Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Założeniem tego artykułu jest wskazanie na możliwości wykorzystania nauki w celu redukcji powrotności do przestępstwa. Istnieje wiele koncepcji pracy z osobą przeja wiającą za chowania antyspołeczne. Zastosowa nie ich w pracy resocjalizacyjnej powinno mić charakter komplementarny i osadzony w kontekście ekologii społecznej. Współcześnie obserwuje się wart odnotowania trend w pracy psychoko rekcyjnej polegający na tym, że konstruowane modelewyjaśniające przyczyny zaburzone go zachowania coraz częściej mają charakter zintegrowany. Wprawdzie pełna i wszechstron na integracja teoretyczna, która uzyskałaby jednomyślne poparcie, jeszcze się nie pojawiła, można jednak dostrzec pewne trendy dowodzące, że aktualne próby teoretycznej integracji oddziaływań psychokorekcyjnych są sensowne i wskazane.
EN
The theoretical basis of the study is the concept of attachment formulated by Bowlby. On its basis it is possible to explain the problem behavior of children with disrupted bonding with their parents. The aim of this study was to present the problem behavior young people from „Homes for Children” at the beginning of their stay and after one year. Problematic behaviors have been diagnosed by the questionnaire of problem behaviors created by Achenbach. During the year-long stay in the „House for Children” it can be stated that the there have been noticed a significant improvement in their functioning on the scale of disorder thinking, withdrawal, anxiety and depression. However, changes in the area of other problem behaviors did not show the statistically significant differences.
PL
Podstawą teoretyczną podjętych badań jest koncepcja przywiązania Johna Bowlby’ego. Między innymi na jej podstawie istnieje możliwość wyjaśnienia zachowań problemowych u dzieci z naruszoną więzią z rodzicami. Celem podjętych badań było przedstawienie zachowań problemowych podopiecznych „Domów dla Dzieci” na początku ich pobytu oraz po upływie roku. Zachowania problemowe zdiagnozowane zostały za pomocą kwestionariusza zachowań problemowych Thomasa Achenbacha. Po rocznym pobycie podopiecznych w „Domu dla Dzieci” można stwierdzić, że uległo istotnej poprawie ich funkcjonowanie na skali zaburzeń myślenia, wycofania, lęku i depresji. Natomiast zmiany w obszarze pozostałych zachowań problemowych nie wykazały istotnych statystycznie różnic.
PL
Konstruktywne zmiany u osób uzależnionych od narkotyków zazwyczaj nie zachodzą samodzielnie, lecz są one wynikiem procesu pozostającego pod wpływem dążeń, wartości i priorytetów podopiecznego w danym momencie. Praca nad motywacją podopiecznego wymaga podjęcia szczególnego wysiłku między innymi z jego strony, co pomaga mu przejść pomyślnie przez proces wdrażanych zmian. Przedstawiony artykuł zawiera prezentację i interpretację wyników z podjętych badań. Celem badań było opisanie krytycznych wydarzeń, które zaistniałych u osób uzależnionych od narkotyków i przyczyniły się do podjęcia decyzji o zmianie dotychczasowego funkcjonowania. Jednocześnie zostały opisane i sklasyfikowane zmiany w funkcjonowaniu uczestników stacjonarnej terapii uzależnień.
EN
The positive changes among addicted people usually don’t happen by themselves, but they are results of the process which stays under the impact of the aspirations, values and priorities of the person at the moment. Enhancing the motivation of addicted people requires a huge effort from them what helps in making changes in the life style. The presented article contains results of the research. The main aim was describing critical events, which appeared among people addicted to drugs and made them to change their life styles. Additionally the article describes an classifies changes which were noticed by the participants of the stationary psychotherapy of drug addiction.
