Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Troska o pokój według św. Franciszka z Asyżu

100%
Zając A.
Polonia Sacra
|
2014
|
vol. 18
|
issue 1
EN
Francis starting from the personal experience of social and political unrest, wanted and wished all “real peace of heaven”. He attached great importance to the greeting he had used himself and as well as his brothers: “May the Lord give you a peace”. The fraternity which has raised around him, he used to see in perspective of peace mission. Thus he encouraged his brothers to behave peace and to carry it to others. It should be their attitude during all forms of evangelization. External testimony of an attitude of peace towards others should flow from the inner peace of the heart. The attitude of inner and outer peace is on the one hand to follow Jesus, on the other opening to the spiritual gift of peace. In his peace mission Francis paid particular attention to the prudence and gentleness in the relationship and dialogue with others. He saw his mission as a share in the work of God, to which refer his all life experiences. To follow peace above all was for him a spiritual experience and an opportunity to meet God. He knew that God makes a man able to love and mercy, without which there is no peace.
PL
Franciszek, wychodząc od osobistego doświadczenia niepokoju społeczno-politycznego, pragnął i życzył wszystkim ludziom „prawdziwego pokoju z nieba”. Przywiązywał wielką wagę do samego pozdrowienia, jakiego używał sam i jego bracia: „niech Pan obdarzy cię pokojem”. Powstałą wokół niego braterską wspólnotę postrzegał właśnie w perspektywie misji pokoju. Stąd zachęcał braci, aby w swojej postawie podczas wszelkich form ewangelizowania sami zachowywali pokój i nieśli go innym. Zewnętrzne świadectwo postawy pełnej pokoju wobec bliźnich powinno wypływać z wewnętrznego pokoju serca. Postawa pokoju wewnętrznego i zewnętrznego to z jednej strony naśladowanie Jezusa, a z drugiej otwarcie się na duchowy dar pokoju. W misji pokoju Franciszek zwracał szczególną uwagę na roztropność i łagodność w relacjach i dialogu z innymi. Misję pokoju postrzegał jako udział w dziele Boga, do którego odnosił wszelkie życiowe doświadczenia. Zachowywanie pokoju było dla niego przede wszystkim doświadczeniem duchowym i okazją do spotkania z Bogiem. Wiedział bowiem, że to On uzdalnia człowieka do miłości i miłosierdzia, bez których nie ma pokoju.
2
Publication available in full text mode
Content available

„Missa pulcherrima” Bartłomieja Pękiela. Historyczny, biograficzny i stylistyczny kontekst utworu

100%
Zając A., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.
Pro Musica Sacra
|
2012
|
vol. 10
EN
The main aim of this study was to present the outstanding composition created by Bartłomiej Pękiela, Missa Pulcherrima, giving the historical, biographical, and stylistic context. The author succinctly depicted, first the historical background in which the composer lived and created, sketching the rulers of Poland of the time: Sigismund III, Vladislaus IV and John Casimir, against the important political events of the period. Having delivered the most up-to-date research, he carried on to a closer presentation of the composer himself, with a few biographical details, like these of his work as the Royal Choirmaster in Warsaw, and then the Cathedral Choirmaster at the Wawel Castle in Cracow. The author of this paper drew heavily on the studies made by eminent Polish musicologist, Rev. Hieronim Feicht (1894–1967), whose research on the biography and compositions of Bartłomiej Pękiel has not be rivaled so far by anything equally insightful and exhaustive. This study is an attempt to show Pękiel’s Missa Pulcherrima in the context of mass service compositions, proving that in its extraordinary composing and stylistic values it definitely differs from the other mass pieces by this composer written in the old style (stile antico). The said composition was created after 1655, when Pękiel moved from Warsaw to Cracow so as to undertake the position of the Cathedral Choirmaster at the Wawel Castle. Most probably, it was his last composition. A liable review of Bartłomiej Pekiel’s Missa Pulcherrima was rendered by expert in the Old Polish Music, Ewa Obniska: “Without doubt, it is the most outstanding old Polish mass, the stunning composition of outstanding artistry and unparalleled subtlety of melodic side […] the most tremendous religious masterpiece of the Polish Baroque – amongst those few which have lost nothing of their influential power despite centuries passing”.
PL
The main aim of this study was to present the outstanding composition created by Bartłomiej Pękiela, Missa Pulcherrima, giving the historical, biographical, and stylistic context. The author succinctly depicted, first the historical background in which the composer lived and created, sketching the rulers of Poland of the time: Sigismund III, Vladislaus IV and John Casimir, against the important political events of the period. Having delivered the most up-to-date research, he carried on to a closer presentation of the composer himself, with a few biographical details, like these of his work as the Royal Choirmaster in Warsaw, and then the Cathedral Choirmaster at the Wawel Castle in Cracow. The author of this paper drew heavily on the studies made by eminent Polish musicologist, Rev. Hieronim Feicht (1894–1967), whose research on the biography and compositions of Bartłomiej Pękiel has not be rivaled so far by anything equally insightful and exhaustive. This study is an attempt to show Pękiel’s Missa Pulcherrima in the context of mass service compositions, proving that in its extraordinary composing and stylistic values it definitely differs from the other mass pieces by this composer written in the old style (stile antico). The said composition was created after 1655, when Pękiel moved from Warsaw to Cracow so as to undertake the position of the Cathedral Choirmaster at the Wawel Castle. Most probably, it was his last composition. A liable review of Bartłomiej Pekiel’s Missa Pulcherrima was rendered by expert in the Old Polish Music, Ewa Obniska: “Without doubt, it is the most outstanding old Polish mass, the stunning composition of outstanding artistry and unparalleled subtlety of melodic side […] the most tremendous religious masterpiece of the Polish Baroque – amongst those few which have lost nothing of their influential power despite centuries passing”.
3
Publication available in full text mode
Content available

Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej w Krakowie. Dziesięć lat działalności (2008–2018)

100%
Zając A., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.
Pro Musica Sacra
|
2018
|
vol. 16
EN
The article presents various forms of the activity performed by the Intercollegiate Institute of Church Music in Cracow over the span of 10 years (2008–2018) with regard to scientific-and-didactic and to artistic aspects. The scientific-and-didactic performance is mainly the result of the activities regulated with a teaching curriculum, of scientific conferences and symposia, the outcome of the journal “Pro Musica Sacra”, devoted to church music, as well as of the activity of the Student Research Club, BA and MA theses be the effect of scientific seminars, and of post-graduate studies of liturgical monody. The artistic activity of the institute is best manifested through concerts, master courses and music workshops, through diploma organ recitals and liturgical diploma performances, CD recordings and music-related publications. The author of the article emphasizes that the major educational aim of all the educational, artistic and formative activities of the institute is to prepare competent and professional musicians who will undertake the jobs at various pastoral institutions of the church. And it is them on whom the music of the liturgical rituals shall represent a required standard, dignity and a desired form. The article concludes with the account of a tremendously important event for the history of the Institute, namely conferring upon the pope emeritus Benedict XVI the honoris causa doctorate by the John Paul II University and the Music Academy in Cracow in 2015.Keywords Intercollegiate Institute of Church Music in Cracow, John Paul II University, Music Academy, pope emeritus Benedict XVI, Mons. Robert Tyrała, Witold Zalewski, church music, pipe organ, BA and MA seminars, concerts, organ recitals, scientific conferences, Student Research Club, master courses, music workshops, journal “Pro Musica Sacra”
PL
W artykule autor przedstawia różnorodne formy działalności naukowo-dydaktycznej i artystycznej Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie na przestrzeni dziesięciu lat (2008–2018). Działalność naukowo-dydaktyczna to zadania określone programem nauczania, a także organizowanie konferencji i sesji naukowych, wydawanie czasopisma poświęconego muzyce kościelnej „Pro Musica Sacra”, praca Koła Naukowego Studentów, prace licencjackie i magisterskie pisane w trakcie seminariów naukowych oraz prowadzenie studiów podyplomowych z monodii liturgicznej. Działalność artystyczna Instytutu znajduje swój wyraz w organizowanych koncertach, kursach mistrzowskich i warsztatach muzycznych, w dyplomowych recitalach organowych i dyplomach z gry liturgicznej, nagraniach płytowych i wydanych materiałach muzycznych. Autor podkreśla, że zasadniczym celem wszelkich poczynań – edukacyjnych, artystycznych i formacyjnych Instytutu – jest wykształcenie kompetentnych, profesjonalnych muzyków, którzy w przyszłości podejmą pracę w kościelnych ośrodkach duszpasterskich. Od nich bowiem zależeć będą odpowiedni poziom, godność i właściwy kształt muzyki w obrzędach liturgicznych Kościoła. Zwieńczeniem artykułu jest opis ważnego i wyjątkowego w historii Instytutu wydarzenia, jakim było nadanie w 2015 roku papieżowi seniorowi Benedyktowi XVI doktoratu honoris causa przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II i Akademię Muzyczną w Krakowie.
4

