Przedmiotem artykułu jest długoletnia korespondencja między Gustawem Flaubertem a nieznaną, prowincjonalną pisarką. Autorka zastanawia się nad przyczynami, dla których sławny pisarz rozpoczął i kontynuował wymianę listów z panną Leroyer de Chantepie. Zaczyna od przedstawienia poszczególnych faz owej korespondencji, co pozwala jej na określenie motywów, jakie kierowały Flaubertem. Na pierwszy plan wysuwają się kwestie literackie: charakter, zainteresowania i styl życia panny de Chantepie dostarczały pisarzowi bogatego materiału na ewentualną powieść. Następnie autorka przeprowadza analizę tematyki i tonu listów uzasadniając przyjemność,jaką dawały Flaubertowi zarówno lektura listów otrzymywanych od jego korespondentki, jak i odpowiadanie na nie. W pierwszej fazie znajomości pisarz był przeświadczony o wpływie, jaki mógłby wywrzeć na przekonania i tryb życia panny de Chantepie. Świadczą o tym liczne fragmenty jego listów o charakterze wybitnie dydaktycznym. Cieszyła go również możliwość otwarcia się przed swoją korespondentką i wyjawienia głęboko skrywanych myśli. Po pewnym czasie wątek ten przestał jednak mieć dla niego znaczenie. Gdy w dodatku okazało się, że jego nauki nie przynoszą oczekiwanego efektu, Flaubert stracił zainteresowanie dalszą korespondencją, co spowodowało jej stopniowe wygaśnięcie.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.