Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Kazania w kulturze polskiej. Edycje kolekcji tematycznych, red. ks. Kazimierz Panuś [i in.]

100%
Twardy J.
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 1
123-126
2
Publication available in full text mode
Content available

Głoszenie słowa Bożego do mężczyzn

100%
Twardy J.
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 1
85-105
EN
In 19th and 20th century sermons to men were generally mentioned within the theory of missions and parish retreat. The problem was widerly presented by Rev. Szczepan Sobalkowski and Rev. Ferdynand Machay. Those homilets pointed the need of showing men’s duties, stressing their positive and negative attributes – showing at the same time the methods the priests may use preaching to this group of listeners. The author of the article emphasizevs that man devoted to Chistian life should pray and strive for perfection. Then he presents man’s devotion to life in marriage and family – stressing the love significance and concern for life. Next, there are indications concerning elderly and alone men. In the end, such circumstances of proclamation of  the word of God as missions and retreat, Sundays and festivities, pastoral days of different professions, pilgrimages have been presented. It is advisable to develop reflection over man’s part in family, nation and in the Church.
PL
W XIX i XX w. o kazaniach do mężczyzn pisano ogólnie w ramach teorii misji i rekolekcji parafialnych. Szerzej ujęli ten problem ks. Szczepan Sobalkowski i ks. Ferdynand Machay. Homileci wskazywali na potrzebę akcentowania obowiązków stanowych mężczyzn, podkreślając ich cechy pozytywne i negatywne oraz metody oddziaływania kaznodziei na tych słuchaczy. Autor artykułu podkreśla, że mężczyzna jest powołany do życia chrześcijańskiego, powinien się modlić i dążyć do doskonałości. Omawiając jego powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie, uwydatnił znaczenie miłości i troski o życie. Zaproponował wskazania dla mężczyzn samotnych i w podeszłym wieku. Zwrócił uwagę na takie okoliczności głoszenia słowa Bożego do mężczyzn, jak misje i rekolekcje, niedziele i święta, dni patronalne różnych zawodów czy pielgrzymki. Celowe jest m.in. rozwijanie refleksji na temat roli mężczyzny w rodzinie, narodzie i Kościele.
3

Czym homilia nie jest – błędy w jej głoszeniu

100%
Twardy J.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
47-72
EN
The Homiletic Directory (HD) is the sign of the special care of the Church for the high level of the homily preaching. The authors of the document stress the nature, purpose and functions of homily and firmly stand against unproper grasping of this prioritary form of proclamation of the Word of God (HD 6). (1) That is why the homily shouldn’t be identified with a conference or lesson, a thematic sermon on some abstractive subject – and shouldn’t be treaten as the catechetical teaching. Those forms of word ministry as a rule take place outside liturgy and are not closely connected with the purpose and the content of celebrated mystery. The relation of homily with the Biblical texts doesn’t mean however that the homilist ought to practice the exegesis exercises given from the lecturn – and lead the faithful into its scientific secrets. Although the preacher of the Word of God from his devotion is the witness of faith, his personal testimony, however, shouldn’t veil the proclaimed kerygma. It should be stated however, that the actual exegesis achievements, doctrinal insructions and personal homilist’s testimony may also be efficient as the elements of good homily (HD 7). (2) The homily level may also be deteriorated by such factors as: its neglectful preparation, wrong reading of sense of Biblical text, offering the faithful the shallow content in its doctrinal and moral meaning (HD 157.21). Similarly, the authors of the Directory citisize “specialistic theological language unknown to the listeners” – which is used in homilies (HD 31). Being in opposition towards the mistakes regarding the notion and homily preaching, the authors do it first of all taking into consideration the concern for the reliable and fruitful proclamation of the Word of God. That is why in kerygma actualization the homilist should stress its mystagogical relation with the celebrated liturgy – which belongs to the nature of homily and not to the other forms of preaching.
PL
Dyrektorium homiletyczne (DH) jest wyrazem szczególnej troski Kościoła o wysoki poziom głoszenia homilii. Autorzy dokumentu uwydatniają istotę, cele i funkcje homilii oraz zdecydowanie przeciwstawiają się niewłaściwemu pojmowaniu tej priorytetowej formy głoszenia słowa Bożego (DH 6). (1) Nie należy zatem utożsamiać homilii z konferencją lub lekcją, kazaniem tematycznym na jakiś abstrakcyjny temat oraz traktować homilię jako naukę katechetyczną. Te formy posługi słowa ze swej natury mają miejsce poza liturgią, nie wiążą się ściśle z celem i treścią sprawowanego misterium. Związek homilii z tekstami biblijnymi nie oznacza jednak, że homilista ma przeprowadzać na ambonie ćwiczenia z egzegezy i wprowadzać wiernych w jej tajniki naukowe. Chociaż głosiciel słowa ze swego powołania jest świadkiem wiary, to jego osobiste świadectwo nie powinno przesłaniać głoszonego kerygmatu. Należy jednak zauważyć, że aktualne zdobycze egzegezy, pouczenia doktrynalne i osobiste świadectwo homilisty mogą także „być skuteczne jako elementy dobrej homilii” (DH 7). (2) Na poziom głoszenia homilii negatywnie wpływa także: niedbałe jej przygotowanie, błędne odczytywanie sensu tekstu biblijnego, przekazywanie wiernym treści płytkich pod względem doktrynalnym i moralnym (DH 157, 21). Podobnie z krytyką autorów Dyrektorium spotyka się używanie w homiliach „specjalistycznego języka teologicznego, nieznanego ich słuchaczom” (DH 31). Przeciwstawiając się błędom związanym z pojęciem i głoszeniem homilii, autorzy wymienianego dokumentu czynią to przede wszystkim w trosce o wierne i owocne głoszenie słowa Bożego. Dlatego w aktualizacji kerygmatu homilista winien uwydatniać jego mistagogiczny związek ze sprawowaną liturgią, co należy do istoty homilii, nie zaś do innych form kaznodziejstwa.
4

