Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Foundation and poetry: Heidegger as a reader of Hölderlin

100%

Brencio F.

Studia Philosophiae Christianae

2013

vol. 49

issue 4

181-200

Around 1930, Martin Heidegger approached Hölderlin’s poetry, welcoming his solicitations and hints in order to redeem the experience of the usage of language after the linguistic interruption of Being and Time that showed him the poverty of metaphysical language. Linguistic poverty is closely linked to metaphysical poverty and to the historical and destiny-related impossibility to grasp Being. From the 1930s onwards, the issue concerning the sense of Being becomes for Heidegger an issue concerning the sense of language. Heidegger appears to be “employing” Hölderlin, subordinating his philosophical intuitions to the gears of ontology. Thus, in Heidegger’s meditations, Hölderlin’s merit is outlined as the intuition of the outcome of Western metaphysics in terms of the extreme oblivion of Being and the rambling of thinking, foreseeing the end of an era and introducing the dawn of a second beginning: the one of poetizing thinking.

Sufferance, Freedom and Meaning: Viktor Frankl and Martin Heidegger

100%

Brencio F.

Studia Paedagogica Ignatiana

2015

vol. 18

217-246

The aim of this paper is to show the relationship between Viktor Frankl’s logotherapy and Martin Heidegger’s Daseinsanalyse. I will underline a proximity between Frankl’s approach to sufferance and Heidegger’s in the framework of existential analysis and phenomenology. Starting from the common assumption that in suffering our capacity to be free is reduced and our freedom is always threatened, both Frankl and Heidegger developed different approaches to signify sufferance, to give meanings to our life, even when terrible circumstances happen. Suffering and freedom are reciprocally related because of the original constitution of the human being: a human being is essentially in need of help because he is always in danger of losing himself and of not coming to grips with himself. Both Frankl, through his logotherapy, and Heidegger, with his hermeneutical phenomenology, give to psychiatry and psychology a radical contribution in interpreting human being, its finitude, its sufferance and its radical freedom.

Celem powyższego artykułu jest ukazanie związków pomiędzy logoterapią Viktora Frankla a Daseinsanalyse Martina Heideggera. Odpowiednio w ramach analizy egzystencjalnej i fenomenologii wykazuję bliskość Franklowskiego i Heideggerowskiego podejścia do cierpienia. Wychodząc z rozpowszechnionego przekonania, głoszącego, że w cierpieniu wolność jest zawsze zagrożona, a przy tym doświadczanej wówczas w sposób ograniczony, zarówno Frankl, jak i Heidegger, rozwinęli odmienne podejścia w kwestii postrzegania znaczenia cierpienia i sensu życia w sytuacjach, w których przytrafiają się nam rozmaite nieszczęśliwe zdarzenia. Cierpienie i wolność są ze sobą wzajemnie powiązane, co wynika z pierwotnej konstytucji człowieka: jednostka ludzka zasadniczo zawsze znajduje się w potrzebie, ponieważ zawsze bywa narażona na niebezpieczeństwo zagubienia i niemożność powrotu do siebie. Zarówno Frankl poprzez logoterapię, jak i Heidegger poprzez hermeneutyczną fenomenologię, włożyli znaczący wkład w psychiatrię i psychologię, interpretując jednostkę ludzką, jej skończoność, cierpienie i radykalną wolność.

Refine search results

1 Studia Paedagogica Ignatiana

1 Studia Philosophiae Christianae

1 2015

1 2013

2 Brencio F.

Search results

Foundation and poetry: Heidegger as a reader of Hölderlin

Sufferance, Freedom and Meaning: Viktor Frankl and Martin Heidegger