PL
W społeczeństwie istnieje wiele uprzedzeń dotyczących AD/HD. Artykuł zawiera fakty i dowody wynikające z badań naukowych. Wynika z nich, że niedostosowanie społeczne bardzo często jest powikłaniem zaburzeń uwagi. Jednak nie oznacza to, że dziecko z zaburzeniami uwagi musi stać się niedostosowane społecznie. Artykuł opisuje istniejący związek między zaburzeniami uwagi a niedostosowaniem społecznym. Zwłaszcza koncentruje się na czynnikach ryzyka związanych z zaburzeniami uwagi oraz czynnikami chroniącymi dziecko przed staniem się niedostosowanym społecznie. Zaprezentowane w publikacji badania bazują na 108-osobowej grupie nieletnich pozostających pod nadzorem kuratora sądowego. Celem podjętych badań było dokonanie oceny częstości występowania zaburzeń uwagi u dzieci niedostosowanych społecznie. Uzyskane wyniki z badań opisują również związek między zaburzeniami uwagi i zaburzeniami eksternalizacyjnymi. W podsumowaniu zostały sformułowane zasady pozwalające na zapobieganie pojawieniu się niedostosowania społecznego u dzieci z zaburzeniami uwagi.
EN
In the society we can find a lot of prejudices concerning AD/HD. The article contains facts and evidence based on research presenting that the delinquency is very often a distant complication of attention deficits but it doesn’t mean that a child with attention deficits has to be delinquent. The article describes the association between the attention deficits and delinquency. There are presented some risk factors coming from the attention deficits and protective factors which let the child follow the social norms. The research was based on 108 delinquent juveniles staying under the probation supervision. The purpose of the research was to evaluate the frequency of the attention deficits among delinquent juveniles staying under supervision. The research findings concern also the association between the attention deficit and external behavioural disorders. In the summary several conditions are described which are important to protect children with attention deficit from delinquency.
PL
Podstawą teoretyczną podjętych badań jest koncepcja przywiązania Johna Bowlby’ego. Między innymi na jej podstawie istnieje możliwość wyjaśnienia zachowań problemowych u dzieci z naruszoną więzią z rodzicami. Celem podjętych badań było przedstawienie zachowań problemowych podopiecznych „Domów dla Dzieci” na początku ich pobytu oraz po upływie roku. Zachowania problemowe zdiagnozowane zostały za pomocą kwestionariusza zachowań problemowych Thomasa Achenbacha. Po rocznym pobycie podopiecznych w „Domu dla Dzieci” można stwierdzić, że uległo istotnej poprawie ich funkcjonowanie na skali zaburzeń myślenia, wycofania, lęku i depresji. Natomiast zmiany w obszarze pozostałych zachowań problemowych nie wykazały istotnych statystycznie różnic.
EN
The theoretical basis of the study is the concept of attachment formulated by Bowlby. On its basis it is possible to explain the problem behavior of children with disrupted bonding with their parents. The aim of this study was to present the problem behavior young people from „Homes for Children” at the beginning of their stay and after one year. Problematic behaviors have been diagnosed by the questionnaire of problem behaviors created by Achenbach. During the year-long stay in the „House for Children” it can be stated that the there have been noticed a significant improvement in their functioning on the scale of disorder thinking, withdrawal, anxiety and depression. However, changes in the area of other problem behaviors did not show the statistically significant differences.
EN
The purpose of the text is an attempt to present the ways of organizing the free time activities in isolation by adult women. The results were achieved by using the open – depth interviews with convicts in prisons. The excess of free time becomes a major problem, but it is also the opportunity for educational activities, not only correctional but also developing new competences. I am trying to show the difficulties with arranging of own area activities under duress by the prisoners. In the same activity I see an effort directed to becoming an responsible adult. The research proceedings took a character of the analysis of the meanings of the interview content of the respondents in such a way to create thematically homogenous condensation sense. The following types reflecting the meaning of the free time were distinguished: A) Work as a elementary descriptive dimension of the free time. B) Learning and completing the education as a form of spending the free time; C) Cultural – educational activities as a form of spending the free time; D) Games as a form of spending the free time; E) Sports activity as desirable and necessary result of competition; F) Free time as the time to contact family.
PL
Celem tekstu jest próba pokazania sposobów zagospodarowania czasu wolnego w warunkach izolacji przez dorosłe kobiety jako rezultat przeprowadzonych otwartych pogłębionych wywiadów ze skazanymi w wybranych instytucjach resocjalizacyjnych. Tutaj nadmiar czasu staje się głównym problemem, ale też możliwością prowadzenia działań edukacyjnych i to nie tylko naprawczych, ale także rozwijających. Staram się pokazać trud zagospodarowania własnego pola aktywności przez skazane w warunkach przymusu, ale w tym samym działaniu widzę wysiłek ukierunkowany na stawanie się odpowiedzialnym dorosłym. Postępowanie badawcze przyjęło charakter analizy znaczenia treści wypowiedzi badanych w taki sposób, aby doprowadzić do utworzenia jednorodnych tematycznie kondensacji sensu. Wyróżniono następujące kategorie oddające znaczenie czasu wolnego w wypowiedziach skazanych kobiet: (A) Praca jako podstawowy wymiar opisu czasu wolnego; (B) Uczenie się i uzupełnianie edukacji jako formy spędzania czasu wolnego; (C) Zajęcia kulturalno-oświatowe jako sposób spędzania wolnego czasu; (D) Gry jako forma spędzania wolnego czasu; (E) Sport jako aktywność pożądana i rezultat potrzeby rywalizacji; (F) Czas wolny jako czas na kontakt z rodziną.
