Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nowelizacja ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w kontekście zasady bilateralności

100%
Walencik D.
Forum Prawnicze
|
2011
|
issue 2 (4)
36-48
EN
While enacting and amending legal provisions on religiuos issues it is necessary to comply with the principle of bilateralism, resulting from Article 25 paragraph 4 and 5 of the Constitution. Under those provisions, relations between the Republic of Poland and the Catholic Church are defined by an international agreement with the Holy See and the laws. However, relations between the Polish state and other churches and religious associations are determined by the law enacted on the basis of agreements concluded by the Council of Ministers with their respective representatives. Recognizing the difference in the wording of Article 25 paragraph 4 and Article 25 paragraph 5 of the Constitution – the Constitutional Court in its ruling of 2 April 2003, case No. K 13/02 – expressed the belief that „the requirement of a prior agreement between the Council of Ministers and representatives of the church shall also apply to the laws regulating the relation of the State to the Catholic Church”. A similar position was taken up by representatives of law doctrine. Hence, their postulate that the wording of Article 25 paragraph 4 should be adjusted so as to standardize the procedure for the laws concerning the Catholic Church with the procedure regulated in Article 25 paragraph 5 which relate to other churches and religious associations, is legitimate. Therefore, without the prior agreement of the Council of Ministers with the representatives of the Catholic Church is not possible to adopt amendments to the act on the relation of the state to the Church, that would meet the standards set out in the Constitution and the concordat with the Holy See. In he current legal status, legal basis of the agreement concluded between the Council of Ministers and representatives of the Catholic Church in Poland should be the provisions of Article 25 paragraph 4 in conjunction with Article 25 paragraph 1 and 5 of the Constitution in conjunction with Article 27 of the concordat.
2
Publication available in full text mode
Content available

Przetwarzanie danych osobowych przez związki wyznaniowe a uprawnienia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych

100%
Walencik D.
Forum Prawnicze
|
2013
|
issue 2 (16)
8-22
EN
People who have actually withdrawn from a religious denomination are entitled to make a written demand requiring that this religious denomination should stop processing their personal data and include the relevant information in the appropriate register (for example, in the baptismal register). In such a situation, the internal law of this religious denomination should define the procedure required in the exercise of control powers (pertaining to information and rectification) by those people, which follows from the provisions of the act on the protection of personal data. A religious denomination has the exclusive right to determine its internal relations with its members or persons who have regular contact with it, which means that these relations fall outside the competence of the Inspector General for the Protection of Personal Data and courts as bodies of the state. However, a religious denomination has to guarantee the exercise of control powers by people whose data it processes. Put differently, it is obliged to develop a suitable procedure regulating the abandonment of processing personal data. The Inspector General for the Protection of Personal Data, for his part, is entitled to ask religious organisations for an explanation as to whether such a procedure has been introduced. If not, he should signal the irregularities in their processing of personal data. This solution guarantees both the inviolability of the doctrine of religious denominations by state bodies and the exercise of rectification powers by persons whose data are processed by religious denominations. However, it is legitimate to make a proposal de lege ferenda that this procedure should be included in the provisions of the act on the protection of personal data, which is an act of generally applicable law.
3
Content available remote

Regulacja stanu prawnego nieruchomości Kościoła katolickiego w Polsce w drodze decyzji administracyjnych a prawa nabyte osób trzecich

100%
Walencik D.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2006
|
vol. 9
133-153
PL
W ustawie z 17 maja 1989 r. o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej zawarto postanowienia mające umożliwić uregulowanie zadawnionych spraw majątkowych Kościoła katolickiego . Analiza tej ustawy prowadzi do następujących wniosków: przepisy działu czwartego rozdziału pierwszego (art. 60 - 71), zatytułowane „Regulacja spraw majątkowych” całościowo normują sprawy majątkowe Kościoła katolickiego. W załatwianiu tych spraw obowiązują dwa pozasądowe tryby postępowania: tryb administracyjny (uwłaszczenie) dla stwierdzenia, że nieruchomość lub jej część pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu kościelnej osoby prawnej stały się z mocy prawa jej własnością i tryb zwany postępowaniem regulacyjnym przed Komisją Majątkową, złożoną z przedstawicieli wyznaczonych w równej liczbie przez stronę kościelną i państwową zmierzający do przywrócenia tym podmiotom na ich wniosek własności upaństwowionych nieruchomości. Orzeczenie wydane przez tę Komisję ma charakter konstytutywny. W obu postępowaniach (uwłaszczeniowym i regulacyjnym) powinny brać udział wszystkie osoby zainteresowane, a rozstrzygnięcie powinno obejmować wszystkie roszczenia zarówno z zakresu stosunków prawnorzeczowych (np. kwestie drogi koniecznej), jak i obligacyjnych, zobowiązaniowych, (np. roszczenia dotychczasowego użytkownika z tytułu nakładów na nieruchomość). Zakres regulacji w obu przypadkach jest ściśle określony ustawą.
4
Content available remote