Nazwy kategorii społecznych w pismach św. Franciszka z Asyżu i ich tłumaczenia na język polski

100%
Zając A.
Roczniki Humanistyczne
|
2018
|
vol. 66
|
issue 8: Lingwistyka korpusowa i translatoryka
27-38
EN
Social categories in the writings of Saint Francis of Assisi and in Franciscan hagiography were till now an object of interest just in the historiographic aspect. Present study touches this issue, but focuses its attention on the linguistic dimension. The subject of the analysis is basically a group of three fragments, rich in names of diverse social categories: The story of true and perfect joy, the second edition of The letter to the faithful and the 23rd chapter of the First rule. They show the extensive social awareness of the author, who is sensitive to problems related to the complexity of the social structure of the contemporary world and the divisions result from it. The rhetoric of the analysed texts turns out to be extremely rich: enumerations, diphthologies, multiples, epiphones. They all testify to the emotional involvement of the author in the content of the enunciation, and confirming his awareness and linguistic maturity as well. Saint Francis in the analysed texts appears as a man who is keenly interested in the situation of his contemporary world and individual social groups, including women and children, which in his era was not so obvious. It confirms the Christian truth about the common perspective of eternity and the universality of salvation, independent of earthly divisions and differences.
PL
Kategorie społeczne w pismach św. Franciszka z Asyżu i w hagiografii franciszkańskiej były dotąd przedmiotem zainteresowania w aspekcie historiograficznym. Prezentowane studium podejmuje tę kwestię, skupiając jednak uwagę na jego wymiarze językoznawczym. Przedmiotem analiz są zasadniczo trzy fragmenty, obfitujące w nazwy zróżnicowanych kategorii społecznych: opowieść O prawdziwej i doskonałej radości, druga redakcja Listu do wiernych i 23. rozdział Reguły niezatwierdzonej. Ukazują one rozległą świadomość społeczną autora, wrażliwego na problemy związane ze złożonością struktury społecznej współczesnego mu świata oraz wynikającymi z niej podziałami. Retoryka analizowanych tekstów okazuje się niezwykle bogata: enumeracje, dyftologie, jednostki wieloczłonowe, epifonem. Świadczą one o zaangażowaniu emocjonalnym autora w treść enuncjacji, potwierdzając jednocześnie jego świadomość i dojrzałość językową. Św. Franciszek w analizowanych tekstach jawi się jako człowiek żywo zainteresowany sytuacją współczesnego mu świata i poszczególnych grup społecznych, nie wyłączając kobiet i dzieci, co w jego epoce nie było takie oczywiste. Potwierdza on chrześcijańską prawdę o wspólnej perspektywie wieczności i powszechności zbawienia, niezależnej od ziemskich podziałów i różnic.
FR
Les catégories sociales mentionnées dans les écrits de saint François d’Assise, jusqu’alors étudiés du point de vue historiographique, sont ici étudiées du point de vue linquistique. Les exemples sont relevés des trois passages : Joie parfaite, Lettres à tous les fidèles (rédaction II), Règle non approuvée (chap. 23). Ces passages dévoilent une profonde conscience sociale de l’auteur, sensible aux problèmes liés à la complexité de la structure sociale de son époque. Les figures rhétoriques (énumérations, diphotologie, épiphonème, etc.) témoignent de l’engagement émotionnel de l’auteur dans ses écrits, confirmant ainsi sa matrise de la langue. Saint François se révèle en tant qu’homme vivement intéressé par la situation du monde et de la société de son époque, y compris les femmes et les enfants, ce qui alors n’était pas évident. Il confirme la vérité chrétienne sur la perspective commune de l’éternité et de l’universalité du salut, indépendante des divisions et des différences humaines.
5

