Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

„Śmiech” w poematach Norwida

100%

Korpysz T.

Pamiętnik Literacki

2021

vol. 112

issue 3

91-106

W artykule oglądowi poddano rodzinę słowotwórczą śmiechu w poematach Cypriana Norwida. Tworzy ją 10 leksemów: naśmiać się, pośmiewać, pośmiewisko, rozśmiać się, śmiać się, śmiech, śmieszny, wyśmiewać się, wyśmiewany i zaśmiać się, użytych łącznie 43 razy. Jedynie w części owych użyć wymienione wyrazy wiążą się z szeroko rozumianą kategorią komizmu czy radości. Nawet wówczas jednak śmiech i śmianie się stosunkowo rzadko mają charakter czysto ludyczny i są waloryzowane dodatnio. Znacznie częściej ten, kto się śmieje, jest oceniany negatywnie ze względu na to, że jego wypowiedzi i zachowania okazują się skierowane przeciwko komuś lub czemuś, stanowią przejaw naznaczonego wyższością agresywnego stosunku wobec drugiego człowieka albo też jakichś fenomenów czy zdarzeń, a samo śmianie się bywa zachowaniem nieautentycznym bądź sygnałem emocji i postaw negatywnych. W użyciach przymiotnikowych aspekt ludyczny albo w ogóle nie istnieje, albo też jest wyraźnie drugoplanowy, a leksemowi śmieszny zazwyczaj można przypisać znaczenie ‘dziwny, dziwaczny, zaskakujący’ i/lub ‘błahy, niezasługujący na uwagę’.

The paper offers an insight into a family of a root word śmiech (laugh) in Cyprian Norwid’s poems. The family is composed of 10 lexemes, namely naśmiać się (have a good laugh), pośmiewać (spend some time laughing), pośmiewisko (laughing stock), rozśmiać się (make laugh), śmiać się ( laugh), śmiech (laughter), śmieszny (laughable), wyśmiewać się (laugh somebody sick), wyśmiewany (laughed) and zaśmiać się (give a laugh), used 43 times in total. In only a part of their uses, the words above refer to a broadly understood category of the comic or joy, but even in such instances laugh and laughing have only occasionally purely ludic character and are positive. Much more often the one who laughs is given negative values since their statements and behaviours prove to be against someone or something, they manifest aggressive and marked by superiority attitude towards the other person or certain wonders or occurrences, while laughing as such tends to be either non-authentic behaviour or a signal of negative emotions or stances. In their uses as adjectives, the ludic aspect is either absent or markedly of secondary importance, and the lexeme śmieszny (laughable) oftentimes is assigned the meaning ‘weird, bizarre, surprising’ and/or ‘trivial, not worthy of attention.’

Refine search results

1 Pamiętnik Literacki

1 Korpysz T.

1 2021

Search results

„Śmiech” w poematach Norwida