prowadzenia lekcji w Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa. Działania edukacyjne reklamowane są poprzez informator, druki ulotne, udział w imprezach masowych, współpracę ze szkołami i innymi instytucjami, także poprzez stronę internetową, e-mailing, Newsletter i portale społecznościowe. Od 2009 r. realizujemy projekt edukacyjny finansowany przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zawierający m.in. interesującą wystawę „Co wiemy o grzybach?”. Uruchomiona w 2010 r. na stronie internetowej muzeum „Platforma wymiany wystaw” pozwoli na publikację informacji o ekspozycjach do wypożyczenia, co zapewne ożywi kontakty pomiędzy instytucjami kultury. Z prowadzaniem tak rozbudowanej działalności dydaktycznej i wystawienniczej wiążą się pozytywne i negatywne dla instytucji aspekty. Odnotowujemy wzrost frekwencji i popularności placówki co, poza wpływami do budżetu, inspiruje pracowników muzeum do podejmowania nowych wyzwań. Z kolei zaangażowanie w niezwykle pracochłonne i czasochłonne projekty dla tak niewielkiego zespołu osób oznacza spowolnienie działalności naukowej. W rezultacie może nastąpić to, czego obawiają się muzealnicy – przekształcenie muzeum w jeszcze jedno „centrum kultury i edukacji”. Prawdziwym wyzwaniem staje się więc znalezienie równowagi pomiędzy wymogami współczesności a dobrą tradycją muzealnictwa.

2

Education in the Museum of Hunting and Horsemanship in Warsaw The Present and the Perspectives

50%

Tarnowska M.

Muzealnictwo

|

2010

|

vol. 2010(51)

97-103

3

BADANIA PROWENIENCYJNE MUZEALIÓW POD KĄTEM ICH EWENTUALNEGO POCHODZENIA Z WŁASNOŚCI ŻYDOWSKIEJ

39%

Bandurska Z., Kacprzak D., Kosiewski P., Romanowska-Zadrożna M., Steinborn B., Tarnowska M.