Ścieżka legislacyjna projektu ustawy o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego

100%
Walencik D.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2007
|
vol. 10
181-200
PL
4 lipca 1991 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił ustawę o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Prace nad ustawą trwały blisko dwa lata. Powstawała ona z wielkim trudem. W wyniku jej uchwalenia uregulowano - zgodnie z zasadami wolności sumienia i religii oraz poszanowania niezależności i autonomii państwa i Kościoła, a nie jak dotychczas w sposób dyskryminujący i restrykcyjny, status prawny Kościoła prawosławnego. Celem tego artykułu jest zrelacjonowanie przebiegu ścieżki legislacyjnej projektu tejże ustawy oraz wskazanie kontekstu uchwalenia przepisów dotyczących regulacji spraw majątkowych Kościoła prawosławnego, zwłaszcza odnoszących się do tzw. mienia pounickiego.
5
Content available remote

Postępowanie regulacyjne przed Komisją Majątkową (na przykładzie wniosku parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Imielinie)

100%
Walencik D.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2005
|
vol. 8
259-294
PL
Ograniczanie praw majątkowych Kościoła było w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jednym z przejawów walki władzy komunistycznej z religią. Rezultatem tego było konfiskowanie nieruchomości kościelnych, dokonywane zarówno w majestacie obowiązującego wówczas prawa, jak i z naruszaniem tegoż prawa. Posunięcia władz sprawiły, że Kościół katolicki w Polsce utracił większość swych dóbr nieruchomych, a sytuacja prawna wielu nieruchomości, pozostających nadal w posiadaniu albo użytkowaniu kościelnych osób prawnych, była sporna bądź wątpliwa. Normalizacja statusu prawnego tychże nieruchomości zainicjowana została w 1989 r. w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i dopełniona w nowelizacji tej ustawy w 1991 r. Te dwa akty prawne w miarę kompleksowo rozwiązały problem zadawnionych krzywd majątkowych, wyrządzonych Kościołowi katolickiemu. Zawarta w nich regulacja spraw majątkowych Kościoła otwierała drogę do analogicznych wzorowanych na niej unormowań w stosunku do innych kościołów i związków wyznaniowych, które w latach dziewięćdziesiątych uzyskały ustawowe uregulowanie swojej sytuacji prawnej i materialnej.
6
Content available remote

Nabywanie dóbr doczesnych przez osoby prawne Kościoła katolickiego w świetle prawa polskiego i prawa kanonicznego

100%
Walencik D.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2004
|
vol. 7
157-179
PL
Współcześnie Kościół katolicki w Polsce czerpie środki materialne na prowadzenie swej misji z różnych źródeł. Należą do nich: dobra własne (ruchome i nieruchome) instytucji kościelnych, mienie fundacji kościelnych, dobrowolne świadczenia ze strony wiernych (pieniężne i w naturze), spadki, zapisy, darowizny krajowe i zagraniczne, dotacje i subwencje ze strony państwa (np. Funduszu Kościelnego) lub innych instytucji na rzecz działalności prowadzonej przez kościelne osoby prawne, do których państwo zobowiązuje się z tytułu rekompensaty za przywłaszczone nieruchomości bądź z tytułu wkładu, jaki podmioty kościelne wnoszą do życia publicznego na równi z podmiotami świeckimi (państwowymi i pozarządowymi), dochody z imprez i zbiórek publicznych, opłaty za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno-opiekuńcze, dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez Caritas Polską i Caritas diecezji bezpośrednio lub w formie wyodrębnionych zakładów, dochody innych instytucji kościelnych, także prowadzących działalność gospodarczą . Zazwyczaj sprawy majątkowe instytucji Kościoła katolickiego są przedmiotem regulacji konkordatowych. Konkordat polski w sprawach majątkowych nie wprowadza jednakże nowych regulacji w stosunku do regulacji ustawowych obowiązujących w momencie podpisania go (z wyjątkiem zobowiązania do subwencji na rzecz Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie). Stolica Apostolska i Państwo polskie na mocy konkordatu zobowiązują się do zachowania w sprawach regulacji finansowych i majątkowych Kościoła status quo, czyli respektowania rozwiązań ustawowych obowiązujących w momencie podpisania konkordatu, a także do powołania specjalnej komisji parytetowej, która zajmie się negocjowaniem nowych rozwiązań w tych sprawach.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.