Głoszenie kazań odpustowych

100%
Twardy J.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 12: Homiletyka
161-174
EN
As reflection on sermons and homilies during parish fair is not widely developed in Polish homiletics – that is why the author has indicated this problem bringing back the current theory of such sermons – emphasizing their significance, content and form. At the same time, he has stressed that each sermon of such type should be prepared very carefully. The examples concerning speeches addressed to gathered crowds may also be helpful while preaching the parish fair sermon. Those preaching the parish fair sermons should draw indications coming from sermons on Triune God, Christ, Mary, angels and saints. It would also be advisable to analyse the printed and recorded parish fair sermons – which may allow to know the changes that occure in such kind of Church word ministry.
PL
Refleksja na temat kazań i homilii odpustowych jest mało rozwinięta w polskiej homiletyce. Dostrzegając potrzebę w tej dziedzinie, autor wskazał najpierw na dotychczasową teorię tych kazań, a następnie uwydatnił ich doniosłość, treść i formę oraz podkreślił znaczenie starannego przygotowania każdej jednostki kaznodziejskiej. W głoszeniu kazań odpustowych pomocne będą także wskazania dotyczące przemówień kierowanych do licznie zgromadzonych słuchaczy, do rzesz lub tłumów. Kaznodzieje odpustowi powinni czerpać z homiletycznych wskazań na temat kazań o Bogu w Trójcy Jedynym, Chrystusie, Maryi, aniołach i świętych. Celowa jest także analiza drukowanych lub nagrywanych kazań odpustowych, aby można było poznawać kierunki przemian w tym rodzaju kościelnej posługi słowa.
5

Tematyka eucharystyczna w kazaniach pasyjnych

100%
Twardy J.
Studia Pastoralne
|
2005
|
vol. 1
128-142
EN
The sermons about the Passion of Christ have been preached during the „Lenten Lamentations” - the service when the exposition of the Blessed Sacrament takes place. The author of the article postulałeś that the acceptation of the Eucharistic subject-matter should be done while preaching such sermons. The research works on Polish homiletics of 19th and 20th century state that the authors writing about passion sermons have not stressed their relevance with the Eucharist. On the otherhand, the authors dealing with the theory of sermons on Eucharist emphasize its connec-tion with the Passion of Our Lord. Looking at the contemporary homiletics, we may draw a conclusion that some preachers agree that the Eucharistic subject-matter should be touched in the passion sermons. As the establishment of the Eucharist is closely connected with the passion, it is necessary to stress such a subject during the sermons. The contemplative-adorative character of the „Lenten Lamentations” along with the adoration of the Blessed Sacrament just needs such emphasis. The preacher is also obliged to bring into prominence the mistalogical matters - as the fruit of life-giving death of Christ are the sacraments of the Church and the Eucharist is the Body of Redeemer which He gave for us and the Blood which He poured out for us. Still actual is the need of fuli participation in the Holy Mass that should be morę and morę strengthened by the worshippers. That is why in the passion sermons it should be stressed the fact that the Holy Mass reflects the only and the perfect Sacrifice of Jesus. This will allow the listeners to the God words to be as close to the God Father as Christ is - in the unity with Him.
6