PL
Celem przedstawionych w artykule badań było określenie wpływu uczestnictwa w subkulturze na poczucie odporności psychicznej skinheadów. Szukając zależności pomiędzy przynależnością do subkultury skinheadów a odpornością psychiczną posłużono się kwestionariuszem odporności psychicznej autorstwa Sandry Prince-Embury. W badaniu wzięło udział 50 mężczyzn należących co najmniej od roku do subkultury skinheadów i spełniających wyznaczone przez badaczy kryteria przynależności subkulturowej. Analiza wyników badań pokazuje, że w związku z przynależnością do tej subkultury zachodzą zmiany w subiektywnym odczuwaniu swojej odporności psychicznej, w wymiarach takich jak skuteczność, wsparcie i wrażliwość. Wyniki te świadczą o tym, że przynależność do subkultury skinheadów może pozytywnie wpływać na odporność psychiczną jej członków. Zastanowić się jednak należy na ile jest możliwe uczestniczenie młodej osoby wyłącznie w konstruktywnych przejawach funkcjonowania subkultury, przy jednoczesnej rezygnacji z destruktywnych aktywności. Zależności między przynależnością do subkultur a odpornością psychiczną są jeszcze mało poznanymi obszarami badawczymi, które mogą być istotne dla osób pracujących z młodzieżą i chcących pomagać jej w budowaniu wysokiej odporności psychicznej.
EN
The aim of the studies featured in this article was to determine the influence of belonging to a youth subculture on the resilience of skinheads. To search for correlations between belonging to the subculture of skinheads and resilience, a questionnaire on resilience was used developed by Sandra Prince-Embury. Fifty men belonging to the subculture of skinheads for at least a year, and fulfilling all the criteria of belonging to the subculture indicated by researchers, participated in the study. The analysis of the study results shows that due to belonging to this subculture, changes occur in the subjective perception of one’s resilience in terms of effectiveness, support and vulnerability. These results demonstrate that belonging to the subculture of skinheads may have a positive influence on the resilience of its members. Nevertheless, one must consider the extent to which it is possible for a young person to participate in the constructive aspects of a subculture functioning, while at the same time resigning from its destructive activities. Dependencies between belonging to subcultures and resilience are yet to be researched extensively, and the results of such research may be of interest to persons working with youth and wanting to help it develop high resilience.
EN
The aim of the studies featured in this article was to determine the influence of belonging to a youth subculture on the resilience of skinheads. To search for correlations between belonging to the subculture of skinheads and resilience, a questionnaire on resilience was used developed by Sandra Prince-Embury. Fifty men belonging to the subculture of skinheads for at least a year, and fulfilling all the criteria of belonging to the subculture indicated by researchers, participated in the study. The analysis of the study results shows that due to belonging to this subculture, changes occur in the subjective perception of one’s resilience in terms of effectiveness, support and vulnerability. These results demonstrate that belonging to the subculture of skinheads may have a positive influence on the resilience of its members. Nevertheless, one must consider the extent to which it is possible for a young person to participate in the constructive aspects of a subculture functioning, while at the same time resigning from its destructive activities. Dependencies between belonging to subcultures and resilience are yet to be researched extensively, and the results of such research may be of interest to persons working with youth and wanting to help it develop high resilience.
