Search results

1

Znak Jonasza. Refleksja nad aktualnością kontrowersyjnego proroka

100%

Jankowski S.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

vol. 40

|

issue 2

11-23

EN

The Book of Jonah raises the question whether the Gentiles are entitled to the hope of salvation enjoyed by the Jews. The protagonist of the history illustrating this problem, is prophet Jonah, who denied them this right and was, therefore, convinced that Ninevites would reject his appeal to conversion. However, the city was converted and Jonah blamed God for the fact that history did not go his way. That story, actually a novella with satirical overtones, stigmatizes the narrow-mindedness of thinking characterizing the author’s contemporaries who adhered to the rigorous separatism of Judeans and pagans. The problem was undoubtedly relevant in the days of Christ, since it was recalled by Him in the polemic with the Pharisees. The early Church interpreted this book in the light of Resurrection. In the present article, it is argued that the Book of Jonah as a call to personal conversion not only from sins, but also from the narrowness of thinking as regards different believers, because salvation can only be ensured “the sign of Jonah”, i.e. the Paschal Mystery.

PL

Księga Jonasza porusza ważny w środowisku judaistycznym problem prawa również pogan do nadziei zbawienia, jakim cieszą się Żydzi. Protagonistą historii ilustrującej ten ciągle aktualny problem jest prorok imieniem Jonasz, którego Bóg obarczył misją głoszenia Niniwitom konieczności nawrócenia jako warunku ocalenia. Próba Jonasza uchylenia się od tej misji – nie wierzył, by Niniwici wzięli sobie do serca jego apel – się nie powiodła. Ponieważ miasto się nawróciło, a Jonasz miał to za złe Bogu, że historia toczy się nie po jego myśli, Bóg posłużył się krzewem rycynusu, aby przekonać niesfornego proroka, że Jego intencją jest, aby grzesznik – czy Żyd, czy poganin – się nawrócił i żył. Historia Jonasza, właściwie nowela o wydźwięku satyrycznym, piętnuje ciasnotę myślenia współczesnych autorowi rodaków, którzy – być może pod wpływem reformy Ezdrasza-Nehemiasza – wyznawali rygorystyczny separatyzm Judejczyków i pogan. Problem był aktualny i w czasach Chrystusa, skoro w swojej polemice z faryzeuszami przywołał On postać Jonasza. Pierwotny Kościół odczytywał tę księgę już w świetle zmartwychwstania Jezusa, podczas gdy wyznawcy judaizmu nie chcieli jej uznać jako dowodu boskiej i mesjańskiej Jego misji. W świetle wypowiedzi Jezusa Księga Jonasza jest wezwaniem do kierowania się przesłankami wiary zawartymi w historii zbawienia, do osobistego nawrócenia nie tylko od grzechów, ale i od ciasnoty myślenia, wreszcie, że ocalenie/zbawienie może zapewnić dopiero uznanie Go jako Zbawiciela, czego rękojmią jest „znak Jonasza” czyli Misterium Paschalne.

