Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Differences in the electromyography activity of a roundhouse kick between novice and advanced taekwondo athletes

100%

Valdes-Badilla P., Barramuno Medina M., Astudillo Pinilla R., Herrera-Valenzuela T., Guzman-Munoz E., Perez-Gutierrez M., Gutierrez-Garcia C., Martinez Salazar C.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2018

vol. 18

issue 1

31-38

Aim. The aim of this study was to determine differences in muscular activation and the moment of maximum electromyography amplitude pre- and post-impact of the roundhouse (bandalchagui) kick between novice and advanced taekwondo athletes. Method. Sixteen taekwondo competitors (four women) were categorized according to years of practice into novice (n = 8, < 3 years of experience) and advanced athletes (n = 8, > 3 years of experience). The soleus, tibialis anterior, lateral gastrocnemius, vastus medialis, vastus lateralis, rectus femoris, biceps femoris and semitendinosus muscles were analyzed with surface electromyography. The variables of muscle activation and the moment of maximum electromyography amplitude were expressed as a percentage with respect to the maximum voluntary isometric contraction and the kick cycle, respectively. The effect size was calculated with Cohen’s d and a significance level of p < .05 was established. Results. The results showed differences in the percentage of activation of soleus, rectus and biceps femoris for the pre-impact phase between novice and advanced athletes (p <.05; d >.5). Post-impact differences between groups were observed for the vastus medialis (p =.041; d =.761). The moment of maximum electromyography amplitude reflected differences in both phases for biceps femoris and semitendinosus muscles (p <.05; d >.5). Conclusion. Differences in electromyography activity by years of experience among taekwondo athletes were observed, which could be considered for training control.

Tło: Według Moreiry, Goethel’a i Goncalves’a [2016a], kopnięcie okrężne (bandalchagui) jest najczęściej używaną techniką w zawodach. Stąd w kilku badaniach sprawdzono wykonanie kopnięcia bandalchagui za pomocą analizy biomechanicznej lub własnej skuteczności, z zamiarem zrozumienia związku tej techniki z wynikami sportowymi. Elektromiografia powierzchniowa (EMG) jest najczęściej stosowaną metodą w analizach biomechanicznych stosowaną do pomiaru aktywności mięśni podczas kopnięć. Udział grup mięśniowych, gdy technika jest podzielona na fazy, jest słabo znany. W związku z tym, celem niniejszego badania było określenie różnic w aktywacji mięśni i momentu maksymalnej amplitudy EMG przed i po kopnięciu okrężnym (bandalchagui) wśród początkujących i zaawansowanych zawodników taekwondo. Dyskusja: Jeśli chodzi o aktywację mięśni, nowicjusze i zaawansowani sportowcy wykazywali istotne różnice w trzech grupach mięśni (tj. płaszczkowatych, prostych uda i dwugłowych uda) w fazie przed kopnięciem. Mięśnie płaszczkowate i proste uda były mniej aktywne u zaawansowanych sportowców, co wskazywałoby na większą oszczędność tych mięśni podczas inicjowania ruchu w stosunku do początkujących sportowców. Z drugiej strony, mięsień dwugłowy uda miał wyższą aktywację wśród zaawansowanych sportowców, prawdopodobnie przez kurczenie się ścięgna, które spowodowało spowolnienie i stabilizację kolana w momencie uderzenia. Ta sytuacja została również opisana w poprzednich badaniach, które wskazywały na większą aktywację tego mięśnia u intensywnie trenujących sportowców taekwondo. W odniesieniu do fazy po kopnięciu istotne różnice zostały osiągnięte jedynie w przypadku mięśni obszernych przyśrodkowych. Jeśli chodzi o moment maksymalnej amplitudy EMG podczas fazy przed kopnięciem, zaawansowani zawodnicy osiągnęli najwyższą aktywację mięśni dwugłowych i półścięgnistych uda w cyklu kopnięcia wcześniej niż początkujący sportowcy. Metody: Szesnastu zawodników taekwondo (w tym cztery kobiety) zostało zaklasyfikowanych według lat praktyki od początkujących (n = 8, <3 lat doświadczenia) do zaawansowanych sportowców (n = 8,> 3 lata doświadczenia). Mięśnie piszczelowe przednie, boczne mięśnie brzuchate, obszerne przyśrodkowe, obszerne lateralne, mięśnie proste uda, dwugłowe uda i półścięgniste zanalizowano za pomocą powierzchniowego EMG. Zmienne aktywacji mięśni i moment maksymalnej amplitudy EMG wyrażono, jako procent odpowiednio w odniesieniu do maksymalnego dobrowolnego skurczu izometrycznego i cyklu kopnięcia. Wielkość efektu obliczono za pomocą d Cohena i ustalono poziom istotności p <0,05. Wyniki: Stwierdzono różnice w odsetku aktywacji mięśnia płaszczkowatego, prostego i dwugłowego uda w fazie przed kopnięciem u początkujących i zaawansowanych zawodników (p <0,05; d> .5). Różnice pomiędzy grupami obserwowano również dla mięśnia obszernego przyśrodkowego (p = 0,041; d = 0,761). Moment maksymalnej amplitudy EMG odzwierciedlał różnice w obu fazach dla mięśnia dwugłowego uda i półścięgnistego (p <.05; d> .5). Wnioski: Zaawansowani zawodnicy taekwondo mają większą wytrzymałość mięśni płaszczkowatych i mięśni prostych uda niż zawodnicy początkujący, a także większą aktywację mięśni dwugłowych uda i mięśnia obszernego przyśrodkowego podczas wykonywania kopnięcia bandalchagui. Jednocześnie rozwijają swój maksymalny poziom zaangażowania mięśni dwugłowych uda i półścięgnistych w początkowej fazie cyklu kopnięcia. Mięśnie ścięgien są ważne dla technicznej realizacji kopnięcia bandalchagui. W ten sposób nauczyciele, trenerzy i praktycy taekwondo są zachęcani do włączenia ćwiczeń w swoje treningi, aby wzmocnić opisane grupy mięśniowe w celu poprawy zarówno wydajności, jak i efektywności kopnięcia bandalchagui.

Refine search results

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 2018

1 Astudillo Pinilla R.

1 Barramuno Medina M.

1 Gutierrez-Garcia C.

1 Guzman-Munoz E.

1 Herrera-Valenzuela T.

1 Martinez Salazar C.

1 Perez-Gutierrez M.

1 Valdes-Badilla P.

Search results

Differences in the electromyography activity of a roundhouse kick between novice and advanced taekwondo athletes