Franciscus idiota – znaczenia kontekstowe i interpretacje hagiograficzne

100%
Zając A.
|
2014
|
vol. 62
|
issue 8: Lingwistyka Korpusowa i Translatoryka
93-110
EN
Among many epithets characterizing St. Francis of Assisi in medieval Latin literature the term idiota can be distinguished. Due to its semantic ambiguity, it is not only intriguing but, in the first place, presents difficulties to the translators. In response to a question about what the characteristics of a hero determined this way are, it is helpful to recall the etymology and original meanings of the Greek term ἰδιώτης and its biblical applications. Dittological self-definitions: ignorans et idiota, idiota et subditus, simplex et idiota used in the writings of Francis are claiming on careful analysis, not only at the semantic level, but also the syntactic and the pragmatic as well. Characteristic phrases adopted by biographers assume new functions typical of hagiographic literature. To understand them well, it is necessary to take into account the extra-textual knowledge concerning the existential situation of the author, the nature and purpose of his expression and the cultural context of the era. The complexity of these issues is the subject of this study.
XX
Wśród licznych epitetów charakteryzujących św. Franciszka z Asyżu w średniowiecznej łacińskiej literaturze źródłowej można wyróżnić wyraz idiota. Ze względu na swoją niejednoznaczność semantyczną nie tylko brzmi intrygująco, ale przede wszystkim nastręcza problemów autorom przekładów. W odpowiedzi na pytanie, o jaką charakterystykę bohatera tak określanego chodzi, pomocne jest przywołanie etymologii i pierwotnych znaczeń greckiego terminu ἰδιώτης [idiotes] oraz jego biblijnych zastosowań. Dyftologiczne autodefinicje: ignorans et idiota, idiota et subditus, simplex et idiota zastosowane w pismach Franciszka dopominają się o uważną analizę nie tylko na poziomie semantycznym, ale również syntaktycznym i pragmatycznym. Charakterystyczne wyrażenia przejęte przez biografów przybierają nowe funkcje typowe dla literatury hagiograficznej. By dobrze je rozumieć, konieczne jest uwzględnienie pozatekstowej wiedzy dotyczącej egzystencjalnej sytuacji autora, charakteru i celu wypowiedzi oraz kontekstu kulturowego epoki. Złożoność tych zagadnień jest właśnie przedmiotem niniejszego studium.
6

„Llibre d’amic e amat” Rajmunda Lulla. Problem przekładu imion tytułowych postaci

100%
Zając A.
Roczniki Humanistyczne
|
2013
|
vol. 61
|
issue 8: Lingwistyka Korpusowa i Translatoryka
177-191
EN
One of the most famous and widely read works of Raymond Lull (1235-1316) is the Llibre d’ amic e amat. This simple title, as it turns out, is not at all clear enough and causes difficulties in Polish translations. The name of the first character, which is human—amic, appears in Polish translations as a friend or a lover, and the name of the other, which is God—amat, appears as a lover or beloved. Which of the variants more adequately captures the meaning of the original? For the rational getting bottom of the problem it is necessary to analyse the Catalan term from the semantic point of view at first. At the same time there have to be taken into consideration that the term locates its etymological source in the culture of the Latin language. Whereas the Lull's work draws inspiration from the Bible, it is also necessary to examine the biblical context of different kinds of love and the specific terms that define them. Pragmatic analysis also allows us to capture the specificity of the relationship of people related with a specific kind of love. An inter¬dis¬ciplinary reflection on the names of the mystic work shows the non-randomness of the literary convention settled in the concrete realities of religious experience, with its specificity in the con¬text of the culture of the source language as well as the target language. This study, beyond the very analysis of the problem, also gives the author translation proposal with Polish equivalents of the title characters’ names of the work.
FR
Une des œuvres des plus connues et lues de Rajmund Lull (1235-1316) est intitulée Llibre d’amic e amat. Ce titre paraît simple mais en réalité il n’est pas univoque et pose des problèmes aux traducteurs polonais. Le prénom du premier personnage qu’est l’homme – amic, est traduit comme przyjaciel, miłujący, ou encore kochanek; le prénom du deuxième qu’est Dieu – amat, est traduit comme ukochany ou umiłowany. Lequel de ces mots exprime-t-il le mieux le sens du texte original ? Pour bien saisir le problème, il est nécessaire de faire d’abord l’analyse sémantique du terme catalan et de son étymologie qui prend sa source dans la culture propre au latin. L’œuvre de Lull s’inspire de la Bible, il est donc nécessaire d’étudier le contexte biblique dans lequel nous trouvons différents types d’amour désignés par des termes appropriés. L’analyse pragmatique permet de définir la spécificité des relations entre les personnes liées entre elles par un type donné d’amour. Une réflexion interdisciplinaire sur les prénoms de cette œuvre mystique montre que la convention littéraire n’est pas le fruit du hasard mais qu’elle est située dans l’expérience religieuse concrète et qu’elle a sa propre spécificité aussi bien dans la culture de la langue du départ que dans celle d’arrivée. L’analyse linguistique et biblique est complétée par la proposition des équivalents polonais des prénoms des personnages dans le titre.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.