PL
Celem przedstawionych w artykule badań było określenie wpływu uczestnictwa w subkulturze na poczucie odporności psychicznej skinheadów. Szukając zależności pomiędzy przynależnością do subkultury skinheadów a odpornością psychiczną posłużono się kwestionariuszem odporności psychicznej autorstwa Sandry Prince-Embury. W badaniu wzięło udział 50 mężczyzn należących co najmniej od roku do subkultury skinheadów i spełniających wyznaczone przez badaczy kryteria przynależności subkulturowej. Analiza wyników badań pokazuje, że w związku z przynależnością do tej subkultury zachodzą zmiany w subiektywnym odczuwaniu swojej odporności psychicznej, w wymiarach takich jak skuteczność, wsparcie i wrażliwość. Wyniki te świadczą o tym, że przynależność do subkultury skinheadów może pozytywnie wpływać na odporność psychiczną jej członków. Zastanowić się jednak należy na ile jest możliwe uczestniczenie młodej osoby wyłącznie w konstruktywnych przejawach funkcjonowania subkultury, przy jednoczesnej rezygnacji z destruktywnych aktywności. Zależności między przynależnością do subkultur a odpornością psychiczną są jeszcze mało poznanymi obszarami badawczymi, które mogą być istotne dla osób pracujących z młodzieżą i chcących pomagać jej w budowaniu wysokiej odporności psychicznej.
|
2018
|
vol. 21
|
issue 1
199-218
PL
Osoby uzależnione od alkoholu często nie kończą podejmowanego leczenia psychoterapeutycznego. O ile w leczeniu ambulatoryjnym pacjenci stale narażeni są na działanie czynników mogących utrudnić utrzymanie abstynencji i dokończenie leczenia, o tyle osoby leczące się w ośrodkach stacjonarnych doświadczają powyższych czynników w zredukowanym wymiarze. Pomimo tego, znaczny odsetek pacjentów nie kończy programów terapeutycznych realizowanych w ośrodkach stacjonarnych. Celem podjętych badań było dokonanie charakterystyki osób przerywających stacjonarną terapię uzależnień od alkoholu. Wykorzystano w tym celu dane dostępne w historiach choroby pacjentów. Dane empiryczne uzyskano analizując dokumentację medyczną – historie choroby pacjentów uzależnionych od alkoholu przebywających w ciągu jednego roku w stacjonarnym oddziale odwykowym i podejmujących podstawowy program terapii uzależnień. Uzyskane wyniki wskazują, że osoby z grupy badawczej w znacznym odsetku (27,6%) nie kończą podejmowanego leczenia stacjonarnego. Mężczyźni statystycznie częściej od kobiet przerywali terapię, ponadto osoby niekończące terapii często żyją samotnie (kawalerowie, rozwodnicy i panny). Kończeniu terapii nie sprzyja obecność zaburzeń i chorób psychicznych (depresji, halucynozy alkoholowej przy przyjęciu do szpitala, schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej). Wśród pacjentów rezygnujących ze stacjonarnej terapii uzależnień najczęściej były osoby, które wcześniej jednorazowo podejmowały próbę terapii odwykowej. Warto poszerzać i uelastyczniać ofertę programów terapeutycznych ośrodków stacjonarnych, uwzględniając trudności i deficyty osób niekończących terapii. W psychoterapii należy korzystać z metod i technik podtrzymywania motywacji pacjentów do dokonywania zmian.
EN
Patients addicted to alcohol often give up psychotherapeutic treatment programs. On one side, in out-patients’ clinics they are exposed to several factors which make abstinence and finishing the treatment program difficult. On the other, patients who participate in the stationary psychotherapy for addicted people are less exposed to these factors and a lot of them still are not able to finish the treatment program. The aim of the research was to describe patients discontinuing the stationary psychotherapy program for alcoholics. The empirical data was taken from analysing medical documentation and the history of patient addiction of those who had stayed for over a year in a stationary department of the hospital participating in the basic treatment program for alcoholics. The received results show that 27,6% of patients do not finish the taken treatment program for alcoholics. Men statistically more often than wo­men break off this psychotherapy treatment. Patients who discontinued the psychotherapy more often live alone (divorced or unmarried). Personality disorders and mental diseases (depression, alcohol hallucinations when entering the hospital, schizophrenia, bipolar affective disorder). Among patients who gave up stationary addiction therapy, the most common were people who had previously attempted addiction therapy once. In the result we state that it is necessary to increase and make the offer of therapeutic programs in the stationary clinical centers more flexible. The difficulties and deficiencies of patients who discontinued the therapeutic programs should be considered. During psychotherapy, motivational methods should be used to encourage patients to change.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.