Trema kaznodziei

100%
Twardy J.
Studia Pastoralne
|
2018
|
vol. 14
393-407
EN
The jitters as a fear of public speach is spreading over many people – including the preachers. This article is based mainly on the rhetoric and homiletic publications of German author Albert Damblon. The problem of the jitters isn’t noted in the contemporary Polish homiletics. The author of the article has talked over the term, signs and reasons causing that the jitters occurs – and then has presented different ways to counteract it. The preacher should accept this form of anxiety and use it in a creative way. The main way to counter the effects of jitters is the careful preparation of homily, sermon, conference. Very important is also the spiritual preparation that includes prayer and meditation. The jitters has also its theological dimension. So turning to the hearers with true love and carying about their spiritual welfare the preacher will draw the light and power from Divine Spirit – allowing him to improve the Divine Word ministry and overcome the jitters.
7

Posługa słowa związana z sakramentem pokuty i pojednania

100%
Twardy J.
Studia Pastoralne
|
2007
|
vol. 3
63-77
EN
Penitential preaching arises from the Scriptures and Tradition of the Church. The significant development of this form of word ministry took place in the Middle Ages, when preachers often spoke about sins and appealed for conversion, founding grounds of it in eschatology. Nowadays, it is advisable to speak often and morę about the sacrament of penance and reconciliation - referring to revelation and anthropology. It is always necessary to remind believers about the essence and fatal effects of sin - either in a homily concerning the sacrament of penance, as well as in a penitential preaching in the whole; in the same way, it is always actual to stress the endless God's mercy, redemptive effects of divine grace - and to appeal to true conversion and compensation for the evil that has been done. There are many occasions for preaching about penance and reconciliation during the liturgical year, especially during Lent and at Easter time. such religious issues come from the Liturgy of the Word for Sundays and feast days and is an essence of liturgy of the Mass. Ali forms of cyclical ministry (such as various retreats, parish missions, days of meditation, the Paschal Triduum, along with examination of conscience) are also closely connected with the sacrament of penance and reconciliation. It is also obvious that the priest himself should be a man of penance, this would enable him to speak with convinction and testify to God's endless mercy. It is also advisable to do research on contemporary word ministry - paying special attention to its relation with the sacrament of penance and reconciliation. As a warning to Polish priests should be the currently wide-spread conviction in many western countries that confession is not necessary, resulting in people often going to Communion without the sacrament of penance.
8

Proces przygotowania homilii

100%
Twardy J.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 12: Homiletyka
073-087
EN
The author of the article first of all stresses in the light of homiletics an important meaning of proper preparation to God’s word proclaiming—which especially concerns homily as a significant form of preaching. So it is worthy to say with joy that pope Francis in his exhortation Evangelii Gaudium (EG) has dedicated a lot of attention to homily and to all careful preparations that allow to preach it. The most important element of creative work of homily preacher is the “cult of truth” (EG 146) which leads to reliable knowledge and exposes the biblical kerygma. To pursue a defined goal the preacher should first of all be himself the listener of God’s word, he must unreservedly be devoted to it, hiding it in the bottom of his heart—which pope de-fines as “Word’s interiorisation” (EG 149). The process of interiorisation may be obtained by Lectio divina (EG 152)—the prayerful, spiritual Bible reading. Recognizing God’s word and listening to it the homily preacher should also “listen to people” (EG 154) to solve properly problems of his listeners. Then his homily will be the mature and actual word for the people being in a concrete existential situation. That is why it is necessary for the preacher to perfect all his skills—to reach the spiritual maturity allowing him to preach the homily as an authentic witness of Jesus and faithful herald of his Gospel.
PL
Autor artykułu podkreśla najpierw, w świetle homiletyki, wielkie znaczenie bliższego przygotowania do głoszenia słowa Bożego, co szczególnie odnosi się do homilii jako priorytetowej formy kaznodziejstwa. Budzi więc radość fakt, że papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium (EG) dużo miejsca poświęcił homilii i starannemu przygotowaniu do jej wy-głoszenia. U podstaw tej pracy twórczej głosiciela homilii leży „kult prawdy” (EG 146), który prowadzi do rzetelnego poznania i uwydatniania kerygmatu biblijnego. W tym celu kaznodzieja powinien najpierw sam być słuchaczem słowa Bożego, posłusznie poddać się mu i uczynić je swoim, co papież określa mianem „personalizacji Słowa” (EG 149). Temu procesowi interioryzacji służy Lectio divina (EG 152), czyli modlitewne, duchowe czytanie Pisma Świętego. Rozpoznając słowo Boże i wsłuchując się w nie, głosiciel homilii powinien również „słuchać ludu” (EG 154), aby mógł trafnie odpowiedzieć na problemy swoich słuchaczy. Wtedy jego homilia stanie się słowem dojrzałym i aktualnym dla człowieka znajdującego się w konkretnej sytuacji egzystencjalnej. Dlatego istotne jest wymaganie, aby kaznodzieja ciągle doskonalił swoje umiejętności fachowe i dążył do duchowej dojrzałości, a dzięki temu będzie głosił homilię jako autentyczny świadek Chrystusa i wierny zwiastun Jego Ewangelii.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.