2

Czystość konsekrowana w świetle przekazów Pisma Świętego

100%

Jankowski S.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2001

|

vol. 17

183-197

3

Praktyka pokutna w Starym Testamencie

100%

Jankowski S.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2007

|

vol. 24

21-37

IT

Il testo sacro parte dalla costatazione che l’uomo in quanto peccatore ha bisogno della conversione ossia è chiamato a riconoscere di aver bisogno del perdono per le mancanze, imperfezioni, infedeltà e cioè per i peccati commessi. La conversione è questione della verità e dell’onestà. Non è poi da trascurare il fatto dell’universalità della coscienza umana in cerca del perdono e della riconciliazione con la divinità. I testi egizi, mesopotamici, ugaritici, greci e romani confermano in misura notevole quel desiderio innato della pace con il Divino e quindi del perdono dei propri torti. Più della civiltà naturale, quella rivelata ne dà non solo testimonianza ma anche le ragioni teologiche: Dio d’Israele è non solo un Essere Assoluto, ma anche una Persona santa e morale, quindi dalle creature fatte a Sua immagine e somiglianza esige un comportarsi conforme al Suo agire. Per il fatto che Israele è stato scelto Suo popolo eletto, rimane soggetto alla debolezza e alla infedetà, ma è proprio per questa circostanza chiamato alla conversione continua e in seguito darne un esempio di speranza e garanzia di esito per gli altri popoli. Le pratiche penitenziali, gli atti di conversione nell’Antico Testamento sono sparsi lungo il testo intero, vuol dire che la conversione accompagna tutte le tappe della storia della salvezza, e non può essere diversamente. Dio continuamente chiama il Suo popolo a convertirsi per bocca dei profeti, per mezzo della Parola di Dio che manda ai figli diletti ma così spesso ribelli. Il popolo e i suoi singoli membri rispondono in spirito di ubbidienza e di riconoscenza della verità „tutti abbiamo peccato, ci siamo comportati da sciocchi” (cfr Ger 14, 20; Dn 3, 29). Il rito penitenziale sia quello privato che communitario nell’AT risulta molto sviluppato e ricco. Le principali manifestazioni sono: preghiera, confessione dei peccati, digiuno, elemosina, il Giorno della Riconciliazione ( Yom Kippur ), diversi sacrifici cruenti, gesti, vestiti, pianto, cospargersi con la cenere, abluzioni (praticate specialmente dai farisei e a Qumran). Non di rado i profeti accusano il formalismo di quelle pratiche d’altronde impressionanti e ricche di significato. Quale valore hanno avuto quelle praciche in quel tempo quando non c’era ancora il sacramento della riconciliazione? Soprattutto il valore della verità stessa: l’uomo in quanto tale è peccatore il che in lingua biblica vuol dire che ha bisogno di Dio per vivere, per esistere e per agire in conformità con il Suo disegno; poi vuol dire riconoscere Dio quale giudice delle proprie azioni dell‘uomo; in terzo luogo vuol dire che le pratiche penitenziali anticotestamentarie dimostrano l’altissimo livello della spiritualità d’Israele. Infine vuol dire riconoscere Dio in quanto misericordioso, buono e giusto, generoso nel perdonare e pronto nel riconciliarsi con gli uomini – figli ribelli mandando loro il Suo Figlio Unigenito in quanto Agnello immolato e Testimone della misericordia del Padre.

4

"Porodziła swego pierworodnego Syna..." (Łk 2,7)

100%

Jankowski S.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2002

|

vol. 18

121-138

5

Przebaczenie w Biblii

100%

Jankowski S.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 1/37

29-41

PL

Przebaczenie w Biblii jest tematem przewijającym się od pierwszej do ostatniej strony z całym bogactwem treści i dramatyzmem przejawów. Z jednej strony sięga samych podstaw metafizyki stworzenia poddanego „marności”, a z drugiej dotyka Boga, który w bogactwie swego miłosierdzia okazuje stworzeniu niestrudzenie wyrozumiałość i przebaczenie. Odpowiedzią Boga na grzeszność człowieka jest według Objawienia przebaczenie pod warunkiem, że grzesznik stanie w pełnym świetle prawdy swego grzechu. Warunkiem równie istotnym, aby dostąpić Bożego przebaczenia, jest przebaczenie tym, którzy nas skrzywdzili, popełnili jakąś niesprawiedliwość, zadali ból, zgorszyli, pozbawili mienia czy dobrego imienia. Można przyjąć, że niedoskonałość i grzeszność człowieka to duchowa przestrzeń, w której objawia się szczególny przymiot Boga – Jego miłosierdzie, skutkujące wyjednanym przez ofiarę Jego Syna przebaczeniem.

EN

Forgiveness is a subject that runs through the Bible from its first to the last page with all the richness of its contents and dramatic indications. On one hand, it reaches the very foundations of the metaphysics of creation subject to “vanity”; on the other hand, it touches upon God who, using the wealth of his mercy, tirelessly shows understanding and forgiveness. According to the Revelation, God's answer to human sinfulness is forgiveness only if the sinner turns into the light of the truth concerning his sin. An equally important condition for being granted God’s forgiveness is showing forgiveness to those who did us harm, committed injustice, inflicted pain, shocked, took something away, or damages our reputation. One may assume that human imperfection or sinfulness is a spiritual space where a special attribute of God manifests itself – his mercy which results in forgiveness coaxed thanks to his Son’s sacrifice.

6

Izoglosy na terenie gminy Przytyk w województwie radomskim

100%

Jankowski S., Zespół Szkół Zawodowych W.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica

|

1986

|

vol. 012

EN

The introduction of the paper contains information concerning the purpose of the study and a short description of the commune Przytyk. In the main part of the article the author discusses the most important features of the Mazovian dialect penetrating into the teritory of Little Poland as well as in the opposite direction as localized in the commune mentioned above.

Refine search results

4 Seminare. Poszukiwania naukowe

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica

1 Paedagogia Christiana

1 2019

1 2016

1 2007

1 2002

1 2001

1 1986

6 Jankowski S.

1 Zespół Szkół Zawodowych W.

Znak Jonasza. Refleksja nad aktualnością kontrowersyjnego proroka

Czystość konsekrowana w świetle przekazów Pisma Świętego

Praktyka pokutna w Starym Testamencie

"Porodziła swego pierworodnego Syna..." (Łk 2,7)

Przebaczenie w Biblii

Izoglosy na terenie gminy Przytyk w województwie radomskim