Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Na wzgórzu Costa dei Grani, w pobliżu miasta Rosolini (Ryc. 1) podczas badań terenowych prowadzonych przez autorkę w ramach rozprawy doktorskiej przygotowywanej pod kierunkiem prof. dr. hab. K. Szymczaka i mających na celu zweryfikowanie kontekstu środowiskowego neolitycznych stanowisk wschodniej Sycylii, pozyskano cenny materiał archeologiczny. zabytki: 54 fragmenty ceramiki i 9 artefaktów kamiennych - pochodzą z 8 miejsc określonych odpowiednio CG1-CG8 (Ryc. 2), przy czym ich największe zagęszczenie zostało zidentyfikowane na szczycie wzgórza oraz na jego południowo-zachodnim zboczu. Większość materiału ceramicznego z Costa dei Grani stanowią fragmenty naczyń różnej wielkości i zastosowania, począwszy od dzbanków, kubków aż po duże pitosy, czy tzw. fruttiere („naczynia na owoce”), natomiast zbiór zabytków z kamienia obejmuje min. krzemienne narzędzia, bazaltowe siekierki i fragment żarna (Ryc. 3-10). Na podstawie analizy formalnej zabytków, zwłaszcza ceramiki, możliwe było ustalenie przynależności do kultury Castelluccio z epoki brązu (2200-1450 p.n.e.), której maksymalny zasięg występowania obejmował niemalże całą Sycylię (Ryc. 11). Charakterystyczne dla tej kultury naczynia malowane (czarna dekoracja na jasnym bądź czerwonawym tle) należą do matt painted ware, typowej także dla obszarów Grecji i centralnej Anatolii. Niektóre fragmenty ceramiki z Costa dei Grani należą do pucharów/mis na wysokiej nóżce (fruttiere), których powierzchnię wewnątrz, jak i na zewnątrz, pokrywały geometryczne wzory, znajdujące liczne analogie na innych stanowiskach kultury Castelluccio (Ryc. 12). W obrębie badanego zespołu zostały ponadto wyróżnione elementy kultury Malpasso i horyzontu Rodi- -Tindari-Vallelunga, natomiast pozostałe fragmenty pod względem formy i dekoracji wykazują ścisłe związki z tradycją chalkolitu (kultury Sant’Ippolito i Serraferlicchio) oraz neolitu (zabytki kamienne). Ukształtowanie naturalne terenu, dostęp do wody słodkiej, żyzność gleby, dostęp do złóż mineralnych (kwarcyt, selenit, gips), strategiczne położenie - to niektóre z cech, które wspierają hipotezę o lokalizacji na wzgórzu osady kultury Castelluccio oraz zamieszkiwaniu tych terenów począwszy od neolitu. Przemawia za tym również repertuar zabytków oraz ich dystrybucja na omawianym terenie, ale weryfikacja będzie możliwa tylko podczas systematycznych badań wykopaliskowych. Prezentowany zespół zabytków jest dotąd jedynym publikowanym materiałem archeologicznym pochodzącym z Costa dei Grani.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.