Muzealnictwo

|

2012

|

vol. 53

14-26

PL

21 października 2009 r. Minister Kul¬tury i Dziedzictwa Narodowego – w nawiązaniu do postanowień Konferencji Waszyngtońskiej na temat dzieł sztuki skonfiskowanych przez nazistów (3 XII 1998), Rekomendacji Mię¬dzynarodowej Rady Muzeów (styczeń 1999) oraz Rezolucji nr 1205 Rady Europy (listopad 1999), akceptowanych przez Rzeczpospolitą Polską – powołał przy Departamencie Dziedzictwa Kulturowego Zespół Ekspertów do spraw badań proweniencyjnych w muzeach polskich w zakresie mienia pożydowskiego. Ma on na celu dokonanie oceny sytuacji oraz przyśpieszenie badań nad pochodzeniem tych muzealiów, których historia jest niedookreślona. Celem prac nie jest rozstrzyganie o zasadności ewentualnych zwrotów, lecz pomoc w przygo¬towaniu rozwiązywania problemów, przed jakimi stają polskie muzea. Dla realizacji projektu został opracowany kwestionariusz dotyczący muzealiów znajdujących się w polskich zbiorach publicznych, które były własnością ofiar Holocaustu: osób indywidualnych, ale także żydowskich gmin wyznaniowych, instytucji społecznych i kulturalnych. Na jego potrzeby przyjęto terminologię narzuconą przez władze Rzeszy Niemieckiej, których ideologia oraz rozwiązania prawne i instytucjonalne doprowadziły do Zagłady. Dlatego też za ofiary Holocaustu należy uznać wszystkich, którzy zostali przez niemieckie władze okupacyjne zaliczeni do grupy podlegającej prześladowaniom na mocy ustaw norymberskich, niezależnie od tego, jaka była tożsamość narodowościowa lub religijna poszczególnych osób i ich samoidentyfikacja. W kwestionariuszu postawiono pytania o muzealia, które były własnością obywateli i instytucji na terenie Drugiej Rzeczpospolitej, także Europy, w przypadku których zachodzi podejrzenie, że zostały odebrane tym osobom i instytucjom z pogwałceniem zasad państwa prawa oraz prawidłowych stosunków społecznych, albo które zostały jako depozyty złożone na przechowanie w instytucjach muzealnych. Kwestionariusz dotyczy także dzieł, które zostały sprzedane pod przymusem oraz takich, które zakupiono lub podarowano instytucjom muzealnym, ale pochodziły z grabieży (o czym sprzedający lub darczyńcy mogli nie wiedzieć). Do grupy muzealiów, które są przedmiotem badań proweniencji miały być zaliczone wszystkie przedmioty artystyczne czy historyczne – niezależnie od tego, czy były one związane z kulturą i religią żydowską (czyli tak zwane Judaika) – które były własnością ofiar Holocaustu, a także znajdowały się w zbiorach sztuki zgromadzonych przez osoby, które padły ofiarą prześladowań. W zakres badań Zespołu Ekspertów ds. badań proweniencyjnych weszły muzealia, które trafiły do polskich zbiorów od 1939 r., ale także te, które mogły w nich się znaleźć, a pochodzą z grabieży dokonywanej przez władze niemieckie od 1933 r. na terenie Niemiec oraz po Anschlussie w 1938 r. Austrii. Data wybuchu drugiej wojny światowej nie była więc punktem granicznym, wyznaczającym zakres poszukiwań. Celem badań prowadzonych przez Zespół Ekspertów nie jest rozstrzyganie kwestii własnościowych, czy przesądzanie o prawach do poszczególnych muzealiów. Służą one jedynie określeniu skali zjawiska, stanowią pomoc w badaniach nad tymi dziełami. Uzupełnianie danych dotyczących historii muzealiów w inwentarzach należy do podstawowych obowiązków muzealników. Wskazują je temu środowisku jako priorytetowe działania międzynarodowe dokumenty takie, jak: Zasady Konferencji Waszyngtońskiej z 1998 r., Deklaracja Wileńska z 2000 r., które były sygnowane przez polskie władze, oraz stosowne rezolucje Rady Europy i ICOM z 1998 i 1999 r., a także przyjęta w czerwcu 2009 r. w Pradze Deklaracja Terezińska. Zespół Ekspertów stworzył w 2010 r. pod egidą MKiDN dokument zatytułowany Wskazówki do badań proweniencyjnych muzealiów pod kątem ich ewentualnego pochodzenia z własności żydowskiej. Obszerne jego fragmenty publikowane w „Muzealnictwie” stworzą być może szansę na rozpoczęcie zasadniczej dyskusji nad tym, ciągle nierozwiązanym, zagadnieniem.

4

STUDIES ON THE MUSEUM EXHIBITS FROM THE VIEWPOINT OF THEIR POSSIBLE ORIGIN AS PART OF JEWISH PROPERTY

39%

Bandurska Z., Kacprzak D., Kosiewski P., Romanowska-Zadrożna M., Steinborn B., Tarnowska M.

Muzealnictwo

|

2012

|

vol. 53

14-26

Refine search results

4 Muzealnictwo

4 Tarnowska M.

2 Bandurska Z.

2 Kacprzak D.

2 Kosiewski P.

2 Romanowska-Zadrożna M.

2 Steinborn B.

2 2012

2 2010

EDUKACJA W MUZEUM ŁOWIECTWA I JEŹDZIECTWA W WARSZAWIE TERAŹNIEJSZOŚĆ I PERSPEKTYWY

Education in the Museum of Hunting and Horsemanship in Warsaw The Present and the Perspectives

BADANIA PROWENIENCYJNE MUZEALIÓW POD KĄTEM ICH EWENTUALNEGO POCHODZENIA Z WŁASNOŚCI ŻYDOWSKIEJ

STUDIES ON THE MUSEUM EXHIBITS FROM THE VIEWPOINT OF THEIR POSSIBLE ORIGIN AS PART OF JEWISH PROPERTY